ผมได้สืบทอดมรดกร้อยพันล้าน นิยาย บท 747
บทที่ 747
8โมงกว่าแล้ว เย่เฉินก็ขับรถ พาพ่อตาผู้ใจร้อนออกไปจากบ้าน
อีก2ชั่วโมง กว่าเที่ยวบินจะมาถึง แต่เซียวฉางควนรอไม่ได้แล้ว
พอออกไปจากTomson Riviera เขาก็รีบถามเย่เฉินว่า “ไอ้ลูกเขยคนดี รู้ไหมว่าที่ไหนมีดอกไม้ขายบ้าง? พ่อจะซื้อดอกกุหลาบติดไม้ติดมือไปเสียหน่อย”
เย่เฉินตอบว่า “พ่อครับ เธอมีลูกมาด้วยนะครับ ไปให้ดอกกุหลาบต่อหน้าลูกเธอ ไม่เหมาะมั้งครับ? ”
เซียวฉางควนก็ครุ่นคิด แล้วก็พยักหน้าพูดว่า “แกก็พูดถูก งั้นก็เตรียมดอกไม้ธรรมดาก็แล้วกัน”
เย่เฉินก็ตอบว่า “ผมรู้จักร้านขายดอกไม้ครับ ไม่ไกลนัก พวกเราไปซื้อกันก่อนเถอะครับ”
พอถึงร้านขายดอกไม้ เย่เฉินจ่ายไป500หยวน ให้ทางร้านจัดดอกไม้ที่สื่อถึงความเป็นมิตรภาพที่ดีต่อกัน แล้วก็พาเซียวฉางควนกลับขึ้นรถมา
เซียวฉางควนหยิบช่อดอกไม้ขึ้นมาดู ในใจก็ตื่นเต้นอย่างมาก ยิ้มพูดว่า “เจ้าของร้านนี้ฝีมือไม่เบา ดอกไม้นี้ดูหรูหราไม่เบา！เชื่อว่าเหม่ยฉิงจะต้องชอบแน่！”
เย่เฉินก็ยิ้มเบาๆ ในใจก็คิดว่า พ่อตาตัวเองคนนี้ คงจะกลับไปเป็นวัยรุ่นอีกครั้งจริงๆ ถ้าหานเหม่ยฉิงยังรู้ดีกับเขาล่ะก็ ไม่แน่ว่าทั้งสองคนอาจจะได้อยู่ด้วยกัน
พอคิดถึงจุดนี้ เย่เฉินก็รู้สึกเข้าใจหัวอกของพ่อตาตัวเอง
ไม่มีทางเลือก เพื่อภรรยาตนเองแล้ว ตนเองไม่สามารถทำให้หม่าหลันหายไปจากโลกนี้ได้แน่ ดังนั้น ถึงแม้ตอนนี้พ่อตาจะไปพบคนรักเก่าอย่างดีใจ แต่พอหลังจากนี้หม่าหลันถูกปล่อยออกมา วันเวลาที่เจ็บปวดของเขาก็จะเริ่มขึ้นอีกครั้ง
ถ้าหม่าหลันรู้ว่าหานเหม่ยฉิงกลับมาแล้ว ก็ไม่รู้ว่าจะต้องโวยวายขนาดไหน พอถึงตอนนั้นชีวิตของเซียวฉางควน ก็กลัวว่าจะลำบากกว่าก่อนหน้านี้เสียอีก
แต่ว่าประโยคพวกนี้ เย่เฉินไม่ได้บอกกับพ่อตา เพราะเขากำลังตื่นเต้นอยู่ ก็ให้เขาได้เสพสุขกับชีวิตอิสระ และความสุขกับคนรักเก่า ก่อนที่หม่าหลันจะออกมาก็แล้วกัน！
ในตอนนี้ เซียวฉางควนก็ถามว่า “เอ้อเย่เฉิน ที่โรงแรมป๋ายจินฮ่านกง แกจองที่ดีๆ แล้วหรือยัง? ”
ฝั่งนั้นเห็นเขา ก็อึ้งๆ จากนั้นก็พูดตอบกลับด้วยใบหน้าที่ดีใจว่า “คุณพระช่วย ฉางควน！”
พูดจบ ก็รีบก้าวเดิน มาทางเซียวฉางควน
เย่เฉินก็ตื่นเต้นเหมือนกัน ก็อยากจะเห็นเหมือนกันว่า หญิงรักแรกของพ่อตา จะเป็นแบบไหนกันแน่นะ
ดังนั้นเขาก็เลยมองไปด้วย จากนั้นก็อึ้งไป！
อายุของหายเหม่ยฉิง รุ่นเดียวกับเซียวฉางควน ทั้งสองคนอายุ48ปี แต่ว่า หานเหม่ยฉิงไม่เหมือนผู้หญิงอายุ48ปีเลย！
ร่างกายเธอสูงเพรียว ผิวหนังก็ดูแลเป็นอย่างดี สวมชุดกระโปรงยาวสีดำ เผยให้เห็นเป็นเหมือนสุดยอดหญิงงาม แล้วเส้นผมก็มัดรวบอย่างเรียบร้อย
------------
บทใหม่
ประวัติการอ่าน
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: ผมได้สืบทอดมรดกร้อยพันล้าน
สมน้ำหน้าไอฉางควน เหมาะกับหม่าหลันดี ขี้โม้เหมือนกัน ว่าคนที่มีความสามารถว่ากระจอกเหมือนกัน หลงตัวเองเหมือนกัน พูดมาได้ไงมึงกับหานเหมยชิงเป้นคู่ฟ้าประทาน 5555 สมล่ะที่คบกังหม่าหลันได้...
ทั้งที่เป็นผู้ชาย แรงเยอะกว่า ตัวใหญ่ก็ว่า แต่กลัวกับอีหม่าหลันพูดขู่แค่นี้เนี่ยน่ะ ไม่น่าเกิดเป็นผู้ชายเลยมึงไอเชียวฉางควน กูคิดว่าเป็นตุ๊ด ปากบอกรอเหมยชิงมานาน อยากจะพัฒนาความสัมพันธ์ อยากจะมีเพศสัมพันธ์อยากจะอยู่กับเหมยชิง อยากแต่งงานกะเหมยชิงอีกครั้ง ทั้งที่เหมยชิงยอมกลับมาหาเพื่อมึง แต่มึงกลับไม่กล้าทำไรกะอีหม่าหลันสักอย่าฃ แค่หม่าหลันพูดขู่ว่าจะไปหาเรื่องเหมยชิง แทนที่จะให้เหมยชิงจ้างบอดีการ์ดมา อีหม่าก้ทำไรไม่ได้ล่ะ หรือไอฉางควนปกป้อง สู้กันจริงๆหม่าหลันก้สู้คงไม่ได้หรอก ทำมึงกลับกลัวหัวหด ชาตินี้ก้คงไม่ได้อยุ่กับคนรักหรอก ฝันไปเถอะมึง กระจอก...
ไม่ใช่ว่าข้อมูลของเย่เฉิน ตอนตั้งแต่9ขวบจนถึงปัจุบัน ไม่ใช่ว่าถังซื่อไห่ลบไปแล้วไม่ใช่หรอหรือเก้บซ่อนไว้ ถ้า้ป้นอย่างงี้ แสดงว่าองกรพั้วชิงก้สามารถหาได้เช่นกันดิ ถ้างั้น ไม่ใช่ว่าถังซื่อไห่มันลบออกข้อมูลตอนเด้กของพระเอกออกไปหรอกหรอ -.-"...
พูดมาได้ไงไม่ได้หวังเกินตัว แต่อยากมีลูกกะเย่เฉิน ถึงกับขนาดที่ว่าจะแอบมีความสัมพันกับพระเอกตอนหลับ แบบนี้ไม่ได้เรียกหวังเกินตัวเลยงั้นอ่าดิ 555 ผมชอบอ่านเรื่องโรงแมนติกน่ะ เพราะมันพอดี แต่เรื่องนี้อ่านแล้วไม่ฟินอ่ะ เรื่องความรักชายหญิง เพราะมันลุกหนักเกินไปจน จนไม่มีให้ลุ้นอาะ...
ไม่เข้าใจจริง ว่าทำไมต้องให้พระเอกชดเชย หรือชดใช้ความรักให้หญิงสาวพวกนี้ ถ้าเป้นกุ้ซิวอี้พอยอมรับได้เพราะ เป้นคู่หมั่นพระเอก แต่พวกที่เข้ามาหาพระเอก พระเอกก้แค่ช่วยไปเท่านั้น ให้จะได้สะดวกต่อการทำงานร่วมกัน ไม่ได้ช่วยเพราะรัก แต่พวกหล่อนกับบอกให้ชดใช้ ทั้งที่ที่พวกหล่อนมารักพระเอกแท้ๆ แต่กลับจะให้พระเอกชดใช้เนี่ยน่ะ...
เฮเลน่า แม่งก่น่ารังเกียจเกิ้น...
เฮเลน่ามึงก้ฝันกลางวันเกิ้น ถามหน่อยสู้ไรกับนานาโกะหรือกู้ซิวอิ้วอีกได้บ้าง เรื่องนี้ผู้หญิงแม่งก้มโนเก่งเกิน คิดว่าจะได้ใช้ชีวิตร่วมกับพระเอก 555...
แล้วตู้ไหชิง ไม่ใช่ผู้หญิงที่ไอซูเต้าขอแต่งงานหรอ ไม่รู้คนเขียน หรือคนแปลที่แปลมั่ว ซูเต้า ไม่เคยขอใครแต่งงาน แล้วไห่ชิงนั้นไม่ได้เรียกว่าขอแต่งงานหรอกหรอ 555...
พระเอกมันเป้นห่วงความรุ้สึกนานาโกะมากขนาดนั้น ไม่อยากให้เศร้าใจมากขนาดนี้น ทำไมไม่แต่งงานกับนานาโกะไปเลยล่ะ ขัดใจ ถ้าเป้นครอบครัวอื่นอยากยกความดีความชอบให้ลูกสาวอีกฝ่ายก้ไมาแปลก แต่ครอบครัวนานาโกะยังไงต่อให้ไม่ยกความดีความชอบให้นานาโกะ พ่อนานาโกะก้รักนานาโกะมากอยุ่ล่ะ แคร์ความรู้สึกนานาโกะมากขนาดนั้น แต่งงานไปนานาโกะไปเลย ได้จบๆ 555...
บางที อ.ก้เขียนลำเอียงเกินไป วานพั่วจวิ้นทำงานแค่ตายจนกว่าจะได้ยามา แต่ซูรั่วรี่ไม่ได้ทำไรเลย มาถึงก้ได้ยาล่ะ 555...