ผมได้สืบทอดมรดกร้อยพันล้าน นิยาย บท 764
บทที่ 764
เย่เฉินรีบถามเธอว่า “คุณภรรยาครับ เย็นนี้คุณจะไปตามหาที่ไหน? ”
เซียวชูหรันตอบว่า “ฉันว่าจะไปหาเพื่อนของแม่ แล้วก็พวกคลินิกที่แม่ชอบไปทำศัลยกรรม แล้วก็พวกสปา”
ตอนนี้เซียวฉางควนก็รีบพูดว่า “ชูหรันเอ้ย เย็นนี้พ่อจะไม่ออกไปช่วยหาแม่แกแล้วนะ เพราะว่าพ่อเชิญเพื่อนมากินข้าวที่บ้าน เพื่อนคนนั้นของพ่อจะมาโชว์ฝีมือทำอาหารให้บ้านเรากิน ดังนั้น ตอนบ่ายพ่อจะออกไปซื้อวัตถุดิบ จากนั้นก็มาเก็บกวาดบ้านเสียหน่อย”
เซียวชูหรันก็ถามอย่างแปลกใจว่า “พ่อคะ พ่อกับเพื่อนของพ่อก็ได้กินข้าวเที่ยงกันแล้วไม่ใช่หรือคะ? ทำไมตอนเย็นยังจะนัดกันอีกล่ะ? ”
เซียวฉางควนก็อธิบายว่า “ตอนกลางวันก็ส่วนของกลางวัน แล้วกลางวันก็กินของร้านอาหาร เพื่อนพ่อก็กลับมาตั้งไกล จะต้องเชิญมานั่งเล่นที่บ้านเสียหน่อยสิ กินอาหารพื้นบ้านกันหน่อย นี่ถึงจะเป็นการต้อนรับเพื่อนอย่างถูกวิธี！”
เซียวชูหรันก็พูดอย่างหัวเสียหน่อยๆ ว่า “พ่อคะ ต่อให้พ่อต้อนรับเพื่อนของพ่อ ก็ต้องแยกแยะเวลาหน่อย ตอนนี้แม่หายตัวไปแล้ว ทำไมพ่อถึงยังมีอารมณ์มาชวนเพื่อนเก่ากินข้าวอีกล่ะคะ? รอตามหาแม่เจอก่อนแล้วค่อยนัดกันไม่ได้หรือคะ? เพราะถึงอย่างไรแม่ก็เป็นเพื่อนเก่าของพ่อเหมือนกันนะคะ เพื่อนเก่าเจอกัน3คนไม่ดีกว่าหรือคะ? ”
“ดีที่ไหนกันล่ะ? ” ในใจเซียวฉางควนก็บ่นว่า “ก็เพราะแม่แกหายตัวไปไงล่ะ พ่อถึงได้มีอารมณ์นัดเพื่อน และมีความกล้าที่จะเชิญเพื่อนมากินข้าวที่บ้าน ไม่เช่นนั้นล่ะก็ ตีให้พ่อตาย พ่อก็ไม่มีความกล้านี้หรอก”
แต่ว่า คำพูดพวกนี้เขาไม่อาจจะพูดกับลูกสาวตนเองได้ ก็เลยโบกปัดพูดไปว่า “ไอ้หยาไม่เข้าใจหรอก เพื่อนของพ่อเธอไปอยู่อเมริกามา20กว่าปีแล้ว ตอนนี้ได้กลับมาแล้ว พ่อจะต้องทำตัวเป็นเจ้าภาพที่ดีหน่อย เรื่องนี้จะต้องทำขึ้นในวันกลับมาถึงเลยทันที！มีที่ไหนกันที่รอให้คนอื่นเขากลับมาถึงหลายวันแล้ว ถึงค่อยจัดเลี้ยงต้อนรับ? มันจะเป็นไงล่ะ? คนอื่นเขาก็จะมองพ่อว่าทำอะไรไม่รู้เรื่องน่ะสิ”
พูดไป เซียวฉางควนก็พูดอีกว่า “อีกอย่างเพื่อนพ่อไม่ได้กลับมาคนเดียว ยังพาลูกชายกลับมาด้วยอีกคน ลูกของเธอก็รุ่นราวคราวเดียวกับเย่เฉิน เป็นถึงทนายความโด่งดังของอเมริกาเชียวนะ บริหารสำนักทนายความที่มีชื่อเสียงพอตัว พวกวัยรุ่นอย่างพวกแกก็ทำความรู้จักกันไว้ อนาคตจะมีผลดี โอกาสแบบนี้มันหายากนะจะบอกให้！”
ตอนนี้เย่เฉินก็เอ่ยปากพูดโน้มน้าวว่า “ใช่ครับคุณภรรยา คุณป้าหานเป็นเพื่อนเก่าของพ่อนะ พ่ออยากจะเป็นเจ้าบ้านที่ดีก็สมควรอยู่ พวกเราเป็นลูก ก็จะต้องช่วยพ่อให้เต็มที่ ไม่ทำให้พ่อขายหน้านะ”
พูดจบ เขาก็รีบพูดว่า “เอาอย่างนี้นะ ตอนบ่ายพวกเราช่วยกันออกไปตามหาแม่ เพราะถึงอย่างไรเย็นนี้พวกเราก็ไม่ต้องทำกับข้าว เพราะคุณป้าหานจะมาทำเอง แล้วตอนบ่ายให้พ่อไปซื้อผัก จากนั้นคุณป้าก็จะมาทำกับข้าวที่บ้าน พวกเราหาแม่แล้วก็กลับมากินข้าว กินข้าวเสร็จก็ออกไปตามหากันใหม่ แบบนี้ก็จะได้ไม่ต้องเสียเวลาในการตามหาแม่ คุณว่าดีไหม? ”
เซียวชูหรันก็รู้สึกว่า ที่ตนเองเพื่อนไปเมื่อครู่นี้หนักไปหน่อย กำลังเครียดว่าจะแก้ต่างอย่างไรดี ตอนนี้เย่เฉินก็มาช่วยไว้ ก็เลยตามน้ำไป พยักหน้าพูดว่า “งั้นก็ได้ เอาตามที่คุณว่าเลยแล้วกัน”
เซียวฉางควนก็โล่งอก แล้วก็ใช้สายตาขอบใจเย่เฉิน.......
------------
บทใหม่
ประวัติการอ่าน
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: ผมได้สืบทอดมรดกร้อยพันล้าน
สมน้ำหน้าไอฉางควน เหมาะกับหม่าหลันดี ขี้โม้เหมือนกัน ว่าคนที่มีความสามารถว่ากระจอกเหมือนกัน หลงตัวเองเหมือนกัน พูดมาได้ไงมึงกับหานเหมยชิงเป้นคู่ฟ้าประทาน 5555 สมล่ะที่คบกังหม่าหลันได้...
ทั้งที่เป็นผู้ชาย แรงเยอะกว่า ตัวใหญ่ก็ว่า แต่กลัวกับอีหม่าหลันพูดขู่แค่นี้เนี่ยน่ะ ไม่น่าเกิดเป็นผู้ชายเลยมึงไอเชียวฉางควน กูคิดว่าเป็นตุ๊ด ปากบอกรอเหมยชิงมานาน อยากจะพัฒนาความสัมพันธ์ อยากจะมีเพศสัมพันธ์อยากจะอยู่กับเหมยชิง อยากแต่งงานกะเหมยชิงอีกครั้ง ทั้งที่เหมยชิงยอมกลับมาหาเพื่อมึง แต่มึงกลับไม่กล้าทำไรกะอีหม่าหลันสักอย่าฃ แค่หม่าหลันพูดขู่ว่าจะไปหาเรื่องเหมยชิง แทนที่จะให้เหมยชิงจ้างบอดีการ์ดมา อีหม่าก้ทำไรไม่ได้ล่ะ หรือไอฉางควนปกป้อง สู้กันจริงๆหม่าหลันก้สู้คงไม่ได้หรอก ทำมึงกลับกลัวหัวหด ชาตินี้ก้คงไม่ได้อยุ่กับคนรักหรอก ฝันไปเถอะมึง กระจอก...
ไม่ใช่ว่าข้อมูลของเย่เฉิน ตอนตั้งแต่9ขวบจนถึงปัจุบัน ไม่ใช่ว่าถังซื่อไห่ลบไปแล้วไม่ใช่หรอหรือเก้บซ่อนไว้ ถ้า้ป้นอย่างงี้ แสดงว่าองกรพั้วชิงก้สามารถหาได้เช่นกันดิ ถ้างั้น ไม่ใช่ว่าถังซื่อไห่มันลบออกข้อมูลตอนเด้กของพระเอกออกไปหรอกหรอ -.-"...
พูดมาได้ไงไม่ได้หวังเกินตัว แต่อยากมีลูกกะเย่เฉิน ถึงกับขนาดที่ว่าจะแอบมีความสัมพันกับพระเอกตอนหลับ แบบนี้ไม่ได้เรียกหวังเกินตัวเลยงั้นอ่าดิ 555 ผมชอบอ่านเรื่องโรงแมนติกน่ะ เพราะมันพอดี แต่เรื่องนี้อ่านแล้วไม่ฟินอ่ะ เรื่องความรักชายหญิง เพราะมันลุกหนักเกินไปจน จนไม่มีให้ลุ้นอาะ...
ไม่เข้าใจจริง ว่าทำไมต้องให้พระเอกชดเชย หรือชดใช้ความรักให้หญิงสาวพวกนี้ ถ้าเป้นกุ้ซิวอี้พอยอมรับได้เพราะ เป้นคู่หมั่นพระเอก แต่พวกที่เข้ามาหาพระเอก พระเอกก้แค่ช่วยไปเท่านั้น ให้จะได้สะดวกต่อการทำงานร่วมกัน ไม่ได้ช่วยเพราะรัก แต่พวกหล่อนกับบอกให้ชดใช้ ทั้งที่ที่พวกหล่อนมารักพระเอกแท้ๆ แต่กลับจะให้พระเอกชดใช้เนี่ยน่ะ...
เฮเลน่า แม่งก่น่ารังเกียจเกิ้น...
เฮเลน่ามึงก้ฝันกลางวันเกิ้น ถามหน่อยสู้ไรกับนานาโกะหรือกู้ซิวอิ้วอีกได้บ้าง เรื่องนี้ผู้หญิงแม่งก้มโนเก่งเกิน คิดว่าจะได้ใช้ชีวิตร่วมกับพระเอก 555...
แล้วตู้ไหชิง ไม่ใช่ผู้หญิงที่ไอซูเต้าขอแต่งงานหรอ ไม่รู้คนเขียน หรือคนแปลที่แปลมั่ว ซูเต้า ไม่เคยขอใครแต่งงาน แล้วไห่ชิงนั้นไม่ได้เรียกว่าขอแต่งงานหรอกหรอ 555...
พระเอกมันเป้นห่วงความรุ้สึกนานาโกะมากขนาดนั้น ไม่อยากให้เศร้าใจมากขนาดนี้น ทำไมไม่แต่งงานกับนานาโกะไปเลยล่ะ ขัดใจ ถ้าเป้นครอบครัวอื่นอยากยกความดีความชอบให้ลูกสาวอีกฝ่ายก้ไมาแปลก แต่ครอบครัวนานาโกะยังไงต่อให้ไม่ยกความดีความชอบให้นานาโกะ พ่อนานาโกะก้รักนานาโกะมากอยุ่ล่ะ แคร์ความรู้สึกนานาโกะมากขนาดนั้น แต่งงานไปนานาโกะไปเลย ได้จบๆ 555...
บางที อ.ก้เขียนลำเอียงเกินไป วานพั่วจวิ้นทำงานแค่ตายจนกว่าจะได้ยามา แต่ซูรั่วรี่ไม่ได้ทำไรเลย มาถึงก้ได้ยาล่ะ 555...