ผมได้สืบทอดมรดกร้อยพันล้าน นิยาย บท 793
บทที่ 793
หม่าหลันเพิ่งจะถูกพาตัวมาถึงสถานีตำรวจ ถูกยัดเข้าห้องสอบปากคำทันที
ตำรวจสามถึงสี่นายเข้ามาทันที นั่งตรงหน้าของเธอ พูดถามว่า ： “หม่าหลัน สองวันมานี้คุณคิดพิจารณาอย่างไรบ้าง？ได้เตรียมที่จะมาบอกเรื่องของพวกคุณแล้วหรือยัง？”
หม่าหลันร้องไห้พูดว่า ：“คุณตำรวจ ฉันถูกกล่าวหาจริงๆนะคะ……”
ตำรวจคนนั้นพูดด้วยน้ำเสียงที่เย็นชาว่า : “ทำไม？ยังจะขัดขืนไม่ยอมรับใช่ไหม？คุณคิดว่าพวกเราเป็นคนที่รังแกได้ง่ายเหรอ？ถ้าหากพวกเราจับผู้ร่วมกระบวนการของคุณไม่ได้ ความผิดทั้งหมดนี้คุณจะต้องแบกรับไว้เพียงผู้เดียว ถ้าเป็นแบบนี้ คุณก็จะต้องโดนยิงเป้า ！”
เมื่อได้ยินว่าอาจจะโดนยิงเป้า หม่าหลันก็ลุกลี้ลุกลนขึ้นมาทันที รีบพูดวิงวอนว่า ： “คุณตำรวจ ฉันบอกไปตั้งหลายรอบแล้ว บัตรใบนั้นไม่ใช่ของฉันจริงๆนะคะ！”
“บัตรใบนั้นฉันเป็นคนหยิบออกมาจากกระเป๋ากางเกงของลูกเขยฉัน และรหัสของบัตรใบนั้นก็คือวันเกิดของลูกเขยฉัน นี้ก็พอจะเป็นหลักฐานพิสูจน์ได้ว่า บัตรใบนี้เป็นของลูกเขยฉัน และไม่ใช่ของฉัน ในเมื่อพวกคุณบอกว่าบัตรใบนี้ต้องสงสัยคดีการฉ้อโกงข้ามชาติ งั้นคนที่อยู่เบื้องหลังที่แท้จริงแน่นอนว่าต้องเป็นลูกเขยที่สมควรตายคนนั้นของฉัน ทำไมคุณไม่ไปจับเขา ต้องมาจับฉันด้วยละ？”
ตำรวจคนนั้นพูดอย่างเยือกเย็นว่า ： “ลูกเขยของคุณชื่อเย่เฉินใช่ไหม？”
หม่าหลันรีบถาม : “พวกคุณแกะรอยถึงเขาแล้ว งั้นพวกคุณได้จับกุมเขาไว้หรือเปล่า ได้สอบปากคำเข้าหรือยัง？ ได้ใช้บทลงโทษเพื่อทำให้เขารีบรับสารภาพหรือไม่？”
ตำรวจหยิบบัตรแบล็กการ์ดจากในแฟ้มเอกสารออกมา นำบัตรแบล็กการ์ดใบนั้นมาวางไว้ตรงหน้าของหม่าหลัน พูดถามว่า : “หม่าหลัน นี้เป็นบัตรเอทีเอ็มที่คุณนำไปกดเงินที่ธนาคารในตอนนั้นใช่ไหม？”
เพียงแวบเดียวหม่าหลันก็จำบัตรแบล็กการ์ดใบนั้นได้ สองวันมานี้เมื่อเธอหลับตา ในสมองก็ปรากฏลักษณะของบัตรใบนี้ออกมา
ถ้าไม่ใช่เพราะว่าบัตรใบนี้ ตัวเองจะตกมาเป็นเชลยได้อย่างไร ถูกทรมานอย่างไม่ใช่คนขนาดนั้น？
“เมื่อคนที่ถูกหลอกไม่สามารถควบคุมความโลภของตัวเองได้ พยายามที่จะเบิกเงินในบัตรออกมา งั้นเขาก็จะกลายเป็นคนที่ช่วยเหลือกลุ่มอาชญากรหลอกลวงธนาคาร และสมคบคิดที่จะนำเงินออกมาจากธนาคาร”
“โชคดีที่ตอนนั้นคุณยังไม่ทันได้เงินก้อนนี้มา ก็ถูกพวกเราจับกุมแล้ว มิเช่นนั้นเมื่อคุณเดินออกมาจากธนาคาร คนที่อยู่ในกลุ่มอาชญากรก็จะจับตามองคุณ และทำการลักพาตัวคุณ บีบบังคับถามรหัสธนาคารจากคุณ และแย่งเงินจำนวน 21.9พันล้านหยวนที่คุณหลอกจากธนาคารมาไปทั้งหมด สุดท้ายก็ฆ่าคุณและอำพรางศพ！ทำแบบนั้น คุณก็จะหายสาบสูญไปจากโลกใบนี้แล้ว！”
หม่าหลันฟังจนตกใจอ้าปากค้าง เธอโพล่งพูดถามออกไปว่า ： “พวกคุณหมายความว่า บัตรใบนี้กลุ่มอาชญากรส่งมาให้กับลูกเขยเย่เฉินของฉันเหรอ？”
“ถูกต้อง！” ตำรวจพูดด้วยน้ำเสียงดุดันว่า : “และไม่เพียงแต่ส่งให้กับลูกเขยของคุณเท่านั้น จากที่ผมทราบมา คนทั้งเมืองจินหลิงที่ได้รับบัตรแบบนี้ อย่างน้อยก็มีมากกว่าหนึ่งพันคนขึ้นไป！ทั้งประเทศมีมากกว่าหนึ่งหมื่นคน！”
------------
บทใหม่
ประวัติการอ่าน
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: ผมได้สืบทอดมรดกร้อยพันล้าน
สมน้ำหน้าไอฉางควน เหมาะกับหม่าหลันดี ขี้โม้เหมือนกัน ว่าคนที่มีความสามารถว่ากระจอกเหมือนกัน หลงตัวเองเหมือนกัน พูดมาได้ไงมึงกับหานเหมยชิงเป้นคู่ฟ้าประทาน 5555 สมล่ะที่คบกังหม่าหลันได้...
ทั้งที่เป็นผู้ชาย แรงเยอะกว่า ตัวใหญ่ก็ว่า แต่กลัวกับอีหม่าหลันพูดขู่แค่นี้เนี่ยน่ะ ไม่น่าเกิดเป็นผู้ชายเลยมึงไอเชียวฉางควน กูคิดว่าเป็นตุ๊ด ปากบอกรอเหมยชิงมานาน อยากจะพัฒนาความสัมพันธ์ อยากจะมีเพศสัมพันธ์อยากจะอยู่กับเหมยชิง อยากแต่งงานกะเหมยชิงอีกครั้ง ทั้งที่เหมยชิงยอมกลับมาหาเพื่อมึง แต่มึงกลับไม่กล้าทำไรกะอีหม่าหลันสักอย่าฃ แค่หม่าหลันพูดขู่ว่าจะไปหาเรื่องเหมยชิง แทนที่จะให้เหมยชิงจ้างบอดีการ์ดมา อีหม่าก้ทำไรไม่ได้ล่ะ หรือไอฉางควนปกป้อง สู้กันจริงๆหม่าหลันก้สู้คงไม่ได้หรอก ทำมึงกลับกลัวหัวหด ชาตินี้ก้คงไม่ได้อยุ่กับคนรักหรอก ฝันไปเถอะมึง กระจอก...
ไม่ใช่ว่าข้อมูลของเย่เฉิน ตอนตั้งแต่9ขวบจนถึงปัจุบัน ไม่ใช่ว่าถังซื่อไห่ลบไปแล้วไม่ใช่หรอหรือเก้บซ่อนไว้ ถ้า้ป้นอย่างงี้ แสดงว่าองกรพั้วชิงก้สามารถหาได้เช่นกันดิ ถ้างั้น ไม่ใช่ว่าถังซื่อไห่มันลบออกข้อมูลตอนเด้กของพระเอกออกไปหรอกหรอ -.-"...
พูดมาได้ไงไม่ได้หวังเกินตัว แต่อยากมีลูกกะเย่เฉิน ถึงกับขนาดที่ว่าจะแอบมีความสัมพันกับพระเอกตอนหลับ แบบนี้ไม่ได้เรียกหวังเกินตัวเลยงั้นอ่าดิ 555 ผมชอบอ่านเรื่องโรงแมนติกน่ะ เพราะมันพอดี แต่เรื่องนี้อ่านแล้วไม่ฟินอ่ะ เรื่องความรักชายหญิง เพราะมันลุกหนักเกินไปจน จนไม่มีให้ลุ้นอาะ...
ไม่เข้าใจจริง ว่าทำไมต้องให้พระเอกชดเชย หรือชดใช้ความรักให้หญิงสาวพวกนี้ ถ้าเป้นกุ้ซิวอี้พอยอมรับได้เพราะ เป้นคู่หมั่นพระเอก แต่พวกที่เข้ามาหาพระเอก พระเอกก้แค่ช่วยไปเท่านั้น ให้จะได้สะดวกต่อการทำงานร่วมกัน ไม่ได้ช่วยเพราะรัก แต่พวกหล่อนกับบอกให้ชดใช้ ทั้งที่ที่พวกหล่อนมารักพระเอกแท้ๆ แต่กลับจะให้พระเอกชดใช้เนี่ยน่ะ...
เฮเลน่า แม่งก่น่ารังเกียจเกิ้น...
เฮเลน่ามึงก้ฝันกลางวันเกิ้น ถามหน่อยสู้ไรกับนานาโกะหรือกู้ซิวอิ้วอีกได้บ้าง เรื่องนี้ผู้หญิงแม่งก้มโนเก่งเกิน คิดว่าจะได้ใช้ชีวิตร่วมกับพระเอก 555...
แล้วตู้ไหชิง ไม่ใช่ผู้หญิงที่ไอซูเต้าขอแต่งงานหรอ ไม่รู้คนเขียน หรือคนแปลที่แปลมั่ว ซูเต้า ไม่เคยขอใครแต่งงาน แล้วไห่ชิงนั้นไม่ได้เรียกว่าขอแต่งงานหรอกหรอ 555...
พระเอกมันเป้นห่วงความรุ้สึกนานาโกะมากขนาดนั้น ไม่อยากให้เศร้าใจมากขนาดนี้น ทำไมไม่แต่งงานกับนานาโกะไปเลยล่ะ ขัดใจ ถ้าเป้นครอบครัวอื่นอยากยกความดีความชอบให้ลูกสาวอีกฝ่ายก้ไมาแปลก แต่ครอบครัวนานาโกะยังไงต่อให้ไม่ยกความดีความชอบให้นานาโกะ พ่อนานาโกะก้รักนานาโกะมากอยุ่ล่ะ แคร์ความรู้สึกนานาโกะมากขนาดนั้น แต่งงานไปนานาโกะไปเลย ได้จบๆ 555...
บางที อ.ก้เขียนลำเอียงเกินไป วานพั่วจวิ้นทำงานแค่ตายจนกว่าจะได้ยามา แต่ซูรั่วรี่ไม่ได้ทำไรเลย มาถึงก้ได้ยาล่ะ 555...