ผมได้สืบทอดมรดกร้อยพันล้าน นิยาย บท 782
บทที่ 782
เย่เฉินยิ้มพร้อมพูดว่า : “ลองแบกหน้าไปขอความช่วยเหลือดู ถ้าหากคนเขาตอบตกลงที่จะช่วย ความสามารถของพวกเขาแข็งแกร่งกว่าพวกเราอีก เส้นสายของพวกเขาก็กว้างขวางกว่าเรา บางทีพวกเขาอาจจะสามารถช่วยพวกเราไปสอบถามข้อมูลว่ามันเกิดเรื่องอะไรขึ้นกันแน่”
เซียวชูหรันถอนหายใจอย่างโล่งอก พูดอย่างซาบซึ้งใจว่า : “เย่เฉิน ขอบคุณคุณมากจริงๆนะคะ！””
เย่เฉินยิ้มพร้อมพูดว่า : “ยัยทึ่ม ผมเป็นสามีของคุณนะ คุณจะมาเกรงใจผมอะไรกันละ？”
พูดแล้ว ก็รีบตบที่ไหล่ของเธอเบาๆ พูดว่า ： “ไปกันเถอะ เราลงไปทานข้าวกันก่อนนะ ทานข้าวเสร็จแล้วผมจะออกไปหาเพื่อน ลองดูว่าคนเขาจะยอมช่วยเหลือหรือเปล่า ถ้าพวกเขาไม่ยินยอมล่ะก็ งั้นผมก็จะวิงวอนขอร้องให้พวกเขาช่วย แต่ว่าผมรับประกันกับคุณได้เลย แม่จะต้องกลับมาอย่างปลอดภัยแน่นอน！”
เซียวชูหรันพยักหน้าอย่างแรง รู้สึกสบายใจไม่น้อยเลย
ก่อนหน้านี้ เธอรู้สึกว่าเรื่องที่แม่หายสาบสูญไปนี้ ทั้งครอบครัวมีเพียงเธอคนเดียวที่ใส่ใจอยู่ ตอนนี้เมื่อเห็นเย่เฉินยืนหยัดที่จะลุกยืนขึ้นสู้พร้อมกับตัวเอง แถมยินยอมที่จะช่วยเหลือ ในใจก็รู้สึกสบายใจขึ้นเยอะมากแล้ว
ในเวลานี้เย่เฉินรู้สึกรักเซียวชูหรันอย่างสุดซึ้ง มองออกว่า การสูญหายไปของหม่าหลันทำให้เธอว้าวุ่นใจมาโดยตลอด ถ้าหากยังไม่ทำให้หม่าหลันรีบกลับบ้านมาอีก หม่าหลันอยู่ในสถานกักขังก็ยังไม่ได้เกิดเรื่องใหญ่อะไร เกรงว่าภรรยาของตัวเองคงจะรับไม่ไหวแล้ว
ดังนั้นเขาก็ได้ตัดสินใจแล้ว พรุ่งนี้จะไปดำเนินการ ตัวเองคิดแผนการนั้นไว้เรียบร้อยแล้ว วันมะรืนนี้ก็น่าจะทำให้หม่าหลันกลับมาได้แล้ว
เมื่อปลอบใจเซียวชูหรันแล้ว เย่เฉินก็พาเธอลงมาที่ชั้นล่าง
ห้องอาหารที่ชั้นล่าง เซียวฉางควนได้จัดการโต๊ะอาหารกับหานเหม่ยฉิงไว้เรียบร้อยแล้ว
และพอลที่อยู่อีกฝั่งนึงก็เปิดเหล้าหมาวถายเก่าแก่ที่ล้ำค่าในนั้นหนึ่งขวด เมื่อเห็นเย่เฉินและเซียวชูหรันเดินลงมา ก็ยิ้มพร้อมถามเย่เฉินว่า : “คุณเย่ ดื่มสักสองแก้วไหมครับ？”
เย่เฉินยิ้มเบาๆ พูดว่า : “ได้สิ งั้นก็ดื่มเป็นเพื่อนพวกคุณสักสองแก้ว”
บนโต๊ะอาหาร ล้วนเป็นอาหารบ้านๆทั่วไปที่มีรสชาติซูหางที่หานเหม่ยฉิงเป็นคนทำทั้งหมด
มีปลาเปรี้ยวหวานซีหู มีกุ้งอบน้ำมัน มีหมูสามชั้นราดน้ำแดง และซุปเต้าหู้ต้มกับหัวปลา บะหมี่ปลาไหลกุ้งทอด เป็นต้น
อาหารเหล่านี้ผัดได้สวยงามมากเลยจริงๆ เมื่อเปรียบเทียบกับร้านอาหารใหญ่ก็ไม่ได้ด้อยไปกว่าเลย
หานเหม่ยฉิงพูดด้วยความเสียดายนิดหน่อยว่า: “เดิมทีมีกุ้งผัดชาหลงจิ่งที่ฉันถนัดด้วย แต่เมื่อกี้อยู่ในครัวยุ่งมากเกินไป ดังนั้นไม่ทันได้ระวัง ไหม้หมดเลย ไว้ครั้งหน้าจะทำให้พวกคุณลองทานกันนะ”
เมื่อพูดถึงเรื่องกุ้งผัดชาหลงจิ่ง หานเหม่ยฉิงก็คิดถึงในห้องครัว ฉากที่จู่ๆเซียวฉางควนโอบกอดตัวเอง บนใบหน้าที่งดงามอย่างไม่อาจเทียบเคียงได้จู่ ๆก็ปรากฏสีแดงระเรื่อๆขึ้นมาทั้งสองฝั่งทันที……
------------
บทใหม่
ประวัติการอ่าน
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: ผมได้สืบทอดมรดกร้อยพันล้าน
สมน้ำหน้าไอฉางควน เหมาะกับหม่าหลันดี ขี้โม้เหมือนกัน ว่าคนที่มีความสามารถว่ากระจอกเหมือนกัน หลงตัวเองเหมือนกัน พูดมาได้ไงมึงกับหานเหมยชิงเป้นคู่ฟ้าประทาน 5555 สมล่ะที่คบกังหม่าหลันได้...
ทั้งที่เป็นผู้ชาย แรงเยอะกว่า ตัวใหญ่ก็ว่า แต่กลัวกับอีหม่าหลันพูดขู่แค่นี้เนี่ยน่ะ ไม่น่าเกิดเป็นผู้ชายเลยมึงไอเชียวฉางควน กูคิดว่าเป็นตุ๊ด ปากบอกรอเหมยชิงมานาน อยากจะพัฒนาความสัมพันธ์ อยากจะมีเพศสัมพันธ์อยากจะอยู่กับเหมยชิง อยากแต่งงานกะเหมยชิงอีกครั้ง ทั้งที่เหมยชิงยอมกลับมาหาเพื่อมึง แต่มึงกลับไม่กล้าทำไรกะอีหม่าหลันสักอย่าฃ แค่หม่าหลันพูดขู่ว่าจะไปหาเรื่องเหมยชิง แทนที่จะให้เหมยชิงจ้างบอดีการ์ดมา อีหม่าก้ทำไรไม่ได้ล่ะ หรือไอฉางควนปกป้อง สู้กันจริงๆหม่าหลันก้สู้คงไม่ได้หรอก ทำมึงกลับกลัวหัวหด ชาตินี้ก้คงไม่ได้อยุ่กับคนรักหรอก ฝันไปเถอะมึง กระจอก...
ไม่ใช่ว่าข้อมูลของเย่เฉิน ตอนตั้งแต่9ขวบจนถึงปัจุบัน ไม่ใช่ว่าถังซื่อไห่ลบไปแล้วไม่ใช่หรอหรือเก้บซ่อนไว้ ถ้า้ป้นอย่างงี้ แสดงว่าองกรพั้วชิงก้สามารถหาได้เช่นกันดิ ถ้างั้น ไม่ใช่ว่าถังซื่อไห่มันลบออกข้อมูลตอนเด้กของพระเอกออกไปหรอกหรอ -.-"...
พูดมาได้ไงไม่ได้หวังเกินตัว แต่อยากมีลูกกะเย่เฉิน ถึงกับขนาดที่ว่าจะแอบมีความสัมพันกับพระเอกตอนหลับ แบบนี้ไม่ได้เรียกหวังเกินตัวเลยงั้นอ่าดิ 555 ผมชอบอ่านเรื่องโรงแมนติกน่ะ เพราะมันพอดี แต่เรื่องนี้อ่านแล้วไม่ฟินอ่ะ เรื่องความรักชายหญิง เพราะมันลุกหนักเกินไปจน จนไม่มีให้ลุ้นอาะ...
ไม่เข้าใจจริง ว่าทำไมต้องให้พระเอกชดเชย หรือชดใช้ความรักให้หญิงสาวพวกนี้ ถ้าเป้นกุ้ซิวอี้พอยอมรับได้เพราะ เป้นคู่หมั่นพระเอก แต่พวกที่เข้ามาหาพระเอก พระเอกก้แค่ช่วยไปเท่านั้น ให้จะได้สะดวกต่อการทำงานร่วมกัน ไม่ได้ช่วยเพราะรัก แต่พวกหล่อนกับบอกให้ชดใช้ ทั้งที่ที่พวกหล่อนมารักพระเอกแท้ๆ แต่กลับจะให้พระเอกชดใช้เนี่ยน่ะ...
เฮเลน่า แม่งก่น่ารังเกียจเกิ้น...
เฮเลน่ามึงก้ฝันกลางวันเกิ้น ถามหน่อยสู้ไรกับนานาโกะหรือกู้ซิวอิ้วอีกได้บ้าง เรื่องนี้ผู้หญิงแม่งก้มโนเก่งเกิน คิดว่าจะได้ใช้ชีวิตร่วมกับพระเอก 555...
แล้วตู้ไหชิง ไม่ใช่ผู้หญิงที่ไอซูเต้าขอแต่งงานหรอ ไม่รู้คนเขียน หรือคนแปลที่แปลมั่ว ซูเต้า ไม่เคยขอใครแต่งงาน แล้วไห่ชิงนั้นไม่ได้เรียกว่าขอแต่งงานหรอกหรอ 555...
พระเอกมันเป้นห่วงความรุ้สึกนานาโกะมากขนาดนั้น ไม่อยากให้เศร้าใจมากขนาดนี้น ทำไมไม่แต่งงานกับนานาโกะไปเลยล่ะ ขัดใจ ถ้าเป้นครอบครัวอื่นอยากยกความดีความชอบให้ลูกสาวอีกฝ่ายก้ไมาแปลก แต่ครอบครัวนานาโกะยังไงต่อให้ไม่ยกความดีความชอบให้นานาโกะ พ่อนานาโกะก้รักนานาโกะมากอยุ่ล่ะ แคร์ความรู้สึกนานาโกะมากขนาดนั้น แต่งงานไปนานาโกะไปเลย ได้จบๆ 555...
บางที อ.ก้เขียนลำเอียงเกินไป วานพั่วจวิ้นทำงานแค่ตายจนกว่าจะได้ยามา แต่ซูรั่วรี่ไม่ได้ทำไรเลย มาถึงก้ได้ยาล่ะ 555...