ผมได้สืบทอดมรดกร้อยพันล้าน นิยาย บท 768
บทที่ 768
และในตอนนี้ เวลาที่หม่าหลันหายตัวไป ก็ครบ24ชั่วโมงแล้ว
ดังนั้นตอนนี้หม่าหลันก็เป็นห่วงมาก กังวลมาก ก็เลยไปตามหาตามคลินิกความงามและคลับบาร์ที่หม่าหลันชอบไป
เธอมายังคลินิกเสริมความงามแห่งหนึ่ง แล้วก็เอารูปของแม่ไปถามเจ้าของร้านว่า “สวัสดีค่ะ ไม่ทราบว่าเคยพบเห็นบุคคลในรูปไหมคะ? ”
เจ้าของร้านคนนั้นมองรูปของหม่าหลัน แล้วก็พูดอย่างตกใจว่า “อ้าว นี่พี่หม่าไม่ใช่หรือนี่? ”
เซียวชูหรันก็ถามอย่างดีใจว่า “รู้จักแม่ของฉันหรือคะ? ”
เจ้าของร้านยิ้มพูดว่า “ที่แท้คุณก็คือลูกสาวของพี่หม่านี่เอง เมื่อก่อนพี่หม่าเป็นลูกค้าประจำที่นี่ แต่ช่วงนี้ไม่ค่อยได้เห็นเธอเลย ก่อนหน้านี้พี่หม่าชอบมาทำหน้าที่นี่กับเพื่อนๆ ทำไมหรือ? พี่หม่าหายตัวไปหรือ? ”
เซียวชูหรันพยักหน้า แล้วถามว่า “ไม่ทราบว่าคุณรู้จักเพื่อนๆ ของแม่ไหมคะ? ให้การติดต่อกับฉันหน่อยได้ไหม? ”
เจ้าของร้านคนนั้นก็นึกอะไรออก แล้วพูดว่า “ไอ้หยา พอดีว่ามีเพื่อนของพี่หม่ากำลังทำหน้าอยู่ที่นี่พอดี เดี๋ยวฉันเข้าไปถามให้ดีไหม? ”
เซียวชูหรันก็พูดอย่างซาบซึ้งว่า “งั้นก็ขอบคุณมากนะคะ รบกวนด้วย！”
“ไม่ต้องเกรงใจ สมควรทำอยู่แล้ว”
เจ้าของร้านคนนั้นก็ยิ้มๆ แล้วก็วอร์ขึ้นมาพูดว่า “ลี่ลี่ ไปบอกเจ๊หวาง ว่าลูกสาวของพี่หม่ามาตามหาพี่หม่า มีเรื่องอยากจะถามเธอหน่อย”
อีกฝั่งก็ส่งเสียงกลับมาว่า “ได้ค่ะ เจ๊หวางบอกว่าจะไปเดี๋ยวนี้แหละ”
เซียวชูหรันก็รีบถาม “คุณน้าหวางคะ ตอนนั้นแม่หนูพูดอะไรหรือคะ? ”
เจ๊หวางก็พูดด้วยใบหน้าโมโห แล้วตวาดออกมาว่า “แม่เธอบอก ฉันน่ะหรือเป็นใครกัน จะมาทำหน้าแบบคนอย่างฉันได้อย่างไร ยังบอกอีกว่า คนที่ทำหน้าก็มีแต่คนอย่างฉันนี่แหละ หล่อนจะซื้อร้านทำหน้ามาทำให้ตัวหล่อนเองคนเดียวเลยยังได้ แถมยังบอกจะเลิกคบกับพวกเราอีก！”
พูดจบ เจ๊หวางก็มองเซียวชูหรัน แล้วถามอย่างหัวเสียว่า “เธอว่า แม่เธอทำเกินไปไหม? ”
“ต่างก็เป็นเพื่อนกัน ไอ้เราก็ชวนกันออกมาทำหน้าดีๆ ยังจะมาดูถูกกันได้ ประชดกันได้ ยังบอกว่าฉันจนอีก บอกว่าทรัพย์สินของหล่อนนั้น ใช้ทั้งชีวิตก็ยังไม่หมด！มันหมายความว่าไงกัน? หล่อนรวยแล้วหรือไง? ถึงได้มาดูถูกเพื่อนพ้องที่จนๆ ”
“ดูถูกฉัน ก็ไม่ต้องติดต่อกันก็จบ จะมาต่อว่าให้เสียใจกันทำไม? ฉันไปเรื่องแกรึไง? มีสิทธิ์อะไรมาว่าร้ายฉัน น่าโมโหจริง！”
------------
บทใหม่
ประวัติการอ่าน
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: ผมได้สืบทอดมรดกร้อยพันล้าน
สมน้ำหน้าไอฉางควน เหมาะกับหม่าหลันดี ขี้โม้เหมือนกัน ว่าคนที่มีความสามารถว่ากระจอกเหมือนกัน หลงตัวเองเหมือนกัน พูดมาได้ไงมึงกับหานเหมยชิงเป้นคู่ฟ้าประทาน 5555 สมล่ะที่คบกังหม่าหลันได้...
ทั้งที่เป็นผู้ชาย แรงเยอะกว่า ตัวใหญ่ก็ว่า แต่กลัวกับอีหม่าหลันพูดขู่แค่นี้เนี่ยน่ะ ไม่น่าเกิดเป็นผู้ชายเลยมึงไอเชียวฉางควน กูคิดว่าเป็นตุ๊ด ปากบอกรอเหมยชิงมานาน อยากจะพัฒนาความสัมพันธ์ อยากจะมีเพศสัมพันธ์อยากจะอยู่กับเหมยชิง อยากแต่งงานกะเหมยชิงอีกครั้ง ทั้งที่เหมยชิงยอมกลับมาหาเพื่อมึง แต่มึงกลับไม่กล้าทำไรกะอีหม่าหลันสักอย่าฃ แค่หม่าหลันพูดขู่ว่าจะไปหาเรื่องเหมยชิง แทนที่จะให้เหมยชิงจ้างบอดีการ์ดมา อีหม่าก้ทำไรไม่ได้ล่ะ หรือไอฉางควนปกป้อง สู้กันจริงๆหม่าหลันก้สู้คงไม่ได้หรอก ทำมึงกลับกลัวหัวหด ชาตินี้ก้คงไม่ได้อยุ่กับคนรักหรอก ฝันไปเถอะมึง กระจอก...
ไม่ใช่ว่าข้อมูลของเย่เฉิน ตอนตั้งแต่9ขวบจนถึงปัจุบัน ไม่ใช่ว่าถังซื่อไห่ลบไปแล้วไม่ใช่หรอหรือเก้บซ่อนไว้ ถ้า้ป้นอย่างงี้ แสดงว่าองกรพั้วชิงก้สามารถหาได้เช่นกันดิ ถ้างั้น ไม่ใช่ว่าถังซื่อไห่มันลบออกข้อมูลตอนเด้กของพระเอกออกไปหรอกหรอ -.-"...
พูดมาได้ไงไม่ได้หวังเกินตัว แต่อยากมีลูกกะเย่เฉิน ถึงกับขนาดที่ว่าจะแอบมีความสัมพันกับพระเอกตอนหลับ แบบนี้ไม่ได้เรียกหวังเกินตัวเลยงั้นอ่าดิ 555 ผมชอบอ่านเรื่องโรงแมนติกน่ะ เพราะมันพอดี แต่เรื่องนี้อ่านแล้วไม่ฟินอ่ะ เรื่องความรักชายหญิง เพราะมันลุกหนักเกินไปจน จนไม่มีให้ลุ้นอาะ...
ไม่เข้าใจจริง ว่าทำไมต้องให้พระเอกชดเชย หรือชดใช้ความรักให้หญิงสาวพวกนี้ ถ้าเป้นกุ้ซิวอี้พอยอมรับได้เพราะ เป้นคู่หมั่นพระเอก แต่พวกที่เข้ามาหาพระเอก พระเอกก้แค่ช่วยไปเท่านั้น ให้จะได้สะดวกต่อการทำงานร่วมกัน ไม่ได้ช่วยเพราะรัก แต่พวกหล่อนกับบอกให้ชดใช้ ทั้งที่ที่พวกหล่อนมารักพระเอกแท้ๆ แต่กลับจะให้พระเอกชดใช้เนี่ยน่ะ...
เฮเลน่า แม่งก่น่ารังเกียจเกิ้น...
เฮเลน่ามึงก้ฝันกลางวันเกิ้น ถามหน่อยสู้ไรกับนานาโกะหรือกู้ซิวอิ้วอีกได้บ้าง เรื่องนี้ผู้หญิงแม่งก้มโนเก่งเกิน คิดว่าจะได้ใช้ชีวิตร่วมกับพระเอก 555...
แล้วตู้ไหชิง ไม่ใช่ผู้หญิงที่ไอซูเต้าขอแต่งงานหรอ ไม่รู้คนเขียน หรือคนแปลที่แปลมั่ว ซูเต้า ไม่เคยขอใครแต่งงาน แล้วไห่ชิงนั้นไม่ได้เรียกว่าขอแต่งงานหรอกหรอ 555...
พระเอกมันเป้นห่วงความรุ้สึกนานาโกะมากขนาดนั้น ไม่อยากให้เศร้าใจมากขนาดนี้น ทำไมไม่แต่งงานกับนานาโกะไปเลยล่ะ ขัดใจ ถ้าเป้นครอบครัวอื่นอยากยกความดีความชอบให้ลูกสาวอีกฝ่ายก้ไมาแปลก แต่ครอบครัวนานาโกะยังไงต่อให้ไม่ยกความดีความชอบให้นานาโกะ พ่อนานาโกะก้รักนานาโกะมากอยุ่ล่ะ แคร์ความรู้สึกนานาโกะมากขนาดนั้น แต่งงานไปนานาโกะไปเลย ได้จบๆ 555...
บางที อ.ก้เขียนลำเอียงเกินไป วานพั่วจวิ้นทำงานแค่ตายจนกว่าจะได้ยามา แต่ซูรั่วรี่ไม่ได้ทำไรเลย มาถึงก้ได้ยาล่ะ 555...