บทที่ 787
คำพูดที่เล่านี้ของเย่เฉิน ทำให้พ่อตาตื่นตัวขึ้นมาทันที
ในเวลานี้เขาถึงจะตระหนักถึง การหลบหนีไม่ใช่วิธีการแก้ปัญหา มีเพียงแค่เผชิญหน้ากับปัญหา ถึงจะแก้ไขปัญหาได้สิ้นซาก นี้ถึงเป็นวิธีที่แก้ไขได้ดีที่สุด
ถ้าหากตัวเองคิดอยากจะอยู่อิงแอบแนบกายกับหานเหม่ยฉิง งั้นก็ต้องหย่าร้างกับหม่าหลัน
มีเพียงหย่าร้างเท่านั้น ตัวเองถึงจะเปิดเผยความบริสุทธิ์อย่างตรงไปตรงมาได้ และแต่งงานหานเหม่ยฉิง
คิดมาถึงตรงนี้ อารมณ์ของเขาก็ดีขึ้นเยอะเลย พูดกับเย่เฉินว่า : “ได้ ฉันเข้าใจแล้ว คุณไปขอความช่วยเหลือจากเพื่อนเถอะ ฉันจะไปสอบถามกับคนอื่นเรื่องหย่าร้าง รอแม่คุณกลับมา ฉันค่อยพูดถึงเรื่องหย่าร้างกับเธอ”
หลังจากที่บอกลากับพ่อตา เย่เฉินก็เรียกรถไปที่โรงแรมป๋ายจินฮ่านกง
เฉินจื๋อข่ายได้รอเขาอยู่ที่นี่แล้ว
ผู้จัดการของโรงแรม เชิญเย่เฉินไปที่ห้องทำงานของเฉินจื๋อข่ายด้วยความเคารพ
เมื่อประตูห้องทำงานปิดลง เฉินจื๋อข่ายรีบพูดด้วยความเคารพว่า : “คุณชาย ขอโทษจริงๆนะครับ ยังต้องให้คุณลดตัวมาหาผมถึงที่นี่ ควรจะเป็นผมที่ไปหาคุณถึงจะถูก”
เย่เฉินโบกไม้โบกมือ พูดว่า : “ฉันมาหานายจะได้พูดกันง่ายๆหน่อย นายไปหาฉันก็ไม่ค่อยสะดวกที่จะอธิบายเท่าไหร่”
พูดแล้ว เย่เฉินก็พูดอีกว่า : “จริงสิ พรุ่งนี้เช้านายไปออกหมายเรียกตัวเธอมาสอบปากที่สถานีตำรวจนะ เหมือนกับที่ฉันบอกนายเมื่อครั้งก่อน หานักแสดงที่หาได้ออกมาให้หมด เตรียมอุปกรณ์การแสดงทั้งหมดให้เรียบร้อย ถึงตอนนั้นแสดงฉากใหญ่ให้เธอดูหน่อย”
เฉินจื๋อข่ายโพล่งพูดออกไปทันทีว่า : “คุณชายวางใจได้ครับ ผมจะเตรียมการทุกอย่างไว้ให้เรียบร้อยแน่นอน”
เย่เฉินพูดอย่างนิ่งๆ : “ที่ฉันมาหานาย หลักๆเลยก็คือมาคุยลำดับขั้นตอนกับนายอีกครั้ง เมื่อถึงตอนนั้นห้ามเกิดข้อผิดพลาดอะไรเด็ดขาด ”
เฉินจื๋อข่ายพยักหน้า พูดว่า : “คุณชาย งั้นเรามาเริ่มพูดลำดับขั้นตอนกันเถอะครับ!”
------------

ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: ผมได้สืบทอดมรดกร้อยพันล้าน
สมน้ำหน้าไอฉางควน เหมาะกับหม่าหลันดี ขี้โม้เหมือนกัน ว่าคนที่มีความสามารถว่ากระจอกเหมือนกัน หลงตัวเองเหมือนกัน พูดมาได้ไงมึงกับหานเหมยชิงเป้นคู่ฟ้าประทาน 5555 สมล่ะที่คบกังหม่าหลันได้...
ทั้งที่เป็นผู้ชาย แรงเยอะกว่า ตัวใหญ่ก็ว่า แต่กลัวกับอีหม่าหลันพูดขู่แค่นี้เนี่ยน่ะ ไม่น่าเกิดเป็นผู้ชายเลยมึงไอเชียวฉางควน กูคิดว่าเป็นตุ๊ด ปากบอกรอเหมยชิงมานาน อยากจะพัฒนาความสัมพันธ์ อยากจะมีเพศสัมพันธ์อยากจะอยู่กับเหมยชิง อยากแต่งงานกะเหมยชิงอีกครั้ง ทั้งที่เหมยชิงยอมกลับมาหาเพื่อมึง แต่มึงกลับไม่กล้าทำไรกะอีหม่าหลันสักอย่าฃ แค่หม่าหลันพูดขู่ว่าจะไปหาเรื่องเหมยชิง แทนที่จะให้เหมยชิงจ้างบอดีการ์ดมา อีหม่าก้ทำไรไม่ได้ล่ะ หรือไอฉางควนปกป้อง สู้กันจริงๆหม่าหลันก้สู้คงไม่ได้หรอก ทำมึงกลับกลัวหัวหด ชาตินี้ก้คงไม่ได้อยุ่กับคนรักหรอก ฝันไปเถอะมึง กระจอก...
ไม่ใช่ว่าข้อมูลของเย่เฉิน ตอนตั้งแต่9ขวบจนถึงปัจุบัน ไม่ใช่ว่าถังซื่อไห่ลบไปแล้วไม่ใช่หรอหรือเก้บซ่อนไว้ ถ้า้ป้นอย่างงี้ แสดงว่าองกรพั้วชิงก้สามารถหาได้เช่นกันดิ ถ้างั้น ไม่ใช่ว่าถังซื่อไห่มันลบออกข้อมูลตอนเด้กของพระเอกออกไปหรอกหรอ -.-"...
พูดมาได้ไงไม่ได้หวังเกินตัว แต่อยากมีลูกกะเย่เฉิน ถึงกับขนาดที่ว่าจะแอบมีความสัมพันกับพระเอกตอนหลับ แบบนี้ไม่ได้เรียกหวังเกินตัวเลยงั้นอ่าดิ 555 ผมชอบอ่านเรื่องโรงแมนติกน่ะ เพราะมันพอดี แต่เรื่องนี้อ่านแล้วไม่ฟินอ่ะ เรื่องความรักชายหญิง เพราะมันลุกหนักเกินไปจน จนไม่มีให้ลุ้นอาะ...
ไม่เข้าใจจริง ว่าทำไมต้องให้พระเอกชดเชย หรือชดใช้ความรักให้หญิงสาวพวกนี้ ถ้าเป้นกุ้ซิวอี้พอยอมรับได้เพราะ เป้นคู่หมั่นพระเอก แต่พวกที่เข้ามาหาพระเอก พระเอกก้แค่ช่วยไปเท่านั้น ให้จะได้สะดวกต่อการทำงานร่วมกัน ไม่ได้ช่วยเพราะรัก แต่พวกหล่อนกับบอกให้ชดใช้ ทั้งที่ที่พวกหล่อนมารักพระเอกแท้ๆ แต่กลับจะให้พระเอกชดใช้เนี่ยน่ะ...
เฮเลน่า แม่งก่น่ารังเกียจเกิ้น...
เฮเลน่ามึงก้ฝันกลางวันเกิ้น ถามหน่อยสู้ไรกับนานาโกะหรือกู้ซิวอิ้วอีกได้บ้าง เรื่องนี้ผู้หญิงแม่งก้มโนเก่งเกิน คิดว่าจะได้ใช้ชีวิตร่วมกับพระเอก 555...
แล้วตู้ไหชิง ไม่ใช่ผู้หญิงที่ไอซูเต้าขอแต่งงานหรอ ไม่รู้คนเขียน หรือคนแปลที่แปลมั่ว ซูเต้า ไม่เคยขอใครแต่งงาน แล้วไห่ชิงนั้นไม่ได้เรียกว่าขอแต่งงานหรอกหรอ 555...
พระเอกมันเป้นห่วงความรุ้สึกนานาโกะมากขนาดนั้น ไม่อยากให้เศร้าใจมากขนาดนี้น ทำไมไม่แต่งงานกับนานาโกะไปเลยล่ะ ขัดใจ ถ้าเป้นครอบครัวอื่นอยากยกความดีความชอบให้ลูกสาวอีกฝ่ายก้ไมาแปลก แต่ครอบครัวนานาโกะยังไงต่อให้ไม่ยกความดีความชอบให้นานาโกะ พ่อนานาโกะก้รักนานาโกะมากอยุ่ล่ะ แคร์ความรู้สึกนานาโกะมากขนาดนั้น แต่งงานไปนานาโกะไปเลย ได้จบๆ 555...
บางที อ.ก้เขียนลำเอียงเกินไป วานพั่วจวิ้นทำงานแค่ตายจนกว่าจะได้ยามา แต่ซูรั่วรี่ไม่ได้ทำไรเลย มาถึงก้ได้ยาล่ะ 555...