ผมได้สืบทอดมรดกร้อยพันล้าน นิยาย บท 828

หม่าหลันพูดทั้งน้ำตา “แล้วจะให้พวกมันหักขาฉันฟรีๆหรอ?”

ผู้คุมพูดเสียงเรียบ “ถ้าเธออยากฟ้องพวกเขาก็ได้ ฉันจะไปทำเรื่องตามระบบปกติให้ตำรวจเข้ามาสอบสวน แต่ถ้าเป็นแบบนั้น เธออาจจะต้องไปโรงพักสักรอบเพื่อให้ปากคำ และฉันพูดตามตรง เธอคนเดียว พวกเขายี่สิบกว่าคน คำพูดของเธอพวกเขาไม่แน่จะยอมรับ ถ้าถึงเวลานั้นพวกเขาพร้อมใจกันยืนยันว่า เธอทำร้ายนายหญิงใหญ่เซียว เธอจะกลายเป็นหาเรื่องใส่ตัวเองนะ”

พอหม่าหลันได้ยินแบบนี้ ก็หมดหวังทันที

เธอก็รู้ว่านักโทษหญิงพวกนี้ไม่ใช่คนดีอะไรนัก และยังสามัคคีมากภายใต้การนำทีมของจางกุ้ยเฟิน ยิ่งไปกว่านั้นตัวเธอเองยังทำให้ทุกคนโกรธ ถ้าเธอไปฟ้องร้องที่โรงพัก ผลลัพธ์เป็นไปได้มากว่าพวกเขาจะรวมตัวกันปรักปรำเธอ

ถ้าเป็นแบบนั้น เธอจะลำบากมากขึ้น

เทียบกับแบบนั้นแล้ว สู้รีบออกไปจากที่นี่ดีกว่า รีบออกไปให้เร็วที่สุด!

พอคิดมาถึงตรงนี้ หม่าหลันได้แต่พยักหน้ายอมรับ “ฉันจะออกไป ตอนนี้ฉันจะออกไปเลย!”

ผู้คุมพยักหน้า พยุงหม่าหลันออกจากห้องน้ำ จากนั้นก็พาเธอไปจากห้องขัง

วินาทีที่ออกจากห้องขัง หม่าหลันหันกลับไปบอกนายหญิงใหญ่เซียว “ยัยแก่ รอฉันก่อน ไม่ช้าก็เร็วฉันจะหักขาแกสองท่อนทิ้ง!”

นายหญิงใหญ่เซียวแค่นเสียงเย็นบอก “ยัยแพศยา แกไม่ตายดีแน่!”

หม่าหลันไม่สนใจนายหญิงใหญ่เซียว หันมองจางกุ้ยเฟิน พูดเสียงเข้มว่า “จางกุ้ยเฟิน แกล้างคอรอฉันไว้เลย หลุมแม่แกน่ะไม่รอดแน่!”

จางกุ้ยเฟินตะคอกดัง “แกกล้าหรอ ฉันจะฆ่าแกแน่ๆ”

หม่าหลันค่อยๆกะเผลกออกจากห้องขังภายใต้การพยุงของผู้คุม หันกลับไปด่า “แกรอดูสิว่าฉันกล้าไม่กล้า รอไว้แกออกมาแล้วไปดูที่หลุมศพแม่แก ดูว่าเถ้ากระดูกแม่แกยังอยู่ดีไหม!”