ผมได้สืบทอดมรดกร้อยพันล้าน นิยาย บท 87

บทที่87 อาจารย์พ่ายแพ้

วีจิ้งไห่จะเป็นบ้าแล้ว!

เขามีชื่อเสียงทั่วไป คนที่อยู่ในงานไม่มีใครไม่ให้เกียรติเขา แต่เป็นเด็กนี่ที่โอหังไม่หยุด ขัดขวางเขามาสามครั้ง ช่างน่าโมโหจริงๆ!

สิ่งที่เกินไปก็คือ เขายังว่าตนว่าเป็นไอ้บ้าอีก!

นี่มันรนหาที่ตายชัดๆ!!!

คนที่อยู่ในงานตกใจเป็นอย่างมาก!

เชี้ย ไอ้เด็กนี่มันเป็นใคร! ช่างกล้า? ด่าอาจารย์วีว่าไอ้บ้า? อยากตายมากสินะ?

อาจารย์วีเก่งฮวงจุ้ย สามารถทำให้ตายโดยไร้สาเหตุด้วยนะ!

แต่ แม้อาจารย์วีจะโมโห แต่เพื่อได้หอยวงศ์ย่อยหอยมือเสือในราคาถูก เขาก็ยังคงรักษาหน้าไว้ ยิ้มพลางกล่าว “สหาย เมื่อกี๊ตอนที่อยู่หน้าประตูนั้นเกิดเรื่องเข้าใจผิดนิดหน่อยระหว่างคุณกับฉัน แต่มันก็แค่เรื่องเล็กๆน้อยๆพูดให้เข้าใจกันก็จบแล้ว ถ้าเพียงเพราะล้างแค้น แล้วมาแข่งราคากับฉัน ก็ใจแคบเกินไปแล้วเปล่า?”

โดยส่วนตัวอาจารย์วีเตรียมเงินสิบห้าล้านเพื่อมาเอาวงศ์ย่อยหอยมือเสือโดยเฉพาะ ถ้าตัวเองแข่งกับเย่เฉินล่ะก็ ครั้งต่อไปให้ราคาต้องเกินสามสิบล้านแล้ว

เขาไม่ต้องการจ่ายเงินมากขนาดนี้!

ดังนั้น ต้องอดทนอดกลั้น และหวังว่าเย่เฉินจะถอนราคาออก

รอให้ตนเองได้วงศ์ย่อยหอยมือเสือมาในราคาสิบห้าล้านก่อน แล้วค่อยจัดการกับเขาก็ยังทัน!

เย่เฉินรู้ทันเขา จึงกล่าวอย่างเหยียดหยามว่า “หยุดไร้สาระได้ล่ะ ผมก็ชอบวงศ์ย่อยหอยมือเสือนี้เหมือนกัน ถ้าคุณมีปัญญาเสนอราคาก็เสนอมา ถ้าไม่มีปัญญาก็ไปตายซะ!”

หน้างานเต็มไปด้วยความอลหม่าน!

เชี้ย!

ไอ้สหายนี่มันไล่อาจารย์วีให้ไปตายซะ…...

หน้าด้านเกินไปแล้ว?

อาจารย์วีหน้านิ่ง แต่เพื่อประหยัดเงิน จึงพูดต่อว่า “ผมชอบวงศ์ย่อยหอยมือเสือนี่จริงๆ ให้เกียรติผมหน่อยได้ไหม?”

เย่เฉินเหลือบไปมองเขา แล้วกล่าวอย่างสงบว่า “ให้เกียรติคุณ? ผมรู้จักคุณหรอ?”

พูดจบ เย่เฉินก็ถามต่อ “เอ๊ะ คุณพูดมาตรงๆ ว่าคุณไม่มีปัญญาจ่ายเพิ่มแล้วใช่ไหม?”

สีหน้าของอาจารย์วีดูไม่ดีอย่างที่ดี ตั้งแต่ไหนแต่ไรไม่มีใครกล้าพูดกับเขาแบบนี้!

และดูอายุของอีกฝั่งก็น่าจะประมาณยี่สิบปี อ่อนวัยก่อนลูกศิษย์หรือหลานศิษย์ของเขาเสียอีก!

ภายใต้ความแค้นเคือง อาจารย์วีก็เบื่อที่จะรักษาภาพพจน์ตัวเองแล้ว จึงกล่าวอย่างเยือกเย็นว่า “ไม่คาดคิด ว่าเกียรติของวีจิ้งไห่อย่างฉัน จะถูกคนมองข้ามได้ขนาดนี้! ได้! ในเมื่อสู้กันอย่างเป็นธรรม งั้นใครให้ราคาสูงกว่าก็ได้ไป! ฉันก็อยากจะรู้ ว่าแกมีเงินเท่าไหร่ ที่จะมาแย่งวงศ์ย่อยหอยมือเสือกับฉัน!”

พูดจบ เขาก็พูดอย่างฮึกเหิมว่า “ฉันให้ห้าสิบล้าน!!”

เสียงเฮดังลั่น ผู้คนในงานเชียร์กันอีกครั้ง!

งานประมูลเปลี่ยนเป็นการพนัน บรรยากาศในงานครึกครื้นขึ้นมา!

กฏง่ายๆ!

ใครมีเงินมากกว่า!

คนนั้นก็คือราชาในการประมูลครั้งนี้!

อาจารย์วีคิดแบบง่ายๆ ถ้าตนค่อยๆเพิ่มราคาสู้กับเขา เกรงว่าจะต้องเสนอราคาไปเรื่อยๆไม่จบไม่สิ้น ดังนั้น ตนเองต้องให้ราคาที่ทำให้เขาตะลึง จึงเสนอไปเลยว่าห้าสิบล้าน เขาไม่กล้าตามแน่นอน!

แต่ ไม่มีใครนึกถึง สีหน้าเย่เฉินไม่เปลี่ยนแปลง พูดออกมาสองคำ

“ร้อยล้าน!”

ราคาประมูลเพิ่มขึ้นเป็นเท่าตัว!

บรรยากาศในงานครึกครื้น!

เพียงแค่ไม่กี่นาที ราคาของสิ่งนี้ได้สูงขึ้นเป็นสิบเท่าตัว กลายเป็นจุดโฟกัสในประวัติศาสตร์ของการประมูลเลยก็ว่าได้!

ฉินเอ้าตงอดไม่ได้ที่จะพูดเสียงดังขึ้นมาว่า “เย่เฉิน หยุดโอ้อวดได้ล่ะ แกมีเงินขนาดนั้นหรอ?”