ผมได้สืบทอดมรดกร้อยพันล้าน นิยาย บท 769

บทที่ 769

เจ๊หวางก็พูดอย่างหัวเสียไป ใบหน้าเดิมทีก็ตึงเพราะมากส์หน้าอยู่ ก็ทำหน้าทำตาจนแผ่นมากส์หน้าหลุดออกมา

เธอก็มองแผ่นมากส์หน้าที่พื้น แล้วก็เสียดาย

พอนึกถึงเรื่องเมื่อวาน ในใจเธอก็กลัดกลุ้มอย่างมาก

ถึงแม้เธอกับหม่าหลันจะไม่ใช่เพื่อนสนิทอะไรกันมาก แต่ก็ไปสนิทกันพอสมควร มักจะเที่ยวเล่นด้วยกัน มาทำหน้าด้วยกัน เล่นไพ่ด้วยกัน

เพื่อนแบบนี้ ทุกคนก็มีกันทั้งนั้น ปกติก็จะยิ้มให้กันอย่างเกรงใจกัน ไม่มีใครทำให้ใครต้องดูแย่ แต่เมื่อวาน หม่าหลันกลับมาดูถูกประชดประชันตนเองในโทรศัพท์ เมื่อคืนเธอก็โมโหจนนอนไม่หลับทั้งคืน

เซียวชูหรันได้ยินแล้วก็แปลกใจมาก ว่าทำไมแม่ถึงได้พูดกับเจ๊หวางแบบนี้? เดิมทีแม่ก็ไม่มีเงินอะไรขนาดนั้น ช่วงนี้ก็ทำตัวเรียบง่ายอยู่ หรือว่าเมื่อวานแม่ได้เงินอะไรมาสักอย่าง?

ยังบอกอีกว่าตนเองซื้อร้านเสริมความงามเองเลย เพื่อใช้บริการคนเดียว มันแสดงว่า เงินจำนวนนั้น มันต้องไม่น้อยเลย

แต่ปัญหาก็คือ ต่อให้แม่ได้เงินอะไรมาก็จริง แต่ก็ไม่จำเป็นต้องหายตัวไปอย่างนี้เลยนะ！

นี่มันเกิดอะไรขึ้นกันแน่?

เซ๊ยวชูหรันยิ่งไม่เข้าใจมากกว่าเดิม

ในตอนนี้ เจ๊วางที่กำลังโมโห ก็พูดว่า “ทำไมล่ะ? แม่เธอหายตัวไปหรือ? ”

เซียวชูหรันก็รีบพยักหน้าแล้วพูดว่า “ใช่ค่ะ！เมื่อวานแม่ออกบ้านไปตอนสาย แล้วก็ไม่กลับมาเลย โทรศัพท์ก็ติดต่อไม่ได้ วีแชทก็ไม่ตอบ วิดีโอคอลก็ไม่ติด นี่ก็หนึ่งวันหนึ่งคืนแล้ว！”

เจ๊หวางก็อึ้งๆ แล้วก็ส่งเสียงไม่พอใจว่า “แม่เธออาจจะรวย แล้วไม่เพียงจะดูถูกฉันแล้วก็เพื่อนๆ คนอื่นๆแม้แต่เธอกับพ่อเธอ ก็คงโดนดูถูกด้วยล่ะมั้ง ก็เลยหายตัวไร้ร่องรอยแบบนี้”

พูดไป เจ๊หวางก็ถอนหายใจ แล้วพูดว่า “ได้ยินเธอพูดแบบนี้ ในใจฉันก็ค่อยสบายใจขึ้นมาหน่อย ยัยหม่าหลันนั่นแม้แต่สามีและลูกสาวตัวเองก็ยังดูถูกเลย จะมาดูถูกเพื่อนจนๆ อย่างฉัน ก็เป็นเรื่องธรรมดา”