ผมได้สืบทอดมรดกร้อยพันล้าน นิยาย บท 870
เย่เฉินกับเซียวชูหรันก็นั่งลงด้านขวาของป้าหลี่ ตามที่ป้าหลี่บอก ส่วนคนอื่นๆ ก็นั่งถัดไปเรื่อยๆ
พอนั่งลง ป้าหลี่ก็มองเด็กๆ ทุกคน แล้วก็พูดอย่างพอใจว่า “เด็กๆ ขอบคุณพวกเธอมากนะที่ยังไม่ลืมป้า แล้วก็ยังมาเยี่ยมป้า！”
ทุกคนก็รีบพูดว่า “ป้าหลี่ ป้าพูดอะไรกันครับ พวกเราสมควรทำแบบนี้อยู่แล้วนะครับ”
ป้าหลี่ก็ถาม “หลายปีมานี้ พวกเธอสบายดีกันนะ? ”
ทุกคนก็ยิ้มพูดว่า “ขอบคุณป้าหลี่ที่เป็นห่วง พวกเราสบายดี”
ออกจากสถานเลี้ยงเด็กกำพร้ามาหลายปี ทุกคนก็มีเส้นทางชีวิตเป็นของตนเอง แต่โดยรวมแล้ว ส่วนมากพวกเราก็เป็นแค่คนธรรมดา ต่อให้เมื่อก่อนมีความอุดมการณ์กว้างไกลเพียงใด หลังจากเข้าไปในสังคมแล้ว ก็มักจะถูกความเป็นจริงโจมตีจนต้องพ่ายแพ้ไป ในชีวิตที่ธรรมดาๆ สุดท้ายแล้วก็กลับมาสู่สามัญ
แต่ละคนก็เปลี่ยนไปมาก มีคนไม่น้อยที่ตอนพูดเรื่องของตนเอง ถึงแม้จะจำแกล้งทำเป็นสบายๆ แต่ทุกคนแค่ฟังก็รู้ว่าเป็นอย่างไร ชีวิตของแต่ละคนก็ไม่ค่อยเป็นดั่งฝันเท่าไรนัก
พวกเขาไม่มีใครคอยหนุนหลัง ไม่มีใครช่วยเหลือ ในสังคมนี้ ได้แต่อาศัยตนเองต่อสู้ไปทีละนิด สามารถเป็นอย่างคนอื่นได้ ก็ถือว่าไม่เลวแล้ว อยากจะเป็นคนที่อยู่เหนือคน ก็ไม่ต่างอะไรกับฝันลมๆ แล้งๆ
ในตอนนี้ มีคนถามเจี่ยงหมิงว่า “เจี่ยงหมิง ได้ยินมาว่าคุณทำงานเป็นผู้อำนวยการของบริษัทในจินหลิงที่เข้าตลาดหุ้นงั้นหรือ? ”
เจี่ยงหมิงก็ยิ้มอย่างได้ใจ แล้วพูดว่า “ใช่ ผมทำตำแหน่งผู้อำนวยการมาได้ครึ่งปีแล้วล่ะ！”
พอพูดออกไป คนที่โต๊ะหลายคนก็อึ้ง แล้วพูดว่า “คุณพระ ตำแหน่งผู้อำนวยการบริษัทในตลาดหุ้น เงินเดือนแต่ละปีไม่หลานแสนเลยหรือ? เจี่ยงหมิงก็เก่งไม่เบาเลยนะ ถึงว่าสามารถออกรถเบนซ์ออกมาขับได้！”
เจี่ยงหมิงก็พูดเย่อหยิ่งว่า “ไม่เท่าไรหรอก จะว่าไปแล้ว แต่ละปีผมได้ค่าตอบแทนหลายแสน ก็แค่มีใช้ไปวันๆ เท่านั้น！”
พูดถึงจุดนี้ เขาก็แกล้งถอนหายใจพูดว่า “แต่ว่า เงินเดือนก็ไม่มากอะไร แค่พอกินอิ่ม ที่มีได้ก็เพราะค่าคอมมิสชั่นและเงินโบนัสทั้งนั้นแหละ”
พอพูดคำนี้ออกไป พวกคนที่ชอบประจบเขา ก็หัวเราะกันออกมา
ต่อให้เย่เฉินวางท่าดีแค่ไหน ก็ถูกเจี่ยงหมิงมาท้าทายหลายครั้งหลายครา น่ารำคาญมาก ก็เลยพูดไปนิ่งๆ ว่า “ใช่สิ ทุกๆ วันก็ซักผ้าทำกับข้าว เก็บของในบ้าน ชีวิตสบายมากเลย ไม่มีเวลาออกไปหางานทำเลย”
เย่เฉินก็พูดความจริง แต่พอเข้ามาในหูของเจี่ยงหมิง ราวกับเป็นเรื่องตลกเสียอย่างนั้น
เขาหัวเราะลั่น แล้วประชดว่า “ผมว่านะเย่เฉิน ทุกคนก็รู้ดี นายจะยังคอยรักษาหน้าอยู่ทำไม? ผมไม่เชื่อหรอกว่าแค่ลูกเขยที่แต่งเข้าตระกูลผู้หญิงไป จะมีชีวิตที่สบายได้！”
พูดไป เขาก็ตั้งใจพูดว่า “เอ่อนี่ อย่างน้อยพวกเราก็โตมาด้วยกัน บอกตามตรง พอดีว่าผมอยากจะรับสมัครผู้ช่วย นายมาเป็นผู้ช่วยผมพร้อมกับเจิ้งเสียงไหม? ”
------------
บทใหม่
ประวัติการอ่าน
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: ผมได้สืบทอดมรดกร้อยพันล้าน
สมน้ำหน้าไอฉางควน เหมาะกับหม่าหลันดี ขี้โม้เหมือนกัน ว่าคนที่มีความสามารถว่ากระจอกเหมือนกัน หลงตัวเองเหมือนกัน พูดมาได้ไงมึงกับหานเหมยชิงเป้นคู่ฟ้าประทาน 5555 สมล่ะที่คบกังหม่าหลันได้...
ทั้งที่เป็นผู้ชาย แรงเยอะกว่า ตัวใหญ่ก็ว่า แต่กลัวกับอีหม่าหลันพูดขู่แค่นี้เนี่ยน่ะ ไม่น่าเกิดเป็นผู้ชายเลยมึงไอเชียวฉางควน กูคิดว่าเป็นตุ๊ด ปากบอกรอเหมยชิงมานาน อยากจะพัฒนาความสัมพันธ์ อยากจะมีเพศสัมพันธ์อยากจะอยู่กับเหมยชิง อยากแต่งงานกะเหมยชิงอีกครั้ง ทั้งที่เหมยชิงยอมกลับมาหาเพื่อมึง แต่มึงกลับไม่กล้าทำไรกะอีหม่าหลันสักอย่าฃ แค่หม่าหลันพูดขู่ว่าจะไปหาเรื่องเหมยชิง แทนที่จะให้เหมยชิงจ้างบอดีการ์ดมา อีหม่าก้ทำไรไม่ได้ล่ะ หรือไอฉางควนปกป้อง สู้กันจริงๆหม่าหลันก้สู้คงไม่ได้หรอก ทำมึงกลับกลัวหัวหด ชาตินี้ก้คงไม่ได้อยุ่กับคนรักหรอก ฝันไปเถอะมึง กระจอก...
ไม่ใช่ว่าข้อมูลของเย่เฉิน ตอนตั้งแต่9ขวบจนถึงปัจุบัน ไม่ใช่ว่าถังซื่อไห่ลบไปแล้วไม่ใช่หรอหรือเก้บซ่อนไว้ ถ้า้ป้นอย่างงี้ แสดงว่าองกรพั้วชิงก้สามารถหาได้เช่นกันดิ ถ้างั้น ไม่ใช่ว่าถังซื่อไห่มันลบออกข้อมูลตอนเด้กของพระเอกออกไปหรอกหรอ -.-"...
พูดมาได้ไงไม่ได้หวังเกินตัว แต่อยากมีลูกกะเย่เฉิน ถึงกับขนาดที่ว่าจะแอบมีความสัมพันกับพระเอกตอนหลับ แบบนี้ไม่ได้เรียกหวังเกินตัวเลยงั้นอ่าดิ 555 ผมชอบอ่านเรื่องโรงแมนติกน่ะ เพราะมันพอดี แต่เรื่องนี้อ่านแล้วไม่ฟินอ่ะ เรื่องความรักชายหญิง เพราะมันลุกหนักเกินไปจน จนไม่มีให้ลุ้นอาะ...
ไม่เข้าใจจริง ว่าทำไมต้องให้พระเอกชดเชย หรือชดใช้ความรักให้หญิงสาวพวกนี้ ถ้าเป้นกุ้ซิวอี้พอยอมรับได้เพราะ เป้นคู่หมั่นพระเอก แต่พวกที่เข้ามาหาพระเอก พระเอกก้แค่ช่วยไปเท่านั้น ให้จะได้สะดวกต่อการทำงานร่วมกัน ไม่ได้ช่วยเพราะรัก แต่พวกหล่อนกับบอกให้ชดใช้ ทั้งที่ที่พวกหล่อนมารักพระเอกแท้ๆ แต่กลับจะให้พระเอกชดใช้เนี่ยน่ะ...
เฮเลน่า แม่งก่น่ารังเกียจเกิ้น...
เฮเลน่ามึงก้ฝันกลางวันเกิ้น ถามหน่อยสู้ไรกับนานาโกะหรือกู้ซิวอิ้วอีกได้บ้าง เรื่องนี้ผู้หญิงแม่งก้มโนเก่งเกิน คิดว่าจะได้ใช้ชีวิตร่วมกับพระเอก 555...
แล้วตู้ไหชิง ไม่ใช่ผู้หญิงที่ไอซูเต้าขอแต่งงานหรอ ไม่รู้คนเขียน หรือคนแปลที่แปลมั่ว ซูเต้า ไม่เคยขอใครแต่งงาน แล้วไห่ชิงนั้นไม่ได้เรียกว่าขอแต่งงานหรอกหรอ 555...
พระเอกมันเป้นห่วงความรุ้สึกนานาโกะมากขนาดนั้น ไม่อยากให้เศร้าใจมากขนาดนี้น ทำไมไม่แต่งงานกับนานาโกะไปเลยล่ะ ขัดใจ ถ้าเป้นครอบครัวอื่นอยากยกความดีความชอบให้ลูกสาวอีกฝ่ายก้ไมาแปลก แต่ครอบครัวนานาโกะยังไงต่อให้ไม่ยกความดีความชอบให้นานาโกะ พ่อนานาโกะก้รักนานาโกะมากอยุ่ล่ะ แคร์ความรู้สึกนานาโกะมากขนาดนั้น แต่งงานไปนานาโกะไปเลย ได้จบๆ 555...
บางที อ.ก้เขียนลำเอียงเกินไป วานพั่วจวิ้นทำงานแค่ตายจนกว่าจะได้ยามา แต่ซูรั่วรี่ไม่ได้ทำไรเลย มาถึงก้ได้ยาล่ะ 555...