บทที่ 780
กำลังพูดกันอยู่นั้น ก็มีกลิ่นเหม็นไหม้ลอยคลุ้งเต็มห้องครัว
หานเหม่ยฉิงก็ตกใจ “ไอ้หยา กุ้งแก้วของฉัน!”
พูดจบ ก็รีบผลักเซียวฉางควนออกไป แล้วเขินหน้าแดงกลับมาตรงเตา พอมองไปในหม้อก็ส่งเสียงเสียดายออกมา “หมดกันๆ กุ้งแก้วไหม้หมดแล้ว!”
เซียวฉางควนก็พูดเตือนอยู่ข้างๆ ว่า “รีบปิดไฟๆ เดี๋ยวจะไหม้จนดำหมด”
หานเหม่ยฉิงก็เลยรีบปิดเตาแก๊ส กุ้งแก้วในหม้อก็ไหม้หมดแล้ว แล้วก็พูดอย่างทำอะไรไม่ได้ว่า “เพราะคุณนั่นแหละ เดิมที เป็นเมนูที่ฉันทำเก่งที่สุด ตอนนี้หมดกัน........”
เซียวฉางควนก็เต็มไปด้วยใบหน้าที่สำนึกผิด แล้วพูดว่า “เดี๋ยวผมออกไปซื้อกุ้งมาให้คุณใหม่ดีไหม? ”
ตอนนี้ เย่เฉินกับพอลที่ดื่มชากันอยู่ด้านนอก ก็ได้กลิ่นไหม้ที่ลอยออกมาจากครัว เย่เฉินก็พูดออกมาด้วยจิตใต้สำนึกว่า “หม้อไหม้รึเปล่า? ”
พอลก็ขมวดคิ้ว แล้วพูดว่า “แม่ผมทำกับเก่งมากเลยนะ เรื่องทำหม้อไหม้ ไม่น่าจะเกิดกับแม่ได้นะ........”
เย่เฉินก็ลุกขึ้นพูดว่า “เดี๋ยวคุณพอลรอสักครู่นะครับ ผมจะเข้าไปดูหน่อย เผื่อเกิดอะไรขึ้น”
พอลก็รีบพูดว่า “เดี๋ยวผมไปด้วยครับ”
ตอนที่พูดจบแล้วกำลังจะลุกขึ้น เย่เฉินก็ยื่นมือไป กดเขาให้นั่งลง แล้วยิ้มพูดว่า “คุณนั่งดื่มชาไปเถอะครับ เดี๋ยวผมไปดูเองครับ”
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: ผมได้สืบทอดมรดกร้อยพันล้าน