ผมได้สืบทอดมรดกร้อยพันล้าน นิยาย บท 792
บทที่ 792
หม่าหลันพยักหน้าติดต่อกันอย่างสะลึมสะลือ เอ่ยปากพูดว่า : “พี่กุ้ยเฟิน ขอร้องคุณล่ะให้ฉันกินข้าวเถอะนะ ไม่อย่างงั้นฉันคงต้องตายแล้วจริงๆ……”
จางกุ้ยเฟินพูดด้วยน้ำเสียงที่เย็นชา นำข้าวต้มในถ้วยเทลงบนพื้น ตามด้วยใช้เท้าบดขยี้ พูดด้วยความเย็นชาว่า : “อยากกินใช่ไหม？งั้นก็หมอบเลียบนพื้นเถอะ！”
เมื่อวานจางกุ้ยเฟินให้หม่าหลันเลียข้าวต้มบนพื้น หม่าหลันไม่ยอมอย่างเด็ดขาด
เพราะเธอคิดว่า ไม่ว่ายังไง ตัวเองไม่สามารถทำเพื่อกินคำเดียว ก็ยอมหมอบลงไปทำเรื่องที่ชั้นต่ำขนาดนี้
แต่ว่าตอนนี้ เธอไม่สามารถถือสาอะไรเยอะขนาดนี้แล้ว อะไรชั้นต่ำไม่ชั้นต่ำ ขอเพียงแค่ทำให้อิ่มท้อง หรือเพียงแค่รองท้องหน่อยเท่านั้น ให้ตัวเองลงไปเลียบนพื้นแล้วมันจะยังไงกัน？
ดังนั้นเธอจึงรีบคุกเข่าลงทันที หมอบลงบนพื้นอย่างไม่ลังเล ใช้ลิ้นเลียข้าวต้มที่เย็นบนพื้นปูนซีเมนต์
เมื่อนายหญิงใหญ่เซียวเห็นภาพฉากนี้ในใจก็รู้สึกสบายใจขึ้นเยอะ
เมื่อคิดถึงว่าอนาคตหม่าหลันจะต้องอยู่ในนี้สิบกว่าถึงยี่สิบปีหรืออาจจะมากกว่านั้น ในใจของเธอก็ยิ่งจะมีความสุขมากเลยทีเดียว
หม่าหลันเลียข้าวต้มที่อยู่บนพื้น ทีละคำๆจนสะอาดเกลี้ยง ถึงขนาดกินจนมีดินทรายเต็มปากอยู่จำนวนมาก แต่ในเวลานี้ตัวเธอไม่ได้สนใจเรื่องพวกนี้เลย
ในเวลานี้ ผู้คุมเรือนจำเปิดประตูห้องขัง มองไปที่หม่าหลันที่อยู่ในห้อง พูดด้วยน้ำเสียงที่เย็นชาว่า : “หม่าหลันคุณออกมา สถานีตํารวจจะทำการสอบปากคำแล้ว！”
ขังอยู่ในสถานกักขังยังไม่มีการตัดสินลงอาญา เป็นที่เรียกกันว่าผู้ต้องสงสัย ผู้ต้องสงสัยมักจะถูกตำรวจนำตัวกลับไปยังสถานีตำรวจเพื่อดำเนินการสอบปากคำ นี้ก็ถือว่าเป็นการดำเนินการตามขั้นตอนทั่วไป
เมื่อหม่าหลันได้ยินว่าจะสอบปากคำตัวเองแล้ว ก็ไม่ได้สงสัย รับปีนขึ้นมาอย่างยากลำบาก ร้องไห้พุ่งไปที่ประตู มองไปยังผู้คุมขังพูดวิงวอนว่า ： “ขอร้องคุณล่ะค่ะ รีบเอาตัวฉันไปเถอะ”
หม่าหลันออกมากับพวกเขาทั้งสองคน ถามด้วยความตื่นเต้นไม่น้อยว่า ： “คุณตำรวจ ฉันถูกปรักปรำแล้วจริงๆนะ คดีนี้ของพวกคุณมีความคืบหน้าอะไรบ้างไหม เมื่อไหร่ฉันถึงจะหลุดพ้นจากความอยุติธรรม แล้วปล่อยฉันกลับบ้านเหรอ ！”
พูดจบ หม่าหลันไม่สามารถควบคุมอารมณ์ได้ แล้วร้องไห้ฮือๆออกมาแล้ว
ตำรวจพูดว่า : “ตอนนี้คุณพัวพันกับคดีการฉ้อโกงข้ามชาติ นี่คือการฉ้อโกงข้ามชาติที่ใหญ่ที่สุดเท่าที่โลกเคยบันทึกไว้ และตอนนี้คุณก็เป็นบุคคลต้องสงสัยคนที่หนึ่งที่เราจับกุมได้ เป็นกุญแจสำคัญที่เราใช้คลี่คลายคดีและจับกุม”
พูดแล้ว ตำรวจคนนั้นก็พูดอีกว่า ： “ถ้าคุณเข้าใจสถานการณ์หน่อย ทางที่ดีที่สุดให้ซัดทอดผู้ร่วมกระบวนการทั้งหมดออกมา แบบนี้จะเป็นการช่วยเหลือพวกเราในการคลี่คลายคดี และสามารถช่วยเหลือตัวคุณด้วย จะพยายามช่วยจัดการผ่อนปรนให้！”
หม่าหลันร้องไห้ออกมา พูดอย่างสั่นคลอนว่า ： “คุณตำรวจ คุณเชื่อฉันนะ ฉันยอมที่จะสาบานด้วยชีวิตของฉัน เรื่องนี้ฉันไม่รู้อะไรทั้งนั้น คนที่พวกคุณต้องไปจับกุมคือลูกเขยของฉัน ฉันพาคุณไปจับกุมเขาได้ ถ้าหากมีปัญหาอะไรคุณก็ไปสอบปากคำเขา ถึงขั้นจะยิงเป้าเขาก็ไม่มีปัญหา แต่ว่าพวกคุณจะมากล่าวหาคนดีๆไม่ได้นะ！”
------------
บทใหม่
ประวัติการอ่าน
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: ผมได้สืบทอดมรดกร้อยพันล้าน
สมน้ำหน้าไอฉางควน เหมาะกับหม่าหลันดี ขี้โม้เหมือนกัน ว่าคนที่มีความสามารถว่ากระจอกเหมือนกัน หลงตัวเองเหมือนกัน พูดมาได้ไงมึงกับหานเหมยชิงเป้นคู่ฟ้าประทาน 5555 สมล่ะที่คบกังหม่าหลันได้...
ทั้งที่เป็นผู้ชาย แรงเยอะกว่า ตัวใหญ่ก็ว่า แต่กลัวกับอีหม่าหลันพูดขู่แค่นี้เนี่ยน่ะ ไม่น่าเกิดเป็นผู้ชายเลยมึงไอเชียวฉางควน กูคิดว่าเป็นตุ๊ด ปากบอกรอเหมยชิงมานาน อยากจะพัฒนาความสัมพันธ์ อยากจะมีเพศสัมพันธ์อยากจะอยู่กับเหมยชิง อยากแต่งงานกะเหมยชิงอีกครั้ง ทั้งที่เหมยชิงยอมกลับมาหาเพื่อมึง แต่มึงกลับไม่กล้าทำไรกะอีหม่าหลันสักอย่าฃ แค่หม่าหลันพูดขู่ว่าจะไปหาเรื่องเหมยชิง แทนที่จะให้เหมยชิงจ้างบอดีการ์ดมา อีหม่าก้ทำไรไม่ได้ล่ะ หรือไอฉางควนปกป้อง สู้กันจริงๆหม่าหลันก้สู้คงไม่ได้หรอก ทำมึงกลับกลัวหัวหด ชาตินี้ก้คงไม่ได้อยุ่กับคนรักหรอก ฝันไปเถอะมึง กระจอก...
ไม่ใช่ว่าข้อมูลของเย่เฉิน ตอนตั้งแต่9ขวบจนถึงปัจุบัน ไม่ใช่ว่าถังซื่อไห่ลบไปแล้วไม่ใช่หรอหรือเก้บซ่อนไว้ ถ้า้ป้นอย่างงี้ แสดงว่าองกรพั้วชิงก้สามารถหาได้เช่นกันดิ ถ้างั้น ไม่ใช่ว่าถังซื่อไห่มันลบออกข้อมูลตอนเด้กของพระเอกออกไปหรอกหรอ -.-"...
พูดมาได้ไงไม่ได้หวังเกินตัว แต่อยากมีลูกกะเย่เฉิน ถึงกับขนาดที่ว่าจะแอบมีความสัมพันกับพระเอกตอนหลับ แบบนี้ไม่ได้เรียกหวังเกินตัวเลยงั้นอ่าดิ 555 ผมชอบอ่านเรื่องโรงแมนติกน่ะ เพราะมันพอดี แต่เรื่องนี้อ่านแล้วไม่ฟินอ่ะ เรื่องความรักชายหญิง เพราะมันลุกหนักเกินไปจน จนไม่มีให้ลุ้นอาะ...
ไม่เข้าใจจริง ว่าทำไมต้องให้พระเอกชดเชย หรือชดใช้ความรักให้หญิงสาวพวกนี้ ถ้าเป้นกุ้ซิวอี้พอยอมรับได้เพราะ เป้นคู่หมั่นพระเอก แต่พวกที่เข้ามาหาพระเอก พระเอกก้แค่ช่วยไปเท่านั้น ให้จะได้สะดวกต่อการทำงานร่วมกัน ไม่ได้ช่วยเพราะรัก แต่พวกหล่อนกับบอกให้ชดใช้ ทั้งที่ที่พวกหล่อนมารักพระเอกแท้ๆ แต่กลับจะให้พระเอกชดใช้เนี่ยน่ะ...
เฮเลน่า แม่งก่น่ารังเกียจเกิ้น...
เฮเลน่ามึงก้ฝันกลางวันเกิ้น ถามหน่อยสู้ไรกับนานาโกะหรือกู้ซิวอิ้วอีกได้บ้าง เรื่องนี้ผู้หญิงแม่งก้มโนเก่งเกิน คิดว่าจะได้ใช้ชีวิตร่วมกับพระเอก 555...
แล้วตู้ไหชิง ไม่ใช่ผู้หญิงที่ไอซูเต้าขอแต่งงานหรอ ไม่รู้คนเขียน หรือคนแปลที่แปลมั่ว ซูเต้า ไม่เคยขอใครแต่งงาน แล้วไห่ชิงนั้นไม่ได้เรียกว่าขอแต่งงานหรอกหรอ 555...
พระเอกมันเป้นห่วงความรุ้สึกนานาโกะมากขนาดนั้น ไม่อยากให้เศร้าใจมากขนาดนี้น ทำไมไม่แต่งงานกับนานาโกะไปเลยล่ะ ขัดใจ ถ้าเป้นครอบครัวอื่นอยากยกความดีความชอบให้ลูกสาวอีกฝ่ายก้ไมาแปลก แต่ครอบครัวนานาโกะยังไงต่อให้ไม่ยกความดีความชอบให้นานาโกะ พ่อนานาโกะก้รักนานาโกะมากอยุ่ล่ะ แคร์ความรู้สึกนานาโกะมากขนาดนั้น แต่งงานไปนานาโกะไปเลย ได้จบๆ 555...
บางที อ.ก้เขียนลำเอียงเกินไป วานพั่วจวิ้นทำงานแค่ตายจนกว่าจะได้ยามา แต่ซูรั่วรี่ไม่ได้ทำไรเลย มาถึงก้ได้ยาล่ะ 555...