เข้าสู่ระบบผ่าน

ผมได้สืบทอดมรดกร้อยพันล้าน นิยาย บท 845

หม่าหลันได้ยินประโยคนี้แล้ว รู้สึกเศร้าเสียใจทันที

เธอที่เข้าคุกไปสองวัน กิริยาของคนในบ้านที่มีต่อเธอก็เปลี่ยนไป

สามีก็ไม่ค่อยสนใจเธอเท่าไหร่ แถมยังจะมาตะคอกใส่เธอด้วย ลูกเขยคนนี้ก็ไม่ใช่ลูกเขยที่ดุด่าหรือทำอะไรตามใจชอบกับเขาได้แล้ว แถมยังจะมาโกรธใส่เธอด้วย แล้วยังจะไล่เธอออกจากบ้านไปอีก

ลูกสาวที่คนเดียวที่เคารพเธอ ตอนนี้ก็ไม่ได้ตามใจเธอแล้ว

เธอไม่เคยคิดว่าลูกสาวของตัวเองจะไปช่วยพูดให้เย่เฉิน

ตัวเธอที่เป็นคนที่แสดงเก่งอยู่แล้ว เห็นสภาพครอบครัวตอนนี้กำลังจะอยู่เหนือการควบคุม เธอก็แกล้งร้องไห้และเริ่มการแสดงของเธอ

เธอพูดอย่างน่าสงสารว่า: “ตอนนี้ฉันอยู่ในครอบครัวนี้ก็เป็นแค่ส่วนเกินแล้ว สามีก็ไม่ใส่ใจฉัน สามีเธอจะข่มขู่ฉันจะไล่ฉันออกจากบ้าน ตอนนี้เธอก็ไม่เข้าข้างแม่แล้ว......”

พูดไปหม่าหลันก็ได้เบ้ปาก และน้ำตาก็ได้ไหลออกมา

เซียวซูหรันถอนหายใจอย่างหมดหนทาง: “แม่ แต่เมื่อกี้แม่ผิดจริงๆ ฉันก็ไม่สามารถเข้าข้างแม่ได้ตลอดนะ”

ถึงเธอจะสงสารแม่ที่ต้องใช้ชีวิตอย่างลำบาก แต่มันก็ไม่ใช่เหตุผลที่จะไปทำอะไรตามใจชอบกับเย่เฉินได้ และยิ่งไม่ใช่เหตุผลที่จะไปเหยียบย่ำป้าหลี่ของเขา

ที่สำคัญใจของเซียวซูหรันรู้ดีว่า สามีของตัวเธอก็ใช้ชีวิตอย่างลำบากและน่าสงสารตั้งแต่เด็ก บนโลกนี้เขามีญาติที่แท้จริงอยู่ไม่กี่คน

นอกจากเซียวซูหรันแล้ว อีกคนก็น่าจะเป็นป้าหลี่แล้ว

นี่ก็คือเหตุผลที่ว่า ทำไมก่อนหน้านี้เย่เฉินถึงพยายามสุดชีวิตหาเงินเพื่อไปรักษาป้าหลี่

ความคิดเห็น

ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: ผมได้สืบทอดมรดกร้อยพันล้าน