ผมได้สืบทอดมรดกร้อยพันล้าน นิยาย บท 781
บทที่781
ชายหญิงคู่รักแรกพบที่เต็มเปี่ยมไปด้วยความรักที่ร้อนแรงทำกันไปทำกันมากว่าหนึ่งชั่วโมงในห้องครัว ในที่สุดก็ทำอาหารออกมาเต็มโต๊ะแล้ว
เซียวฉางควนวิ่งออกมาบอกเย่เฉินและพอลว่า : “เตรียมตัวๆ เราจะได้กินข้าวกันแล้ว”
พูดจบ ก็ถามพอลอีกว่า : “จริงสิ พอล คืนนี้อยากจะดื่มสักสองถ้วยสุราไหม？”
พอลยิ้มพร้อมทั้งหยิบของขวัญที่ถือมาด้วยออกมา พูดว่า : “คุณอาเซียว ผมก็นำเหล้าหมาวถาย 2ขวดที่เก็บสะสมกว่า 30 มาด้วยพอดี เหล้าหมาวถายนี้ไม่ใช่หมาวถายธรรมดาทั่วไปนะ มันเป็นคอลเลกชันที่ส่งออกเมื่อ 20 ปีก่อน ในตอนนั้นส่งออกไปขายที่อเมริกา และถูกนักสะสมเก็บสะสมไว้ที่อเมริกา เก็บเอาไว้อย่างดีจนถึงตอนนี้ ทุกขวดล้วนมีน้ำหนัก 1 กิโลกรัม”
เซียวฉางควนกล่าวอย่างตกใจว่า : “เหล้าเก่าแก่กว่า30ปีที่ก่อนหน้านี้อีก20ปี งั้นระยะห่างจนถึงตอนนี้รวมแล้วไม่ใช่กว่า 50ปีเหรอ ？”
“ใช่！” พอลยิ้มพร้อมพูดว่า : “น่าจะประมาณ 56 ปีแล้วมั้งครับ”
เซียวฉางควนพูดอุทานว่า : “ไอ้หยา เหล้าขวดนี้ล้ำค่ามาก เอามาให้ฉันก็เปลืองเปล่าๆ นายเก็บไว้ดื่มเองน่าจะดีกว่านะ”
พอลรีบเอ่ยพูดขึ้นว่า : “คุณอาเซียว คุณไม่ต้องเกรงใจกับผมอย่างนี้ เดิมทีตั้งใจจะเอามาเป็นของขวัญให้คุณอยู่แล้ว ถ้าคุณยินยอมล่ะก็ คืนนี้พวกเราก็จะนำมาดื่มกันสักขวด ถ้าหากคุณไม่ยินยอม เราก็เปลี่ยนเป็นเหล้าขวดอื่นกัน”
เมื่อเซียวฉางควนได้ยินประโยคนี้แล้ว ยิ้มพร้อมพูดว่า : “ในเมื่อเป็นเช่นนี้ งั้นก็ขอบคุณนายมากนะ งั้นคืนนี้พวกเราก็มาดื่มกันก่อนสักขวด！”
พูดแล้ว เซียวฉางควนก็พูดกับเย่เฉินว่า : “เย่เฉิน คุณขึ้นไปเรียกชูหรันจากด้านบน ให้ลงมากินข้าวหน่อยนะ”
เย่เฉินพยักหน้าแล้ว พูดว่า : “งั้นเดี๋ยวผมขึ้นไปเรียกเธอครับ”
พูดแล้ว เย่เฉินก็ลุกขึ้นยืนเดินไปด้านบน ตอนที่มาถึงห้องนอน พบว่าเซียวชูหรันหันหลังให้กับประตู นอนอยู่บนเตียง
เขาก็เอ่ยปากพูดว่า : “ที่รัก ลงไปทานข้าว”
เมื่อเซียวชูหรันพูดมาถึงตรงนี้ ก็พูดต่อไปไม่ได้แล้ว ไม่สามารถควบคุมอารมณ์ไว้ได้ ก็ร้องไห้ฮือๆออกมาเลย
เย่เฉินรีบยื่นมือออกไป ดึงเธอเข้ามากอดไว้ในอ้อมกอดของตัวเอง ตบๆที่หลังของเธอเบาๆไปพลาง พร้อมพูดปลอบใจที่ข้างหูของเธอไปพลางว่า : “ที่รัก ไม่ต้องร้องไห้นะ แม่ต้องไม่เป็นอะไรแน่นอน คุณวางใจได้ ผมรับประกันกับคุณเลย”
เซียวชูหรันพูดถามอย่างสะอึกสะอื้นว่า ： “คุณจะเอาอะไรมารับประกันกับฉัน คุณก็ไม่รู้เลยด้วยซ้ำว่าตอนนี้เธออยู่ที่ไหน คุณไม่รู้เลยว่าสรุปแล้วเธอเจออะไรบ้าง คุณไม่รู้เลยว่าเธอเจออันตรายอะไรหรือเปล่า……”
เย่เฉินพูดอย่างจริงจังว่า : “คุณวางใจเถอะ ในเมื่อผมรับปากกับคุณแล้ว จะไม่มีทางให้เกิดอะไรขึ้นกับเธอแน่นอน ผมจะไปขอร้องพวกเพื่อนๆที่มีความสามารถเหล่านั้น ให้พวกเขาช่วยคิดหาวิธี”
เซียวชูหรันรีบเอ่ยถามว่า ： “จริงเหรอคะ？คุณจะไปหาพวกเขา พวกเขายอมที่จะช่วยใช่ไหมคะ？”
------------
บทใหม่
ประวัติการอ่าน
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: ผมได้สืบทอดมรดกร้อยพันล้าน
สมน้ำหน้าไอฉางควน เหมาะกับหม่าหลันดี ขี้โม้เหมือนกัน ว่าคนที่มีความสามารถว่ากระจอกเหมือนกัน หลงตัวเองเหมือนกัน พูดมาได้ไงมึงกับหานเหมยชิงเป้นคู่ฟ้าประทาน 5555 สมล่ะที่คบกังหม่าหลันได้...
ทั้งที่เป็นผู้ชาย แรงเยอะกว่า ตัวใหญ่ก็ว่า แต่กลัวกับอีหม่าหลันพูดขู่แค่นี้เนี่ยน่ะ ไม่น่าเกิดเป็นผู้ชายเลยมึงไอเชียวฉางควน กูคิดว่าเป็นตุ๊ด ปากบอกรอเหมยชิงมานาน อยากจะพัฒนาความสัมพันธ์ อยากจะมีเพศสัมพันธ์อยากจะอยู่กับเหมยชิง อยากแต่งงานกะเหมยชิงอีกครั้ง ทั้งที่เหมยชิงยอมกลับมาหาเพื่อมึง แต่มึงกลับไม่กล้าทำไรกะอีหม่าหลันสักอย่าฃ แค่หม่าหลันพูดขู่ว่าจะไปหาเรื่องเหมยชิง แทนที่จะให้เหมยชิงจ้างบอดีการ์ดมา อีหม่าก้ทำไรไม่ได้ล่ะ หรือไอฉางควนปกป้อง สู้กันจริงๆหม่าหลันก้สู้คงไม่ได้หรอก ทำมึงกลับกลัวหัวหด ชาตินี้ก้คงไม่ได้อยุ่กับคนรักหรอก ฝันไปเถอะมึง กระจอก...
ไม่ใช่ว่าข้อมูลของเย่เฉิน ตอนตั้งแต่9ขวบจนถึงปัจุบัน ไม่ใช่ว่าถังซื่อไห่ลบไปแล้วไม่ใช่หรอหรือเก้บซ่อนไว้ ถ้า้ป้นอย่างงี้ แสดงว่าองกรพั้วชิงก้สามารถหาได้เช่นกันดิ ถ้างั้น ไม่ใช่ว่าถังซื่อไห่มันลบออกข้อมูลตอนเด้กของพระเอกออกไปหรอกหรอ -.-"...
พูดมาได้ไงไม่ได้หวังเกินตัว แต่อยากมีลูกกะเย่เฉิน ถึงกับขนาดที่ว่าจะแอบมีความสัมพันกับพระเอกตอนหลับ แบบนี้ไม่ได้เรียกหวังเกินตัวเลยงั้นอ่าดิ 555 ผมชอบอ่านเรื่องโรงแมนติกน่ะ เพราะมันพอดี แต่เรื่องนี้อ่านแล้วไม่ฟินอ่ะ เรื่องความรักชายหญิง เพราะมันลุกหนักเกินไปจน จนไม่มีให้ลุ้นอาะ...
ไม่เข้าใจจริง ว่าทำไมต้องให้พระเอกชดเชย หรือชดใช้ความรักให้หญิงสาวพวกนี้ ถ้าเป้นกุ้ซิวอี้พอยอมรับได้เพราะ เป้นคู่หมั่นพระเอก แต่พวกที่เข้ามาหาพระเอก พระเอกก้แค่ช่วยไปเท่านั้น ให้จะได้สะดวกต่อการทำงานร่วมกัน ไม่ได้ช่วยเพราะรัก แต่พวกหล่อนกับบอกให้ชดใช้ ทั้งที่ที่พวกหล่อนมารักพระเอกแท้ๆ แต่กลับจะให้พระเอกชดใช้เนี่ยน่ะ...
เฮเลน่า แม่งก่น่ารังเกียจเกิ้น...
เฮเลน่ามึงก้ฝันกลางวันเกิ้น ถามหน่อยสู้ไรกับนานาโกะหรือกู้ซิวอิ้วอีกได้บ้าง เรื่องนี้ผู้หญิงแม่งก้มโนเก่งเกิน คิดว่าจะได้ใช้ชีวิตร่วมกับพระเอก 555...
แล้วตู้ไหชิง ไม่ใช่ผู้หญิงที่ไอซูเต้าขอแต่งงานหรอ ไม่รู้คนเขียน หรือคนแปลที่แปลมั่ว ซูเต้า ไม่เคยขอใครแต่งงาน แล้วไห่ชิงนั้นไม่ได้เรียกว่าขอแต่งงานหรอกหรอ 555...
พระเอกมันเป้นห่วงความรุ้สึกนานาโกะมากขนาดนั้น ไม่อยากให้เศร้าใจมากขนาดนี้น ทำไมไม่แต่งงานกับนานาโกะไปเลยล่ะ ขัดใจ ถ้าเป้นครอบครัวอื่นอยากยกความดีความชอบให้ลูกสาวอีกฝ่ายก้ไมาแปลก แต่ครอบครัวนานาโกะยังไงต่อให้ไม่ยกความดีความชอบให้นานาโกะ พ่อนานาโกะก้รักนานาโกะมากอยุ่ล่ะ แคร์ความรู้สึกนานาโกะมากขนาดนั้น แต่งงานไปนานาโกะไปเลย ได้จบๆ 555...
บางที อ.ก้เขียนลำเอียงเกินไป วานพั่วจวิ้นทำงานแค่ตายจนกว่าจะได้ยามา แต่ซูรั่วรี่ไม่ได้ทำไรเลย มาถึงก้ได้ยาล่ะ 555...