ผมได้สืบทอดมรดกร้อยพันล้าน นิยาย บท 823
ผู้หญิงอีกสองคนพอได้ยินอย่างนั้นก็พุ่งเข้ามา สามคนรุมกันตบตีหม่าหลันยกใหญ่
ทั้งออกหมัดออกขาราวกับฟรีไม่เสียเงิน ระดมไปที่ตัวหม่าหลันรัวๆ จนหม่าหลันร้องโอดโอยไม่หยุด
ที่จริงทั้งสามคนเป็นคนที่เฉินจื๋อข่ายส่งมาสั่งสอนหม่าหลัน เพื่อทำให้หม่าหลันเชื่อสนิทใจว่าเธอทำให้ทุกคนลำบากกันหมด
แบบนี้ พอเธอออกจากคุกไป ก็จะไม่กล้าไปอวดดีกับเย่เฉินอีก
ตอนนี้หม่าหลันโดนตบตีจนกลิ้งไปมาบนพื้น เสียงร้องโหยหวนขอร้องไม่หยุด
คนอื่นเดิมยังวิ่งกันอยู่ พอได้ยินเสียงร้องโหยหวน พากันหยุดหันมามองตะลึง แต่ละคนสีหน้าตกตะลึง
ถึงจางกุ้ยเฟินจะเคยตบหม่าหลัน แต่ก็ไม่รุนแรงเท่าสามคนนี้ นี่ไม่ต่างอะไรกับจะตบให้ตายเลย...
เห็นได้ชัดว่า สามคนนี้ต้องไม่ใช่คนธรรมดาแน่
“ไอ้โย่ อนาถมาก อนาถจริงๆ!” จางกุ้ยเฟินอดถอนหายใจไม่ได้ “หม่าหลันโดนตบจนตัวกลมบวมไปหมดแล้ว...ฉันยังอดเห็นใจเธอไม่ได้เลย...”
ส่วนนายหญิงใหญ่เซียวเห็นหม่าหลันโดนตบตีรุนแรงขนาดนั้น กลับหัวเราะร่า พูดเสียงดังว่า “ดีจริงๆ ตบยัยนั่นให้ตายไปเลย เอาแรงๆ ตบจนพูดไม่ได้ไปเลย!”
เซียวเวยเวยก็ปรบมือรัวๆ หัวเราะว่า “เอาเลย! ตบแรงๆ! ตบหน้าไปเลย! เอาให้หน้าแหกเลย!”
ตอนนี้ หญิงหน้าบากเห็นหม่าหลันโดนตบไปพอประมาณแล้ว เลยเอ่ยปากบอก “เอาล่ะ เก็บชีวิตมันไว้ก่อน ไม่งั้นตบมันตายไปตอนนี้ ต่อไปอีกยี่สิบปีจะแก้แค้นกับอะไรล่ะ?”
อีกสองคนถึงหยุดมือ
หม่าหลันหน้าเขียวปูดโปน ร้องโหยหวนบนพื้น รู้สึกเหมือนตัวเองใกล้จะตายแล้ว
หม่าหลันโล่งอก ถึงจะโดนตบจนลุกไม่ขึ้น แต่ก็ยังพยายามใช้มือค่อยๆคลานออกไป เพื่อหนีห่างจากผู้หญิงสามคนนี้ให้มากที่สุด
รอจนหม่าหลันโดนตบเสร็จ ผู้หญิงสามคนนั้นก็ไปแล้ว ตอนนี้จู่ๆผู้คุมสองคนก็ปรากฏตัวขึ้น กวักมือเรียกจางกุ้ยเฟินมา หามหม่าหลันกลับห้องขัง
ถึงจางกุ้ยเฟินจะไม่ชอบหม่าหลันเอามากๆ แต่พอเห็นสภาพของหม่าหลันแล้ว ก็อดเห็นใจขึ้นมาไม่ได้
ดังนั้น เธอที่มีร่างกายกำยำ เลยยกตัวหม่าหลันขึ้นมาด้วยตัวคนเดียวไปยังห้องขัง
คนอื่นเดินตามหลัง คิดกันต่างๆนาๆ
------------
บทใหม่
ประวัติการอ่าน
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: ผมได้สืบทอดมรดกร้อยพันล้าน
สมน้ำหน้าไอฉางควน เหมาะกับหม่าหลันดี ขี้โม้เหมือนกัน ว่าคนที่มีความสามารถว่ากระจอกเหมือนกัน หลงตัวเองเหมือนกัน พูดมาได้ไงมึงกับหานเหมยชิงเป้นคู่ฟ้าประทาน 5555 สมล่ะที่คบกังหม่าหลันได้...
ทั้งที่เป็นผู้ชาย แรงเยอะกว่า ตัวใหญ่ก็ว่า แต่กลัวกับอีหม่าหลันพูดขู่แค่นี้เนี่ยน่ะ ไม่น่าเกิดเป็นผู้ชายเลยมึงไอเชียวฉางควน กูคิดว่าเป็นตุ๊ด ปากบอกรอเหมยชิงมานาน อยากจะพัฒนาความสัมพันธ์ อยากจะมีเพศสัมพันธ์อยากจะอยู่กับเหมยชิง อยากแต่งงานกะเหมยชิงอีกครั้ง ทั้งที่เหมยชิงยอมกลับมาหาเพื่อมึง แต่มึงกลับไม่กล้าทำไรกะอีหม่าหลันสักอย่าฃ แค่หม่าหลันพูดขู่ว่าจะไปหาเรื่องเหมยชิง แทนที่จะให้เหมยชิงจ้างบอดีการ์ดมา อีหม่าก้ทำไรไม่ได้ล่ะ หรือไอฉางควนปกป้อง สู้กันจริงๆหม่าหลันก้สู้คงไม่ได้หรอก ทำมึงกลับกลัวหัวหด ชาตินี้ก้คงไม่ได้อยุ่กับคนรักหรอก ฝันไปเถอะมึง กระจอก...
ไม่ใช่ว่าข้อมูลของเย่เฉิน ตอนตั้งแต่9ขวบจนถึงปัจุบัน ไม่ใช่ว่าถังซื่อไห่ลบไปแล้วไม่ใช่หรอหรือเก้บซ่อนไว้ ถ้า้ป้นอย่างงี้ แสดงว่าองกรพั้วชิงก้สามารถหาได้เช่นกันดิ ถ้างั้น ไม่ใช่ว่าถังซื่อไห่มันลบออกข้อมูลตอนเด้กของพระเอกออกไปหรอกหรอ -.-"...
พูดมาได้ไงไม่ได้หวังเกินตัว แต่อยากมีลูกกะเย่เฉิน ถึงกับขนาดที่ว่าจะแอบมีความสัมพันกับพระเอกตอนหลับ แบบนี้ไม่ได้เรียกหวังเกินตัวเลยงั้นอ่าดิ 555 ผมชอบอ่านเรื่องโรงแมนติกน่ะ เพราะมันพอดี แต่เรื่องนี้อ่านแล้วไม่ฟินอ่ะ เรื่องความรักชายหญิง เพราะมันลุกหนักเกินไปจน จนไม่มีให้ลุ้นอาะ...
ไม่เข้าใจจริง ว่าทำไมต้องให้พระเอกชดเชย หรือชดใช้ความรักให้หญิงสาวพวกนี้ ถ้าเป้นกุ้ซิวอี้พอยอมรับได้เพราะ เป้นคู่หมั่นพระเอก แต่พวกที่เข้ามาหาพระเอก พระเอกก้แค่ช่วยไปเท่านั้น ให้จะได้สะดวกต่อการทำงานร่วมกัน ไม่ได้ช่วยเพราะรัก แต่พวกหล่อนกับบอกให้ชดใช้ ทั้งที่ที่พวกหล่อนมารักพระเอกแท้ๆ แต่กลับจะให้พระเอกชดใช้เนี่ยน่ะ...
เฮเลน่า แม่งก่น่ารังเกียจเกิ้น...
เฮเลน่ามึงก้ฝันกลางวันเกิ้น ถามหน่อยสู้ไรกับนานาโกะหรือกู้ซิวอิ้วอีกได้บ้าง เรื่องนี้ผู้หญิงแม่งก้มโนเก่งเกิน คิดว่าจะได้ใช้ชีวิตร่วมกับพระเอก 555...
แล้วตู้ไหชิง ไม่ใช่ผู้หญิงที่ไอซูเต้าขอแต่งงานหรอ ไม่รู้คนเขียน หรือคนแปลที่แปลมั่ว ซูเต้า ไม่เคยขอใครแต่งงาน แล้วไห่ชิงนั้นไม่ได้เรียกว่าขอแต่งงานหรอกหรอ 555...
พระเอกมันเป้นห่วงความรุ้สึกนานาโกะมากขนาดนั้น ไม่อยากให้เศร้าใจมากขนาดนี้น ทำไมไม่แต่งงานกับนานาโกะไปเลยล่ะ ขัดใจ ถ้าเป้นครอบครัวอื่นอยากยกความดีความชอบให้ลูกสาวอีกฝ่ายก้ไมาแปลก แต่ครอบครัวนานาโกะยังไงต่อให้ไม่ยกความดีความชอบให้นานาโกะ พ่อนานาโกะก้รักนานาโกะมากอยุ่ล่ะ แคร์ความรู้สึกนานาโกะมากขนาดนั้น แต่งงานไปนานาโกะไปเลย ได้จบๆ 555...
บางที อ.ก้เขียนลำเอียงเกินไป วานพั่วจวิ้นทำงานแค่ตายจนกว่าจะได้ยามา แต่ซูรั่วรี่ไม่ได้ทำไรเลย มาถึงก้ได้ยาล่ะ 555...