ผมได้สืบทอดมรดกร้อยพันล้าน นิยาย บท 729
บทที่ 729
หม่าหลันที่ถูกตบตีจนบอบช้ำไปทั้งตัว ในตอนนี้ก็หิวจนท้องแห้ง
เมื่อตอนกลางวัน เย่เฉินเพิ่งทำกับข้าว เธอยังไม่ได้กินสักคำ ก็ถูกตำรวจจับตัวมาแล้ว
ลำบากลำบนตั้งแต่บ่ายถึงตอนนี้ แถมยังถูกตบตีอีก ร่างกายหมดแรง ดังนั้นยิ่งหิวกว่าเดิม
ดังนั้นเธอก็เลยค่อยคลานเข้ามา เพื่อหยิบกล่องข้าวในถังพลาสติก กำลังจะไปกินที่มุมห้อง จางกุ้ยเฟินก็พูดขึ้นว่า “หม่าหลัน มึงทำอะไร?”
หม่าหลันรีบพูดว่า “พี่.......พี่สาว ฉันอยากจะกินข้าวเสียหน่อย........”
“กินข้าวงั้นรึ?” จางกุ้ยเฟินตะโกนว่า “อีคนอกตัญญูกับแม่ผัวอย่างมึง ยังมีหน้ามากินข้าวอีกรึไง？！”
“ฉัน.....ฉัน.......” หม่าหลันก็สะอึก แต่ก็ไม่รู้ว่าจะตอบจางกุ้ยเฟินไปว่าอย่างไร
ตอนนี้จางกุ้ยเฟินก็ต่อว่าอย่างไม่พอใจว่า “ฉันอะไรของมึง? มานี่！”
หม่าหลันก็ได้แต่เดินโซเซไปตรงหน้าเธอ แล้วก็ก้มหัวพูดว่า “พี่สาว มีอะไรจะสั่งหรือเปล่า.......”
จางกุ้ยเฟินก็แย่งกล่องข้าวในมือหม่าหลันไป แล้วพูดเสียงเย็นว่า “คนอย่างมึงไม่สมควรได้กินข้าว ไสหัวไป”
หม่าหลันได้ยินดังนั้น ก็ร้องไห้ “พี่สาว วันนี้ทั้งวันได้กินอะไรตอนเช้านิดหน่อย ตอนนี้หิวมากเลย พี่ก็สงสารฉันเถอะ ให้ฉันกินสักหน่อยเถอะนะ.......”
“จะกินงั้นหรือ?” จางกุ้ยเฟินพูดยิ้ม “มึงอยู่ที่Tomson Riviera กินข้าวพวกนี้มันดูลดตัวต่ำลงไปหน่อยมั้ง?”
หม่าหลันร้องไห้พูดว่า “พี่สาว ฉันหิวไม่ไหวแล้ว ขอร้องล่ะ ได้โปรดเมตตาฉันด้วยเถอะ ให้ฉันได้กินสักคำสองคำ คงจะไม่ยอมทนเห็นฉันหิวตายไปหรอกนะ.....”
พูดจบ ก็วิ่งเข้าไปยังห้องครัว แล้วถามเย่เฉินอย่างเขินอายว่า “มีอะไรให้ช่วยรึเปล่า?”
เย่เฉินตอบ “ไม่ต้องให้คุณช่วยหรอก ออกไปดูทีวีกับเซียวชูหรันเถอะ”
“แต่ฉันไม่อยากดูทีวีนี่นา！” ต่งรั่งหลินตอบอย่างเขินๆ “ฉันอยากช่วยคุณ เป็นลูกมือให้ก็ยังดี”
เย่เฉินมีหรือจะไม่รู้ว่าเธอคิดอะไร ก็เลยรีบถามว่า “ไม่ต้องจริงๆ ผมทำคนเดียวจนชินแล้ว คุณออกไปนั่งรอกินข้าวเถอะ”
ตอนกำลังพูด เซียวชูหรันก็เดินเข้าห้องครัวมา แล้วถามเย่เฉินว่า “เย่เฉิน คุณเห็นแม่ฉันไหม?”
------------
บทใหม่
ประวัติการอ่าน
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: ผมได้สืบทอดมรดกร้อยพันล้าน
สมน้ำหน้าไอฉางควน เหมาะกับหม่าหลันดี ขี้โม้เหมือนกัน ว่าคนที่มีความสามารถว่ากระจอกเหมือนกัน หลงตัวเองเหมือนกัน พูดมาได้ไงมึงกับหานเหมยชิงเป้นคู่ฟ้าประทาน 5555 สมล่ะที่คบกังหม่าหลันได้...
ทั้งที่เป็นผู้ชาย แรงเยอะกว่า ตัวใหญ่ก็ว่า แต่กลัวกับอีหม่าหลันพูดขู่แค่นี้เนี่ยน่ะ ไม่น่าเกิดเป็นผู้ชายเลยมึงไอเชียวฉางควน กูคิดว่าเป็นตุ๊ด ปากบอกรอเหมยชิงมานาน อยากจะพัฒนาความสัมพันธ์ อยากจะมีเพศสัมพันธ์อยากจะอยู่กับเหมยชิง อยากแต่งงานกะเหมยชิงอีกครั้ง ทั้งที่เหมยชิงยอมกลับมาหาเพื่อมึง แต่มึงกลับไม่กล้าทำไรกะอีหม่าหลันสักอย่าฃ แค่หม่าหลันพูดขู่ว่าจะไปหาเรื่องเหมยชิง แทนที่จะให้เหมยชิงจ้างบอดีการ์ดมา อีหม่าก้ทำไรไม่ได้ล่ะ หรือไอฉางควนปกป้อง สู้กันจริงๆหม่าหลันก้สู้คงไม่ได้หรอก ทำมึงกลับกลัวหัวหด ชาตินี้ก้คงไม่ได้อยุ่กับคนรักหรอก ฝันไปเถอะมึง กระจอก...
ไม่ใช่ว่าข้อมูลของเย่เฉิน ตอนตั้งแต่9ขวบจนถึงปัจุบัน ไม่ใช่ว่าถังซื่อไห่ลบไปแล้วไม่ใช่หรอหรือเก้บซ่อนไว้ ถ้า้ป้นอย่างงี้ แสดงว่าองกรพั้วชิงก้สามารถหาได้เช่นกันดิ ถ้างั้น ไม่ใช่ว่าถังซื่อไห่มันลบออกข้อมูลตอนเด้กของพระเอกออกไปหรอกหรอ -.-"...
พูดมาได้ไงไม่ได้หวังเกินตัว แต่อยากมีลูกกะเย่เฉิน ถึงกับขนาดที่ว่าจะแอบมีความสัมพันกับพระเอกตอนหลับ แบบนี้ไม่ได้เรียกหวังเกินตัวเลยงั้นอ่าดิ 555 ผมชอบอ่านเรื่องโรงแมนติกน่ะ เพราะมันพอดี แต่เรื่องนี้อ่านแล้วไม่ฟินอ่ะ เรื่องความรักชายหญิง เพราะมันลุกหนักเกินไปจน จนไม่มีให้ลุ้นอาะ...
ไม่เข้าใจจริง ว่าทำไมต้องให้พระเอกชดเชย หรือชดใช้ความรักให้หญิงสาวพวกนี้ ถ้าเป้นกุ้ซิวอี้พอยอมรับได้เพราะ เป้นคู่หมั่นพระเอก แต่พวกที่เข้ามาหาพระเอก พระเอกก้แค่ช่วยไปเท่านั้น ให้จะได้สะดวกต่อการทำงานร่วมกัน ไม่ได้ช่วยเพราะรัก แต่พวกหล่อนกับบอกให้ชดใช้ ทั้งที่ที่พวกหล่อนมารักพระเอกแท้ๆ แต่กลับจะให้พระเอกชดใช้เนี่ยน่ะ...
เฮเลน่า แม่งก่น่ารังเกียจเกิ้น...
เฮเลน่ามึงก้ฝันกลางวันเกิ้น ถามหน่อยสู้ไรกับนานาโกะหรือกู้ซิวอิ้วอีกได้บ้าง เรื่องนี้ผู้หญิงแม่งก้มโนเก่งเกิน คิดว่าจะได้ใช้ชีวิตร่วมกับพระเอก 555...
แล้วตู้ไหชิง ไม่ใช่ผู้หญิงที่ไอซูเต้าขอแต่งงานหรอ ไม่รู้คนเขียน หรือคนแปลที่แปลมั่ว ซูเต้า ไม่เคยขอใครแต่งงาน แล้วไห่ชิงนั้นไม่ได้เรียกว่าขอแต่งงานหรอกหรอ 555...
พระเอกมันเป้นห่วงความรุ้สึกนานาโกะมากขนาดนั้น ไม่อยากให้เศร้าใจมากขนาดนี้น ทำไมไม่แต่งงานกับนานาโกะไปเลยล่ะ ขัดใจ ถ้าเป้นครอบครัวอื่นอยากยกความดีความชอบให้ลูกสาวอีกฝ่ายก้ไมาแปลก แต่ครอบครัวนานาโกะยังไงต่อให้ไม่ยกความดีความชอบให้นานาโกะ พ่อนานาโกะก้รักนานาโกะมากอยุ่ล่ะ แคร์ความรู้สึกนานาโกะมากขนาดนั้น แต่งงานไปนานาโกะไปเลย ได้จบๆ 555...
บางที อ.ก้เขียนลำเอียงเกินไป วานพั่วจวิ้นทำงานแค่ตายจนกว่าจะได้ยามา แต่ซูรั่วรี่ไม่ได้ทำไรเลย มาถึงก้ได้ยาล่ะ 555...