ผมได้สืบทอดมรดกร้อยพันล้าน นิยาย บท 795
บทที่ 795
หม่าหลันเชื่อเรื่องที่เจ้าหน้าที่ตำรวจบอกเธอทั้งหมด
สิ่งที่เธอกังวลที่สุด ก็คือตำรวจฝากขังเธอไว้ในที่กักขังต่อ เพื่อที่ไม่แหวกหญ้าให้งูตื่น และเธอก็ไม่รู้จริงๆว่าเมื่อไหร่ถึงจะได้รับอิสรภาพกลับคืน
ดังนั้นเธอจึงมองดูเจ้าหน้าที่ตำรวจอย่างอ้อนวอน ร้องไห้และพูดว่า: “คุณตำรวจ ฉันจะไม่พูดสักคำ พวกคุณปล่อยฉันไปเถอะ ถ้ายังขังฉันต่อไป ฉันก็คงต้องตายอยู่ในนั้นแล้ว……”
เจ้าหน้าที่ตำรวจส่ายหัวอย่างระมัดระวัง พูดว่า: “หม่าหลัน ผมยังเชื่อคุณไม่ได้ ผมเจอคนแบบคุณมาเยอะแล้ว ต่อหน้าบอกว่าไม่บอกใครทั้งนั้น แต่ที่จริงปากไว้กว่าใคร เพียงแค่ปล่อยให้คุณออกไป คุณก็จะรีบเอาเรื่องนี้ไปบอกคนอื่นทันที”
พูดแล้ว ตำรวจคนนั้นก็กล่าวว่า: “อีกอย่างคุณอย่าคิดว่าผมกักขังคุณ เพื่อเคลียร์คดี อันที่จริงผมคิดถึงความปลอดภัยของคุณเหมือนกัน!”
“เพราะหลังจากที่ปล่อยตัวคุณไป พอคุณพูดมั่ว เดี๋ยวพวกเขาก็รู้ พวกเขาอาจจะฆ่าคุณตายได้! ถึงขนาดที่ว่าหลังจากที่ฆ่าคุณแล้ว ก็จะโยนหลักฐานทั้งหมดไว้ที่คุณ ให้คุณเป็นแพะรับบาปแทนพวกเขา!”
“ถ้าเป็นแบบนั้น ไม่ใช่ว่าคุณได้รับความไม่เป็นธรรมกว่าโต้วเอ๋อร์อีกเหรอ?”
“ดังนั้น เพื่อความปลอดภัย คุณยังคงต้องอยู่ในสถานกักขังของเราจนกว่าเราจะจับผู้ต้องสงสัยทั้งหมดได้ก่อนที่จะปล่อยตัวคุณ แบบนี้ก็จะรับประกันความปลอดภัยของคุณได้”
หม่าหลันพูดอย่างหมดหวังว่า: “งั้นฉันต้องรอไปจนถึงเมื่อไหร่? ได้โปรดเมตตาปล่อยฉันไปเถอะ ฉันจะไม่พูดอะไรมั่วซั่วจริงๆ ขอร้องพวกคุณล่ะ ฉันยอมคุกเข่าให้พวกคุณ และโค้งคำนับ แค่ขอร้องให้พวกคุณปล่อยฉัน อย่ากักขังฉันอีกเลย……”
ตำรวจอยุติธรรมพูดด้วยน้ำเสียงเย็นชาว่า: “แล้วลูกเขยของคุณล่ะ? หลังจากที่คุณออกไป จะไปหาลูกเขยเพื่อบอกเรื่องนี้ทันทีหรือไม่?”
หัวใจหม่าหลันกระตุกทีหนึ่ง หรือเธอไม่มีโอกาสแม้แต่จะไปหาไอ้คนเลวเย่เฉินเพื่อคิดบัญชีแล้วอย่างงั้นหรือ?
งั้นเธอถูกทำร้ายมากมายในสถานกักขัง รับความอัปยศอดสูมามากมาย แบบนี้แล้วจะไปคิดบัญชีกับใครล่ะ?
------------
บทใหม่
ประวัติการอ่าน
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: ผมได้สืบทอดมรดกร้อยพันล้าน
สมน้ำหน้าไอฉางควน เหมาะกับหม่าหลันดี ขี้โม้เหมือนกัน ว่าคนที่มีความสามารถว่ากระจอกเหมือนกัน หลงตัวเองเหมือนกัน พูดมาได้ไงมึงกับหานเหมยชิงเป้นคู่ฟ้าประทาน 5555 สมล่ะที่คบกังหม่าหลันได้...
ทั้งที่เป็นผู้ชาย แรงเยอะกว่า ตัวใหญ่ก็ว่า แต่กลัวกับอีหม่าหลันพูดขู่แค่นี้เนี่ยน่ะ ไม่น่าเกิดเป็นผู้ชายเลยมึงไอเชียวฉางควน กูคิดว่าเป็นตุ๊ด ปากบอกรอเหมยชิงมานาน อยากจะพัฒนาความสัมพันธ์ อยากจะมีเพศสัมพันธ์อยากจะอยู่กับเหมยชิง อยากแต่งงานกะเหมยชิงอีกครั้ง ทั้งที่เหมยชิงยอมกลับมาหาเพื่อมึง แต่มึงกลับไม่กล้าทำไรกะอีหม่าหลันสักอย่าฃ แค่หม่าหลันพูดขู่ว่าจะไปหาเรื่องเหมยชิง แทนที่จะให้เหมยชิงจ้างบอดีการ์ดมา อีหม่าก้ทำไรไม่ได้ล่ะ หรือไอฉางควนปกป้อง สู้กันจริงๆหม่าหลันก้สู้คงไม่ได้หรอก ทำมึงกลับกลัวหัวหด ชาตินี้ก้คงไม่ได้อยุ่กับคนรักหรอก ฝันไปเถอะมึง กระจอก...
ไม่ใช่ว่าข้อมูลของเย่เฉิน ตอนตั้งแต่9ขวบจนถึงปัจุบัน ไม่ใช่ว่าถังซื่อไห่ลบไปแล้วไม่ใช่หรอหรือเก้บซ่อนไว้ ถ้า้ป้นอย่างงี้ แสดงว่าองกรพั้วชิงก้สามารถหาได้เช่นกันดิ ถ้างั้น ไม่ใช่ว่าถังซื่อไห่มันลบออกข้อมูลตอนเด้กของพระเอกออกไปหรอกหรอ -.-"...
พูดมาได้ไงไม่ได้หวังเกินตัว แต่อยากมีลูกกะเย่เฉิน ถึงกับขนาดที่ว่าจะแอบมีความสัมพันกับพระเอกตอนหลับ แบบนี้ไม่ได้เรียกหวังเกินตัวเลยงั้นอ่าดิ 555 ผมชอบอ่านเรื่องโรงแมนติกน่ะ เพราะมันพอดี แต่เรื่องนี้อ่านแล้วไม่ฟินอ่ะ เรื่องความรักชายหญิง เพราะมันลุกหนักเกินไปจน จนไม่มีให้ลุ้นอาะ...
ไม่เข้าใจจริง ว่าทำไมต้องให้พระเอกชดเชย หรือชดใช้ความรักให้หญิงสาวพวกนี้ ถ้าเป้นกุ้ซิวอี้พอยอมรับได้เพราะ เป้นคู่หมั่นพระเอก แต่พวกที่เข้ามาหาพระเอก พระเอกก้แค่ช่วยไปเท่านั้น ให้จะได้สะดวกต่อการทำงานร่วมกัน ไม่ได้ช่วยเพราะรัก แต่พวกหล่อนกับบอกให้ชดใช้ ทั้งที่ที่พวกหล่อนมารักพระเอกแท้ๆ แต่กลับจะให้พระเอกชดใช้เนี่ยน่ะ...
เฮเลน่า แม่งก่น่ารังเกียจเกิ้น...
เฮเลน่ามึงก้ฝันกลางวันเกิ้น ถามหน่อยสู้ไรกับนานาโกะหรือกู้ซิวอิ้วอีกได้บ้าง เรื่องนี้ผู้หญิงแม่งก้มโนเก่งเกิน คิดว่าจะได้ใช้ชีวิตร่วมกับพระเอก 555...
แล้วตู้ไหชิง ไม่ใช่ผู้หญิงที่ไอซูเต้าขอแต่งงานหรอ ไม่รู้คนเขียน หรือคนแปลที่แปลมั่ว ซูเต้า ไม่เคยขอใครแต่งงาน แล้วไห่ชิงนั้นไม่ได้เรียกว่าขอแต่งงานหรอกหรอ 555...
พระเอกมันเป้นห่วงความรุ้สึกนานาโกะมากขนาดนั้น ไม่อยากให้เศร้าใจมากขนาดนี้น ทำไมไม่แต่งงานกับนานาโกะไปเลยล่ะ ขัดใจ ถ้าเป้นครอบครัวอื่นอยากยกความดีความชอบให้ลูกสาวอีกฝ่ายก้ไมาแปลก แต่ครอบครัวนานาโกะยังไงต่อให้ไม่ยกความดีความชอบให้นานาโกะ พ่อนานาโกะก้รักนานาโกะมากอยุ่ล่ะ แคร์ความรู้สึกนานาโกะมากขนาดนั้น แต่งงานไปนานาโกะไปเลย ได้จบๆ 555...
บางที อ.ก้เขียนลำเอียงเกินไป วานพั่วจวิ้นทำงานแค่ตายจนกว่าจะได้ยามา แต่ซูรั่วรี่ไม่ได้ทำไรเลย มาถึงก้ได้ยาล่ะ 555...