เข้าสู่ระบบผ่าน

ผมได้สืบทอดมรดกร้อยพันล้าน นิยาย บท 766

บทที่ 766

พูดจบ นายหญิงใหญ่เซียวก็รีบพูดกับเซียวเวยเวยว่า “เวยเวยมานี่ พวกเราลากไปมันไปที่ห้องเลย เอาน้ำเย็นๆ ล้างข้าวที่อยู่บนหัวมันหน่อย！ประเดี๋ยวมันไปแอบกินลับหลังเรา เดี๋ยวมันจะได้เปรียบไป！”

หม่าหลันก็ร้องด้วยความกลัวว่า “ตอนนี้ก็ใกล้จะฤดูหนาวแล้ว！เอาน้ำเย็นมาราดหัวฉัน จะให้ฉันเลยรึไงกัน！”

จางกุ้ยเฟินที่มองเอาสนุกอยู่ข้างๆ ก็พูดเสียงเย็นขึ้นมาว่า “อย่าพูดให้มันมากนักเลยมึงอะ ไม่อย่างนั้นล่ะก็ นายหญิงใหญ่ไม่เพียงจะเอาน้ำเย็นราดหัวมึง แถมจะเอาน้ำเย็นให้มึงอาบน้ำเลยล่ะ！”

หม่าหลันก็ตกใจจนขวัญหนีดีฝ่อ เธอได้แต่ร้องไห้ แล้วก็ถูกสองย่าหลานลากตนเองไปที่ห้องน้ำ

จากนั้น เซียวเวยเวยก็กดหัวเธอไปที่ก๊อกน้ำสำหรับล้างไม้ถูพื้น แล้วก็เปิดก๊อกน้ำออกจนสุดโดยไม่ลังเล！

น้ำประปาที่เย็นเฉียบชำระล้างมาที่หัวของหม่าหลัน ทำให้ในหัวของเธอขาวโพลน จากนั้นก็เป็นความหนาวเย็นจนเข้ากระดูก หนาวจนตัวสั่นระริก

เธอมองนายหญิงใหญ่เซียวที่ยิ้มเยาะ ทั้งๆ ที่หัวยังเปียกชุ่ม แล้วขอร้องว่า “แม่คะ ฉันขอล่ะ เอาผ้าเช็ดตัวมาให้ฉันเถอะ “ไม่อย่างนั้นล่ะก็หนูคงจะหนาวตายแน่”

นายหญิงเซียวก็ยิ้มพูดว่า “แกน่ะหรืออยากได้ผ้าเช็ดตัว แกคู่ควรด้วยหรือไง? ถ้าเกิดว่าแกหนาวตายไปนะ ก็นับว่าเป็นเรื่องดี แกเองก็ได้ปลอดปล่อย นายหญิงใหญ่อย่างฉันก็ได้แก้แค้น”

พูดจบ เธอก็มองหม่าหลัน แล้วประชดว่า “แกก็ช่วยเอาหน่อยแล้วกัน ตายก็ตายไปเสีย จะได้จบๆ ไป！”

ความคิดเห็น

ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: ผมได้สืบทอดมรดกร้อยพันล้าน