ผมได้สืบทอดมรดกร้อยพันล้าน นิยาย บท 869

เจี่ยงหมิงก็มองเย่เฉินอย่างหัวเสีย แล้วแกล้งพูดว่า “มึงคิดว่ากูกลัวมึงรึไง? ถ้ากูไม่ไปขี่ชนท้ายเขาก่อนนะ เอาชนะมึงได้แน่！”

หลี่เสี่ยวเฟินก็เบ่ปากพูดว่า “โม้ไปเถอะ！เมื่อครู่พี่เย่เฉินแค่เหยียบคันเร่ง ก็นำนายไปไม่เห็นฝุ่นแล้ว ฉันว่าถ้านายไม่ไปชนท้ายคนอื่นเขาก่อนนะ นายต้องแพ้แน่นอน”

“ตลกรึเปล่า！” เจี่ยงหมิงก็แกล้งอ้างว่า “ที่เย่เฉินสามารถแซงผมได้ตอนออกตัว ก็เพราะว่าตั้งค่ารถเป็นรูปแบบวิ่งปกติ”

พูดไป เขาก็รีบพูดแทรกว่า “ไอ้หยา ผมจะพูดกับผู้หญิงที่ไม่รู้เรื่องรถแบบคุณไป ก็ไม่มีความหมาย พวกเรารีบเข้าไปกันเถอะ ผมได้จองที่ไว้เรียบร้อยแล้ว”

เย่เฉินก็ไม่ได้เอาเรื่องอะไรกับเขาอีก แล้วก็เข้าโรงแรมข่ายเยว่ไปพร้อมกับทุกคน

โรงแรมข่ายเยว่ เป็นโรงแรมที่มีห้องอาหาร ความบันเทิง พักผ่อนหย่อนกายไว้ในที่เดียว แต่ว่าที่ตั้งค่อนข้างห่างไกล เมื่อเทียบกับโรงแรมป๋ายจินฮ่านกงและคลับเฮาส์ฮุยหวง ก็ต่างกันมาก

เจี่ยงหมิงก็เดินนำทุกคนเข้าไปยังโรงแรมข่ายเยว่ พนักงานต้อนรับก็เข้ามาต้อนรับ แล้วก็ถามเจี่ยงหมิงอย่างมีมารยาทว่า “สวัสดีครับคุณผู้ชาย ไม่ทราบว่าได้จองไว้ไหมครับ? ”

ถึงแม้ในใจเจี่ยงหมิงจะกำลังเจ็บปวด แต่ใบหน้าของเขาก็ยังคงแกล้งทำเป็นมีความสุข แล้วพูดว่า “ผมแซ่ เจี่ยง จองห้องอาหารหมายเลข3ไว้ครับ”

พูดจบ เจี่ยงหมิงก็หันมาพูดกับทุกคนว่า “ต้องขอโทษทุกคนด้วยนะครับ พวกเรามาถึงกันมืดไปหน่อย วันนี้มีที่ว่างแค่ห้องโถงรวมด้านนอก”

ทุกคนก็แสดงทีท่าเข้าใจ เพราะถึงอย่างอย่างไร สำหรับคนส่วนใหญ่แล้ว พวกเขาก็เพิ่งเคยมากินข้าวในโรงแรมระดับ5ดาวเป็นครั้งแรก ต่อให้สามารถนั่งได้แค่ในห้องรวมด้านนอก ก็พอใจแล้ว

หลังจากที่พนักงานตรวจสอบข้อมูลแล้ว ก็ยิ้มพูดว่า “เรียบร้อยครับคุณเจี่ยง ที่นั่งที่คุณจองไว้ เตรียมไว้เรียบร้อยแล้วครับ เชิญทุกท่านทางนี้เลยครับ”

พนักงานต้อนรับก็พาทุกคนไปยังโซนห้องอาหาร ในตอนนี้เจี่ยงหมิงก็อดพูดกับเย่เฉินไม่ได้ว่า “เย่เฉิน ปกติแล้วนายคงไม่ค่อยได้มาสถานที่หรูหราแบบนี้สินะ ครั้งนี้ถือว่าโชคดี จึงได้อาศัยใบบุญกูมาเปิดหูเปิดตา ไม่งั้นล่ะก็ ด้วยความกระจอกของนาย ชีวิตนี้คงไม่มีโอกาสได้เสพสุขแบบนี้หรอก”

พอได้ยินดังนั้น เย่เฉินก็หัวเราะในใจ