ผมได้สืบทอดมรดกร้อยพันล้าน นิยาย บท 761

บทที่ 761

มื้ออาหารที่โรงแรมป๋ายจินฮ่านกงนี้ ก็นับว่ากินอย่างมีความสุขทั้งเจ้าภาพทั้งแขก เย่เฉินและพ่อตาก็ถือว่ามีความสุขมาก หานเหม่ยฉิงก็อารมณ์ดีมากเช่นกัน ก่อนหน้านี้สามีของเธอเสียชีวิตไป เธอก็เสียใจตลอดเวลา ตอนนี้ถึงได้มีความสุขกับฟ้าหลังฝนที่มืดหม่น

พอพอลเห็นแม่ตนเองอารมณ์ดี สีหน้าก็เผยความพอใจออกมาอย่างมาก

ส่วนเย่เฉิน เขาก็ได้แต่สงสารพ่อตาของตัวเอง

เพราะว่าหานเหม่ยฉิงสมบูรณ์แบบมาก เป็นคุณป้าที่มีความงาม ความเป็นผู้ดีอย่างที่เขาคาดไม่ถึง แถมพอหลังจากโสดแล้วกลับมาจินหลิง ชายแก่ในจินหลิงมากมายก็คงจะตามจีบ เกรงว่าวันข้างหน้าพ่อตาจะต้องมีอุปสรรคมากกว่าเดิม ไม่น้อยลงแน่ๆ

พวกเขาสองแม่ลูกนั่งเครื่องบินกลับจีนมาตั้งนาน ร่างกายก็เหนื่อยล้า ดังนั้นหลังจากกินข้าวแล้ว เซียวฉางควนและเย่เฉินก็พาพวกเขาไปส่งยังห้องพักที่โรงแรมป๋ายจินฮ่านกงที่จองไว้เรียบร้อยแล้ว และก็ไม่ได้อยากรบกวนอะไรอีก

พอมาถึงห้องพัก เซียวฉางควนก็ได้รับเรื่องเสียดแทงใจอีก เพราะหานเหม่ยฉิงสองแม่ลูกได้เปิดห้องพักแบบห้องเอ็กเซ็กคูทีฟสุดหรู

ห้องเอ็กเซ็กคูทีฟสุดหรูของโรงแรมป๋ายจินฮ่านกงเป็นรองแค่ห้องรับรองของประธานาธิบดีเท่านั้น สามารถพักได้4คน ค่าห้องคืนหนึ่งเป็นหมื่นหยวน บอกได้เลยว่าหรูหราฟุ่มเฟือยมาก ออกบ้านมาแล้วพักห้องแบบนี้ แถมยังอยู่คนละห้องอีก ยิ่งบอกได้ชัดเจนเลยว่าพื้นฐานเศรษฐกิจของบ้านหานเหม่ยฉิงนั้นแข็งแรงเพียงใด

หลังจากบอกลากัน เย่เฉินกับพ่อตาก็ออกมาจากโรงแรม

พอออกประตูมา เซียวฉางควนก็หายใจเข้าลึกๆ แล้วก็ถอนหายใจออกมายาวๆ

เย่เฉินก็เห็นใจเขาอยู่ข้างๆ แล้วถามว่า “พ่อครับ พ่อถอนหายใจทำไมครับ? ”

เซียวฉางควนก็พูดด้วยใบหน้ากลัดกลุ้มว่า “พ่อไม่คิดเลย พ่อไม่คิดเลยว่าหานเหม่ยฉิงอยู่ที่อมเริกา จะมีชีวิตที่ดีอย่างนี้ ยิ่งคิดไม่ถึงว่าบ้านของเธอยังมีบริษัทนักทนายความอีกด้วย พ่อเทียบกับเธอแล้ว พ่อนั้นไม่มีอะไรเลย.........”

เซียวฉางควนมองออก ห่างกันหลายปี หานเหม่ยฉิงก็ยังรู้สึกดีกับตนเอง อีกอย่างตอนที่เธออยู่ที่สนามบินก็บอกแล้วว่า ต่อให้ตนเองขี่จักรยานเก่าๆ ไปรับเธอ เธอก็ไม่มีปัญหาอะไร

มันชัดเจนว่า หานเหม่ยฉิงนั้นเป็นคนไม่สนใจสิ่งของภายนอก

พอคิดถึงจุดนี้ เขาก็พอโล่งอกบ้าง

แต่ว่าจากนี้ ก็มีปัญหาใหญ่เข้ามาในหัวอีก

------------