ผมได้สืบทอดมรดกร้อยพันล้าน นิยาย บท 878
แชมเปญขวดละเกือบ2หมื่นหยวน ชีวิตนี้เขาไม่เคยแม้แต่จะได้กลิ่น ยิ่งไม่ต้องพูดถึงเรื่องเคยดื่มหรือเปล่า ดังนั้นเมื่อมีโอกาสแบบนี้ เขาก็จะต้องตักตวงให้เต็มที่
ในตอนนี้ เจิ้งเสียง หมารับใช้ของเจี่ยงหมิง ก็กินลูกหมูย่างไปด้วย พูดคิ้วขมวดไปด้วยว่า “ทำไมผมรู้สึกว่าตนเองได้กลายเป็นพวกพ้องของหวังโตวหยู ในเรื่องHello Mr. Billionaire สภาพเหตุการณ์ของพวกเราในตอนนี้ มันเหมือนกับภาพที่กำลังกินอาหารอย่างเมามันในภาพยนตร์ไม่มีผิด！”
พอพูดออกไป ก็ได้รับความเห็นเดียวของคนอื่นๆ ทุกคนก็พยักหน้ายิ้มพูดว่า “ใช่ๆ คล้ายๆ แบบนั้นเลย！”
เจิ้งเสียงก็ยิ้มพูดอีกว่า “ก็ได้อาศัยใบบุญของพี่หมิงนี่แหละ ขอบคุณพี่หมิงมาก！”
หลี่เสี่ยวเฟินก็อดพูดไม่ได้ว่า “ทำไมไปขอบคุณเจี่ยงหมิงคนเดียวล่ะ อาหารมื้อนี้เย่เฉินก็ออกเงินไปครึ่งหนึ่งเหมือนกันไม่ใช่หรือไง? ”
เจิ้งเสียงก็พูดอย่างไม่พอใจว่า “ผมกินในส่วนที่พี่หมิงจ่าย คุณกินในส่วนของเย่เฉินไป ดังนั้นคุณจะขอบคุณเขาก็ขอบคุณไป ไม่เกี่ยวกับผม”
ในตอนนี้ จ้าวโจ๋วเยว่ที่กำลังกินอาหารอย่างเมามัน ก็หยุดกินเพื่อมาพูดคุยเรื่องที่ทุกคนกำลังคุยกัน ในปากก็กำลังเคี้ยวเนื้อสัตว์หลายๆ อย่าง ปากก็พูดว่า “เอ่อ เมื่อครู่พวกคุณคุยอะไรกันนะ? Hello Mr. Billionaireอะไรนะ? ทำไมผมไม่เห็นรู้เรื่องเลย? ”
จ้าวเห้าก็ขมวดคิ้วถามว่า “ภาพยนตร์ไง！เรื่องHello Mr. Billionaire ที่ เสิ่นเถิง แสดงไง ก่อนหน้านี้หนังฉายออกมา คนซื้อตั๋วเพียบเลย นายไม่ได้ดูหรือ? ”
“โรงหนังหรือ? ” จ้าวโจ๋วเยว่ก็รีบพูดดูถูกว่า “ผมไม่ไปดูหนังในโรงหนังหรอก ทำไมผมจะต้องไปเสียเงินดูหนังที่พวกเขาแสดงด้วยล่ะ? ไอ้คนพวกนี้ก็อยากได้เงินกันจนเป็นบ้าไปแล้วมั้ง? ถ้าให้ดูฟรีก็ว่าไปอย่าง！ส่วนมากผมจะแหล่งดูหนังฟรีจากบนอินเทอร์เน็ต เดี๋ยวคืนนี้ผมไปขอแหล่งดูฟรีของคนอื่นเขาดีกว่า”
“ไอ้บื้อ！” จ้าวเห้าพูดเสียงเย็นว่า “จ้าวโจ๋วเยว่ นายนี่มีนิสัยชอบเอาเปรียบคนอื่นมากไปหรือเปล่า? คนอื่นเขาก็ถ่ายหนังลงทุนไปเป็นร้อยๆ ล้าน ยังมีผู้กำกับ ช่างกล้อง คนเขียนบท นักแสดง ต่างก็ใช้ทั้งแรงทั้งเวลาถ่ายทำ ถ้ามาให้คนอย่างนายดูฟรีหมด แล้วใครเขาจะทำถ่ายหนังอีกล่ะ? บริษัทถ่ายทำหนังก็เจ๊งตายพอดี? ”
จ้าวโจ๋วเยว่ได้ยินเจ้าห้าวต่อว่าตนเอง ก็พูดอย่างไม่พอใจว่า “อย่ามาทำเป็นพูดแบบนี้เลยว่ะ คนอย่างกูชอบเอาเปรียบ ชอบของฟรี ต่อให้ต้องเสียเงิน ผมก็ไม่ยอมจ่าย จะทำไมล่ะ? ไม่ได้รึไง? กูไม่เพียงจะไม่เงินมันนะ กูยังจะไปด่ามันบนโลกโซเชียลด้วย ด่ามันว่าถ่ายทำไม่ดี ด่ามันว่าแสดงไม่ดี ด่ามันว่าถ่ายทำช้ามาก แล้วมึงจะเข้ามายุ่งได้ไหมล่ะ? อย่ามาเสือกหน่อยเลย”
จ้าวเห้าก็พูดอย่างโมโหว่า “ไปเอาเปรียบคนอื่นเขา แล้วยังจะไปด่าเขาอีก? มึงนี่หน้าไม่อายจริงๆนะ พูดแบบนี้ไม่กลัวเวรกรรมรึไง！”
จ้าวโจ๋วเยว่ก็เบ้ปาก “เวรกรรมอะไรล่ะ? ถึงอย่างไรกูก็เป็นเด็กกำพร้าอยู่แล้ว กูจะต้องกลัวใครอีก? กลัวพ่อแม่กูตายรึไง? ”
ส่วนเจี่ยงหมิงก็จะ บีบคั้นเอาของที่มีค่าในเขาออกมาจนหมด โดยไม่ลังเล
พอถึงตอนนั้น เกรงว่าเขาก็คงจะต้องร้องไห้จนไม่เหลือน้ำตา
แต่ตนเองก็ไม่ใช่จะไม่อยากช่วยเขา
แต่เป็นเพราะคนแบบนี้ไม่รู้จักผิดชอบชั่วดี จนถึงตอนนี้ก็ยังไม่รู้ตัวอีก
นี่ทำให้เย่เฉินอยากจะเห็นจริงๆ ว่า จุดจบของจ้าวโจ๋วเยว่จะเป็นอย่างไร！
------------
บทใหม่
ประวัติการอ่าน
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: ผมได้สืบทอดมรดกร้อยพันล้าน
สมน้ำหน้าไอฉางควน เหมาะกับหม่าหลันดี ขี้โม้เหมือนกัน ว่าคนที่มีความสามารถว่ากระจอกเหมือนกัน หลงตัวเองเหมือนกัน พูดมาได้ไงมึงกับหานเหมยชิงเป้นคู่ฟ้าประทาน 5555 สมล่ะที่คบกังหม่าหลันได้...
ทั้งที่เป็นผู้ชาย แรงเยอะกว่า ตัวใหญ่ก็ว่า แต่กลัวกับอีหม่าหลันพูดขู่แค่นี้เนี่ยน่ะ ไม่น่าเกิดเป็นผู้ชายเลยมึงไอเชียวฉางควน กูคิดว่าเป็นตุ๊ด ปากบอกรอเหมยชิงมานาน อยากจะพัฒนาความสัมพันธ์ อยากจะมีเพศสัมพันธ์อยากจะอยู่กับเหมยชิง อยากแต่งงานกะเหมยชิงอีกครั้ง ทั้งที่เหมยชิงยอมกลับมาหาเพื่อมึง แต่มึงกลับไม่กล้าทำไรกะอีหม่าหลันสักอย่าฃ แค่หม่าหลันพูดขู่ว่าจะไปหาเรื่องเหมยชิง แทนที่จะให้เหมยชิงจ้างบอดีการ์ดมา อีหม่าก้ทำไรไม่ได้ล่ะ หรือไอฉางควนปกป้อง สู้กันจริงๆหม่าหลันก้สู้คงไม่ได้หรอก ทำมึงกลับกลัวหัวหด ชาตินี้ก้คงไม่ได้อยุ่กับคนรักหรอก ฝันไปเถอะมึง กระจอก...
ไม่ใช่ว่าข้อมูลของเย่เฉิน ตอนตั้งแต่9ขวบจนถึงปัจุบัน ไม่ใช่ว่าถังซื่อไห่ลบไปแล้วไม่ใช่หรอหรือเก้บซ่อนไว้ ถ้า้ป้นอย่างงี้ แสดงว่าองกรพั้วชิงก้สามารถหาได้เช่นกันดิ ถ้างั้น ไม่ใช่ว่าถังซื่อไห่มันลบออกข้อมูลตอนเด้กของพระเอกออกไปหรอกหรอ -.-"...
พูดมาได้ไงไม่ได้หวังเกินตัว แต่อยากมีลูกกะเย่เฉิน ถึงกับขนาดที่ว่าจะแอบมีความสัมพันกับพระเอกตอนหลับ แบบนี้ไม่ได้เรียกหวังเกินตัวเลยงั้นอ่าดิ 555 ผมชอบอ่านเรื่องโรงแมนติกน่ะ เพราะมันพอดี แต่เรื่องนี้อ่านแล้วไม่ฟินอ่ะ เรื่องความรักชายหญิง เพราะมันลุกหนักเกินไปจน จนไม่มีให้ลุ้นอาะ...
ไม่เข้าใจจริง ว่าทำไมต้องให้พระเอกชดเชย หรือชดใช้ความรักให้หญิงสาวพวกนี้ ถ้าเป้นกุ้ซิวอี้พอยอมรับได้เพราะ เป้นคู่หมั่นพระเอก แต่พวกที่เข้ามาหาพระเอก พระเอกก้แค่ช่วยไปเท่านั้น ให้จะได้สะดวกต่อการทำงานร่วมกัน ไม่ได้ช่วยเพราะรัก แต่พวกหล่อนกับบอกให้ชดใช้ ทั้งที่ที่พวกหล่อนมารักพระเอกแท้ๆ แต่กลับจะให้พระเอกชดใช้เนี่ยน่ะ...
เฮเลน่า แม่งก่น่ารังเกียจเกิ้น...
เฮเลน่ามึงก้ฝันกลางวันเกิ้น ถามหน่อยสู้ไรกับนานาโกะหรือกู้ซิวอิ้วอีกได้บ้าง เรื่องนี้ผู้หญิงแม่งก้มโนเก่งเกิน คิดว่าจะได้ใช้ชีวิตร่วมกับพระเอก 555...
แล้วตู้ไหชิง ไม่ใช่ผู้หญิงที่ไอซูเต้าขอแต่งงานหรอ ไม่รู้คนเขียน หรือคนแปลที่แปลมั่ว ซูเต้า ไม่เคยขอใครแต่งงาน แล้วไห่ชิงนั้นไม่ได้เรียกว่าขอแต่งงานหรอกหรอ 555...
พระเอกมันเป้นห่วงความรุ้สึกนานาโกะมากขนาดนั้น ไม่อยากให้เศร้าใจมากขนาดนี้น ทำไมไม่แต่งงานกับนานาโกะไปเลยล่ะ ขัดใจ ถ้าเป้นครอบครัวอื่นอยากยกความดีความชอบให้ลูกสาวอีกฝ่ายก้ไมาแปลก แต่ครอบครัวนานาโกะยังไงต่อให้ไม่ยกความดีความชอบให้นานาโกะ พ่อนานาโกะก้รักนานาโกะมากอยุ่ล่ะ แคร์ความรู้สึกนานาโกะมากขนาดนั้น แต่งงานไปนานาโกะไปเลย ได้จบๆ 555...
บางที อ.ก้เขียนลำเอียงเกินไป วานพั่วจวิ้นทำงานแค่ตายจนกว่าจะได้ยามา แต่ซูรั่วรี่ไม่ได้ทำไรเลย มาถึงก้ได้ยาล่ะ 555...