ผมได้สืบทอดมรดกร้อยพันล้าน นิยาย บท 851
ระหว่างที่ทั้งสามคนออกมาจากสถานเลี้ยงเด็กกำพร้า กำลังจะไปที่ร้านอาหาร มีเสียงที่ตื่นเต้นลอยเข้าหูพวกเขา: “เย่เฉิน เสี่ยวเฟิน!”
เมื่อพวกเธอหันไปมอง เห็นมีเงาร่างหลายคนเดินมาทางพวกเขา
พวกเขาเหล่านี้ก็คือเพื่อนที่เติบโตที่สถานเลี้ยงเด็กกำพร้ามากับพวกเขา
แต่ในจำนวนคนเหล่านี้ ส่วนมากแล้วเข้ามาตอนเขาออกจากสถานเลี้ยงเด็กกำพร้าไปแล้ว เขาก็เลยไม่ค่อยรู้จัก
หลังจากที่ออกจากสถานเลี้ยงเด็กกำพร้าแล้วเพื่อนหนึ่งเดียวที่เขายังติดต่ออยู่ก็คือจ้าวเห้า เพื่อนสมัยตอนที่อยู่สถานเลี้ยงเด็กกำพร้าของเขา
หลายปีก่อนที่เย่เฉินใช่ชีวิตอยู่ในสถานเลี้ยงเด็กกำพร้า ด้วยความที่พ่อกับแม่ของเขาประสบอุบัติเหตุเสียชีวิต เขากลายเป็นคนที่พูดน้อยและถึงขั้นที่สันโดษ ในเวลาวันหนึ่งอาจจะไม่ได้คุยกับใครเลยแม้แต่ประโยคเดียว
เย่เฉินที่เข้ากับคนอื่นไม่ได้เลยสักอย่าง เขาเลยถูกเมินจากเด็กคนอื่นเป็นประจำ
เย่เฉินจำได้ว่า ตอนที่เขาโดดเดี่ยว จ้าวเห้าที่อายุโตกว่าเขาจะเป็นคนแรกที่ยืนออกมาเป็นคนแรก และมาเล่นกับเขา
และหลังจากนั้นมาหลายปี ความสัมพันธ์ของทั้งสองคน ยิ่งแน่นแฟ้นมาก
จ้าวเห้าและเย่เฉินอายุเท่ากัน แต่จ้าวเห้าโตกว่าไม่กี่เดือน
ทั้งสองคนออกจากสถานเลี้ยงเด็กกำพร้าไปพร้อมกัน แล้วออกไปเลือกที่จะทำงานก่อสร้างด้วยกัน ลำบากไปด้วยกันและเหนื่อยไปด้วยกัน เป็นเพื่อนที่ฟันฝ่าอุปสรรคไปด้วยกันอย่างแท้จริง
แต่สิ่งที่จ้าวเห้าต่างจากเย่เฉินก็คือ ตอนที่เย่เฉินได้เงินมาแล้วจะแอบส่งให้สถานเลี้ยงเด็กกำพร้า แต่ตอนที่ได้เงินมา เขาก็แอบเก็บเงินไว้ และออกจากสถานที่ก่อสร้าง แล้วไปทำธุรกิจเล็กๆ ที่เมืองไห่
สำหรับเย่เฉินแล้ว การกระทำของจ้าวเห้าเป็นเรื่องที่เขาเข้าใจและยอมรับได้
เพราะทุกคนเป็นเด็กกำพร้าหมดเลย ตอนที่ออกมาจากสถานเลี้ยงเด็กกำพร้า คนส่วนใหญ่ไม่มีที่พึ่งพา
ใครๆ ก็อยากเก็บเงินเพื่อนสร้างรากฐานให้ตัวเอง เพราะเด็กกำพร้าไม่เหมือนคนอื่น คนอื่นยังมีพ่อแม่ คนอื่นยังมีญาติ คนอื่นยังมีบ้านที่บังแดดหลบฝนได้ แต่เด็กกำพร้าไม่มีอะไรเลย
ไม่ได้เจอกันหลายปี ในของเย่เฉินรู้สึกตื่นเต้นนิดหน่อย: “จ้าวเห้าพวกเราไม่ได้เจอกันสามสี่ปีใช่มั้ย? หลายปีที่ผ่านมา นายอยู่ที่เมืองไห่เป็นไงบ้าง?”
จ้าวเห้าได้ยินที่เย่เฉินถามแล้วหัวเราะฮ่าๆ : “ก็ไม่เลวๆ! ยังกินอิ่มนอนหลับ!”
เย่เฉินถามต่อว่า: “แล้วหญิงที่นายรู้จักที่สถานที่ก่อสร้างละ? แต่งงานกันหรือยัง?”
“เฮ้อ” สีหน้าของจ้าวเห้าปรากฏความเศร้าใจ แต่เขาก็ยิ้มอย่างไม่สนใจอะไรมาก： “แต่งงานอะไรล่ะ ก็แค่คบกันมาสองสามปี แต่ก็ไม่ได้คุยเรื่องแต่งงานกันเลย ฉันไม่มีสินสอด ไม่มีเงินซื้อบ้าน ทางพ่อแม่ของฝ่ายหญิงดูถูกฉัน พ่อแม่ของเธอก็ค่อยเป่าหู พูดจนแฟนฉันก็ดูถูกฉันไปอีกคน สุดท้ายเธอก็เลิกกันฉันไป”
เย่เฉินขมวดคิดและถามว่า: “เรื่องนี้เกิดขึ้นนานแค่ไหนแล้ว?”
จ้าวเห้ายิ้มแล้วตอบว่า: “เดือนก่อนนี่เอง”
เย่เฉินพยักหน้า: “ผู้หญิงคนนั้นจะเสียใจที่ไม่เลือกนาย”
บทใหม่
ประวัติการอ่าน
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: ผมได้สืบทอดมรดกร้อยพันล้าน
สมน้ำหน้าไอฉางควน เหมาะกับหม่าหลันดี ขี้โม้เหมือนกัน ว่าคนที่มีความสามารถว่ากระจอกเหมือนกัน หลงตัวเองเหมือนกัน พูดมาได้ไงมึงกับหานเหมยชิงเป้นคู่ฟ้าประทาน 5555 สมล่ะที่คบกังหม่าหลันได้...
ทั้งที่เป็นผู้ชาย แรงเยอะกว่า ตัวใหญ่ก็ว่า แต่กลัวกับอีหม่าหลันพูดขู่แค่นี้เนี่ยน่ะ ไม่น่าเกิดเป็นผู้ชายเลยมึงไอเชียวฉางควน กูคิดว่าเป็นตุ๊ด ปากบอกรอเหมยชิงมานาน อยากจะพัฒนาความสัมพันธ์ อยากจะมีเพศสัมพันธ์อยากจะอยู่กับเหมยชิง อยากแต่งงานกะเหมยชิงอีกครั้ง ทั้งที่เหมยชิงยอมกลับมาหาเพื่อมึง แต่มึงกลับไม่กล้าทำไรกะอีหม่าหลันสักอย่าฃ แค่หม่าหลันพูดขู่ว่าจะไปหาเรื่องเหมยชิง แทนที่จะให้เหมยชิงจ้างบอดีการ์ดมา อีหม่าก้ทำไรไม่ได้ล่ะ หรือไอฉางควนปกป้อง สู้กันจริงๆหม่าหลันก้สู้คงไม่ได้หรอก ทำมึงกลับกลัวหัวหด ชาตินี้ก้คงไม่ได้อยุ่กับคนรักหรอก ฝันไปเถอะมึง กระจอก...
ไม่ใช่ว่าข้อมูลของเย่เฉิน ตอนตั้งแต่9ขวบจนถึงปัจุบัน ไม่ใช่ว่าถังซื่อไห่ลบไปแล้วไม่ใช่หรอหรือเก้บซ่อนไว้ ถ้า้ป้นอย่างงี้ แสดงว่าองกรพั้วชิงก้สามารถหาได้เช่นกันดิ ถ้างั้น ไม่ใช่ว่าถังซื่อไห่มันลบออกข้อมูลตอนเด้กของพระเอกออกไปหรอกหรอ -.-"...
พูดมาได้ไงไม่ได้หวังเกินตัว แต่อยากมีลูกกะเย่เฉิน ถึงกับขนาดที่ว่าจะแอบมีความสัมพันกับพระเอกตอนหลับ แบบนี้ไม่ได้เรียกหวังเกินตัวเลยงั้นอ่าดิ 555 ผมชอบอ่านเรื่องโรงแมนติกน่ะ เพราะมันพอดี แต่เรื่องนี้อ่านแล้วไม่ฟินอ่ะ เรื่องความรักชายหญิง เพราะมันลุกหนักเกินไปจน จนไม่มีให้ลุ้นอาะ...
ไม่เข้าใจจริง ว่าทำไมต้องให้พระเอกชดเชย หรือชดใช้ความรักให้หญิงสาวพวกนี้ ถ้าเป้นกุ้ซิวอี้พอยอมรับได้เพราะ เป้นคู่หมั่นพระเอก แต่พวกที่เข้ามาหาพระเอก พระเอกก้แค่ช่วยไปเท่านั้น ให้จะได้สะดวกต่อการทำงานร่วมกัน ไม่ได้ช่วยเพราะรัก แต่พวกหล่อนกับบอกให้ชดใช้ ทั้งที่ที่พวกหล่อนมารักพระเอกแท้ๆ แต่กลับจะให้พระเอกชดใช้เนี่ยน่ะ...
เฮเลน่า แม่งก่น่ารังเกียจเกิ้น...
เฮเลน่ามึงก้ฝันกลางวันเกิ้น ถามหน่อยสู้ไรกับนานาโกะหรือกู้ซิวอิ้วอีกได้บ้าง เรื่องนี้ผู้หญิงแม่งก้มโนเก่งเกิน คิดว่าจะได้ใช้ชีวิตร่วมกับพระเอก 555...
แล้วตู้ไหชิง ไม่ใช่ผู้หญิงที่ไอซูเต้าขอแต่งงานหรอ ไม่รู้คนเขียน หรือคนแปลที่แปลมั่ว ซูเต้า ไม่เคยขอใครแต่งงาน แล้วไห่ชิงนั้นไม่ได้เรียกว่าขอแต่งงานหรอกหรอ 555...
พระเอกมันเป้นห่วงความรุ้สึกนานาโกะมากขนาดนั้น ไม่อยากให้เศร้าใจมากขนาดนี้น ทำไมไม่แต่งงานกับนานาโกะไปเลยล่ะ ขัดใจ ถ้าเป้นครอบครัวอื่นอยากยกความดีความชอบให้ลูกสาวอีกฝ่ายก้ไมาแปลก แต่ครอบครัวนานาโกะยังไงต่อให้ไม่ยกความดีความชอบให้นานาโกะ พ่อนานาโกะก้รักนานาโกะมากอยุ่ล่ะ แคร์ความรู้สึกนานาโกะมากขนาดนั้น แต่งงานไปนานาโกะไปเลย ได้จบๆ 555...
บางที อ.ก้เขียนลำเอียงเกินไป วานพั่วจวิ้นทำงานแค่ตายจนกว่าจะได้ยามา แต่ซูรั่วรี่ไม่ได้ทำไรเลย มาถึงก้ได้ยาล่ะ 555...