ผมได้สืบทอดมรดกร้อยพันล้าน นิยาย บท 867

เจี่ยงหมิงก็ตกใจจนตัวสั่น ตอนนี้ก็ไม่รู้จะทำอย่างไรดี

หม่าจงเหลี่ยงก็ไม่อยากพูดกับเขามาก กลับเข้าไปในรถPhaeton หลังจากเอาของส่วนตัวออกมาหมดแล้ว ก็เอากุญแจรถโยนให้เจี่ยงหมิง

“รถคันนี้ยังมีกุญแจสำรองอีกดอก พอมึงเอารถมาให้กู เดี๋ยวกูเอากุญแจอีกดอกหนึ่งให้ มึงวางใจ ถึงแม้กูจะอยู่ในวงการนักเลง แต่กูก็ไม่เคยไปเอาเปรียบใคร ควรเป็นของกู กูก็เอา ไม่ควรเป็นของกู กูไม่เอาทั้งนั้น กูทำงานในวงการนี้ มีแค่4คำ พิถีพิถัน”

“แต่ถ้ามึงไม่พิถีพิถันกับกูล่ะก็ กูก็จะร้ายกับมึง！”

พูดจบ เขาก็โบกมือเรียกรถแท็กซี่ แล้วก็จากไป

เพื่อนของเจี่ยงหมิงเห็นดังนั้นอึ้งไปตามกัน

ในใจทุกคนก็ชื่นชมออกมาว่า “หม่าจงเหลียงคนนี้เป็นพี่ใหญ่ในวงการนักเลงจริงๆ ทำอะไรก็เด็ดขาดมาก เอารถราคา2ล้านกว่าทิ้งไว้นี่ แล้วก็จากไป มันเท่มากเลย”

แต่ว่า ตอนนี้เจี่ยงหมิงยังคงนั่งคุกเข่าร้องไห้อยู่ที่พื้น

ตนเองจะไปเอาเงินมาจากไหน มาซื้อรถPhaetonคันใหม่? ต่อให้ขายรถที่ถูกชนไป ก็ยังไม่พอ！

แต่ว่าฝั่งตรงข้ามเป็นคนใหญ่คนโต ถ้าตนเองไม่จัดการปัญหานี้ หลังจากอาทิตย์หนึ่งแล้ว ฝั่งตรงข้ามก็อาจจะมาฆ่าตนเองจริงๆ ก็ได้

เจี่ยงหมิงไม่รู้ว่าจะทำอย่างไร ตนนี้รถสองคันก็จอดอยู่ตรงหน้าเขา ในใจคิดแม้กระทั่งอยากจะตายไปเสีย

พวกเพื่อนที่คอยประจบเขาอยู่ตลอดนั้น ในตอนนี้ก็เดินเข้ามา แล้วถามอย่างเป็นห่วงว่า “พี่หมิง ตอนนี้จะทำอย่างไรกันดี? ”

เจี่ยงหมิงออกแรงจับเส้นผมของตนเอง แล้วพูดอย่างใจสลายว่า “กูจะทำไงดีวะเนี่ย ใครจะไปรู้ว่าจะไปชนรถPhaetonเข้าให้ กูก็ไม่รู้เหมือนกันว่า ทำไมมีคนยอมจ่ายเงิน2ล้าน เพื่อซื้อรถที่มีรูปร่างเหมือนรถPassat！”

พูดจบ เขาก็เอามือจับหัวร้องไห้