ผมได้สืบทอดมรดกร้อยพันล้าน นิยาย บท 754
บทที่ 754
ในใจเซียวฉางควนก็ร้องขอต่อสวรรค์ หวังว่าหม่าหลันไม่ต้องกลับมาอีกแล้ว เธอนั้นมาสร้างปัญหาให้กับตนเองมา20กว่าปีแล้ว ควรจะให้ตนเองได้อิสระได้แล้ว เพราะตนเองอดทนมา20กว่าปีแล้ว มันไม่ง่ายเลย
ถ้าหม่าหลันไม่กลับมาแล้ว เช่นนั้นตนเองก็มั่นใจ ว่าตนเองจะสามารถสืบต่อความรักกับหานเหม่ยฉิงได้แน่นอน
อีกอย่าง เขาก็รู้สึกว่าลูกชายของหานเหม่ยฉิงก็เป็นคนที่คุยง่าย เขาน่าจะยอมรับตนเองให้เป็นพ่อคนใหม่ได้
ส่วนเซียวชูหรัน ลูกสาวของตนเอง ก็เป็นผู้หญิงที่รู้กตัญญู
ถ้าหากแม่ของเธอหายตัวไปจริงๆ แล้วล่ะก็ ก็พนันได้เลยว่าเธอคงจะไม่ขัดขวางให้ตนเองตามหาความรักของตนเองแน่นอน เพราะถึงอย่างไร ตนเองก็ไม่สามารถใช้ชีวิตคนเดียว หลังจากหม่าหลันหายตัวไปแล้ว
ที่เขากังวลตอนนี้ก็คือ ก็คือหม่าหลันคนนี้ ว่าจะกลับมาอีกหรือไม่
ดังนั้น เขาก็ได้แต่ขอร้องต่อสวรรค์
แต่ตอนนี้เขาไม่รู้เลยว่า คนที่สามารถตัดสินทุกอย่างได้นั้น ไม่ใช่สวรรค์ที่ไหน แต่เป็นลูกเขยของตนเอง เย่เฉิน
……
หลังจากที่เย่เฉินขับรถมาถึงโรงแรมป๋ายจินฮ่านกงแล้ว พนักงานของโรงแรมก็รีบเข้ามาเปิดประตูรถ
เขาก็เอารถให้พนักงานขับไปจอด แล้วก็พูดกับพ่อตาตนเอง แล้วสองแม่ลูกคนรักเก่าของพ่อตาว่า “โรงแรมป๋ายจินฮ่านกง นับว่าเป็นโรงแรมที่ไม่เลว สำหรับเมืองจินหลิงนี้แล้วครับ อาหารท้องถิ่นทำได้อร่อยมาก ผมได้จองห้องอาหารไม่โอเคไว้แล้วครับ แต่ไม่ทราบว่ารสชาติอาหารจะถูกปากของทั้งสองทานหรือเปล่า”
หานเหม่ยฉิงรีบพูดว่า “ไอ้หยา เย่เฉิน คุณก็เกรงใจไปแล้ว จะกินอะไรก็ไม่ได้เรื่องมากอะไรหรอก ฉันบอกตรงๆ เลยนะ จากเมืองจินหลิงไปหลายปี ฉันก็อยากจะลิ้มรสชาติอาหารเมืองจินหลิงเหมือนกัน！”
เย่เฉินก็ยิ้มพูดว่า “เช่นนั้นมาที่โรงแรมป๋ายจินฮ่านกง ก็ถือว่ามาถูกที่แล้วครับ”
พูดจบ เซียวฉางควนก็พูดอย่างอดใจไม่ได้ว่า “ถ้ามีเวลาล่ะก็ เดี๋ยวผมนัดคุณมาที่บ้านผม！พอถึงตอนนั้นจะทำอาหารอะไร หรืออยากทำอะไร ก็บอกผมได้เลย เดี๋ยวผมจะได้ไปเตรียมวัตถุดิบไว้ก่อน เตรียมทุกอย่างให้พร้อม แล้วคุณกับพอลก็มาที่บ้านผม คุณทำกับข้าวอย่างเดียวพอ เดี๋ยวผมเป็นลูกมือช่วย ให้ลูกๆ คอยกินก็พอ”
หานเหม่ยฉิงก็พูดอย่างเกรงใจว่า “แบบนี้มันจะเหมาะหรือ? หม่าหลันคงไม่อยากเจอฉันหรอก? ”
ในสายโทรศัพท์เมื่อวาน เซียวฉางควนบอกกับหานเหม่ยฉิงว่า “เขากับหม่าหลันแตกหักกันแล้ว แยกกันอยู่แล้ว แต่เหตุผลคืออะไรไม่ได้บอก และไม่ได้บอกว่าตอนนี้หม่าหลันหายตัวไปแล้ว”
ดังนั้นหานเหม่ยฉิงก็นึกว่าทั้งสองคนเพียงแค่แยกห้องกันอยู่ แต่ยังอยู่ในบ้านเดียวกัน ดังนั้นเลยไม่อยากไปบ้านเขา กลัวว่าจะต้องเจอหน้าหม่าหลัน ยิ่งกว่านั้นเพื่อนเก่าคนนี้ยิ่งไม่ได้เป็นคนดีอะไร
ตอนนี้เซียวฉางควนก็โบกปัด แล้วก็พูดอย่างไม่สนใจว่า “คุณไม่ต้องกังวลกับเธอ ตอนนี้เธอไม่อยู่บ้าน และไม่รู้ว่าจะกลับมาตอนไหน คงจะไม่กลับมาในเร็วๆ นี้แน่”
พูดจบ เซียวฉางควนก็พูดต่อ “ผมว่านะ ไม่สู้เอาวันนี้เลยแล้วกัน！เดี๋ยวพอกินข้าวกลางวันที่โรงแรมป๋ายจินฮ่านกงแล้ว จากนั้นคุณก็ไปพักผ่อนที่โรงแรมก่อน ตอนเย็นก็มาที่บ้านผม พวกเราจะได้ทำกับข้าวและกินข้าวด้วยกัน ผมจะได้แนะนำลูกสาวของผมให้คุณรู้จักด้วย！”
------------
บทใหม่
ประวัติการอ่าน
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: ผมได้สืบทอดมรดกร้อยพันล้าน
สมน้ำหน้าไอฉางควน เหมาะกับหม่าหลันดี ขี้โม้เหมือนกัน ว่าคนที่มีความสามารถว่ากระจอกเหมือนกัน หลงตัวเองเหมือนกัน พูดมาได้ไงมึงกับหานเหมยชิงเป้นคู่ฟ้าประทาน 5555 สมล่ะที่คบกังหม่าหลันได้...
ทั้งที่เป็นผู้ชาย แรงเยอะกว่า ตัวใหญ่ก็ว่า แต่กลัวกับอีหม่าหลันพูดขู่แค่นี้เนี่ยน่ะ ไม่น่าเกิดเป็นผู้ชายเลยมึงไอเชียวฉางควน กูคิดว่าเป็นตุ๊ด ปากบอกรอเหมยชิงมานาน อยากจะพัฒนาความสัมพันธ์ อยากจะมีเพศสัมพันธ์อยากจะอยู่กับเหมยชิง อยากแต่งงานกะเหมยชิงอีกครั้ง ทั้งที่เหมยชิงยอมกลับมาหาเพื่อมึง แต่มึงกลับไม่กล้าทำไรกะอีหม่าหลันสักอย่าฃ แค่หม่าหลันพูดขู่ว่าจะไปหาเรื่องเหมยชิง แทนที่จะให้เหมยชิงจ้างบอดีการ์ดมา อีหม่าก้ทำไรไม่ได้ล่ะ หรือไอฉางควนปกป้อง สู้กันจริงๆหม่าหลันก้สู้คงไม่ได้หรอก ทำมึงกลับกลัวหัวหด ชาตินี้ก้คงไม่ได้อยุ่กับคนรักหรอก ฝันไปเถอะมึง กระจอก...
ไม่ใช่ว่าข้อมูลของเย่เฉิน ตอนตั้งแต่9ขวบจนถึงปัจุบัน ไม่ใช่ว่าถังซื่อไห่ลบไปแล้วไม่ใช่หรอหรือเก้บซ่อนไว้ ถ้า้ป้นอย่างงี้ แสดงว่าองกรพั้วชิงก้สามารถหาได้เช่นกันดิ ถ้างั้น ไม่ใช่ว่าถังซื่อไห่มันลบออกข้อมูลตอนเด้กของพระเอกออกไปหรอกหรอ -.-"...
พูดมาได้ไงไม่ได้หวังเกินตัว แต่อยากมีลูกกะเย่เฉิน ถึงกับขนาดที่ว่าจะแอบมีความสัมพันกับพระเอกตอนหลับ แบบนี้ไม่ได้เรียกหวังเกินตัวเลยงั้นอ่าดิ 555 ผมชอบอ่านเรื่องโรงแมนติกน่ะ เพราะมันพอดี แต่เรื่องนี้อ่านแล้วไม่ฟินอ่ะ เรื่องความรักชายหญิง เพราะมันลุกหนักเกินไปจน จนไม่มีให้ลุ้นอาะ...
ไม่เข้าใจจริง ว่าทำไมต้องให้พระเอกชดเชย หรือชดใช้ความรักให้หญิงสาวพวกนี้ ถ้าเป้นกุ้ซิวอี้พอยอมรับได้เพราะ เป้นคู่หมั่นพระเอก แต่พวกที่เข้ามาหาพระเอก พระเอกก้แค่ช่วยไปเท่านั้น ให้จะได้สะดวกต่อการทำงานร่วมกัน ไม่ได้ช่วยเพราะรัก แต่พวกหล่อนกับบอกให้ชดใช้ ทั้งที่ที่พวกหล่อนมารักพระเอกแท้ๆ แต่กลับจะให้พระเอกชดใช้เนี่ยน่ะ...
เฮเลน่า แม่งก่น่ารังเกียจเกิ้น...
เฮเลน่ามึงก้ฝันกลางวันเกิ้น ถามหน่อยสู้ไรกับนานาโกะหรือกู้ซิวอิ้วอีกได้บ้าง เรื่องนี้ผู้หญิงแม่งก้มโนเก่งเกิน คิดว่าจะได้ใช้ชีวิตร่วมกับพระเอก 555...
แล้วตู้ไหชิง ไม่ใช่ผู้หญิงที่ไอซูเต้าขอแต่งงานหรอ ไม่รู้คนเขียน หรือคนแปลที่แปลมั่ว ซูเต้า ไม่เคยขอใครแต่งงาน แล้วไห่ชิงนั้นไม่ได้เรียกว่าขอแต่งงานหรอกหรอ 555...
พระเอกมันเป้นห่วงความรุ้สึกนานาโกะมากขนาดนั้น ไม่อยากให้เศร้าใจมากขนาดนี้น ทำไมไม่แต่งงานกับนานาโกะไปเลยล่ะ ขัดใจ ถ้าเป้นครอบครัวอื่นอยากยกความดีความชอบให้ลูกสาวอีกฝ่ายก้ไมาแปลก แต่ครอบครัวนานาโกะยังไงต่อให้ไม่ยกความดีความชอบให้นานาโกะ พ่อนานาโกะก้รักนานาโกะมากอยุ่ล่ะ แคร์ความรู้สึกนานาโกะมากขนาดนั้น แต่งงานไปนานาโกะไปเลย ได้จบๆ 555...
บางที อ.ก้เขียนลำเอียงเกินไป วานพั่วจวิ้นทำงานแค่ตายจนกว่าจะได้ยามา แต่ซูรั่วรี่ไม่ได้ทำไรเลย มาถึงก้ได้ยาล่ะ 555...