ผมได้สืบทอดมรดกร้อยพันล้าน นิยาย บท 826

ตอนนี้หม่าหลันไม่กลัวหน้าอินทร์หน้าพรหมอะไรทั้งนั้น เก็บข้าวของตัวเองไปพลาง และหันมาแค่นเสียงเย็นใส่คนรอบข้างว่า “จริงสิ ยังมีพวกแกที่เคยตบฉัน อย่าคิดว่าจะมีใครหนีรอดได้นะ! ฉันจะบอกพวกแกให้ ฉันมีพวกเยอะมากข้างนอกน่ะ นับตั้งแต่วันนี้ ฉันออกไปก็จะรอพวกแก ออกมาคนหนึ่งฉันตามตบคนหนึ่ง ใครให้พวกแกรังแกฉัน!”

หม่าหลันชี้หน้าด่าทีละคน จนแต่ละคนในห้องขังหน้าดำหน้าเขียวไปตามๆกัน โกรธกันมาก

ด่าคนพวกนี้เสร็จ หม่าหลันถึงรู้สึกสะใจที่ได้ปลดปล่อยความโกรธออกไป

ตอนนี้เธอเก็บของเสร็จแล้ว กำลังเตรียมตัวออกไปกับผู้คุม กลับรู้สึกอยากปลดเบาขึ้นมา

เธอพึมพำกับตัวเอง “แม่งเอ๊ย ทำไมมาอยากฉี่ตอนนี้เนี่ย...”

ระหว่างพูด ก็บ่นกับตัวเองต่อ “ไม่ได้! ในห้องขังนี่มันซวยไป ฉี่ที่เอาออกจากที่นี่ไปต้องซวยมากแน่ ต้องฉี่เสร็จก่อนค่อยไป!”

พอคิดถึงตรงนี้ เธอยิ้มเย็นมองนายหญิงใหญ่เซียวกับจางกุ้ยเฟิน พูดอย่างเหยียดหยามว่า “พอดีฉันปวดฉี่ เหลือทิ้งไว้ให้ยาจกอย่างพวกแกละกัน!”

พูดจบ หม่าหลันแค่นเสียงหึ บิดเอวเดินเข้าห้องน้ำไป

ด้านนอก คนกลุ่มใหญ่เงียบกริบ ต่างโดนหม่าหลันด่าจนโกรธหอบ

นายหญิงใหญ่เซียวมือกุมอก ท่าทางโกรธจนแทบเป็นลมอยู่รอมร่อ เอ่ยปากว่า “โมโหจริงๆ มันน่าจริงๆเลย! ต้องเป็นลูกไม่รักดีของฉันแน่ที่มาประกันตัวมันออกไป!”

จางกุ้ยเฟินถามต่อ “ลูกชายคุณมาประกันตัวมันไม่ประกันตัวคุณ? ไม่เลวแล้วจะเรียกว่าอะไรเนี่ย!”

นายหญิงใหญ่เซียวร้องครวญ “ลูกชายฉันคนนั้นก็ทุเรศแหละ โดนยัยนี่คุมไว้ในกำมือ พวกเขาไม่อยากให้ฉันรอดไง คิดหาทางกลั่นแกล้งยายแก่อย่างฉัน...”

พูดจบ นายหญิงใหญ่เซียวแกล้งยุแยง เธอพูดกับจางกุ้ยเฟิน “กุ้ยเฟิน ผู้หญิงคนนี้เลวร้ายมาก ที่มันบอกจะไปขุดหลุมแม่เธอขึ้นมา ฉันคิดว่ามันต้องทำเรื่องแบบนี้แน่ คุณต้องทำใจนะ!”

ความคิดเห็น

ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: ผมได้สืบทอดมรดกร้อยพันล้าน