เข้าสู่ระบบผ่าน

ผมได้สืบทอดมรดกร้อยพันล้าน นิยาย บท 866

สี่ยอดลูกน้องอยู่ที่จินหลิง ล้วนเป็นคนใหญ่คนโตที่แบ่งกันไปประจำท้องที่ คนที่มีชื่อเสียงมากสุดก็คือ หม่าจงเหลียง

ในวงการเขาเรียกกันว่า เฮียเหลียงจื่อ

เจี่ยงหมิงไม่เคยเลยว่า ตนเองจะหลบเลี่ยงรถปอร์เช่แท้ๆ แต่กลับมาชนรถPhaetonของหม่าจงเหลียงเสียได้

ตอนนี้ในใจเขาก็รู้สึกผิดจนแทบอยากจะตาย ถ้ารู้ว่าเป็นแบบนี้แต่แรก เมื่อครู่ก็ชนปอร์เช่คันนั้นไปเสียก็ดี

ไม่สิ ถ้ารูปว่าจะเป็นแบบนี้ ตนเองก็คงไม่แข่งกับเย่เฉินหรอกว่ารถใครจะเร็วกว่ากัน！

ถูกต้อง！

ต้องโทษไอ้เย่เฉินนั่น ที่กล้ามาหรอกตนเอง รถBMW520ของมันนั้น จำนวนแรงม้าสูงมาก ดูก็รู้ว่าเป็นรถแต่ง

ถ้ามันไม่ได้หรอกตนเอง ตนเองก็คงไม่เลือกทำแบบนี้หรอก?

พอคิดถึงจุดนี้ ในใจเจี่ยงหมิงก็โกรธเย่เฉินมาก

พอหม่าจงเหลียงเห็นไอ้หนุ่มนี่หน้าซีดเซียว ก็ส่งเสียงไม่พอใจว่า “ไปเอาใบขับขี่มึงมา บัตรประชาชน เอามาให้กูดูสิ！”

เจี่ยงหมิงก็ไม่กล้าขัด รีบกลับเข้าไปในรถ แล้วก็เอาเอกสารทั้งหมดออกมา แล้วก็ยื่นให้กับหม่าจงเหลียงอย่างเคารพ

พอหม่าจงเหลี่ยงเห็นเอกสาร ก็เอาเอกสารทั้งหมดใส่กระเป๋าตนเองไป

จากนั้น เขาก็มองเจี่ยงหมิง แล้วพูดเสียงเย็นว่า “ชื่อเจี่ยงหมิงใช่ไหม? กูอยู่ในวงการนี้มานาน จริงๆ ก็ไม่ได้อยากจะเอาเรื่องเด็กๆ อย่างมึงหรอกนะ แต่รถกูคันนี้เพิ่งซื้อมาได้ยังไม่ถึงเดือน แต่มาถูกมึงชนแบบนี้ ต่อให้มึงซ่อมให้กู แต่รถมันก็มีตำหนิแล้ว ไม่ใช่รถใหม่แล้ว”

พูดถึงตรงนี้ หม่าจงเหลียงก็ตวาดว่า “ดังนั้น กูมีทางเลือกให้มึงง่ายๆ ตั้งแต่นี้เป็นต้นไป รถPhaetonคัน ก็เป็นของมึงแล้ว”

ความคิดเห็น

ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: ผมได้สืบทอดมรดกร้อยพันล้าน