ผมได้สืบทอดมรดกร้อยพันล้าน นิยาย บท 74

บทที่ 74 ฉันจะตีแกให้ตาย

พอเห็นเซียวชูหรันดื่มชา โจวเทียนเหาก็รู้สึกตื่นเต้นมากๆ ในใจ

ตอนนี้ แค่รอให้ยาออกฤทธิ์เท่านั้นก็พอแล้ว!

หลังจากที่เซียวชูหรันดื่มชาลงไปหนึ่งแล้ว ก็รู้สึกว่าเริ่มผิดปกติเล็กน้อย!

เหมือนตัวเองกำลังรู้สึกเวียนหัวเล็กน้อย และรู้สึกหนักหัว!

นี่มันเกิดอะไรขึ้นกันแน่?

ภายในใจของเธอรู้สึกตื่นตกใจอย่างมาก

หรือว่าโจวเทียนเหาคนนี้จะแอบวางยาในน้ำชา!

พอนึกถึงแบบนี้ เซียวชูหรันรู้สึกตกใจจนทั้งเรือนร่างสั่นเทา!

เธออยากจะลุกขึ้น ทว่ากลับรู้สึกสองขาไร้ซึ่งเรี่ยวแรง

พอมองแบบนี้ เกรงว่าคงจะยากที่จะพึ่งพาตัวเองที่จะหนีออกจากที่นี่!

เธอถือโอกาสตอนที่ตัวเองยังมีสติ แอบเปิดมือถือ แล้วหาแชทของเย่เฉิน จากนั้นก็กดปุ่มข้อความเสียง

ทางนี้ส่งข้อความเสียงไป ขณะเดียวนี้เธอก็บอกกับโจวเทียนเหาว่า "ท่านประธานโจว ฉันรู้สึกเวียนหัวเล็กน้อย ชานี้คงไม่มีปัญหาอะไรใช่ไหม? "

โจวเทียนเหาหัวเราะเสียงดัง "ต้องไม่มีปัญหาอะไรอยู่แล้ว! ชานี้ เป็นปิหลอชุนชั้นดีที่สุด หนึ่งกิโลหนึ่งหมื่นกว่าบาทเลยนะ ต้องรสชาติดีมาก ท่านประธานเซียวจะดื่มอีกแก้วไหม? "

เซียวชูหรันพูด "ไม่ดื่มแล้วค่ะ ประธานโจว ฉันรู้สึกไม่ค่อยสบาย รบกวนท่านให้คนส่งฉันออกไปหน่อยเถอะค่ะ"

โจวเทียนเหาหัวเราะด้วยเสียงร้ายกาจ ทีแรกนั่งอยู่ด้านข้างเซียวชูหรัน ทว่าตอนนี้ เขากลับลุกขึ้นแล้วเดินมาใกล้เซียวชูหรัน แล้วนั่งลงข้างๆ เธอ

พอเห็นเซียวชูหรันทำท่าทางที่กระวนกระวาย โจวเทียนเหาก็หัวเราะและพูดขึ้นด้วยความดีใจ "ท่านประธานเซียว ทุกคนต่างก็บอกว่าคุณเป็นผู้หญิงที่สวยอันดับต้นๆ ของเมืองจินหลิง วันนี้พอเห็นแล้ว เป็นจริงดั่งคำร่ำลือจริงๆ ผมรู้สึกนับถือคุณมากๆ! "

เซียวชูหรันเห็นเขาขยับเข้ามาใกล้ จึงได้ขยับไปอีกข้าง แล้วส่ายหัว "ท่านประธานโจว รบกวนท่านห่างจากฉันหน่อยได้ไหม? "

โจวเทียนเหายิ้มพูด "ทำไมหรอท่านประธานเซียว? ทุกคนต่างก็เป็นผู้ร่วมงาน เข้าใกล้หน่อยก็คงไม่เป็นไรหรือเปล่า? "

ขณะที่พูด ร่างของโจวเทียนเหาก็ขยับมาใกล้เซียวชูหรันอีกครั้ง

เซียวชูหรันยังอยากจะหลบไปอีก ทว่าตอนที่ขยับไปถึงตรงขอบโซฟา แค่ใช้แรงหดเรือนร่าง ไม่เห็นโจวเทียนเหาแตะต้องโดน

โจวเทียนเหาที่ขยับมาข้างเธอตลอด สายตากวาดมองร่างของเธอ แค่เห็นก็รู้ว่าเขาคิดอะไร

เซียวชูหรันยิ่งรู้ก็ยิ่งรู้สึกหนักหัว ในมือจึงคลี่ให้คลายออก ข้อความเสียงถูกส่งไปให้เย่เฉิน

เวลานี้เย่เฉินกำลังทำการงานอยู่ จู่ๆ ก็ได้รับข้อความเสียงจากภรรยา จึงเปิดฟังทันที ทันใดนั้นเส้นเอ็นสีเขียวก็ปูดออกมา!

แม่งเอ้ย!

ไอ้โจวเทียนเหาสมควรตาย แม้กระทั่งภรรยาของตนเองมันยังกล้าแตะต้อง ไม่อยากมีชีวิตอยู่แล้วใช่ไหม!

เขาควักมือถือออกมาทันที แล้วโทรหาเฉินจื๋อข่าย พูดด้วยสีหน้าที่น่ากลัว "นายรวบรวมคนทั้งหมดของเราไปที่บริษัทวัสดุก่อสร้างเทียนเหา วันนี้ฉันจะทำลายล้างในที่นั่นกลายเป็นพื้นราบ! "

เฉินจื๋อข่ายเอ่ยถามด้วยความตกตะลึง "คุณชายครับ เกิดอะไรขึ้นครับ? นี่เป็นภรรยาของโจวเทียนเหา ทางตระกูลก็พอมีความสามารถอยู่บ้าง ตามพวกเราที่เป็นเพียงตระกูลเล็ก หากไปทำลายล้างบริษัทวัสดุก่อนสร้างเทียนเหาอย่างบุ่มบ่าม พวกเราก็คงไม่เหมาะที่จะอธิบายกับตระกูลที่เป็นลูกน้องคนอื่น"

เย่เฉินเอ่ยถามด้วยความเย็นชา "ไอ้โจวเทียนเหา มันกำลังจะกระทำชำเรากับภรรยาของฉัน แกบอกฉันมา การไปทำลายล้างเขา เป็นการบุ่มบ่ามหรอ?! หา?! "

เฉินจื๋อข่ายเกรงกลัวขึ้นมาทันที!

ทีแรกก็นึกว่าโจวเทียนเหาไม่ได้ตั้งใจผิดใจกับคุณชายตัวเอง ทว่านึกไม่ถึงว่าเขากลับคิดจะยุ่งเกี่ยวกับภรรยาของคุณชาย!

แล้วยังกล้าคิดกระทำชำเราอีก เป็นความผิดที่ร้ายแรงจริงๆ!

ดังนั้นเขาพลันพูดขึ้น "คุณชาย ผมจะรีบส่งคนไปเดี๋ยวนี้! "

"ได้! ตอนนี้ฉันจะรีบไปที่นั่นเดี๋ยวนี้! "