ผมได้สืบทอดมรดกร้อยพันล้าน นิยาย บท 800
บทที่ 800
เซียวฉางควนพยักหน้า เมื่อนึกถึงการรวมตัวของเพื่อนร่วมชั้นครั้งก่อน เพื่อนร่วมชั้นหลายคนเอาความสัมพันธ์รักสามเศร้าก่อนหน้านี้กับหานเหม่ยฉิงและหม่าหลัน มาแซวตัวเอง
ครั้นแล้ว เขาพูดกับหานเหม่ยฉิงอย่างจริงจังว่า: “เหม่ยฉิง การนัดรวมตัวกันวันนี้ บางทีเพื่อนร่วมชั้นเหล่านั้นอาจจะยังแซวเราเกี่ยวกับเรื่องที่เกิดขึ้นในตอนนั้นของเรา ถึงตอนนั้นก็อย่าไปใจใส่เลยนะ คนกลุ่มนี้ค่อนข้างเสียมารยาทและหยาบคาย!”
หานเหม่ยฉิงยิ้มและพูดว่า: “ขอเพียงแค่ไม่บิดเบือนข้อเท็จจริง แซวคำสองคำไม่เป็นไรหรอก ถ้าฉันกลัวพวกเขาแซว ฉันจะพาเพื่อนร่วมชั้นเหล่านี้มารวมกันได้อย่างไร? ทุกคนไม่ได้เจอกันมา 20 กว่าปีแล้ว ตอนนั้นมิตรภาพระหว่างเพื่อนร่วมชั้นเหนือสิ่งอื่นใด แซวฉันไม่กี่คำ จะเป็นไรไปล่ะ?”
……
เมื่อมาถึงมหาวิทยาลัยจงซาน เซียวฉางควนจอดรถไว้ที่ลานจอดรถหน้าโรงเรียน เดินเคียงข้างกับหานเหม่ยฉิงเข้าไปในมหาวิทยาลัย
ในมหาวิทยาลัยกำลังมีการเรียนการสอนกันอยู่ ดังนั้นภายในบริเวณมหาวิทยาลัยจึงเงียบมากๆ
คนสองคนเดินบนถนนคอนกรีตในมหาวิทยาลัย เซียวฉางควนแนะนำหานเหม่ยฉิงที่อยู่ข้างๆ และพูดว่า: “ที่จริงหลายปีมานี้ มหาวิทยาลัยของเราได้รับการบูรณะและปรับปรุงอยู่หลายครั้ง มันไม่เหมือนเดิมอย่างตอนนั้นแล้ว บอกตามตรงว่าตอนนั้นมหาวิทยาลัยของเราโทรมมากเลย”
“ใช่!” หานเหม่ยฉิงอดไม่ได้ที่จะถอนหายใจแล้วพูดว่า: “ฉันจำได้ว่าในมหาวิทยาลัยของเรามีถนนคอนกรีตเพียงเส้นเดียว ก็คือถนนเส้นนั้นที่มาจากทางเข้าประตูมหาวิทยาลัย ถนนสายอื่นลาดด้วยหินกรวด บางครั้งทางมหาวิทยาลัยก็ขอให้นักศึกษาในพื้นที่นำอิฐแท่งจากบ้านมาลาดถนน เมื่อฝนตกถนนเส้นนั้นก็เป็นโคลน ตอนนั้นฉันไม่ชอบเลย แต่มาคิดดูในตอนนี้ ก็ค่อนข้างคิดถึงนะ”
“ใช่ใช่ใช่!” เซียวฉางควนยิ้มและพูดว่า: “ตอนนั้นฉันเคยนำอิฐแท่งที่เผาแล้วจากบ้านมาโรงเรียน คุณจำได้ไหมว่าปีนั้นมีงานกีฬาสี สุดท้ายลู่วิ่งในสนามมหาวิทยาลัยของเราแย่มากๆ มหาวิทยาลัยก็เริ่มรณรงค์ เราพยายามทุกวิถีทางเพื่อให้ได้วัสดุที่สามารถนำไปใช้ปูทางได้มากขึ้น”
หานเหม่ยฉิงยิ้มกล่าว: “จำได้แน่นอน ตอนนั้นคุณควักเงินออกจากกระเป๋าเอง และพานักศึกษาชายหลายคน เข็นรถสามล้อไปซื้ออิฐเผาทุกที่ในเมือง”
ทำไมเธอถึงจำป่านั้นไม่ได้ล่ะ? ตอนนั้นเป็นสถานที่ศักดิ์สิทธิ์ที่มีคู่รักจำนวนมากมาแอบเจอกัน เธอกับเซียวฉางควนก็มาที่นี่หลายครั้ง
ตอนนั้นทุกคนอยู่กันในป่าเล็กๆแห่งนี้ สามารถเปิดเผยได้จริงๆ รักสุดหัวใจ รู้สึกว่าฉันสามารถทำอะไรกับคนรักของฉันได้
แถมยุคนั้น ไม่มีที่อื่นให้ไป ดังนั้นทุกคนจึงมาที่นี่ ทุกคนเห็นก็ไม่ได้รู้สึกแปลก
แต่ตอนนี้พอมาคิดดู วัยรุ่นในสมัยนั้น เมื่อคิดดูก็เป็นคนเปิดเผยและมีความกล้าหาญยิ่งกว่าหนุ่มสาวสมัยนี้เสียอีก
------------
บทใหม่
ประวัติการอ่าน
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: ผมได้สืบทอดมรดกร้อยพันล้าน
สมน้ำหน้าไอฉางควน เหมาะกับหม่าหลันดี ขี้โม้เหมือนกัน ว่าคนที่มีความสามารถว่ากระจอกเหมือนกัน หลงตัวเองเหมือนกัน พูดมาได้ไงมึงกับหานเหมยชิงเป้นคู่ฟ้าประทาน 5555 สมล่ะที่คบกังหม่าหลันได้...
ทั้งที่เป็นผู้ชาย แรงเยอะกว่า ตัวใหญ่ก็ว่า แต่กลัวกับอีหม่าหลันพูดขู่แค่นี้เนี่ยน่ะ ไม่น่าเกิดเป็นผู้ชายเลยมึงไอเชียวฉางควน กูคิดว่าเป็นตุ๊ด ปากบอกรอเหมยชิงมานาน อยากจะพัฒนาความสัมพันธ์ อยากจะมีเพศสัมพันธ์อยากจะอยู่กับเหมยชิง อยากแต่งงานกะเหมยชิงอีกครั้ง ทั้งที่เหมยชิงยอมกลับมาหาเพื่อมึง แต่มึงกลับไม่กล้าทำไรกะอีหม่าหลันสักอย่าฃ แค่หม่าหลันพูดขู่ว่าจะไปหาเรื่องเหมยชิง แทนที่จะให้เหมยชิงจ้างบอดีการ์ดมา อีหม่าก้ทำไรไม่ได้ล่ะ หรือไอฉางควนปกป้อง สู้กันจริงๆหม่าหลันก้สู้คงไม่ได้หรอก ทำมึงกลับกลัวหัวหด ชาตินี้ก้คงไม่ได้อยุ่กับคนรักหรอก ฝันไปเถอะมึง กระจอก...
ไม่ใช่ว่าข้อมูลของเย่เฉิน ตอนตั้งแต่9ขวบจนถึงปัจุบัน ไม่ใช่ว่าถังซื่อไห่ลบไปแล้วไม่ใช่หรอหรือเก้บซ่อนไว้ ถ้า้ป้นอย่างงี้ แสดงว่าองกรพั้วชิงก้สามารถหาได้เช่นกันดิ ถ้างั้น ไม่ใช่ว่าถังซื่อไห่มันลบออกข้อมูลตอนเด้กของพระเอกออกไปหรอกหรอ -.-"...
พูดมาได้ไงไม่ได้หวังเกินตัว แต่อยากมีลูกกะเย่เฉิน ถึงกับขนาดที่ว่าจะแอบมีความสัมพันกับพระเอกตอนหลับ แบบนี้ไม่ได้เรียกหวังเกินตัวเลยงั้นอ่าดิ 555 ผมชอบอ่านเรื่องโรงแมนติกน่ะ เพราะมันพอดี แต่เรื่องนี้อ่านแล้วไม่ฟินอ่ะ เรื่องความรักชายหญิง เพราะมันลุกหนักเกินไปจน จนไม่มีให้ลุ้นอาะ...
ไม่เข้าใจจริง ว่าทำไมต้องให้พระเอกชดเชย หรือชดใช้ความรักให้หญิงสาวพวกนี้ ถ้าเป้นกุ้ซิวอี้พอยอมรับได้เพราะ เป้นคู่หมั่นพระเอก แต่พวกที่เข้ามาหาพระเอก พระเอกก้แค่ช่วยไปเท่านั้น ให้จะได้สะดวกต่อการทำงานร่วมกัน ไม่ได้ช่วยเพราะรัก แต่พวกหล่อนกับบอกให้ชดใช้ ทั้งที่ที่พวกหล่อนมารักพระเอกแท้ๆ แต่กลับจะให้พระเอกชดใช้เนี่ยน่ะ...
เฮเลน่า แม่งก่น่ารังเกียจเกิ้น...
เฮเลน่ามึงก้ฝันกลางวันเกิ้น ถามหน่อยสู้ไรกับนานาโกะหรือกู้ซิวอิ้วอีกได้บ้าง เรื่องนี้ผู้หญิงแม่งก้มโนเก่งเกิน คิดว่าจะได้ใช้ชีวิตร่วมกับพระเอก 555...
แล้วตู้ไหชิง ไม่ใช่ผู้หญิงที่ไอซูเต้าขอแต่งงานหรอ ไม่รู้คนเขียน หรือคนแปลที่แปลมั่ว ซูเต้า ไม่เคยขอใครแต่งงาน แล้วไห่ชิงนั้นไม่ได้เรียกว่าขอแต่งงานหรอกหรอ 555...
พระเอกมันเป้นห่วงความรุ้สึกนานาโกะมากขนาดนั้น ไม่อยากให้เศร้าใจมากขนาดนี้น ทำไมไม่แต่งงานกับนานาโกะไปเลยล่ะ ขัดใจ ถ้าเป้นครอบครัวอื่นอยากยกความดีความชอบให้ลูกสาวอีกฝ่ายก้ไมาแปลก แต่ครอบครัวนานาโกะยังไงต่อให้ไม่ยกความดีความชอบให้นานาโกะ พ่อนานาโกะก้รักนานาโกะมากอยุ่ล่ะ แคร์ความรู้สึกนานาโกะมากขนาดนั้น แต่งงานไปนานาโกะไปเลย ได้จบๆ 555...
บางที อ.ก้เขียนลำเอียงเกินไป วานพั่วจวิ้นทำงานแค่ตายจนกว่าจะได้ยามา แต่ซูรั่วรี่ไม่ได้ทำไรเลย มาถึงก้ได้ยาล่ะ 555...