ผมได้สืบทอดมรดกร้อยพันล้าน นิยาย บท 753
บทที่ 753
ในใจของเซียวฉางควนก็คิดถึงเรื่องนี้ ตาก็แดง แล้วก็น้ำตาไหลออกมาโดยไม่รู้ตัว
ที่สำคัญคือ ตอนนี้หานเหม่ยฉิงสมบูรณ์แบบมาก แม้แต่เย่เฉินเห็นแล้ว ก็รู้สึกว่าดีกว่าหม่าหลันเป็นหมื่นเท่า แต่เซียวฉางควนก็อยู่กับผู้หญิงปากมากที่สู้เธอไม่ได้แม่แต่ส่วนเดียวมา20กว่าปี ตอนนี้เขามองหานเหม่ยฉิงและหวนคิดเรื่องนี้ ในใจมีหรือจะไม่เจ็บปวด?
พอหานเหม่ยฉิงเห็นเซียวฉางควนน้ำตาไหล ในใจก็เจ็บปวดเช่นกัน
เธอเองก็รู้สึกผิด
รู้สึกผิดที่ตอนแรกไม่ควรจากไปด้วยอารมณ์
20กว่าปีมานี้ เขาไม่มีความสุข ตนเองก็ไม่มีความรัก
ทั้งสองคนได้รับความทุกข์ทรมานที่เหมือนกัน
ในเมื่อเป็นเช่นนี้ แล้วตอนแรกจะจากกันไปทำไม?
ตนเองก็รู้ว่าเขาไม่มีทางชอบหม่าหลันแน่
ตนเองก็รู้ดีว่าเขาไม่ได้สติ เลยเสียท่าให้หม่าหลัน
ในใจลึกๆ ของตนเองก็รู้ว่า ทั้งหมดนี้มันเป็นแผนของหม่าหลัน
แต่ว่า ตอนนั้นตนเองก็อดกลั้นความเย่อหยิ่งของตนเองไม่ได้
สุดท้ายล่ะ? 20กว่าปีมานี้ ทั้งสองคนไม่เคยมีความสุขจริงๆ กันเลย
พอคิดถึงจุดนี้ ในใจของหานเหม่ยฉิงก็เจ็บปวด
ตนเองก็อายุ50แล้ว ตามหารักแท้ของตนเองนั้น ในชีวิตนี้ก็ไม่ต้องความรักใดๆ แล้ว！
แต่ว่า ถ้าหม่าหลันกลับมาจะทำอย่างไรดี........
ถ้าเธอรู้ว่าหานเหม่ยฉิงกลับมาแล้ว จะต้องบ้าคลั่งแน่！เธอคงจะต้องตามจ้องตนเองตลอดเวลาแน่ คงไม่ให้ตนเองมีโอกาสพบกับหานเหม่ยฉิงแน่！
ที่สำคัญก็คือ พอหม่าหลันพบกับหานเหม่ยฉิงแล้ว เธอจะต้องโมเป็นเท่าตัวแน่
เพราะว่าตอนนี้หานเหม่ยฉิงสวยกว่าหม่าหลัยมาก แถมยังมีกิริยาท่าทางที่ดีกว่าเธอ มีสกุลรุนชาติมากกว่าเธอ มีเงินมากกว่าเธอ แถมยังมีการศึกษามากกว่าเธอ ดีกว่าเธอแทบทุกทาง
ดังนั้นเมื่อเทียบกับเธอแล้ว หม่าหลันก็เป็นแค่กองขี้หมาเหม็นๆ กองหนึ่งเท่านั้น
------------
บทใหม่
ประวัติการอ่าน
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: ผมได้สืบทอดมรดกร้อยพันล้าน
สมน้ำหน้าไอฉางควน เหมาะกับหม่าหลันดี ขี้โม้เหมือนกัน ว่าคนที่มีความสามารถว่ากระจอกเหมือนกัน หลงตัวเองเหมือนกัน พูดมาได้ไงมึงกับหานเหมยชิงเป้นคู่ฟ้าประทาน 5555 สมล่ะที่คบกังหม่าหลันได้...
ทั้งที่เป็นผู้ชาย แรงเยอะกว่า ตัวใหญ่ก็ว่า แต่กลัวกับอีหม่าหลันพูดขู่แค่นี้เนี่ยน่ะ ไม่น่าเกิดเป็นผู้ชายเลยมึงไอเชียวฉางควน กูคิดว่าเป็นตุ๊ด ปากบอกรอเหมยชิงมานาน อยากจะพัฒนาความสัมพันธ์ อยากจะมีเพศสัมพันธ์อยากจะอยู่กับเหมยชิง อยากแต่งงานกะเหมยชิงอีกครั้ง ทั้งที่เหมยชิงยอมกลับมาหาเพื่อมึง แต่มึงกลับไม่กล้าทำไรกะอีหม่าหลันสักอย่าฃ แค่หม่าหลันพูดขู่ว่าจะไปหาเรื่องเหมยชิง แทนที่จะให้เหมยชิงจ้างบอดีการ์ดมา อีหม่าก้ทำไรไม่ได้ล่ะ หรือไอฉางควนปกป้อง สู้กันจริงๆหม่าหลันก้สู้คงไม่ได้หรอก ทำมึงกลับกลัวหัวหด ชาตินี้ก้คงไม่ได้อยุ่กับคนรักหรอก ฝันไปเถอะมึง กระจอก...
ไม่ใช่ว่าข้อมูลของเย่เฉิน ตอนตั้งแต่9ขวบจนถึงปัจุบัน ไม่ใช่ว่าถังซื่อไห่ลบไปแล้วไม่ใช่หรอหรือเก้บซ่อนไว้ ถ้า้ป้นอย่างงี้ แสดงว่าองกรพั้วชิงก้สามารถหาได้เช่นกันดิ ถ้างั้น ไม่ใช่ว่าถังซื่อไห่มันลบออกข้อมูลตอนเด้กของพระเอกออกไปหรอกหรอ -.-"...
พูดมาได้ไงไม่ได้หวังเกินตัว แต่อยากมีลูกกะเย่เฉิน ถึงกับขนาดที่ว่าจะแอบมีความสัมพันกับพระเอกตอนหลับ แบบนี้ไม่ได้เรียกหวังเกินตัวเลยงั้นอ่าดิ 555 ผมชอบอ่านเรื่องโรงแมนติกน่ะ เพราะมันพอดี แต่เรื่องนี้อ่านแล้วไม่ฟินอ่ะ เรื่องความรักชายหญิง เพราะมันลุกหนักเกินไปจน จนไม่มีให้ลุ้นอาะ...
ไม่เข้าใจจริง ว่าทำไมต้องให้พระเอกชดเชย หรือชดใช้ความรักให้หญิงสาวพวกนี้ ถ้าเป้นกุ้ซิวอี้พอยอมรับได้เพราะ เป้นคู่หมั่นพระเอก แต่พวกที่เข้ามาหาพระเอก พระเอกก้แค่ช่วยไปเท่านั้น ให้จะได้สะดวกต่อการทำงานร่วมกัน ไม่ได้ช่วยเพราะรัก แต่พวกหล่อนกับบอกให้ชดใช้ ทั้งที่ที่พวกหล่อนมารักพระเอกแท้ๆ แต่กลับจะให้พระเอกชดใช้เนี่ยน่ะ...
เฮเลน่า แม่งก่น่ารังเกียจเกิ้น...
เฮเลน่ามึงก้ฝันกลางวันเกิ้น ถามหน่อยสู้ไรกับนานาโกะหรือกู้ซิวอิ้วอีกได้บ้าง เรื่องนี้ผู้หญิงแม่งก้มโนเก่งเกิน คิดว่าจะได้ใช้ชีวิตร่วมกับพระเอก 555...
แล้วตู้ไหชิง ไม่ใช่ผู้หญิงที่ไอซูเต้าขอแต่งงานหรอ ไม่รู้คนเขียน หรือคนแปลที่แปลมั่ว ซูเต้า ไม่เคยขอใครแต่งงาน แล้วไห่ชิงนั้นไม่ได้เรียกว่าขอแต่งงานหรอกหรอ 555...
พระเอกมันเป้นห่วงความรุ้สึกนานาโกะมากขนาดนั้น ไม่อยากให้เศร้าใจมากขนาดนี้น ทำไมไม่แต่งงานกับนานาโกะไปเลยล่ะ ขัดใจ ถ้าเป้นครอบครัวอื่นอยากยกความดีความชอบให้ลูกสาวอีกฝ่ายก้ไมาแปลก แต่ครอบครัวนานาโกะยังไงต่อให้ไม่ยกความดีความชอบให้นานาโกะ พ่อนานาโกะก้รักนานาโกะมากอยุ่ล่ะ แคร์ความรู้สึกนานาโกะมากขนาดนั้น แต่งงานไปนานาโกะไปเลย ได้จบๆ 555...
บางที อ.ก้เขียนลำเอียงเกินไป วานพั่วจวิ้นทำงานแค่ตายจนกว่าจะได้ยามา แต่ซูรั่วรี่ไม่ได้ทำไรเลย มาถึงก้ได้ยาล่ะ 555...