ผมได้สืบทอดมรดกร้อยพันล้าน นิยาย บท 825

คำพูดนี้ทำให้คนทั้งห้องขังตะลึงอ้าปากค้างไปตามๆกัน!

นายหญิงใหญ่เซียวกับเซียวเวยเวยไม่เชื่อหูตัวเองกันเลย!

ถือสิทธิ์อะไร?

ไหนบอกหม่าหลันโดนข้อหาต้มตุ๋นฉ้อโกงไม่ใช่หรือไง?

ไหนบอกอย่างน้อยต้องโดนขังสักสิบปียี่สิบปี หรืออาจจะมากกว่านั้นไม่ใช่หรือไง?

ถือสิทธิ์อะไรมาปล่อยตัวตอนนี้ล่ะ? !

ตอนนี้ปล่อยตัวมันไปแล้ว แล้วอีกสิบกว่าวันตัวเองออกไป จะไปอยู่Tomson Rivieraได้ยังไงกัน?

นายหญิงใหญ่เซียวลนลานทันที!

ในตอนนี้เองหม่าหลันที่นอนแบบหมดสภาพบนเตียง พอได้ยินคำนี้ก็ลิงโลดลุกพรวดขึ้นจากเตียงทันที!

ความเจ็บปวดที่โดนรุมตบเมื่อกี้หายวับไปเอาดื้อๆ เหมือนโดนคำพูดนี้ผลักจนตัวลอยไปบนฟ้าแล้ว

ขอบคุณฟ้าขอบคุณดิน ในที่สุดตัวเธอก็ได้ออกไปซะที!

หม่าหลันวาดมือไม้อย่างดีใจ “ฮะฮะ ดีมากเลย ในที่สุดฉันก็ได้ออกไปซะที ฮะฮะฮะ ดีจริงๆ ดีสุดๆไปเลย ฉันจะได้กลับไปอยู่Tomson Rivieraของฉันแล้ว!”

พูดจบ เธอหันขวับมองนายหญิงใหญ่เซียว ด่าเสียงเย็นว่า “ฮะฮะฮะ ยัยแก่ แกคิดไม่ถึงล่ะสิว่าฉันจะโดนปล่อยตัวออกไปแล้ว ฮะฮะฮะ!”

“แกด้วยเซียวเวยเวย ยาจกอย่างพวกแกสองคนก็อยู่ในคุกนี่ไปละกัน! อยู่ให้ดีๆล่ะ พอพวกแกโดนปล่อยตัวออกไป จะไม่มีแม้แต่ที่ซุกหัวนอน คราวนี้คงต้องไปเป็นขอทานข้างถนนแล้วล่ะ!”

ความคิดเห็น

ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: ผมได้สืบทอดมรดกร้อยพันล้าน