ผมได้สืบทอดมรดกร้อยพันล้าน นิยาย บท 762
บทที่ 762
เขาก็รีบหันหน้ามามองเย่เน แล้วก็ถามอย่างกังวลว่า “เย่เฉิน แกว่าชาตินี้แม่ยายแกจะกลับมาไหม? ”
เย่เฉินก็ถามกลับอย่างอึกอัก “พ่อหวังว่าผมจะพูดว่า ได้ หรือไม่ได้ล่ะครับ? ”
เซียวฉางควนก็นิ่งๆ แล้วพูดอึกอักว่า “เฮ้อ จริงๆ แล้วพ่อรู้ ในใจแกก็เหมือนพ่อ ไม่ค่อยชอบแม่ยายแกเท่าไรนัก ใช่ไหม? ”
เย่เฉินรีบพูดว่า “พ่อครับ ผมไม่ได้พูดคำนี้นะครับ！”
เซียวฉาควนก็รีบตอบว่า “เราคุยกันเอง แกก็ไม่ต้องทำเป็นปกปิดอะไรหรอก เพราะถึงอย่างไรชูหรันก็ไม่อยู่ด้วย เรามีอะไรก็พูดกันตรงๆ ได้ไหม? ”
เย่เฉินก็รู้ความคิดในใจของพ่อตา
ตอนนี้เขาคงอยากจะหาพวก
เพราะว่าเขาไม่อยากให้แม่ยายกลับมา แต่ว่าภรรยาของตนเองก็หวังอย่างมากว่าจะหาแม่ยายให้เจอโดยเร็ววัน กลับบ้านโดยเร็ววัน
ดังนั้น ระหว่างสองพ่อลูกคู่นี้ ก็เกิดความคิดในใจที่ตรงข้ามกัน
สถานการณ์ตอนนี้มัน1:1 ตนเองนั้นกลับเป็นคนที่อยู่ตรงกลาง ดังนั้น ตอนนี้พ่อตาก็เลยจะดึงตนเองเข้าเป็นพวก
เพราะถึงอย่างไร ที่บ้านก็เหลือเพียงแค่3คน ถ้าหากว่ามี2คนที่ไม่อยากให้แม่ยายกลับมา เช่นนั้นความหวังในใจของเขาก็จะมีน้ำหนักมากขึ้น
เซียวฉางควนก็รีบพูดว่า “เฮ้อ พ่อไม่เอาหัวของแกหรอก พ่อต้องการให้คุณป้าหานของแกกินข้าวในบ้านของเราอย่างสบายใจ”
พูดจบ เซียวฉางควนก็พูดอีกว่า “พ่อคิดวิธีหนึ่งออก ไอ้ลูกเขย เอ็งต้องช่วยพ่อนะ！”
เย่เฉินก็ยิ้มถามว่า “พ่อว่ามาเลยครับ มีวิธีอะไรครับ? จะให้ผมทำอะไร? ”
เซียวฉางควนก็รีบพูดว่า “ตอนเย็นพอคุณป้าหานของแกมาถึงแล้ว พ่อก็จะปิดประตูรั้วข้างในเสีย ถ้าระหว่างนี้แม่ยายแกกลับมา แกก็ไปรั้งไว้ แกแรงเยอะ ต่อให้ต้องแบก ก็แบกแม่ยายแกออกไป ถ้าแบกไม่ไหว ก็ตีให้แม่ยายแกสลบเลย！ไม่ว่าอย่างไรก็ต้องห้ามไม่ให้แม่ยายเจอหน้าคุณป้าหานของแกอย่างเด็ดขาด！”
------------
บทใหม่
ประวัติการอ่าน
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: ผมได้สืบทอดมรดกร้อยพันล้าน
สมน้ำหน้าไอฉางควน เหมาะกับหม่าหลันดี ขี้โม้เหมือนกัน ว่าคนที่มีความสามารถว่ากระจอกเหมือนกัน หลงตัวเองเหมือนกัน พูดมาได้ไงมึงกับหานเหมยชิงเป้นคู่ฟ้าประทาน 5555 สมล่ะที่คบกังหม่าหลันได้...
ทั้งที่เป็นผู้ชาย แรงเยอะกว่า ตัวใหญ่ก็ว่า แต่กลัวกับอีหม่าหลันพูดขู่แค่นี้เนี่ยน่ะ ไม่น่าเกิดเป็นผู้ชายเลยมึงไอเชียวฉางควน กูคิดว่าเป็นตุ๊ด ปากบอกรอเหมยชิงมานาน อยากจะพัฒนาความสัมพันธ์ อยากจะมีเพศสัมพันธ์อยากจะอยู่กับเหมยชิง อยากแต่งงานกะเหมยชิงอีกครั้ง ทั้งที่เหมยชิงยอมกลับมาหาเพื่อมึง แต่มึงกลับไม่กล้าทำไรกะอีหม่าหลันสักอย่าฃ แค่หม่าหลันพูดขู่ว่าจะไปหาเรื่องเหมยชิง แทนที่จะให้เหมยชิงจ้างบอดีการ์ดมา อีหม่าก้ทำไรไม่ได้ล่ะ หรือไอฉางควนปกป้อง สู้กันจริงๆหม่าหลันก้สู้คงไม่ได้หรอก ทำมึงกลับกลัวหัวหด ชาตินี้ก้คงไม่ได้อยุ่กับคนรักหรอก ฝันไปเถอะมึง กระจอก...
ไม่ใช่ว่าข้อมูลของเย่เฉิน ตอนตั้งแต่9ขวบจนถึงปัจุบัน ไม่ใช่ว่าถังซื่อไห่ลบไปแล้วไม่ใช่หรอหรือเก้บซ่อนไว้ ถ้า้ป้นอย่างงี้ แสดงว่าองกรพั้วชิงก้สามารถหาได้เช่นกันดิ ถ้างั้น ไม่ใช่ว่าถังซื่อไห่มันลบออกข้อมูลตอนเด้กของพระเอกออกไปหรอกหรอ -.-"...
พูดมาได้ไงไม่ได้หวังเกินตัว แต่อยากมีลูกกะเย่เฉิน ถึงกับขนาดที่ว่าจะแอบมีความสัมพันกับพระเอกตอนหลับ แบบนี้ไม่ได้เรียกหวังเกินตัวเลยงั้นอ่าดิ 555 ผมชอบอ่านเรื่องโรงแมนติกน่ะ เพราะมันพอดี แต่เรื่องนี้อ่านแล้วไม่ฟินอ่ะ เรื่องความรักชายหญิง เพราะมันลุกหนักเกินไปจน จนไม่มีให้ลุ้นอาะ...
ไม่เข้าใจจริง ว่าทำไมต้องให้พระเอกชดเชย หรือชดใช้ความรักให้หญิงสาวพวกนี้ ถ้าเป้นกุ้ซิวอี้พอยอมรับได้เพราะ เป้นคู่หมั่นพระเอก แต่พวกที่เข้ามาหาพระเอก พระเอกก้แค่ช่วยไปเท่านั้น ให้จะได้สะดวกต่อการทำงานร่วมกัน ไม่ได้ช่วยเพราะรัก แต่พวกหล่อนกับบอกให้ชดใช้ ทั้งที่ที่พวกหล่อนมารักพระเอกแท้ๆ แต่กลับจะให้พระเอกชดใช้เนี่ยน่ะ...
เฮเลน่า แม่งก่น่ารังเกียจเกิ้น...
เฮเลน่ามึงก้ฝันกลางวันเกิ้น ถามหน่อยสู้ไรกับนานาโกะหรือกู้ซิวอิ้วอีกได้บ้าง เรื่องนี้ผู้หญิงแม่งก้มโนเก่งเกิน คิดว่าจะได้ใช้ชีวิตร่วมกับพระเอก 555...
แล้วตู้ไหชิง ไม่ใช่ผู้หญิงที่ไอซูเต้าขอแต่งงานหรอ ไม่รู้คนเขียน หรือคนแปลที่แปลมั่ว ซูเต้า ไม่เคยขอใครแต่งงาน แล้วไห่ชิงนั้นไม่ได้เรียกว่าขอแต่งงานหรอกหรอ 555...
พระเอกมันเป้นห่วงความรุ้สึกนานาโกะมากขนาดนั้น ไม่อยากให้เศร้าใจมากขนาดนี้น ทำไมไม่แต่งงานกับนานาโกะไปเลยล่ะ ขัดใจ ถ้าเป้นครอบครัวอื่นอยากยกความดีความชอบให้ลูกสาวอีกฝ่ายก้ไมาแปลก แต่ครอบครัวนานาโกะยังไงต่อให้ไม่ยกความดีความชอบให้นานาโกะ พ่อนานาโกะก้รักนานาโกะมากอยุ่ล่ะ แคร์ความรู้สึกนานาโกะมากขนาดนั้น แต่งงานไปนานาโกะไปเลย ได้จบๆ 555...
บางที อ.ก้เขียนลำเอียงเกินไป วานพั่วจวิ้นทำงานแค่ตายจนกว่าจะได้ยามา แต่ซูรั่วรี่ไม่ได้ทำไรเลย มาถึงก้ได้ยาล่ะ 555...