ผมได้สืบทอดมรดกร้อยพันล้าน นิยาย บท 820

นายหญิงใหญ่ตะคอก:"เธอยังมีหน้ามาถามฉัน ว่าทำอะไรผิด? ฉันบอกให้ ตราบใดที่เธอยังมีชีวิตอยู่ ตราบใดที่หายใจได้ มันก็คือผิด ตัวเลือกที่ถูกต้องเพียงอย่างเดียวของเธอคือตายอย่างรวดเร็ว อย่าอยู่เลย สิ้นเปลืองอากาศ!"

หม่าหลันรู้สึกว่าหูของเธอจะถูกดึงออก และเจ็บปวดมาก แต่เธอไม่กล้าที่จะไม่เชื่อฟังแม้แต่น้อย ดังนั้นเธอจึงทำได้เพียงกลืนความขมขื่นในท้อง โดยคิดว่าถ้าเธอยังยืนกราน อดทนอีกหน่อยก็จะได้ออกไปแล้ว!

หลังจากที่ตัวเองออกไปแล้ว หญิงชราเลวๆคนนี้จะถูกปล่อยตัวภายในเวลาไม่ถึงสิบวัน ตอนนั้น หญิงชราผู้นี้ไม่มีที่อยู่ ไม่มีที่กิน ไม่มีที่ดื่ม ไม่แน่อาจจะถูกฆ่าตายกลางถนน ตอนนั้นตนจะได้มีโอกาสที่จะพบการแก้แค้น!

หญิงชราผู้ชั่วร้ายคนนี้ไม่ใช่ว่ารู้สึกว่าเธอจะถูกขังอยู่ในนั้นนานกว่าสิบปีหรือ?

เธอยังอยากนำจดหมายที่เขียนเอง ไปที่บ้านพักTomson Riviera ซึ่งเป็นเพียงความฝัน!

เธอคงไม่เคยคิดมาก่อนแน่นอน ว่าเธอจะไม่ถูกคุมขังที่นี่มานานกว่าสิบปี และในไม่ช้าเธอก็จะได้รับการปล่อยตัว!

เมื่อผู้คุมมาปล่อยเธอไป ฉันเชื่อว่าหญิงแก่เลวๆคนนี้จะต้องตะลึงงัน ตกใจ เจ็บปวดรวดร้าว หดหู่ และโกรธจัด!

บางทีอาจตายตรงนี้ก็ได้

นายหญิงใหญ่เซียวไม่นึกเลยจริงๆ ว่าหม่าหลันอาจจะได้รับการปล่อยตัว เธอเพียงรู้สึกว่าหม่าหลันอาจอยู่ในคุกตลอดชีวิตที่เหลือ

นั่นเป็นเหตุผลที่เธอถือว่าจดหมายที่หม่าหลันเขียนเป็นสมบัติมาโดยตลอด เพราะด้วยจดหมายนี้ในมือของเธอ เธอสามารถอาศัยอยู่ในคฤหาสน์ใหญ่Tomson Rivieraได้ แค่รออีกสิบวันหลังจากที่มันถูกปล่อยออกมา

พระเจ้า Tomson Riviera ใครจะกล้าคิด!

หลังจากอยู่ในTomson Riviera Tomsonในครั้งนี้แล้ว ไม่ว่ายังไงตนก็ไม่มีย้ายออกไปได้ และเธอจะตายในคฤหาสน์อย่างTomson Riviera