ผมได้สืบทอดมรดกร้อยพันล้าน นิยาย บท 797
บทที่ 797
ดวงตามองหม่าหลันที่พยายามคิดฆ่าตัวตาย เจ้าหน้าที่ตำรวจทั้งสองมองหน้ากัน ตำรวจยุติธรรมคนนั้นเอ่ยปากขึ้นมาว่า : “หม่าหลัน พวกเราพิจารณาปล่อยคุณออกไปได้ แต่มีบางปัญหาที่จะต้องคุยให้คุณเข้าใจก่อน หากพวกเราปล่อยคุณไปแล้ว เมื่อคุณกลับถึงบ้าน ครอบครัวของคุณถามการหายไปของคุณ 2 วันนี้ คุณจะบอกพวกเขาว่ายังไง?”
หม่าหลันรีบตอบ : “ฉัน ฉันก็จะบอกพวกเขาว่า……สองวันนี้ฉัน……สองวันนี้……"
หม่าหลันอ้ำๆอึ้งๆอยู่นาน และไม่บอกเหตุผลออกมา เพราะเธอเองก็ไม่รู้ด้วยซ้ำ ว่าหลังจากกลับบ้านไปจะอธิบายสามีกับลูกสาวเธออย่างไร
สุดท้ายแล้วที่เธอหายไปอย่างไม่มีเหตุผล 2 วัน 2 คืน ที่สำคัญกว่านั้นก็คือทั่วทั้งร่างกายไม่มีตรงไหนดูดีเลย พอมองก็รู้ว่าโดนตีไม่น้อย
ที่สำคัญกว่าก็คือ แม้แต่ฟันหน้าทั้งสองซี่ก็หักแล้ว แบบนี้น่าเวทนาเกินไป
ตำรวจยุติธรรมกล่าวอย่างนิ่งๆว่า: “งั้นเอาอย่างนี้ ผมเสนอไอเดียให้คุณอย่างหนึ่ง ถ้าหลังจากที่พวกเราพิจารณาปล่อยคุณออกไปแล้วนั้น หลังจากที่คุณกลับถึงบ้าน ก็บอกสามี ลูกสาว และลูกเขยของคุณ ว่าสองวันนี้ คุณหลงเข้าไปในองค์กรลูกโซ่แห่งหนึ่ง และองค์กรลูกโซ่นั้นล้างสมองคุณ หลอกให้คุณไปธนาคาร และฉ้อโกงจนเสร็จสิ้น หลังจากนั้นคุณก็โดนตำรวจจับ”
หม่าหลันรีบพยักหน้า และพูดว่า: “คุณตำรวจ ไม่ต้องเป็นห่วง ขอแค่คุณปล่อยฉันไป ฉันจะบอกครอบครัวของฉันตามคำแนะนำของคุณแน่นอน จะไม่เปิดเผยเรื่องนี้แม้แต่คำเดียว และจะไม่ให้ส่งผลกระทบต่อการจับแก๊งอาชญากรข้ามชาติของคุณ!”
ตำรวจตอบอืม และพูดเบาๆว่า: “โอเค เรื่องนี้เราขอไปปรึกษาหารือหน่อย และจะส่งคุณกลับไปที่สถานที่กักขังก่อน ถ้าพวกเราหารือกันเสร็จ ก็จะปล่อยให้คุณออกมา สถานที่กักขังจะดำเนินการต่อให้คุณเอง”
หม่าหลันรีบถาม： “คุณตำรวจ คุณคงจะไม่หารือกันจนสุดท้ายก็ไม่ปล่อยฉันไปหรอก ใช่ไหม?”
ตำรวจอยุติธรรมตบโต๊ะ ตำหนิว่า: “เรื่องนี้เราต้องปรึกษากัน! คุณกลับไปและทนรอฟังผลของพวกเราก็พอแล้ว ที่นี่ไม่มีที่ว่างให้คุณต่อรอง!”
เมื่อหม่าหลันได้ยิน ก็ไม่กล้าพูดอีก ทำได้เพียงยอมรับปฏิบัติตามกฎ พูดอย่างสั่นๆว่า: “คือว่า คุณตำรวจ ตอนนี้ฉันแค่กลับไปรอฟังข่าวใช่ไหม?”
“ใช่!” ตำรวจอยุติธรรมกล่าวด้วยน้ำเสียงเย็นชา: “เราจะให้ตำรวจขับรถส่งคุณกลับไป คุณต้องจำไว้ หลังจากที่ออกไปจากประตูนี้ ห้ามพูดเรื่องอะไรเกี่ยวกับเรื่องนี้เด็ดขาด!”
……
เมื่อหม่าหลันถูกส่งกลับไปที่สถานกักขัง เซียวฉางควนแทบจะรอไม่ไหวที่จะหาโอกาส พบกับหานเหม่ยฉิงอีก
เมื่อคืนกินอาหารบ้านๆแสนอร่อยกับหานเหม่ยเฉิงที่บ้าน และเป็นอาหารที่หานเหม่ยฉิงลงมือทำเองกับมือ สิ่งนี้ทำให้เซียวฉางควนอารมณ์ดีมาก
ครั้นแล้ว ตอนเช้าเขาส่งวีแชทหาหานเหม่ยฉิง ชวนเธอไปเดินเล่นที่มหาวิทยาลัยจงซานที่เคยเป็นมหาวิทยาลัยเก่าของพวกเขาทั้งสองคน เพื่อรำลึกความทรงจำในตอนนั้น
เมื่อหานเหม่ยฉิงได้ยินว่าเขาชวนเธอไปเดินเล่นที่มหาวิทยาลัยเก่า เธอรีบตอบตกลงทันทีโดยไม่ลังเล
------------
บทใหม่
ประวัติการอ่าน
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: ผมได้สืบทอดมรดกร้อยพันล้าน
สมน้ำหน้าไอฉางควน เหมาะกับหม่าหลันดี ขี้โม้เหมือนกัน ว่าคนที่มีความสามารถว่ากระจอกเหมือนกัน หลงตัวเองเหมือนกัน พูดมาได้ไงมึงกับหานเหมยชิงเป้นคู่ฟ้าประทาน 5555 สมล่ะที่คบกังหม่าหลันได้...
ทั้งที่เป็นผู้ชาย แรงเยอะกว่า ตัวใหญ่ก็ว่า แต่กลัวกับอีหม่าหลันพูดขู่แค่นี้เนี่ยน่ะ ไม่น่าเกิดเป็นผู้ชายเลยมึงไอเชียวฉางควน กูคิดว่าเป็นตุ๊ด ปากบอกรอเหมยชิงมานาน อยากจะพัฒนาความสัมพันธ์ อยากจะมีเพศสัมพันธ์อยากจะอยู่กับเหมยชิง อยากแต่งงานกะเหมยชิงอีกครั้ง ทั้งที่เหมยชิงยอมกลับมาหาเพื่อมึง แต่มึงกลับไม่กล้าทำไรกะอีหม่าหลันสักอย่าฃ แค่หม่าหลันพูดขู่ว่าจะไปหาเรื่องเหมยชิง แทนที่จะให้เหมยชิงจ้างบอดีการ์ดมา อีหม่าก้ทำไรไม่ได้ล่ะ หรือไอฉางควนปกป้อง สู้กันจริงๆหม่าหลันก้สู้คงไม่ได้หรอก ทำมึงกลับกลัวหัวหด ชาตินี้ก้คงไม่ได้อยุ่กับคนรักหรอก ฝันไปเถอะมึง กระจอก...
ไม่ใช่ว่าข้อมูลของเย่เฉิน ตอนตั้งแต่9ขวบจนถึงปัจุบัน ไม่ใช่ว่าถังซื่อไห่ลบไปแล้วไม่ใช่หรอหรือเก้บซ่อนไว้ ถ้า้ป้นอย่างงี้ แสดงว่าองกรพั้วชิงก้สามารถหาได้เช่นกันดิ ถ้างั้น ไม่ใช่ว่าถังซื่อไห่มันลบออกข้อมูลตอนเด้กของพระเอกออกไปหรอกหรอ -.-"...
พูดมาได้ไงไม่ได้หวังเกินตัว แต่อยากมีลูกกะเย่เฉิน ถึงกับขนาดที่ว่าจะแอบมีความสัมพันกับพระเอกตอนหลับ แบบนี้ไม่ได้เรียกหวังเกินตัวเลยงั้นอ่าดิ 555 ผมชอบอ่านเรื่องโรงแมนติกน่ะ เพราะมันพอดี แต่เรื่องนี้อ่านแล้วไม่ฟินอ่ะ เรื่องความรักชายหญิง เพราะมันลุกหนักเกินไปจน จนไม่มีให้ลุ้นอาะ...
ไม่เข้าใจจริง ว่าทำไมต้องให้พระเอกชดเชย หรือชดใช้ความรักให้หญิงสาวพวกนี้ ถ้าเป้นกุ้ซิวอี้พอยอมรับได้เพราะ เป้นคู่หมั่นพระเอก แต่พวกที่เข้ามาหาพระเอก พระเอกก้แค่ช่วยไปเท่านั้น ให้จะได้สะดวกต่อการทำงานร่วมกัน ไม่ได้ช่วยเพราะรัก แต่พวกหล่อนกับบอกให้ชดใช้ ทั้งที่ที่พวกหล่อนมารักพระเอกแท้ๆ แต่กลับจะให้พระเอกชดใช้เนี่ยน่ะ...
เฮเลน่า แม่งก่น่ารังเกียจเกิ้น...
เฮเลน่ามึงก้ฝันกลางวันเกิ้น ถามหน่อยสู้ไรกับนานาโกะหรือกู้ซิวอิ้วอีกได้บ้าง เรื่องนี้ผู้หญิงแม่งก้มโนเก่งเกิน คิดว่าจะได้ใช้ชีวิตร่วมกับพระเอก 555...
แล้วตู้ไหชิง ไม่ใช่ผู้หญิงที่ไอซูเต้าขอแต่งงานหรอ ไม่รู้คนเขียน หรือคนแปลที่แปลมั่ว ซูเต้า ไม่เคยขอใครแต่งงาน แล้วไห่ชิงนั้นไม่ได้เรียกว่าขอแต่งงานหรอกหรอ 555...
พระเอกมันเป้นห่วงความรุ้สึกนานาโกะมากขนาดนั้น ไม่อยากให้เศร้าใจมากขนาดนี้น ทำไมไม่แต่งงานกับนานาโกะไปเลยล่ะ ขัดใจ ถ้าเป้นครอบครัวอื่นอยากยกความดีความชอบให้ลูกสาวอีกฝ่ายก้ไมาแปลก แต่ครอบครัวนานาโกะยังไงต่อให้ไม่ยกความดีความชอบให้นานาโกะ พ่อนานาโกะก้รักนานาโกะมากอยุ่ล่ะ แคร์ความรู้สึกนานาโกะมากขนาดนั้น แต่งงานไปนานาโกะไปเลย ได้จบๆ 555...
บางที อ.ก้เขียนลำเอียงเกินไป วานพั่วจวิ้นทำงานแค่ตายจนกว่าจะได้ยามา แต่ซูรั่วรี่ไม่ได้ทำไรเลย มาถึงก้ได้ยาล่ะ 555...