ผมได้สืบทอดมรดกร้อยพันล้าน นิยาย บท 793

บทที่ 793

หม่าหลันเพิ่งจะถูกพาตัวมาถึงสถานีตำรวจ ถูกยัดเข้าห้องสอบปากคำทันที

ตำรวจสามถึงสี่นายเข้ามาทันที นั่งตรงหน้าของเธอ พูดถามว่า ： “หม่าหลัน สองวันมานี้คุณคิดพิจารณาอย่างไรบ้าง？ได้เตรียมที่จะมาบอกเรื่องของพวกคุณแล้วหรือยัง？”

หม่าหลันร้องไห้พูดว่า ：“คุณตำรวจ ฉันถูกกล่าวหาจริงๆนะคะ……”

ตำรวจคนนั้นพูดด้วยน้ำเสียงที่เย็นชาว่า : “ทำไม？ยังจะขัดขืนไม่ยอมรับใช่ไหม？คุณคิดว่าพวกเราเป็นคนที่รังแกได้ง่ายเหรอ？ถ้าหากพวกเราจับผู้ร่วมกระบวนการของคุณไม่ได้ ความผิดทั้งหมดนี้คุณจะต้องแบกรับไว้เพียงผู้เดียว ถ้าเป็นแบบนี้ คุณก็จะต้องโดนยิงเป้า ！”

เมื่อได้ยินว่าอาจจะโดนยิงเป้า หม่าหลันก็ลุกลี้ลุกลนขึ้นมาทันที รีบพูดวิงวอนว่า ： “คุณตำรวจ ฉันบอกไปตั้งหลายรอบแล้ว บัตรใบนั้นไม่ใช่ของฉันจริงๆนะคะ！”

“บัตรใบนั้นฉันเป็นคนหยิบออกมาจากกระเป๋ากางเกงของลูกเขยฉัน และรหัสของบัตรใบนั้นก็คือวันเกิดของลูกเขยฉัน นี้ก็พอจะเป็นหลักฐานพิสูจน์ได้ว่า บัตรใบนี้เป็นของลูกเขยฉัน และไม่ใช่ของฉัน ในเมื่อพวกคุณบอกว่าบัตรใบนี้ต้องสงสัยคดีการฉ้อโกงข้ามชาติ งั้นคนที่อยู่เบื้องหลังที่แท้จริงแน่นอนว่าต้องเป็นลูกเขยที่สมควรตายคนนั้นของฉัน ทำไมคุณไม่ไปจับเขา ต้องมาจับฉันด้วยละ？”

ตำรวจคนนั้นพูดอย่างเยือกเย็นว่า ： “ลูกเขยของคุณชื่อเย่เฉินใช่ไหม？”

หม่าหลันรีบถาม : “พวกคุณแกะรอยถึงเขาแล้ว งั้นพวกคุณได้จับกุมเขาไว้หรือเปล่า ได้สอบปากคำเข้าหรือยัง？ ได้ใช้บทลงโทษเพื่อทำให้เขารีบรับสารภาพหรือไม่？”

ตำรวจหยิบบัตรแบล็กการ์ดจากในแฟ้มเอกสารออกมา นำบัตรแบล็กการ์ดใบนั้นมาวางไว้ตรงหน้าของหม่าหลัน พูดถามว่า : “หม่าหลัน นี้เป็นบัตรเอทีเอ็มที่คุณนำไปกดเงินที่ธนาคารในตอนนั้นใช่ไหม？”

เพียงแวบเดียวหม่าหลันก็จำบัตรแบล็กการ์ดใบนั้นได้ สองวันมานี้เมื่อเธอหลับตา ในสมองก็ปรากฏลักษณะของบัตรใบนี้ออกมา

ถ้าไม่ใช่เพราะว่าบัตรใบนี้ ตัวเองจะตกมาเป็นเชลยได้อย่างไร ถูกทรมานอย่างไม่ใช่คนขนาดนั้น？