ผมได้สืบทอดมรดกร้อยพันล้าน นิยาย บท 780
บทที่ 780
กำลังพูดกันอยู่นั้น ก็มีกลิ่นเหม็นไหม้ลอยคลุ้งเต็มห้องครัว
หานเหม่ยฉิงก็ตกใจ “ไอ้หยา กุ้งแก้วของฉัน！”
พูดจบ ก็รีบผลักเซียวฉางควนออกไป แล้วเขินหน้าแดงกลับมาตรงเตา พอมองไปในหม้อก็ส่งเสียงเสียดายออกมา “หมดกันๆ กุ้งแก้วไหม้หมดแล้ว！”
เซียวฉางควนก็พูดเตือนอยู่ข้างๆ ว่า “รีบปิดไฟๆ เดี๋ยวจะไหม้จนดำหมด”
หานเหม่ยฉิงก็เลยรีบปิดเตาแก๊ส กุ้งแก้วในหม้อก็ไหม้หมดแล้ว แล้วก็พูดอย่างทำอะไรไม่ได้ว่า “เพราะคุณนั่นแหละ เดิมที เป็นเมนูที่ฉันทำเก่งที่สุด ตอนนี้หมดกัน........”
เซียวฉางควนก็เต็มไปด้วยใบหน้าที่สำนึกผิด แล้วพูดว่า “เดี๋ยวผมออกไปซื้อกุ้งมาให้คุณใหม่ดีไหม? ”
ตอนนี้ เย่เฉินกับพอลที่ดื่มชากันอยู่ด้านนอก ก็ได้กลิ่นไหม้ที่ลอยออกมาจากครัว เย่เฉินก็พูดออกมาด้วยจิตใต้สำนึกว่า “หม้อไหม้รึเปล่า? ”
พอลก็ขมวดคิ้ว แล้วพูดว่า “แม่ผมทำกับเก่งมากเลยนะ เรื่องทำหม้อไหม้ ไม่น่าจะเกิดกับแม่ได้นะ........”
เย่เฉินก็ลุกขึ้นพูดว่า “เดี๋ยวคุณพอลรอสักครู่นะครับ ผมจะเข้าไปดูหน่อย เผื่อเกิดอะไรขึ้น”
พอลก็รีบพูดว่า “เดี๋ยวผมไปด้วยครับ”
ตอนที่พูดจบแล้วกำลังจะลุกขึ้น เย่เฉินก็ยื่นมือไป กดเขาให้นั่งลง แล้วยิ้มพูดว่า “คุณนั่งดื่มชาไปเถอะครับ เดี๋ยวผมไปดูเองครับ”
ดังนั้นเย่เฉินก็แกล้งถามอย่างตกใจว่า “พ่อครับ คุณป้าหานครับ อะไรไหม้ครับเนี่ย พวกคุณไม่เป็นอะไรนะครับ? ”
เซียวฉางควนก็ตอบไปอย่างรีบร้อนว่า “อืม ไม่มีอะไร ไม่มีอะไร แค่ไม่ระวัง หม้อเลยไหม้ พ่อกับหานเหม่ยฉิงกำลังจัดการอยู่ แกไม่ต้องกังวลหรอก”
เย่เฉินพูดในใจ สองคนทำอาหารยังให้หม้อไหม้ได้ เมื่อครู่พวกคุณต้องมีอะไรกันสักอย่างแน่ๆ
ตอนนี้เซียวฉางควนก็พูดอย่างใจเสียว่า “เอ่อเย่เฉิน แกออกไปนั่งดื่มชาเป็นเพื่อนพอลไป ที่นี่มีพ่อกับคุณป้าหานของแก ก็พอแล้ว”
------------
บทใหม่
ประวัติการอ่าน
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: ผมได้สืบทอดมรดกร้อยพันล้าน
สมน้ำหน้าไอฉางควน เหมาะกับหม่าหลันดี ขี้โม้เหมือนกัน ว่าคนที่มีความสามารถว่ากระจอกเหมือนกัน หลงตัวเองเหมือนกัน พูดมาได้ไงมึงกับหานเหมยชิงเป้นคู่ฟ้าประทาน 5555 สมล่ะที่คบกังหม่าหลันได้...
ทั้งที่เป็นผู้ชาย แรงเยอะกว่า ตัวใหญ่ก็ว่า แต่กลัวกับอีหม่าหลันพูดขู่แค่นี้เนี่ยน่ะ ไม่น่าเกิดเป็นผู้ชายเลยมึงไอเชียวฉางควน กูคิดว่าเป็นตุ๊ด ปากบอกรอเหมยชิงมานาน อยากจะพัฒนาความสัมพันธ์ อยากจะมีเพศสัมพันธ์อยากจะอยู่กับเหมยชิง อยากแต่งงานกะเหมยชิงอีกครั้ง ทั้งที่เหมยชิงยอมกลับมาหาเพื่อมึง แต่มึงกลับไม่กล้าทำไรกะอีหม่าหลันสักอย่าฃ แค่หม่าหลันพูดขู่ว่าจะไปหาเรื่องเหมยชิง แทนที่จะให้เหมยชิงจ้างบอดีการ์ดมา อีหม่าก้ทำไรไม่ได้ล่ะ หรือไอฉางควนปกป้อง สู้กันจริงๆหม่าหลันก้สู้คงไม่ได้หรอก ทำมึงกลับกลัวหัวหด ชาตินี้ก้คงไม่ได้อยุ่กับคนรักหรอก ฝันไปเถอะมึง กระจอก...
ไม่ใช่ว่าข้อมูลของเย่เฉิน ตอนตั้งแต่9ขวบจนถึงปัจุบัน ไม่ใช่ว่าถังซื่อไห่ลบไปแล้วไม่ใช่หรอหรือเก้บซ่อนไว้ ถ้า้ป้นอย่างงี้ แสดงว่าองกรพั้วชิงก้สามารถหาได้เช่นกันดิ ถ้างั้น ไม่ใช่ว่าถังซื่อไห่มันลบออกข้อมูลตอนเด้กของพระเอกออกไปหรอกหรอ -.-"...
พูดมาได้ไงไม่ได้หวังเกินตัว แต่อยากมีลูกกะเย่เฉิน ถึงกับขนาดที่ว่าจะแอบมีความสัมพันกับพระเอกตอนหลับ แบบนี้ไม่ได้เรียกหวังเกินตัวเลยงั้นอ่าดิ 555 ผมชอบอ่านเรื่องโรงแมนติกน่ะ เพราะมันพอดี แต่เรื่องนี้อ่านแล้วไม่ฟินอ่ะ เรื่องความรักชายหญิง เพราะมันลุกหนักเกินไปจน จนไม่มีให้ลุ้นอาะ...
ไม่เข้าใจจริง ว่าทำไมต้องให้พระเอกชดเชย หรือชดใช้ความรักให้หญิงสาวพวกนี้ ถ้าเป้นกุ้ซิวอี้พอยอมรับได้เพราะ เป้นคู่หมั่นพระเอก แต่พวกที่เข้ามาหาพระเอก พระเอกก้แค่ช่วยไปเท่านั้น ให้จะได้สะดวกต่อการทำงานร่วมกัน ไม่ได้ช่วยเพราะรัก แต่พวกหล่อนกับบอกให้ชดใช้ ทั้งที่ที่พวกหล่อนมารักพระเอกแท้ๆ แต่กลับจะให้พระเอกชดใช้เนี่ยน่ะ...
เฮเลน่า แม่งก่น่ารังเกียจเกิ้น...
เฮเลน่ามึงก้ฝันกลางวันเกิ้น ถามหน่อยสู้ไรกับนานาโกะหรือกู้ซิวอิ้วอีกได้บ้าง เรื่องนี้ผู้หญิงแม่งก้มโนเก่งเกิน คิดว่าจะได้ใช้ชีวิตร่วมกับพระเอก 555...
แล้วตู้ไหชิง ไม่ใช่ผู้หญิงที่ไอซูเต้าขอแต่งงานหรอ ไม่รู้คนเขียน หรือคนแปลที่แปลมั่ว ซูเต้า ไม่เคยขอใครแต่งงาน แล้วไห่ชิงนั้นไม่ได้เรียกว่าขอแต่งงานหรอกหรอ 555...
พระเอกมันเป้นห่วงความรุ้สึกนานาโกะมากขนาดนั้น ไม่อยากให้เศร้าใจมากขนาดนี้น ทำไมไม่แต่งงานกับนานาโกะไปเลยล่ะ ขัดใจ ถ้าเป้นครอบครัวอื่นอยากยกความดีความชอบให้ลูกสาวอีกฝ่ายก้ไมาแปลก แต่ครอบครัวนานาโกะยังไงต่อให้ไม่ยกความดีความชอบให้นานาโกะ พ่อนานาโกะก้รักนานาโกะมากอยุ่ล่ะ แคร์ความรู้สึกนานาโกะมากขนาดนั้น แต่งงานไปนานาโกะไปเลย ได้จบๆ 555...
บางที อ.ก้เขียนลำเอียงเกินไป วานพั่วจวิ้นทำงานแค่ตายจนกว่าจะได้ยามา แต่ซูรั่วรี่ไม่ได้ทำไรเลย มาถึงก้ได้ยาล่ะ 555...