ผมได้สืบทอดมรดกร้อยพันล้าน นิยาย บท 843
“ใช่!” คนที่ชื่อจ้าวเห้าที่อยู่ในกลุ่มแชทพูดว่า: “ป้าหลี่ป่วยหนักขนาดนั้น ตอนนี้ป้าหายป่วยกลับมาแล้ว ถ้าพวกเราที่ป้าเลี้ยงมาจนโต ไม่ได้กลับไปเยี่ยมป้าหลี่ทันที ป้าอาจจะรู้สึกเสียใจก็ได้นะ”
เจี่ยงหมิงพูดว่า: “เอาแบบนี้มั้ย พวกเราหาโรงแรมห้าดาว มาเลี้ยงต้อนรับการกลับมาของป้าหลี่กัน”
หลี่เสี่ยวเฟินพูดว่า： “เจี่ยงหมิง พวกเราไม่ต้องไปที่หรูหราแบบนั้นหรอก ทั้งชีวิตของป้าหลี่เธอประหยัดมาโดยตลอด ถ้าไปจัดงานเลี้ยงที่แบบนั้น ป้าจะต้องไม่สบายใจแน่ๆ หรือไม่ก็พาป้าไปกินข้าวที่ร้านอาหารที่เปิดมาหลายปีที่อยู่ตรงข้ามสถานเลี้ยงเด็กกำพร้าก็ได้!”
เมื่อเย่เฉินนึกถึงร้านอาหารร้านนี้ที่เปิดมาเป็นสิบปี เขาได้ถอนหายใจในใจ
ตอนที่ตัวเขาเองอายุสิบแปดปี ป้าหลี่ก็ใช้เงินที่ใช้จ่ายอย่างประหยัด และพาเด็กๆและตัวเขาเอง ไปกินข้าวที่ร้านอาหารนั้น
ป้าหลี่ซื้อเค้กวันเกิดมาจัดวันเกิดให้เขาด้วย ตัวเขาก็ไม่ได้มีคุณสมบัติที่สถานเลี้ยงเด็กกำพร้าจะรับเลี้ยงไว้แล้ว เขาก็เลยออกไปสู่สังคม
ตอนนี้คิดๆดูแล้ว ตอนที่กินข้าวที่นั่น เป็นมื้อที่อบอุ่นที่สุดในชีวิตของเขา
เขาก็เคยพูดออกมาทันทีว่า: “ไม่คิดเลยว่าร้านอาหารนี้จะยังเปิดอยู่! ร้านที่เสี่ยวเฟินเลือกเป็นร้านที่ดีมาก! งั้นพวกเราก็นัดเจอกันที่นี้เลย!”
เจี่ยงหมิงตอบว่า: “ฉันว่าเย่เฉิน ทุกคนก็ทำงานมาหลายปีแล้ว มากหรือน้อยก็มีเงินเก็บอยู่บ้าง สำหรับป้าหลี่แล้ว ไม่ต้องขี้เหนียวแบบนี้ก็ได้มั้ง?”
เย่เฉินก็ตอบว่า: “ฉันไม่ได้ขี้เหนียวนะ ฉันแค่เคารพความเคยชินของป้าหลี่ พวกเราพาป้าหลี่ไปเลี้ยงที่โรงแรมห้าดาว ป้าหลี่อาจจะไม่ดีใจอย่างที่พวกเราคิดก็ได้ แต่กลับจะรู้สึกว่าพวกเราสิ้นเปลือง และป้าอาจจะเจ็บปวดใจก็ได้นะ”
เจี่ยงหมิงพูดว่า： “เชอะ ฉันรู้นิสัยของนาย นายก็อยากจะประหยัดเงินใช่มั้ยละ?”
ระหว่างที่คุยกัน เจี่ยงหมิงก็ส่งข้อความเสียงมา: “เย่เฉิน ฉันรู้ว่านายมีชีวิตที่ไม่ดีเท่าไหร่ นายเป็นฝ่ายที่แต่งงานไปอยู่บ้านฝ่ายหญิง นายไม่มีเงินเก็บก็ไม่ใช่เรื่องแปลก แต่ป้าหลี่เป็นคนที่เลี้ยงนายมาจนโต บุญคุณที่ยิ่งใหญ่แบบนี้ ถึงนายจะต้องเสียงเงินนิดหน่อย เพื่อจะซื้ออาหารที่ดีๆให้ป้ากินจะไม่ได้เลยหรือ?”
แต่เย่เฉินก็ไม่อยากไปทะเลาะกับเขา: “นายจะพูดอย่างไงก็ตามใจนายเลย แต่ฉันคิดว่า ไปร้านที่เสี่ยวเฟินพูดนั้นเหมาะที่สุดแล้ว”
หลี่เสี่ยวเฟินก็รีบพูดออกมาว่า: “ฉันก็คิดว่าสิ่งที่พี่เย่เฉินพูดมีเหตุผลนะ ป้าหลี่ประหยัดมาทั้งชีวิต พวกเราพาเธอไปเลี้ยงที่โรงแรมห้าดาว ป้าคงไม่ค่อยคุ้นชินเท่าไหร่”
จ้าวเห้าที่เคยอยู่ที่สถานเลี้ยงเด็กกำพร้าตอนเด็กก็พูดสมทบ ว่า: “ฉันก็สนับสนุนเหมือนกัน!”
ทุกคนก็เห็นด้วย และหลี่เสี่ยวเฟินก็เลยพูดว่า: “คืนนี้ที่สามารถมาร่วมงานได้มีอยู่สิบกว่าคน และในนี้เก้าคนเห็นด้วยที่จะไปกินที่ร้านอาหารเดิมนี้ งั้นพวกเราส่วนน้อยก็ต้องยอมคนส่วนมาก! พวกเราไปจ้องที่นั่งในร้านอาหารนั้นตอนนี้เลย! พวกนานก็รีบมานะ!”
“ได้ๆๆ!” ทุกคนตอบรับพร้อมกัน และตอบตกลงอย่างดีใจ
บทใหม่
ประวัติการอ่าน
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: ผมได้สืบทอดมรดกร้อยพันล้าน
สมน้ำหน้าไอฉางควน เหมาะกับหม่าหลันดี ขี้โม้เหมือนกัน ว่าคนที่มีความสามารถว่ากระจอกเหมือนกัน หลงตัวเองเหมือนกัน พูดมาได้ไงมึงกับหานเหมยชิงเป้นคู่ฟ้าประทาน 5555 สมล่ะที่คบกังหม่าหลันได้...
ทั้งที่เป็นผู้ชาย แรงเยอะกว่า ตัวใหญ่ก็ว่า แต่กลัวกับอีหม่าหลันพูดขู่แค่นี้เนี่ยน่ะ ไม่น่าเกิดเป็นผู้ชายเลยมึงไอเชียวฉางควน กูคิดว่าเป็นตุ๊ด ปากบอกรอเหมยชิงมานาน อยากจะพัฒนาความสัมพันธ์ อยากจะมีเพศสัมพันธ์อยากจะอยู่กับเหมยชิง อยากแต่งงานกะเหมยชิงอีกครั้ง ทั้งที่เหมยชิงยอมกลับมาหาเพื่อมึง แต่มึงกลับไม่กล้าทำไรกะอีหม่าหลันสักอย่าฃ แค่หม่าหลันพูดขู่ว่าจะไปหาเรื่องเหมยชิง แทนที่จะให้เหมยชิงจ้างบอดีการ์ดมา อีหม่าก้ทำไรไม่ได้ล่ะ หรือไอฉางควนปกป้อง สู้กันจริงๆหม่าหลันก้สู้คงไม่ได้หรอก ทำมึงกลับกลัวหัวหด ชาตินี้ก้คงไม่ได้อยุ่กับคนรักหรอก ฝันไปเถอะมึง กระจอก...
ไม่ใช่ว่าข้อมูลของเย่เฉิน ตอนตั้งแต่9ขวบจนถึงปัจุบัน ไม่ใช่ว่าถังซื่อไห่ลบไปแล้วไม่ใช่หรอหรือเก้บซ่อนไว้ ถ้า้ป้นอย่างงี้ แสดงว่าองกรพั้วชิงก้สามารถหาได้เช่นกันดิ ถ้างั้น ไม่ใช่ว่าถังซื่อไห่มันลบออกข้อมูลตอนเด้กของพระเอกออกไปหรอกหรอ -.-"...
พูดมาได้ไงไม่ได้หวังเกินตัว แต่อยากมีลูกกะเย่เฉิน ถึงกับขนาดที่ว่าจะแอบมีความสัมพันกับพระเอกตอนหลับ แบบนี้ไม่ได้เรียกหวังเกินตัวเลยงั้นอ่าดิ 555 ผมชอบอ่านเรื่องโรงแมนติกน่ะ เพราะมันพอดี แต่เรื่องนี้อ่านแล้วไม่ฟินอ่ะ เรื่องความรักชายหญิง เพราะมันลุกหนักเกินไปจน จนไม่มีให้ลุ้นอาะ...
ไม่เข้าใจจริง ว่าทำไมต้องให้พระเอกชดเชย หรือชดใช้ความรักให้หญิงสาวพวกนี้ ถ้าเป้นกุ้ซิวอี้พอยอมรับได้เพราะ เป้นคู่หมั่นพระเอก แต่พวกที่เข้ามาหาพระเอก พระเอกก้แค่ช่วยไปเท่านั้น ให้จะได้สะดวกต่อการทำงานร่วมกัน ไม่ได้ช่วยเพราะรัก แต่พวกหล่อนกับบอกให้ชดใช้ ทั้งที่ที่พวกหล่อนมารักพระเอกแท้ๆ แต่กลับจะให้พระเอกชดใช้เนี่ยน่ะ...
เฮเลน่า แม่งก่น่ารังเกียจเกิ้น...
เฮเลน่ามึงก้ฝันกลางวันเกิ้น ถามหน่อยสู้ไรกับนานาโกะหรือกู้ซิวอิ้วอีกได้บ้าง เรื่องนี้ผู้หญิงแม่งก้มโนเก่งเกิน คิดว่าจะได้ใช้ชีวิตร่วมกับพระเอก 555...
แล้วตู้ไหชิง ไม่ใช่ผู้หญิงที่ไอซูเต้าขอแต่งงานหรอ ไม่รู้คนเขียน หรือคนแปลที่แปลมั่ว ซูเต้า ไม่เคยขอใครแต่งงาน แล้วไห่ชิงนั้นไม่ได้เรียกว่าขอแต่งงานหรอกหรอ 555...
พระเอกมันเป้นห่วงความรุ้สึกนานาโกะมากขนาดนั้น ไม่อยากให้เศร้าใจมากขนาดนี้น ทำไมไม่แต่งงานกับนานาโกะไปเลยล่ะ ขัดใจ ถ้าเป้นครอบครัวอื่นอยากยกความดีความชอบให้ลูกสาวอีกฝ่ายก้ไมาแปลก แต่ครอบครัวนานาโกะยังไงต่อให้ไม่ยกความดีความชอบให้นานาโกะ พ่อนานาโกะก้รักนานาโกะมากอยุ่ล่ะ แคร์ความรู้สึกนานาโกะมากขนาดนั้น แต่งงานไปนานาโกะไปเลย ได้จบๆ 555...
บางที อ.ก้เขียนลำเอียงเกินไป วานพั่วจวิ้นทำงานแค่ตายจนกว่าจะได้ยามา แต่ซูรั่วรี่ไม่ได้ทำไรเลย มาถึงก้ได้ยาล่ะ 555...