ผมได้สืบทอดมรดกร้อยพันล้าน นิยาย บท 735
บทที่735
เซียวฉางควนคิดไม่ถึงเลยว่า ชีวิตนี้จะได้รับสายจากหานเหม่ยฉิงอีกครั้ง
และยิ่งไปกว่านั้น หานเหม่ยฉิงกำลังจะกลับประเทศมาแล้วด้วย！
ปีนั้น เธอเรียนจบก็ไปอเมริกาเลย ต่อมาก็เรียนต่อที่นั่น ตั้งแต่นั้น ทุกคนก็ไม่ได้พบเธออีกเลย นี่ก็ผ่านไป20กว่าปีแล้ว
แต่ว่า ต่อให้ไม่ได้พบกัน20กว่าปี แต่เซียวฉางควนก็ยังคงใจเต้นกับน้ำเสียงของเธอ
เขาก็เลยรีบถามว่า “เหม่ยฉิง คุณ........จะกลับมาจริงหรือ? แล้วจะกลับมาตอนไหนล่ะ？！”
หานเหม่ยฉิงก็ยิ้มพูดว่า “ฉันจะขึ้นเครื่องบินแล้วเนี่ย พรุ่งนี้เวลา11โมงเช้าก็จะถึงจินหลิง ถ้าไม่มีอะไรเปลี่ยนแปลง วันมะรืนพวกเราก็มานัดกินข้าวกันหน่อย！”
เซียวฉางควนก็ตื่นเต้นมาก เขาพูดอย่างตื่นเต้นว่า “ไอหย๋า วันพรุ่งนี้........คุณก็ถึงจินหลิงแล้วหรือ？！แล้วเอ่อ...คุณพักที่ไหนล่ะ?”
หานเหม่ยฉิงตอบว่า “ลูกชายฉันจองโรงแรมไว้แล้ว อยู่ที่โรงแรมป๋ายจินฮ่านกง จากนั้นพวกเราก็คงจะพักที่โรงแรมป๋ายจินฮ่านกงช่วงหนึ่ง แล้วก็ค่อยดูว่า ที่จินหลิงมีบ้านดีๆ ไหม ถ้ามีก็จะซื้อสักหลัง”
เซียวฉางควนก็แกล้งถามว่า “แล้วเอ่อ........สามีคุณมาด้วยหรือเปล่า?”
“เปล่า” หานเหม่ยฉิงเริ่มมีน้ำเสียงเศร้าๆ “สามีฉันเสียไปแล้วล่ะ ดังนั้นฉันกับลูกก็เลยตัดสินใจกลับประเทศมา ไม่อยากอยู่เสียใจที่นั่นแล้ว”
ในใจเซียวฉางควนก็ดีใจจนเบ่งบาน！
ดังนั้นเขาก็เลยรีบพูดว่า “งั้น.....พอคุณมาถึงแล้ว พวกเรากินข้าวกันหน่อยไหม? เดี๋ยวผมไปรับ！ไปต้อนรับคุณเอง！”
หานเหม่ยฉิงก็นิ่งไปครู่หนึ่ง แล้วพูดว่า “ไอ้หยา เดี๋ยวหม่าหลันรู้เข้า คงจะไม่ให้คุณมากินกับฉันสองต่อสองแน่?”
หม่าหลันงั้นรึ?
“งั้นก็ได้” หานเหม่ยฉิงยิ้มพูดว่า “งั้นพวกเราเจอกันที่สนามบินเลยนะ ไม่เจอกัน20กว่าปี คุณอย่าลืมเขียนป้ายมาว่ามารับฉันล่ะ ไม่งั้นฉันกลัวเราจำกันไม่ได้！”
เซียวฉางควนก็พูดอย่างตื่นเต้นว่า “ได้ๆๆ ！เดี๋ยวพรุ่งนี้ผมเขียนป้ายไป”
หานเหม่ยฉิงพูดว่า “ฉางควน งั้นแค่นี้ก่อนนะ จะขึ้นเครื่องแล้ว ต้องบิน20กว่าชั่วโมง พรุ่งนี้เจอกันที่จินหลิง10โมงเช้านะ”
“ได้เลย！” เซียวฉางควนก็ยิ้มโง่ๆ พูดว่า “พรุ่งนี้เจอกันที่สนามบิน！”
พอวางโทรศัพท์ เซียวฉางควนก็กระโดดโลดเต้นที่พื้น ราวกับตนเองเป็นเด็กอายุ15-16ปี
เย่เฉินเห็นแล้วก็น่าตลกดี แล้วก็ถามมาว่า “พ่อครับ คนรักแรกพบของพ่อ จะกลับมาแล้วหรือครับ?”
------------
บทใหม่
ประวัติการอ่าน
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: ผมได้สืบทอดมรดกร้อยพันล้าน
สมน้ำหน้าไอฉางควน เหมาะกับหม่าหลันดี ขี้โม้เหมือนกัน ว่าคนที่มีความสามารถว่ากระจอกเหมือนกัน หลงตัวเองเหมือนกัน พูดมาได้ไงมึงกับหานเหมยชิงเป้นคู่ฟ้าประทาน 5555 สมล่ะที่คบกังหม่าหลันได้...
ทั้งที่เป็นผู้ชาย แรงเยอะกว่า ตัวใหญ่ก็ว่า แต่กลัวกับอีหม่าหลันพูดขู่แค่นี้เนี่ยน่ะ ไม่น่าเกิดเป็นผู้ชายเลยมึงไอเชียวฉางควน กูคิดว่าเป็นตุ๊ด ปากบอกรอเหมยชิงมานาน อยากจะพัฒนาความสัมพันธ์ อยากจะมีเพศสัมพันธ์อยากจะอยู่กับเหมยชิง อยากแต่งงานกะเหมยชิงอีกครั้ง ทั้งที่เหมยชิงยอมกลับมาหาเพื่อมึง แต่มึงกลับไม่กล้าทำไรกะอีหม่าหลันสักอย่าฃ แค่หม่าหลันพูดขู่ว่าจะไปหาเรื่องเหมยชิง แทนที่จะให้เหมยชิงจ้างบอดีการ์ดมา อีหม่าก้ทำไรไม่ได้ล่ะ หรือไอฉางควนปกป้อง สู้กันจริงๆหม่าหลันก้สู้คงไม่ได้หรอก ทำมึงกลับกลัวหัวหด ชาตินี้ก้คงไม่ได้อยุ่กับคนรักหรอก ฝันไปเถอะมึง กระจอก...
ไม่ใช่ว่าข้อมูลของเย่เฉิน ตอนตั้งแต่9ขวบจนถึงปัจุบัน ไม่ใช่ว่าถังซื่อไห่ลบไปแล้วไม่ใช่หรอหรือเก้บซ่อนไว้ ถ้า้ป้นอย่างงี้ แสดงว่าองกรพั้วชิงก้สามารถหาได้เช่นกันดิ ถ้างั้น ไม่ใช่ว่าถังซื่อไห่มันลบออกข้อมูลตอนเด้กของพระเอกออกไปหรอกหรอ -.-"...
พูดมาได้ไงไม่ได้หวังเกินตัว แต่อยากมีลูกกะเย่เฉิน ถึงกับขนาดที่ว่าจะแอบมีความสัมพันกับพระเอกตอนหลับ แบบนี้ไม่ได้เรียกหวังเกินตัวเลยงั้นอ่าดิ 555 ผมชอบอ่านเรื่องโรงแมนติกน่ะ เพราะมันพอดี แต่เรื่องนี้อ่านแล้วไม่ฟินอ่ะ เรื่องความรักชายหญิง เพราะมันลุกหนักเกินไปจน จนไม่มีให้ลุ้นอาะ...
ไม่เข้าใจจริง ว่าทำไมต้องให้พระเอกชดเชย หรือชดใช้ความรักให้หญิงสาวพวกนี้ ถ้าเป้นกุ้ซิวอี้พอยอมรับได้เพราะ เป้นคู่หมั่นพระเอก แต่พวกที่เข้ามาหาพระเอก พระเอกก้แค่ช่วยไปเท่านั้น ให้จะได้สะดวกต่อการทำงานร่วมกัน ไม่ได้ช่วยเพราะรัก แต่พวกหล่อนกับบอกให้ชดใช้ ทั้งที่ที่พวกหล่อนมารักพระเอกแท้ๆ แต่กลับจะให้พระเอกชดใช้เนี่ยน่ะ...
เฮเลน่า แม่งก่น่ารังเกียจเกิ้น...
เฮเลน่ามึงก้ฝันกลางวันเกิ้น ถามหน่อยสู้ไรกับนานาโกะหรือกู้ซิวอิ้วอีกได้บ้าง เรื่องนี้ผู้หญิงแม่งก้มโนเก่งเกิน คิดว่าจะได้ใช้ชีวิตร่วมกับพระเอก 555...
แล้วตู้ไหชิง ไม่ใช่ผู้หญิงที่ไอซูเต้าขอแต่งงานหรอ ไม่รู้คนเขียน หรือคนแปลที่แปลมั่ว ซูเต้า ไม่เคยขอใครแต่งงาน แล้วไห่ชิงนั้นไม่ได้เรียกว่าขอแต่งงานหรอกหรอ 555...
พระเอกมันเป้นห่วงความรุ้สึกนานาโกะมากขนาดนั้น ไม่อยากให้เศร้าใจมากขนาดนี้น ทำไมไม่แต่งงานกับนานาโกะไปเลยล่ะ ขัดใจ ถ้าเป้นครอบครัวอื่นอยากยกความดีความชอบให้ลูกสาวอีกฝ่ายก้ไมาแปลก แต่ครอบครัวนานาโกะยังไงต่อให้ไม่ยกความดีความชอบให้นานาโกะ พ่อนานาโกะก้รักนานาโกะมากอยุ่ล่ะ แคร์ความรู้สึกนานาโกะมากขนาดนั้น แต่งงานไปนานาโกะไปเลย ได้จบๆ 555...
บางที อ.ก้เขียนลำเอียงเกินไป วานพั่วจวิ้นทำงานแค่ตายจนกว่าจะได้ยามา แต่ซูรั่วรี่ไม่ได้ทำไรเลย มาถึงก้ได้ยาล่ะ 555...