ผมได้สืบทอดมรดกร้อยพันล้าน นิยาย บท 825
คำพูดนี้ทำให้คนทั้งห้องขังตะลึงอ้าปากค้างไปตามๆกัน!
นายหญิงใหญ่เซียวกับเซียวเวยเวยไม่เชื่อหูตัวเองกันเลย!
ถือสิทธิ์อะไร?
ไหนบอกหม่าหลันโดนข้อหาต้มตุ๋นฉ้อโกงไม่ใช่หรือไง?
ไหนบอกอย่างน้อยต้องโดนขังสักสิบปียี่สิบปี หรืออาจจะมากกว่านั้นไม่ใช่หรือไง?
ถือสิทธิ์อะไรมาปล่อยตัวตอนนี้ล่ะ? !
ตอนนี้ปล่อยตัวมันไปแล้ว แล้วอีกสิบกว่าวันตัวเองออกไป จะไปอยู่Tomson Rivieraได้ยังไงกัน?
นายหญิงใหญ่เซียวลนลานทันที!
ในตอนนี้เองหม่าหลันที่นอนแบบหมดสภาพบนเตียง พอได้ยินคำนี้ก็ลิงโลดลุกพรวดขึ้นจากเตียงทันที!
ความเจ็บปวดที่โดนรุมตบเมื่อกี้หายวับไปเอาดื้อๆ เหมือนโดนคำพูดนี้ผลักจนตัวลอยไปบนฟ้าแล้ว
ขอบคุณฟ้าขอบคุณดิน ในที่สุดตัวเธอก็ได้ออกไปซะที!
หม่าหลันวาดมือไม้อย่างดีใจ “ฮะฮะ ดีมากเลย ในที่สุดฉันก็ได้ออกไปซะที ฮะฮะฮะ ดีจริงๆ ดีสุดๆไปเลย ฉันจะได้กลับไปอยู่Tomson Rivieraของฉันแล้ว!”
พูดจบ เธอหันขวับมองนายหญิงใหญ่เซียว ด่าเสียงเย็นว่า “ฮะฮะฮะ ยัยแก่ แกคิดไม่ถึงล่ะสิว่าฉันจะโดนปล่อยตัวออกไปแล้ว ฮะฮะฮะ!”
“แกด้วยเซียวเวยเวย ยาจกอย่างพวกแกสองคนก็อยู่ในคุกนี่ไปละกัน! อยู่ให้ดีๆล่ะ พอพวกแกโดนปล่อยตัวออกไป จะไม่มีแม้แต่ที่ซุกหัวนอน คราวนี้คงต้องไปเป็นขอทานข้างถนนแล้วล่ะ!”
ตอนกำลังจะลงมือ ก็ได้ยินเสียงผู้คุมตะคอกจากด้านหลังว่า “หม่าหลัน ตกลงจะไปไม่ไป?”
หม่าหลันรีบบอก “ไปๆๆ ไปเดี๋ยวนี้ล่ะ ฉันไม่อยากอยู่ที่นี่อีกแม้แต่นาทีเดีย”"
ผู้คุมสั่งเสียงเย็น “งั้นก็รีบเก็บข้าวของได้แล้ว”
เพราะมีผู้คุมอยู่ คนอื่นอยากเข้าไปตบหม่าหลัน แต่ไม่กล้าลงมือ ได้แต่กัดฟันกรอดด้วยความแค้น
จางกุ้ยเฟินแค้นที่สุด เพราะเธอเกลียดเวลาใครมาด่าแม่เธอมากที่สุด ยัยหม่าหลันนี่กลับบอกว่าจะออกไปเอาเถ้ากระดูกแม่เธอมาทำลาย สมควรตายที่สุดแล้ว!
------------
บทใหม่
ประวัติการอ่าน
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: ผมได้สืบทอดมรดกร้อยพันล้าน
สมน้ำหน้าไอฉางควน เหมาะกับหม่าหลันดี ขี้โม้เหมือนกัน ว่าคนที่มีความสามารถว่ากระจอกเหมือนกัน หลงตัวเองเหมือนกัน พูดมาได้ไงมึงกับหานเหมยชิงเป้นคู่ฟ้าประทาน 5555 สมล่ะที่คบกังหม่าหลันได้...
ทั้งที่เป็นผู้ชาย แรงเยอะกว่า ตัวใหญ่ก็ว่า แต่กลัวกับอีหม่าหลันพูดขู่แค่นี้เนี่ยน่ะ ไม่น่าเกิดเป็นผู้ชายเลยมึงไอเชียวฉางควน กูคิดว่าเป็นตุ๊ด ปากบอกรอเหมยชิงมานาน อยากจะพัฒนาความสัมพันธ์ อยากจะมีเพศสัมพันธ์อยากจะอยู่กับเหมยชิง อยากแต่งงานกะเหมยชิงอีกครั้ง ทั้งที่เหมยชิงยอมกลับมาหาเพื่อมึง แต่มึงกลับไม่กล้าทำไรกะอีหม่าหลันสักอย่าฃ แค่หม่าหลันพูดขู่ว่าจะไปหาเรื่องเหมยชิง แทนที่จะให้เหมยชิงจ้างบอดีการ์ดมา อีหม่าก้ทำไรไม่ได้ล่ะ หรือไอฉางควนปกป้อง สู้กันจริงๆหม่าหลันก้สู้คงไม่ได้หรอก ทำมึงกลับกลัวหัวหด ชาตินี้ก้คงไม่ได้อยุ่กับคนรักหรอก ฝันไปเถอะมึง กระจอก...
ไม่ใช่ว่าข้อมูลของเย่เฉิน ตอนตั้งแต่9ขวบจนถึงปัจุบัน ไม่ใช่ว่าถังซื่อไห่ลบไปแล้วไม่ใช่หรอหรือเก้บซ่อนไว้ ถ้า้ป้นอย่างงี้ แสดงว่าองกรพั้วชิงก้สามารถหาได้เช่นกันดิ ถ้างั้น ไม่ใช่ว่าถังซื่อไห่มันลบออกข้อมูลตอนเด้กของพระเอกออกไปหรอกหรอ -.-"...
พูดมาได้ไงไม่ได้หวังเกินตัว แต่อยากมีลูกกะเย่เฉิน ถึงกับขนาดที่ว่าจะแอบมีความสัมพันกับพระเอกตอนหลับ แบบนี้ไม่ได้เรียกหวังเกินตัวเลยงั้นอ่าดิ 555 ผมชอบอ่านเรื่องโรงแมนติกน่ะ เพราะมันพอดี แต่เรื่องนี้อ่านแล้วไม่ฟินอ่ะ เรื่องความรักชายหญิง เพราะมันลุกหนักเกินไปจน จนไม่มีให้ลุ้นอาะ...
ไม่เข้าใจจริง ว่าทำไมต้องให้พระเอกชดเชย หรือชดใช้ความรักให้หญิงสาวพวกนี้ ถ้าเป้นกุ้ซิวอี้พอยอมรับได้เพราะ เป้นคู่หมั่นพระเอก แต่พวกที่เข้ามาหาพระเอก พระเอกก้แค่ช่วยไปเท่านั้น ให้จะได้สะดวกต่อการทำงานร่วมกัน ไม่ได้ช่วยเพราะรัก แต่พวกหล่อนกับบอกให้ชดใช้ ทั้งที่ที่พวกหล่อนมารักพระเอกแท้ๆ แต่กลับจะให้พระเอกชดใช้เนี่ยน่ะ...
เฮเลน่า แม่งก่น่ารังเกียจเกิ้น...
เฮเลน่ามึงก้ฝันกลางวันเกิ้น ถามหน่อยสู้ไรกับนานาโกะหรือกู้ซิวอิ้วอีกได้บ้าง เรื่องนี้ผู้หญิงแม่งก้มโนเก่งเกิน คิดว่าจะได้ใช้ชีวิตร่วมกับพระเอก 555...
แล้วตู้ไหชิง ไม่ใช่ผู้หญิงที่ไอซูเต้าขอแต่งงานหรอ ไม่รู้คนเขียน หรือคนแปลที่แปลมั่ว ซูเต้า ไม่เคยขอใครแต่งงาน แล้วไห่ชิงนั้นไม่ได้เรียกว่าขอแต่งงานหรอกหรอ 555...
พระเอกมันเป้นห่วงความรุ้สึกนานาโกะมากขนาดนั้น ไม่อยากให้เศร้าใจมากขนาดนี้น ทำไมไม่แต่งงานกับนานาโกะไปเลยล่ะ ขัดใจ ถ้าเป้นครอบครัวอื่นอยากยกความดีความชอบให้ลูกสาวอีกฝ่ายก้ไมาแปลก แต่ครอบครัวนานาโกะยังไงต่อให้ไม่ยกความดีความชอบให้นานาโกะ พ่อนานาโกะก้รักนานาโกะมากอยุ่ล่ะ แคร์ความรู้สึกนานาโกะมากขนาดนั้น แต่งงานไปนานาโกะไปเลย ได้จบๆ 555...
บางที อ.ก้เขียนลำเอียงเกินไป วานพั่วจวิ้นทำงานแค่ตายจนกว่าจะได้ยามา แต่ซูรั่วรี่ไม่ได้ทำไรเลย มาถึงก้ได้ยาล่ะ 555...