ผมได้สืบทอดมรดกร้อยพันล้าน นิยาย บท 819

หลังจากที่หม่าหลันกลับมาที่สถานกักขังจากสถานีตำรวจเพื่อสอบปากคำ เธอกำลังรอผลด้วยความวิตกกังวล

เธอไม่รู้ว่าตำรวจจะปล่อยตัวเองไปหรือเปล่า เธอจึงได้แต่ภาวนาในใจ

สองวันนับจากเข้าสถานกักขัง หม่าหลันทุกข์มาก เธอไม่เคยประสบกับความทุกข์ทรมานที่น่าเศร้าในชีวิตเลย ตอนนี้เธอรู้สึกว่าเธอใกล้จะพังแล้ว ถ้าไม่ปล่อยให้ตัวเองออกไป ตนกลัวว่าเธอจะต้องตายที่นี่จริงๆ

นายหญิงใหญ่เซียวรู้ว่าหม่าหลันถูกเรียกตัวไปที่สถานีตำรวจเพื่อสอบปากคำในตอนเช้า ก็รู้สึกกังวลเล็กน้อยในใจ

เธอกลัวว่าหม่าหลันจะบอกเจ้าหน้าที่ตำรวจว่าเธอกับจางกุ้ยเฟินทรมานและทุบตีหม่าหลัน

นอกจากนี้เธอยังกังวลว่าหม่าหลันจะขอเปลี่ยนห้องขังกับเจ้าหน้าที่ตำรวจ

ถ้าตำรวจเปลี่ยนเธอ งั้นตนคงจะเสียความสุขที่สุดไปหรอกเหรอ?

ตลอดเวลาที่ผ่านมา ตระกูลเซียวได้รับความเดือดร้อนจากความโชคร้ายและความยากลำบาก จนทำให้นายหญิงใหญ่เซียวมีอารมณ์มืดหม่นมาก จนกระทั่งหม่าหลันถูกขังอยู่ในห้องขังเดียวกับที่เธอ เธอถึงกลับมามีความสุขอีกครั้ง

เมื่อนึกได้ว่าหม่าหลันอาจต้องติดคุกนานกว่าสิบปีหรือยี่สิบปี และเธอสามารถออกไปได้หลังจากรอนานกว่า 10 วัน นายหญิงใหญ่เซียวรู้สึกตื่นเต้น

เมื่อเห็นหม่าหลันขดตัวอยู่ที่มุมห้องขัง นายหญิงใหญ่เซียวก็ขี้เล่น เธอก้าวขึ้นไปหาหม่าหลันและถามด้วยรอยยิ้มว่า:"โอ้ ฉันได้ยินมาว่าเธอถูกเรียกตัวไปที่สถานีตำรวจเพื่อสอบสวนเหรอ?"

หม่าหลันมองไปที่เธอ ตัวสั่น:"ค่ะแม่ หนูถูกเรียกไปเพื่อถามถึงสถานการณ์"

นายหญิงใหญ่เซียวถามอย่างเย็นชา:"แล้วเธอได้พูดเรื่องไร้สาระกับตำรวจหรือไม่? เธอไม่ได้ฟ้องพวกเขาเหรอ?"

หม่าหลันรีบโบกมือแล้วพูดว่า:"ไม่ต้องห่วงแม่ ฉันไม่ได้บอกตำรวจว่าเกิดอะไรขึ้นในห้องขัง พวกเขามาหาฉัน เพื่อถามเกี่ยวกับคดีนี้"