ผมได้สืบทอดมรดกร้อยพันล้าน นิยาย บท 765
บทที่ 765
ในตอนนี้ ณ เรียนจำเมืองจินหลิง
หม่าหลันก็เห็นคนอื่นเขากินข้าวกลางวันกันจนอิ่ม และก็เห็นจางกุ้ยเฟินกินข้าวส่วนของตนเองจะหมด ในใจก็เจ็บปวดจนแหละสลาย
เธอไม่ได้กินอะไรมามากกว่า24ชั่วโมงแล้ว แถมยังถูกซ้อมอีกตั้งหลายรอบ ทั้งยังต้องนอนในห้องน้ำที่อับชื้นมาทั้งคืนอีก ตอนนี้เธอก็หินจนตาลายไปหมดแล้ว ทนจะสลบไปอยู่แล้ว
แต่เธอก็ไม่กล้าเผยความไม่พอใจอะไรออกมา เพราะว่าจางกุ้ยเฟินสามารถตบตีเธอได้ตลอดเวลา
เนื่องจากนายหญิงใหญ่เซียวกินได้ไม่เยอะ พอกินอิ่มแล้ว ในกล่องข้าว ในกล่องข้าวยังมีข้าวเหลืออยู่
เธอตั้งใจหยิบกล่องข้าวนั้น แล้วเดินมายังตรงหน้าหม่าหลัน แล้วยื่นกล่องข้าวให้ตรงหน้าหม่าหลัน พร้อมยิ้มถามว่า “ไม่ได้กินอะไรมาหนึ่งวันหนึ่งคืน คงจะหิวมากสินะ? กินเสียหน่อยไหม? ”
หม่าหลันก็มองนายหญิงใหญ่เซียวอย่างไม่อยากจะเชื่อ แล้วก็ค่อยๆ ถามว่า “แม่คะ ให้ฉันกินจริงๆ ใช่ไหม? ”
นายหญิงใหญ่เซียวก็พยักหน้าพูดว่า “เห็นแกหิวมานานแล้ว ในใจฉันก็ทนไม่ได้เหมือนกัน ขอเพียงแกไม่รังเกียจยัยแก่อย่างฉัน ก็กินข้าวเหลือพวกนี้เสียเถอะ”
อาหารกลางวันของเรือนจำไม่ค่อยดีเท่าไรนัก เป็นแค่พวกเมนูต้มแล้วก็ข้าว แถมในผักต้มก็ไม่มีเนื้อสัตว์อะไรเลย
ต่อให้เป็นแบบนี้ พอหม่าหลันได้กลิ่นหอมของกับข้าว ก็ยังน้ำลายไหลออกมาตลอด
นายหญิงใหญ่เซียวก็ส่งเสียงไม่พอใจ แล้วพูดอย่างหัวเสียออกมาว่า “หรือจะต้องให้แกมาตบฉันก่อน ฉันถึงจะตบแกได้ห้ะ? ถ้าเกิดว่าแกเคารพฉัน เกรงใจฉัน แล้วเชิญฉันเข้าไปที่คฤหาสน์ในTomson Riviera ฉันจะทำกับแกแบบนี้รึไง? ”
หม่าหลันก็ร้องไห้พูดว่า “ฉันผิดไปแล้ว ฉันสำนึกผิดแล้วจริงๆ ถ้าเกิดฉันมีโอกาสได้ออกไปล่ะก็ ฉันจะเอาราชรถมาเชิญแม่เข้าไปอยู่ที่คฤหาสน์ในTomson Rivieraเลย แถมจะเอาห้องที่ดีที่สุดให้กับแม่ด้วย”
พูดไป หม่าหลันก็บอกอีกว่า “” ฉันก็เขียนจดหมายให้แม่ไปแล้วไม่ใช่หรือ? แม่แค่รอวันครบรอบเวลากักขัง15วัน แล้วเอาจดหมายไปให้เซียวชูหรัน เธอจะต้องเอาห้องที่ดีที่สุดในTomson Rivieraให้กับแม่อย่างแน่นอน！แม่ก็จะได้เสพสุขในTomson Rivieraแล้ว แต่ทำไมแม่ยังไม่ยอมปล่อยฉันไปอีกล่ะ?
นายหญิงใหญ่เซียวก็กัดฟัน แล้วก็เอากล่องข้าวอลูมิเนียม ตีไปที่หัวของเธอ แล้วตวาดเสียงดังว่า “ทำไมฉันต้องหาเรื่องแกน่ะหรือ? ฉันจะบอกให้ ฉันจะอยากจะฆ่าแกด้วยซ้ำ！ไม่ใช่แค่ตบแกหรอก ต่อให้ฆ่าแก ถลกหนังแก ก็ไม่คลายความแค้นฉันได้หรอก！นายหญิงใหญ่อย่างฉันชีวิตนี้ร่ำรวยมาตลอด เคยได้รับความอัปยศแบบนี้เสียที่ไหนกัน? ทั้งหมดก็เป็นเพราะแก แกคิดว่าฉันจะปล่อยแกไปได้อย่างนั้นรึ? ”
------------
บทใหม่
ประวัติการอ่าน
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: ผมได้สืบทอดมรดกร้อยพันล้าน
สมน้ำหน้าไอฉางควน เหมาะกับหม่าหลันดี ขี้โม้เหมือนกัน ว่าคนที่มีความสามารถว่ากระจอกเหมือนกัน หลงตัวเองเหมือนกัน พูดมาได้ไงมึงกับหานเหมยชิงเป้นคู่ฟ้าประทาน 5555 สมล่ะที่คบกังหม่าหลันได้...
ทั้งที่เป็นผู้ชาย แรงเยอะกว่า ตัวใหญ่ก็ว่า แต่กลัวกับอีหม่าหลันพูดขู่แค่นี้เนี่ยน่ะ ไม่น่าเกิดเป็นผู้ชายเลยมึงไอเชียวฉางควน กูคิดว่าเป็นตุ๊ด ปากบอกรอเหมยชิงมานาน อยากจะพัฒนาความสัมพันธ์ อยากจะมีเพศสัมพันธ์อยากจะอยู่กับเหมยชิง อยากแต่งงานกะเหมยชิงอีกครั้ง ทั้งที่เหมยชิงยอมกลับมาหาเพื่อมึง แต่มึงกลับไม่กล้าทำไรกะอีหม่าหลันสักอย่าฃ แค่หม่าหลันพูดขู่ว่าจะไปหาเรื่องเหมยชิง แทนที่จะให้เหมยชิงจ้างบอดีการ์ดมา อีหม่าก้ทำไรไม่ได้ล่ะ หรือไอฉางควนปกป้อง สู้กันจริงๆหม่าหลันก้สู้คงไม่ได้หรอก ทำมึงกลับกลัวหัวหด ชาตินี้ก้คงไม่ได้อยุ่กับคนรักหรอก ฝันไปเถอะมึง กระจอก...
ไม่ใช่ว่าข้อมูลของเย่เฉิน ตอนตั้งแต่9ขวบจนถึงปัจุบัน ไม่ใช่ว่าถังซื่อไห่ลบไปแล้วไม่ใช่หรอหรือเก้บซ่อนไว้ ถ้า้ป้นอย่างงี้ แสดงว่าองกรพั้วชิงก้สามารถหาได้เช่นกันดิ ถ้างั้น ไม่ใช่ว่าถังซื่อไห่มันลบออกข้อมูลตอนเด้กของพระเอกออกไปหรอกหรอ -.-"...
พูดมาได้ไงไม่ได้หวังเกินตัว แต่อยากมีลูกกะเย่เฉิน ถึงกับขนาดที่ว่าจะแอบมีความสัมพันกับพระเอกตอนหลับ แบบนี้ไม่ได้เรียกหวังเกินตัวเลยงั้นอ่าดิ 555 ผมชอบอ่านเรื่องโรงแมนติกน่ะ เพราะมันพอดี แต่เรื่องนี้อ่านแล้วไม่ฟินอ่ะ เรื่องความรักชายหญิง เพราะมันลุกหนักเกินไปจน จนไม่มีให้ลุ้นอาะ...
ไม่เข้าใจจริง ว่าทำไมต้องให้พระเอกชดเชย หรือชดใช้ความรักให้หญิงสาวพวกนี้ ถ้าเป้นกุ้ซิวอี้พอยอมรับได้เพราะ เป้นคู่หมั่นพระเอก แต่พวกที่เข้ามาหาพระเอก พระเอกก้แค่ช่วยไปเท่านั้น ให้จะได้สะดวกต่อการทำงานร่วมกัน ไม่ได้ช่วยเพราะรัก แต่พวกหล่อนกับบอกให้ชดใช้ ทั้งที่ที่พวกหล่อนมารักพระเอกแท้ๆ แต่กลับจะให้พระเอกชดใช้เนี่ยน่ะ...
เฮเลน่า แม่งก่น่ารังเกียจเกิ้น...
เฮเลน่ามึงก้ฝันกลางวันเกิ้น ถามหน่อยสู้ไรกับนานาโกะหรือกู้ซิวอิ้วอีกได้บ้าง เรื่องนี้ผู้หญิงแม่งก้มโนเก่งเกิน คิดว่าจะได้ใช้ชีวิตร่วมกับพระเอก 555...
แล้วตู้ไหชิง ไม่ใช่ผู้หญิงที่ไอซูเต้าขอแต่งงานหรอ ไม่รู้คนเขียน หรือคนแปลที่แปลมั่ว ซูเต้า ไม่เคยขอใครแต่งงาน แล้วไห่ชิงนั้นไม่ได้เรียกว่าขอแต่งงานหรอกหรอ 555...
พระเอกมันเป้นห่วงความรุ้สึกนานาโกะมากขนาดนั้น ไม่อยากให้เศร้าใจมากขนาดนี้น ทำไมไม่แต่งงานกับนานาโกะไปเลยล่ะ ขัดใจ ถ้าเป้นครอบครัวอื่นอยากยกความดีความชอบให้ลูกสาวอีกฝ่ายก้ไมาแปลก แต่ครอบครัวนานาโกะยังไงต่อให้ไม่ยกความดีความชอบให้นานาโกะ พ่อนานาโกะก้รักนานาโกะมากอยุ่ล่ะ แคร์ความรู้สึกนานาโกะมากขนาดนั้น แต่งงานไปนานาโกะไปเลย ได้จบๆ 555...
บางที อ.ก้เขียนลำเอียงเกินไป วานพั่วจวิ้นทำงานแค่ตายจนกว่าจะได้ยามา แต่ซูรั่วรี่ไม่ได้ทำไรเลย มาถึงก้ได้ยาล่ะ 555...