บทที่ 778
“ดังนั้นเรื่องแบบนี้ ไม่ใช่เรื่องที่สมัยพวกเราอายุ10กว่าขวบนะ แค่พูดกันก็ตกลงกันได้ พวกเราจะต้องพิจารณากันอย่างลึกๆ ถึงจะได้ข้อสรุปที่ถูกต้องที่สุด”
เซียวฉางควนก็รีบพูดว่า “ผมรับคำพูดแบบนี้ของคุณไม่ได้ ผมรู้ว่าคุณก็ยังรักผมอยู่ และในใจผมก็ยังรักคุณ ในเมื่อทั้งสองฝ่ายต่างก็มีความรู้สึกให้กัน แล้วยังจะมีเรื่องอะไรที่จัดการไม่ได้อีกล่ะ? ”
พูดไป เซียวฉางควนก็เค้นถามว่า “เหม่ยฉิง ผมถามคุณตรงๆ เลยนะ ตอนนี้ในใจคุณไม่รู้สึกอะไรกับผมเลยใช่ไหม? ”
หานเหม่ยฉิงก็พูดอย่างลำบากใจ “คุณจะให้ฉันตอบอย่างไรกันล่ะ? ถึงอย่างไรตอนนั้นเราก็เคยอยู่ด้วยกัน รักกันดี แถมยังเป็นแฟนคนแรกของกันและกัน แถมยังมีความรู้สึกผิดกันมา20กว่าปี จะบอกว่าไม่มีความรู้สึกอะไรเลย ก็เป็นการหลอกตัวเองเปล่าๆ ”
พูดจบ หานเหม่ยฉิงก็พูดว่า “แต่เมื่อกี้ฉันบอกว่า เรื่องนี้มันไม่สามารถคำนึงความรู้สึกของตัวเองเท่านั้น”
เซียวฉางควนน้ำตาไหลมากกว่าเดิม น่าสงสารเหมือนเด็กเลย
หลายปีมานี้ ความรู้สึกของเขาต้องรับความทุกข์ทรมานมาก ดังนั้นตอนที่หานเหม่ยฉิงกลับมา ก็เป็นการปลอบใจกับความรู้สึกของเขาอย่างมาก
พอเจอหานเหม่ยฉิง เขาถึงสัมผัสได้ว่า ที่แท้ชีวิตของตนเองก่อนหน้านี้ ได้ดำเนินชีวิตอยู่ในทะเลทุกข์มาตลอด
ดังนั้น ชีวิตแบบนั้น เขาไม่อยากอยู่กับมันอีกต่อไปแล้ว
เซียวฉางควนยืนกรานพูดว่า “ถ้าคุณไม่รับปากผม ผมก็จะคุกเข่าอยู่แบบนี้ ไม่ยอมลุกขึ้น!”
หานเหม่ยฉิงก็มองไปยังประตูห้องครัว แล้วพูดอย่างกังวลว่า “ไอ้หยา คุณรีบลุกขึ้นเลย เดี๋ยวเด็กๆ มาเห็นเข้า แล้วคุณจะให้ฉันอธิบายกับพวกเขาอย่างไร!”
เซียวฉางควนก็ตั้งใจพูดว่า “ถ้าเกิดว่าพอลเข้ามาเห็น ผมก็จะบอกเขาว่าผมรักแม่ของเขา หวังอยากจะอยู่กินกับแม่ของเขา และหวังว่าจะได้รับคำอวยพรจากเขา ถ้าหากชูหรันเข้ามาเห็น ผมก็จะบอกเธอว่าผมรักคุณ ผมจะหย่ากับแม่ของเธอ แล้วไปอยู่กับคุณ!”
------------

ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: ผมได้สืบทอดมรดกร้อยพันล้าน
สมน้ำหน้าไอฉางควน เหมาะกับหม่าหลันดี ขี้โม้เหมือนกัน ว่าคนที่มีความสามารถว่ากระจอกเหมือนกัน หลงตัวเองเหมือนกัน พูดมาได้ไงมึงกับหานเหมยชิงเป้นคู่ฟ้าประทาน 5555 สมล่ะที่คบกังหม่าหลันได้...
ทั้งที่เป็นผู้ชาย แรงเยอะกว่า ตัวใหญ่ก็ว่า แต่กลัวกับอีหม่าหลันพูดขู่แค่นี้เนี่ยน่ะ ไม่น่าเกิดเป็นผู้ชายเลยมึงไอเชียวฉางควน กูคิดว่าเป็นตุ๊ด ปากบอกรอเหมยชิงมานาน อยากจะพัฒนาความสัมพันธ์ อยากจะมีเพศสัมพันธ์อยากจะอยู่กับเหมยชิง อยากแต่งงานกะเหมยชิงอีกครั้ง ทั้งที่เหมยชิงยอมกลับมาหาเพื่อมึง แต่มึงกลับไม่กล้าทำไรกะอีหม่าหลันสักอย่าฃ แค่หม่าหลันพูดขู่ว่าจะไปหาเรื่องเหมยชิง แทนที่จะให้เหมยชิงจ้างบอดีการ์ดมา อีหม่าก้ทำไรไม่ได้ล่ะ หรือไอฉางควนปกป้อง สู้กันจริงๆหม่าหลันก้สู้คงไม่ได้หรอก ทำมึงกลับกลัวหัวหด ชาตินี้ก้คงไม่ได้อยุ่กับคนรักหรอก ฝันไปเถอะมึง กระจอก...
ไม่ใช่ว่าข้อมูลของเย่เฉิน ตอนตั้งแต่9ขวบจนถึงปัจุบัน ไม่ใช่ว่าถังซื่อไห่ลบไปแล้วไม่ใช่หรอหรือเก้บซ่อนไว้ ถ้า้ป้นอย่างงี้ แสดงว่าองกรพั้วชิงก้สามารถหาได้เช่นกันดิ ถ้างั้น ไม่ใช่ว่าถังซื่อไห่มันลบออกข้อมูลตอนเด้กของพระเอกออกไปหรอกหรอ -.-"...
พูดมาได้ไงไม่ได้หวังเกินตัว แต่อยากมีลูกกะเย่เฉิน ถึงกับขนาดที่ว่าจะแอบมีความสัมพันกับพระเอกตอนหลับ แบบนี้ไม่ได้เรียกหวังเกินตัวเลยงั้นอ่าดิ 555 ผมชอบอ่านเรื่องโรงแมนติกน่ะ เพราะมันพอดี แต่เรื่องนี้อ่านแล้วไม่ฟินอ่ะ เรื่องความรักชายหญิง เพราะมันลุกหนักเกินไปจน จนไม่มีให้ลุ้นอาะ...
ไม่เข้าใจจริง ว่าทำไมต้องให้พระเอกชดเชย หรือชดใช้ความรักให้หญิงสาวพวกนี้ ถ้าเป้นกุ้ซิวอี้พอยอมรับได้เพราะ เป้นคู่หมั่นพระเอก แต่พวกที่เข้ามาหาพระเอก พระเอกก้แค่ช่วยไปเท่านั้น ให้จะได้สะดวกต่อการทำงานร่วมกัน ไม่ได้ช่วยเพราะรัก แต่พวกหล่อนกับบอกให้ชดใช้ ทั้งที่ที่พวกหล่อนมารักพระเอกแท้ๆ แต่กลับจะให้พระเอกชดใช้เนี่ยน่ะ...
เฮเลน่า แม่งก่น่ารังเกียจเกิ้น...
เฮเลน่ามึงก้ฝันกลางวันเกิ้น ถามหน่อยสู้ไรกับนานาโกะหรือกู้ซิวอิ้วอีกได้บ้าง เรื่องนี้ผู้หญิงแม่งก้มโนเก่งเกิน คิดว่าจะได้ใช้ชีวิตร่วมกับพระเอก 555...
แล้วตู้ไหชิง ไม่ใช่ผู้หญิงที่ไอซูเต้าขอแต่งงานหรอ ไม่รู้คนเขียน หรือคนแปลที่แปลมั่ว ซูเต้า ไม่เคยขอใครแต่งงาน แล้วไห่ชิงนั้นไม่ได้เรียกว่าขอแต่งงานหรอกหรอ 555...
พระเอกมันเป้นห่วงความรุ้สึกนานาโกะมากขนาดนั้น ไม่อยากให้เศร้าใจมากขนาดนี้น ทำไมไม่แต่งงานกับนานาโกะไปเลยล่ะ ขัดใจ ถ้าเป้นครอบครัวอื่นอยากยกความดีความชอบให้ลูกสาวอีกฝ่ายก้ไมาแปลก แต่ครอบครัวนานาโกะยังไงต่อให้ไม่ยกความดีความชอบให้นานาโกะ พ่อนานาโกะก้รักนานาโกะมากอยุ่ล่ะ แคร์ความรู้สึกนานาโกะมากขนาดนั้น แต่งงานไปนานาโกะไปเลย ได้จบๆ 555...
บางที อ.ก้เขียนลำเอียงเกินไป วานพั่วจวิ้นทำงานแค่ตายจนกว่าจะได้ยามา แต่ซูรั่วรี่ไม่ได้ทำไรเลย มาถึงก้ได้ยาล่ะ 555...