ผมได้สืบทอดมรดกร้อยพันล้าน นิยาย บท 771

บทที่ 771

เย่เฉินก็แกล้งๆ ตามหาไปทั้งช่วงบ่าย แล้วก็ได้รับสายจากพ่อตา บอกว่าคุณป้าหานกำลังจะไปบ้านแล้ว เขาก็เลยขับรถกลับบ้าน

เซียวชูหรันก็ได้รับสายจากพ่อ ถึงแม้ในใจจะไม่ค่อยยอมเท่าไร แต่เธอก็ขับรถกลับเหมือนกัน

ต่งรั่งหลินได้ยินว่าจะมีแขกมาบ้าน คืนนี้ก็คงจะไม่กลับไปกินข้าวที่บ้านแล้วแหละ

เดิมทีเซีชูหรันอยากให้เธอมาเป็นเพื่อนตนเอง แต่ก็ไม่จำเป็นต้องทำขนาดนั้น แต่ต่งรั่งหลินก็รู้สึกทำตัวไม่ถูกเหมือนกัน ดังนั้นก็เลยอ้างว่าต้องทำงานล่วงเวลา เดี๋ยวจะหาข้าวกินเองด้านนอก

เซียวชูหรันก็ไม่ได้บังคับ ก็เลยพูดกับเซียวฉางควนว่า “พ่อคะ เดี๋ยวพอเพื่อนของพ่อมาถึง ก็ไม่ต้องมาพูดอะไรเกี่ยวกับหนูนะคะ วันนี้หนูอารมณ์ไม่ค่อยดี ไม่ค่อยอยากพูดอะไรเท่าไรนัก”

เซียวฉางควนก็รู้ดีว่า ที่ลูกยอมกลับบ้านมากินข้าวกับเพื่อนของตนเอง ก็เท่ากับไว้หน้าตนเองมากแล้ว ตนเองก็ไม่ควรไปบังคับอะไรอีก

ดังนั้นเขาก็เลยพูดกับเย่เฉินว่า “ไอ้ลูกเขย เดี๋ยวตอนกินข้าวกัน เอ็งพูดให้มากๆ หน่อย สร้างบรรยากาศ”

“ได้ครับ” เย่เฉินก็พยักหน้าอย่างอึกอัก

ในตอนนี้ กระดิ่งของคฤหาสน์ก็ดังขึ้น เซียวฉางควนก็รีบเดินไปยังโทรศัพท์ที่เชื่อมต่อเห็นหน้ากับคนที่กดกระดิ่ง แล้วก็ส่งสายตาให้กับเย่เฉินกับเซียวชูหรันก็ตื่นเต้น “พวกเขามากันแล้ว เดี๋ยวพ่อไปเปิดประตูก่อน”

พูดจบ ก็เปิดประตูออกไป แล้วเดินไปเข้าสวนหน้าบ้านไปเปิดประตูใหญ่

เซียวชูหรันเห็นท่าทางที่จริงจังของเซียวฉางควน ก็ถอนหายใจออกมา แล้วพูดกับเย่เฉินว่า “คุณว่าพ่อฉันกับคุณป้าหานนั่น คงจะไม่มีอะไรกันหรอกมั้ง? ”

เย่เฉินก็ยิ้มตอบว่า “ไม่ได้เจอกันมาตั้ง20กว่าปีแล้ว จะมีอะไรกันได้อีกล่ะ? คุณคิดมากไปแล้วล่ะ”