ผมได้สืบทอดมรดกร้อยพันล้าน นิยาย บท 846
เธอก็เลยพูดกับหม่าหลันว่า: “แม่ แม่คิดทบทวนคนเดียวก่อนนะ ฉันกับเย่เฉินไปก่อนนะ และแม่อย่าลืมกินหมี่ที่เย่เฉินต้มไว้ให้ด้วย”
พูดจบแล้วไปพูดกับเย่เฉินว่า: “พวกเราไปกันเถอะ”
เย่เฉินพยักหน้า และพาเซียวซูหรันออกไป แล้วขับรถพาเธอไปที่สถานเลี้ยงเด็กกำพร้า
ระหว่างทางเย่เฉินได้ซื้อดอกไม้หนึ่งช่อ และซื้อผลไม้หนึ่งตะกร้ายังเขียนการ์ดอวยพรเตรียมที่จะมอบให้ป้าหลี่อีกด้วย
เมื่อมาถึงที่หน้าประตูสถานเลี้ยงเด็กกำพร้าจินหลิง เย่เฉินจอดรถไว้ที่จอดรถข้างถนน แล้วมองไปที่ประตูที่เก่าๆ ในใจของเขาเคลิบเคลิ้ม เขามีความรู้สึกเหมือนได้ย้อนเวลากลับไป และมีความรู้สึกที่อยู่อีกมิติ
เขายืนอยู่ที่นี้ เหมือนเสี่ยววินาทีนี้ เหมือนไปรวมกับความทรงจำบางฉากที่อยู่ในความทรงจำของตัวเอง ฉากเหล่านั้นปรากฏขึ้นในสมอง เป็นฉากความทรงจำที่อ่อนโยนที่สุด อบอุ่นที่สุด และมีความหมายที่สุดในใจ
เขายังไม่ลืมภาพแรกที่เขามาอยู่ที่สถานเลี้ยงเด็กกำพร้านี้
ตอนที่เขาอายุแปดขวบเขาเสียพ่อไปอย่างเจ็บปวด และได้ลำบากยากแค้นและเดินเร่ร่อนอยู่บนถนน และป้าหลี่ที่เหมือนดั่งนางฟ้า พาเขามาอยู่ที่นี้ และจับมือเขาไปและชี้ไปทางหน้าประตู แล้วพูดด้วยความรักเมตตาว่า: “หนูน้อย ไม่ต้องกลัวนะ ต่อไปที่นี่เป็นบ้านของหนูแล้วนะ”
สำหรับเย่เฉินแล้วภาพที่อบอุ่นนี้ที่เทียบเทียมไม่ได้นี้ ถึงจะผ่านไปกี่ปีก็ตาม ภาพนั้นก็เหมือนพึ่งเกิดขึ้น
เมื่อนึกถึงตอนนี้ เย่เฉินได้ปรากฏสีหน้าที่มีความสุข ปากก็ปรากฏรอยยิ้มออกมา
เซียวซูหรันเห็นเขายิ้มอดไม่ได้และพูดว่า:” วันนี้นายดูมีดีใจมากเลยนะ”
เย่เฉินพยักหน้าและพูดว่า: “ใช่แล้ว เธอก็รู้ใช่มั้ย ตอนที่ป้าหลี่ป่วย ฉันเป็นห่วงป้ามาก ฉันถึงต้องคิดวิธีหาเงิน แต่ยังไม่พอเพื่อนำมาเป็นค่าใช้จ่ายเปลี่ยนไตของป้าหลี่เลย ถ้าไม่ใช่เพราะความบังเอิญของโชคชะตา ฉันคิดว่าตอนนี้ป้าหลี่คงจากฉันไปแล้ว”
เซียวซูหรันย้อนคิดไปถึงตอนนั้น ภาพที่เพื่อหาเงินไปรักษาป้าหลี่ เย่เฉินไปข้อยืมเงินยายด้วยความต่ำต้อยและเคารพ
ตอนที่เขาหันกลับไปมอง ก็เห็นในสถานเลี้ยงเด็กกำพร้า มีเงาร่างของผู้หญิงเดินออกมา
ไม่คิดเลยว่าจะเป็นหลี่เสี่ยวเฟิน
ไม่ได้เจอกันหลายปี หลี่เสี่ยวเฟินกลายเป็นสาวไปแล้ว!
ตอนนี้เธออายุยี่สิบกว่าๆแล้ว และสูงเกินกว่าร้อยเจ็ดสิบเซนติเมตรแล้ว รูปร่างของเธอไม่แพ้นางแบบเลยนะ
ถึงจะแต่งตัวแบบเรียบง่าย และถึงขั้นที่เรียบง่ายแบบสุดๆ แต่ยังสามารถให้ความรู้สึกที่สดใสและผิวขาว
เย่เฉินอดไม่ได้ที่จะตกใจ เป็นผู้หญิงที่มีการปลี่ยนแปลงเยอะมาก นี่เธอเป็นเด็กน้อยที่ค่อยตามเขาตอนที่เขายังอยู่ที่สถานเลี้ยงเด็กกำพร้าหรือเนี่ย?!
บทใหม่
ประวัติการอ่าน
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: ผมได้สืบทอดมรดกร้อยพันล้าน
สมน้ำหน้าไอฉางควน เหมาะกับหม่าหลันดี ขี้โม้เหมือนกัน ว่าคนที่มีความสามารถว่ากระจอกเหมือนกัน หลงตัวเองเหมือนกัน พูดมาได้ไงมึงกับหานเหมยชิงเป้นคู่ฟ้าประทาน 5555 สมล่ะที่คบกังหม่าหลันได้...
ทั้งที่เป็นผู้ชาย แรงเยอะกว่า ตัวใหญ่ก็ว่า แต่กลัวกับอีหม่าหลันพูดขู่แค่นี้เนี่ยน่ะ ไม่น่าเกิดเป็นผู้ชายเลยมึงไอเชียวฉางควน กูคิดว่าเป็นตุ๊ด ปากบอกรอเหมยชิงมานาน อยากจะพัฒนาความสัมพันธ์ อยากจะมีเพศสัมพันธ์อยากจะอยู่กับเหมยชิง อยากแต่งงานกะเหมยชิงอีกครั้ง ทั้งที่เหมยชิงยอมกลับมาหาเพื่อมึง แต่มึงกลับไม่กล้าทำไรกะอีหม่าหลันสักอย่าฃ แค่หม่าหลันพูดขู่ว่าจะไปหาเรื่องเหมยชิง แทนที่จะให้เหมยชิงจ้างบอดีการ์ดมา อีหม่าก้ทำไรไม่ได้ล่ะ หรือไอฉางควนปกป้อง สู้กันจริงๆหม่าหลันก้สู้คงไม่ได้หรอก ทำมึงกลับกลัวหัวหด ชาตินี้ก้คงไม่ได้อยุ่กับคนรักหรอก ฝันไปเถอะมึง กระจอก...
ไม่ใช่ว่าข้อมูลของเย่เฉิน ตอนตั้งแต่9ขวบจนถึงปัจุบัน ไม่ใช่ว่าถังซื่อไห่ลบไปแล้วไม่ใช่หรอหรือเก้บซ่อนไว้ ถ้า้ป้นอย่างงี้ แสดงว่าองกรพั้วชิงก้สามารถหาได้เช่นกันดิ ถ้างั้น ไม่ใช่ว่าถังซื่อไห่มันลบออกข้อมูลตอนเด้กของพระเอกออกไปหรอกหรอ -.-"...
พูดมาได้ไงไม่ได้หวังเกินตัว แต่อยากมีลูกกะเย่เฉิน ถึงกับขนาดที่ว่าจะแอบมีความสัมพันกับพระเอกตอนหลับ แบบนี้ไม่ได้เรียกหวังเกินตัวเลยงั้นอ่าดิ 555 ผมชอบอ่านเรื่องโรงแมนติกน่ะ เพราะมันพอดี แต่เรื่องนี้อ่านแล้วไม่ฟินอ่ะ เรื่องความรักชายหญิง เพราะมันลุกหนักเกินไปจน จนไม่มีให้ลุ้นอาะ...
ไม่เข้าใจจริง ว่าทำไมต้องให้พระเอกชดเชย หรือชดใช้ความรักให้หญิงสาวพวกนี้ ถ้าเป้นกุ้ซิวอี้พอยอมรับได้เพราะ เป้นคู่หมั่นพระเอก แต่พวกที่เข้ามาหาพระเอก พระเอกก้แค่ช่วยไปเท่านั้น ให้จะได้สะดวกต่อการทำงานร่วมกัน ไม่ได้ช่วยเพราะรัก แต่พวกหล่อนกับบอกให้ชดใช้ ทั้งที่ที่พวกหล่อนมารักพระเอกแท้ๆ แต่กลับจะให้พระเอกชดใช้เนี่ยน่ะ...
เฮเลน่า แม่งก่น่ารังเกียจเกิ้น...
เฮเลน่ามึงก้ฝันกลางวันเกิ้น ถามหน่อยสู้ไรกับนานาโกะหรือกู้ซิวอิ้วอีกได้บ้าง เรื่องนี้ผู้หญิงแม่งก้มโนเก่งเกิน คิดว่าจะได้ใช้ชีวิตร่วมกับพระเอก 555...
แล้วตู้ไหชิง ไม่ใช่ผู้หญิงที่ไอซูเต้าขอแต่งงานหรอ ไม่รู้คนเขียน หรือคนแปลที่แปลมั่ว ซูเต้า ไม่เคยขอใครแต่งงาน แล้วไห่ชิงนั้นไม่ได้เรียกว่าขอแต่งงานหรอกหรอ 555...
พระเอกมันเป้นห่วงความรุ้สึกนานาโกะมากขนาดนั้น ไม่อยากให้เศร้าใจมากขนาดนี้น ทำไมไม่แต่งงานกับนานาโกะไปเลยล่ะ ขัดใจ ถ้าเป้นครอบครัวอื่นอยากยกความดีความชอบให้ลูกสาวอีกฝ่ายก้ไมาแปลก แต่ครอบครัวนานาโกะยังไงต่อให้ไม่ยกความดีความชอบให้นานาโกะ พ่อนานาโกะก้รักนานาโกะมากอยุ่ล่ะ แคร์ความรู้สึกนานาโกะมากขนาดนั้น แต่งงานไปนานาโกะไปเลย ได้จบๆ 555...
บางที อ.ก้เขียนลำเอียงเกินไป วานพั่วจวิ้นทำงานแค่ตายจนกว่าจะได้ยามา แต่ซูรั่วรี่ไม่ได้ทำไรเลย มาถึงก้ได้ยาล่ะ 555...