“ค่ะ” หลี่เสี่ยวเฟินก็พยักหน้าไปอย่างนั้น
จากนั้น หลี่เสี่ยวเฟินก็โทรหาเพื่อนที่นั่งข้างเบาะคนขับของเจี่ยงหมิง
หลังจากอีกฝ่ายรับสาย หลี่เสี่ยวเฟินก็ถามว่า “ทำไมเจี่ยงหมิงบอกในกลุ่มว่ารถชนหรือ? เป็นอย่างไรบ้าง? ไม่เป็นอะไรกันใช่ไหม? ป้าหลี่เป็นห่วงมาก!”
คนนั้นก็พูดอย่างอึกอักว่า “เอ่อ......พี่หมิงไปชนรถยี่ห้อPhaeton”
ยังไม่ทันพูดจบ เจี่ยงหมิงก็ลุกขึ้น แล้วแย่งเอโทรศัพท์มาคุย “เสี่ยวเฟิน ผมไม่เป็นไรครับ แค่ไปชนท้ายรถยี่ห้อPassatเอง ผมกำลังเคลียร์กับเจ้าของรถอยู่ เดี๋ยวก็เรียบร้อยแล้ว เดี๋ยวพอเสร็จเรื่องจะรีบไป คุณไม่ต้องเป็นห่วงนะ”
หลี่เสี่ยวเฟินได้ยินดังนั้น ก็ส่งเสียง อืม แล้วพูดว่า “งั้นพวกเราจะรออยู่ที่หน้าประตูโรงแรมแล้วกัน พวกเรามาถึงตั้งนานแล้วเนี่ย”
เจี่ยงหมิงก็รีบพูดว่า “ไอ้หยา งั้นก็ฝากบอกเย่เฉินหน่อย ครั้งนี้ต้องขอโทษจริงๆ แข่งต่อไม่ได้แล้ว เอาอย่างนี้ เดี๋ยววันหลังค่อยนัดเขามาแข่งกันใหม่!”
หลี่เสี่ยวเฟินตอบรับ แล้วก็วางสายไป
ทางฝั่นี้ เพื่อนที่ได้รับสายจากหลี่เสี่ยวเฟิน ก็อดถามเจี่ยงหมิงไม่ได้ว่า “พี่หมิง เกิดเรื่องใหญ่แบบนี้ พี่ยังจะไปงานเลี้ยงกินข้าวอีกหรือพี่? ”
“ไปดิ ต้องไป!” เจี่ยงหมิงพูด “นัดไว้แล้ว ว่าคืนนี้จะเลี้ยงข้าวป้าหลี่ จะไม่ไปได้อย่างไรกัน? ”
จริงๆ แล้ว ในใจเจี่ยงหมิงคิดว่า ตอนนี้ตนเองขาดเงินเป็นล้าน จะต้องหาทางหาเงินมาให้ได้
อาหารมื้อนี้ อย่างน้อยก็ได้ราคากว่าครึ่ง พอถึงตอนนั้นก็สั่งมาเยอะๆ หน่อย พยายามให้ถึง4-5หมื่น แบบนี้ตนเองก็จะได้เงิน2หมื่นกว่า 2หมื่นก๋ไม่น้อยเหมือนกัน ที่เหลือก็ไปหาทางเอาใหม่!
พอคิดถึงจุดนี้ เจี่ยงหมิงก็รีบพูดกับคนข้างๆ ว่า “เรื่องที่เกิดขึ้นเมื่อครู่ อย่าไปบอกใครเชียวนะ เข้าใจแล้วใช่ไหม? ”
“เข้าใจแล้ว!” พวกนั้นก็พยักหน้า
ในตอนนี้ พวกเพื่อนๆ และพวกเย่เฉิน ก็มารอกันที่หน้าประตูโรงแรมกันหมดแล้ว
พอเห็นเจี่ยงหมิงมาแล้ว ก็มีคนไม่น้อยเข้าไปถามเรื่องที่เกิดอุบัติเหตุ ว่าเป็นอย่างไรบ้าง
ถึงแม่เจี่ยงหมิงจะกลุ้มใจอยู่ แต่ก็ยังเสแสร้งแกล้งทำเป็นเฉยๆ โบกปักพูดไปว่า “ไม่เป็นอะไร ไม่เป็นอะไร แค่ชนท้าย เดี๋ยวประกันจัดการ”
ทุกคนก็เบาใจขึ้นมา
เย่เฉินก็มองเจี่ยงหมิง แล้วยิ้มพูดว่า “เจี่ยงหมิง ชนท้ายได้ประจวบเหมาะเลยนะ ก็แค่ระยะทาง3กิโลเมตร เดิมทีไม่นานก็สามารถตัดสินแพ้ชนะได้แล้ว ทำไมมึงถึงบังเอิญไปชนท้ายเขาเข้าได้ล่ะ? ”
------------

ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: ผมได้สืบทอดมรดกร้อยพันล้าน
สมน้ำหน้าไอฉางควน เหมาะกับหม่าหลันดี ขี้โม้เหมือนกัน ว่าคนที่มีความสามารถว่ากระจอกเหมือนกัน หลงตัวเองเหมือนกัน พูดมาได้ไงมึงกับหานเหมยชิงเป้นคู่ฟ้าประทาน 5555 สมล่ะที่คบกังหม่าหลันได้...
ทั้งที่เป็นผู้ชาย แรงเยอะกว่า ตัวใหญ่ก็ว่า แต่กลัวกับอีหม่าหลันพูดขู่แค่นี้เนี่ยน่ะ ไม่น่าเกิดเป็นผู้ชายเลยมึงไอเชียวฉางควน กูคิดว่าเป็นตุ๊ด ปากบอกรอเหมยชิงมานาน อยากจะพัฒนาความสัมพันธ์ อยากจะมีเพศสัมพันธ์อยากจะอยู่กับเหมยชิง อยากแต่งงานกะเหมยชิงอีกครั้ง ทั้งที่เหมยชิงยอมกลับมาหาเพื่อมึง แต่มึงกลับไม่กล้าทำไรกะอีหม่าหลันสักอย่าฃ แค่หม่าหลันพูดขู่ว่าจะไปหาเรื่องเหมยชิง แทนที่จะให้เหมยชิงจ้างบอดีการ์ดมา อีหม่าก้ทำไรไม่ได้ล่ะ หรือไอฉางควนปกป้อง สู้กันจริงๆหม่าหลันก้สู้คงไม่ได้หรอก ทำมึงกลับกลัวหัวหด ชาตินี้ก้คงไม่ได้อยุ่กับคนรักหรอก ฝันไปเถอะมึง กระจอก...
ไม่ใช่ว่าข้อมูลของเย่เฉิน ตอนตั้งแต่9ขวบจนถึงปัจุบัน ไม่ใช่ว่าถังซื่อไห่ลบไปแล้วไม่ใช่หรอหรือเก้บซ่อนไว้ ถ้า้ป้นอย่างงี้ แสดงว่าองกรพั้วชิงก้สามารถหาได้เช่นกันดิ ถ้างั้น ไม่ใช่ว่าถังซื่อไห่มันลบออกข้อมูลตอนเด้กของพระเอกออกไปหรอกหรอ -.-"...
พูดมาได้ไงไม่ได้หวังเกินตัว แต่อยากมีลูกกะเย่เฉิน ถึงกับขนาดที่ว่าจะแอบมีความสัมพันกับพระเอกตอนหลับ แบบนี้ไม่ได้เรียกหวังเกินตัวเลยงั้นอ่าดิ 555 ผมชอบอ่านเรื่องโรงแมนติกน่ะ เพราะมันพอดี แต่เรื่องนี้อ่านแล้วไม่ฟินอ่ะ เรื่องความรักชายหญิง เพราะมันลุกหนักเกินไปจน จนไม่มีให้ลุ้นอาะ...
ไม่เข้าใจจริง ว่าทำไมต้องให้พระเอกชดเชย หรือชดใช้ความรักให้หญิงสาวพวกนี้ ถ้าเป้นกุ้ซิวอี้พอยอมรับได้เพราะ เป้นคู่หมั่นพระเอก แต่พวกที่เข้ามาหาพระเอก พระเอกก้แค่ช่วยไปเท่านั้น ให้จะได้สะดวกต่อการทำงานร่วมกัน ไม่ได้ช่วยเพราะรัก แต่พวกหล่อนกับบอกให้ชดใช้ ทั้งที่ที่พวกหล่อนมารักพระเอกแท้ๆ แต่กลับจะให้พระเอกชดใช้เนี่ยน่ะ...
เฮเลน่า แม่งก่น่ารังเกียจเกิ้น...
เฮเลน่ามึงก้ฝันกลางวันเกิ้น ถามหน่อยสู้ไรกับนานาโกะหรือกู้ซิวอิ้วอีกได้บ้าง เรื่องนี้ผู้หญิงแม่งก้มโนเก่งเกิน คิดว่าจะได้ใช้ชีวิตร่วมกับพระเอก 555...
แล้วตู้ไหชิง ไม่ใช่ผู้หญิงที่ไอซูเต้าขอแต่งงานหรอ ไม่รู้คนเขียน หรือคนแปลที่แปลมั่ว ซูเต้า ไม่เคยขอใครแต่งงาน แล้วไห่ชิงนั้นไม่ได้เรียกว่าขอแต่งงานหรอกหรอ 555...
พระเอกมันเป้นห่วงความรุ้สึกนานาโกะมากขนาดนั้น ไม่อยากให้เศร้าใจมากขนาดนี้น ทำไมไม่แต่งงานกับนานาโกะไปเลยล่ะ ขัดใจ ถ้าเป้นครอบครัวอื่นอยากยกความดีความชอบให้ลูกสาวอีกฝ่ายก้ไมาแปลก แต่ครอบครัวนานาโกะยังไงต่อให้ไม่ยกความดีความชอบให้นานาโกะ พ่อนานาโกะก้รักนานาโกะมากอยุ่ล่ะ แคร์ความรู้สึกนานาโกะมากขนาดนั้น แต่งงานไปนานาโกะไปเลย ได้จบๆ 555...
บางที อ.ก้เขียนลำเอียงเกินไป วานพั่วจวิ้นทำงานแค่ตายจนกว่าจะได้ยามา แต่ซูรั่วรี่ไม่ได้ทำไรเลย มาถึงก้ได้ยาล่ะ 555...