ผมได้สืบทอดมรดกร้อยพันล้าน นิยาย บท 788

บทที่ 788

……

หลังจากที่เย่เฉินพูดลำดับขั้นตอนทั้งหมดในวันพรุ่งนี้กับเฉินจื๋อข่ายเสร็จเรียบร้อยแล้ว นี้ถึงจะเรียกรถกลับบ้านอย่างเงียบสงบ

แต่ในตอนนี้เวลานี้ ที่สถานกักขังจินหลิง ฝันร้ายของหม่าหลันก็ยังคงมีต่อไป

เพราะว่าตั้งแต่ที่เข้าสถานกักขังมาก็ถูกทรมานและเฆี่ยนตีต่างๆนาๆ อีกทั้งยังถูกนายหญิงใหญ่เซียวต้อนรับด้วยการราดน้ำเย็น บวกกับไม่ได้กินอะไรเลยมาสองวันหนึ่งคืน ทั้งตัวของหม่าหลันพังสลายแล้ว เธอไม่เพียงแต่เป็นหวัดอย่างรุนแรง แถมยังมีไข้ขึ้นสูงด้วย

ไข้ขึ้นสูงทำให้หม่าหลันร้อนไปทั้งตัว เป็นไข้ขึ้นสูงจนแทบจะเป็นลมหมดสติไปเลย แต่เธอในตอนนี้ ยังไม่ได้รับอนุญาตให้นอนบนเตียงได้ จึงทำได้เพียงนอนขดตัวหนาวสั่นอยู่ในมุมห้องขังของสถานกักขังเพียงคนเดียว

สาเหตุที่เธอไข้ขึ้นเป็นเพราะว่า สัมผัสถึงความหนาวถึงขีดสุด หนาวจนทำให้จับสั่นไปทั้งตัวอย่างไม่หยุดหย่อน

เธอรู้สึกว่าตัวเองทนต่อไปไม่ไหวแล้ว ดังนั้นจึงพูดกระซิบกระซาบร้องขอว่า : “ขอร้องพวกคุณ ขอร้องพวกคุณช่วยสงสารฉันหน่อย ขอผ้าห่มหน่อยฉันหนาว ฉันหนาวมากจริงๆ……”

นายหญิงใหญ่เซียวพูดด้วยน้ำเสียงที่เยือกเย็นว่า : “แกจะมาเรียกร้องอะไรของแก?คนแบบแกยังอยากจะห่มผ้าอีก ฉันจะบอกแกให้นะ คืนนี้แกก็ยังต้องนอนที่ห้องน้ำ!”

เซียวเวยเวยที่อยู่ข้างๆพูดคล้อยตามว่า : “คุณย่า ฉันว่าเหมือนว่าต้องใช้น้ำเย็นล้างตัวเธอถึงจะได้นะ!หรือว่าเดี๋ยวเราจะไปที่ห้องน้ำช่วยเธอหน่อย?”

เมื่อหม่าหลันได้ยินประโยคนี้ ร้องจนน้ำหูน้ำตาไหล พูดร้องขออย่างน่าสังเวชว่า “แม่ ฉันไม่ไหวแล้วจริงๆ ถ้าหากคืนนี้คุณยังให้ฉันนอนในห้องน้ำอีก อาบน้ำเย็นให้ฉัน งั้นคืนนี้ฉันคงต้องตายที่นี่อย่างแน่นอน ฉันขอร้องแหละคุณได้โปรดเมตตาเถอะ!”

ความคิดเห็น

ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: ผมได้สืบทอดมรดกร้อยพันล้าน