ผมได้สืบทอดมรดกร้อยพันล้าน นิยาย บท 842

เย่เฉินก็ได้ตอบรับ และเดินเข้าไปที่ห้องครัว

ที่จริงในตู้เย็นมีไข่อยู่กล่องหนึ่ง เขาไม่อยากให้หม่าหลันได้กินไข่ เขาเลยเอาไข่ทั้งหมดออกมาตอกและเทลงในท่อน้ำ ถึงจะดูสิ้นเปลือง แต่ถ้าเอาไปให้หม่าหลันกินจะเป็นการสิ้นเปลืองกว่า

ต่อมาเธอได้ต้มน้ำร้อนหนึ่งหม้อ และหยิบหมี่ใส่ลงไป

ตอนที่เขากำลังต้มหมี่อย่างมักง่าย มีข้อความส่งมาทางวีแชท

เธอเปิดวิแชท พบว่าในกลุ่ม “เพื่อนๆสถานเลี้ยงเด็กกำพร้าจินหลิง” มีคนแท็กเขา

คนยี่สิบสามสิบคนในกลุ่มนี้ เป็นคนที่ป้าหลี่รับมาเลี้ยง และเป็นเด็กกำพร้าที่ป้าเลี้ยงมาจนโต แต่ตอนนี้ทุกคนก็ได้เข้าไปสู่สังคมหมดแล้ว และแต่ละคนก็ไปอยู่ตามที่ต่างๆทั่วประเทศ และไม่ได้ติดต่อกันความสัมพันธ์เลยไม่ค่อยแน่นแฟ้น

เย่เฉินเข้าไปที่กลุ่มแชท ก็ถึงรู้ว่าไม่ใช่มีคนมาแท็กเขาคนเดียว แต่มีคนส่งข้อความและแท็กทุกคนในกลุ่ม

คนที่ส่งข้อความคือหลี่เสียวเฟินที่อยู่ในสถานเลี้ยงเด็กกำพร้าเป็นคนส่ง ในข้อความมีเนื้อหาว่า: “แอบมาบอกข่าวดีกับทุกคนนะ ตอนนี้ป้าหลี่หายดีและกลับมาอยู่ที่จินหลิงแล้วด้วย!”

หลี่เสี่ยวเฟินเป็นเด็กกำพร้าที่เธอเคยรู้จักที่สถานเลี้ยงเด็กกำพร้า

เด็กคนนี้ พึ่งเกิดมาไม่นานก็ถูกพ่อแม่ทอดทิ้ง และป้าหลี่ก็เป็นคนเลี้ยงเธอมาจนโต เธอเด็กกว่าเย่เฉินสองสามปี เธอเป็นน้องเล็กในสายตาของเย่เฉินเสเมอ

ป้าหลี่ก็ไม่รู้ว่าเด็กคนนี้นามสกุลอะไร ป้าหลี่ก็เลยตั้งนามสกุลให้เธอตามนามสกุลตัวเอง และตั้งชื่อว่าหลี่เสี่ยวเฟิน

หลังจากที่หลี่เสี่ยวเฟินโตแล้ว เธอก็ทำงานอยู่ที่สถานเลี้ยงเด็กกำพร้ากับป้าหลี่ เป็นหนึ่งเดียวในยี่สิบสามสิบคนนั้น ที่ยังทำงานอยู่ที่สถานเลี้ยงเด็กกำพร้า

เห็นเธอบอกว่าป้าหลี่หายป่วยกลับมาแล้ว เย่เฉินรีบถามไปในกลุ่มว่า： “ป้าหลี่กลับมาแล้วทำไมไม่บอกฉันสักคำ พวกเราจะได้จัดงานเลี้ยงต้อนรับป้ากลับมา”