ผมได้สืบทอดมรดกร้อยพันล้าน นิยาย บท 880
จ้าวโจ๋วเยว่ก็รีบพูดว่า “พี่หมิง เมื่อครู่ผมได้ดูในแอปพลิเคชันหมดแล้ว มันบอกว่าให้ผมอัปโหลดรูปบัตรประชาชนทั้งด้านหน้าและด้านหลัง แต่บัตรประชาชนผมอยู่ที่หอพัก ไม่ได้พกมาด้วย เดี๋ยวผมกลับไป จะรีบอัปโหลดบัตรประชาชนเป็นอันดับแรกเลย แบบนี้ก็จะกู้เงินออกมาได้แล้ว！”
“ได้” เจี่ยงหมิงพยักหน้า รูดซิปไป แล้วพูดไปว่า “เรื่องนี้นายต้องรีบหน่อยนะ อย่าให้เสียโอกาสไปเด็ดขาด แล้วเดี๋ยวจะช่วยหาช่องทางให้เงินให้นายเพิ่ม”
พอจ้าวโจ๋วเยว่ได้ยินดังนั้น ก็ตื่นเต้น จนฉี่ราดมือตนเอง แต่เขาก็ไม่ได้สนใจอะไร แล้วก็รีบเช็ดกับกางเกงตนเอง จากนั้นก็หันหน้าไปถามเจี่ยงหมิงว่า “พี่หมิงครับ ช่องทางอะไรนะครับ? ชี้แนะน้องคนนี้ด้วยนะพี่！”
เจี่ยงหมิงก็บอกว่า “ง่ายๆ เลย ถ้านายรวบรวมเงิน6แสนมาให้ผม อาทิตย์เดียวผมสามารถหาเงินมาให้นายได้6แสน ถ้านายไปหายืมคนอื่นมาได้1ล้าน ผมก็สามารถหาเงินมาให้นายได้1ล้าน”
“ตอนที่นายยืมมา1ล้านหยวนนั้น ก็สามารถบอกกับเจ้าของเงินได้ ว่าจะให้ดอกเบี้ย2แสน คนอื่นก็น่าจะสนใจ แบบนี้ นายก็จะได้ส่วนต่างของดอกเบี้ย8แสนหยวนแล้ว ไม่ดีใจแย่เลยรึ? ”
พอถึงตอนนั้นไม่ต้องพูดถึงเงินสินสอดแค่3แสนเลย ต่อให้เป็นเถ้าแก่ใหญ่ไปซื้อคอนโด3ห้องนอนก็ยังได้เลย”
พอจ้าวโจ๋วเยว่ได้ยินดังนั้น ก็ตื่นเต้นจนอดใจไม่ได้
แต่ว่า เขาก็ยังไม่รู้ว่า ตนเองจะยืมเงินใครที่ไหน
ตนเองก็เป็นลูกกำพร้า ไม่มีญาติพี่น้องที่ไหน แล้วใครจะยอมให้ตนเองยืมเงินมากมายขนาดนี้?
เจี่ยงหมิงเห็นเขากำลังกังวล ก็รู้ว่าเขาคงจะกำลังคิดปัญหานี้อยู่แน่ๆ ก็เลยแกล้งออกความเห็นให้เขาว่า “จริงๆ แล้วนายสามารถไปหาแฟนสาวของนายนะ แล้วบอกเธอว่า นายสามารถไปหาเงินมาได้ ขอเพียงไปลงทุน1ล้าน หนึ่งสัปดาห์ก็ได้ดอกเบี้ยเป็นเงิน2แสน！”
“ให้เธอไปถามแม่ของเธอ ก็คือว่าที่แม่ยายของนายนั่นแหละ ว่าสนใจไหม ถ้าว่าที่แม่ยายของนายสนใจล่ะก็ เธอไม่เพียงจะให้เงินนายมา1ล้าน แถมตอนที่นายได้ดอกเบี้ยมา2แสนนั้น ยังก็ยังคิดว่าลูกเขยแบบนายที่เก่งมาก มีความสามารถดี”
“แบบนี้ นายไม่เพียงจะได้ส่วนต่างของดอกเบี้ยมา8แสน แถมยังได้ใจของว่าที่แม่ยายของนายด้วย ยิงปืนนัดเดียว ได้นกสองตัวเลย！”
พอจ้าวโจ๋วเยว่ได้ยินดังนั้น ก็ตื่นเต้นขึ้นมาอีก
เขามักจะถูกว่าที่แม่ยายดูถูกบ่อยๆ แต่ตอนนี้มีโอกาสยืดอกอย่างมั่นใจเสียที！
จากนั้นเขาก็รีบพูดว่า “พี่หมิงวางใจได้เลย คืนนี้พอผมกลับไป ก็จะโทรไปหาแฟนผมแล้วบอกเรื่องทั้งหมด”
เจี่ยงหมิงพยักหน้า ก็รูดซิปกางเกง มื้อก็ไม่ล้าง แล้วพูดกับจ้าวโจ๋วเยว่ว่า “เดี๋ยวผมจะไปที่เคาน์เตอร์หน่อย นายกลับไปก่อนเลย”
พนักงานก็ตอบว่า “คุณผู้ชายแซ่ เย่ มาออกบิลไปครับ ชื่อว่า เย่เฉิน น่าจะมากับคุณผู้ชายนะครับ? ”
“เวรแล้ว！”
เจี่ยงหมิงได้ยินดังนั้น ก็แทบจะกระอักเลือด！
บิลถูกเย่เฉินแย่งไปแล้ว งั้นตนเองก็ไม่มีวิธีไปเบิกเงินแล้วน่ะสิ！
งั้นก็แสดงว่า อาหารมื้อนี้ ตนเองไม่เพียงจะไม่ได้เงิน แถมยังต้องเสียเงินไปแสนหนึ่งงั้นหรือนี่？！
พอคิดถึงจุดนี้ เขาก็กัดฟันพูดในลำคอว่า “ไอ้สารเลวเย่เฉินนี่อีกแล้ว！”
------------
บทใหม่
ประวัติการอ่าน
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: ผมได้สืบทอดมรดกร้อยพันล้าน
สมน้ำหน้าไอฉางควน เหมาะกับหม่าหลันดี ขี้โม้เหมือนกัน ว่าคนที่มีความสามารถว่ากระจอกเหมือนกัน หลงตัวเองเหมือนกัน พูดมาได้ไงมึงกับหานเหมยชิงเป้นคู่ฟ้าประทาน 5555 สมล่ะที่คบกังหม่าหลันได้...
ทั้งที่เป็นผู้ชาย แรงเยอะกว่า ตัวใหญ่ก็ว่า แต่กลัวกับอีหม่าหลันพูดขู่แค่นี้เนี่ยน่ะ ไม่น่าเกิดเป็นผู้ชายเลยมึงไอเชียวฉางควน กูคิดว่าเป็นตุ๊ด ปากบอกรอเหมยชิงมานาน อยากจะพัฒนาความสัมพันธ์ อยากจะมีเพศสัมพันธ์อยากจะอยู่กับเหมยชิง อยากแต่งงานกะเหมยชิงอีกครั้ง ทั้งที่เหมยชิงยอมกลับมาหาเพื่อมึง แต่มึงกลับไม่กล้าทำไรกะอีหม่าหลันสักอย่าฃ แค่หม่าหลันพูดขู่ว่าจะไปหาเรื่องเหมยชิง แทนที่จะให้เหมยชิงจ้างบอดีการ์ดมา อีหม่าก้ทำไรไม่ได้ล่ะ หรือไอฉางควนปกป้อง สู้กันจริงๆหม่าหลันก้สู้คงไม่ได้หรอก ทำมึงกลับกลัวหัวหด ชาตินี้ก้คงไม่ได้อยุ่กับคนรักหรอก ฝันไปเถอะมึง กระจอก...
ไม่ใช่ว่าข้อมูลของเย่เฉิน ตอนตั้งแต่9ขวบจนถึงปัจุบัน ไม่ใช่ว่าถังซื่อไห่ลบไปแล้วไม่ใช่หรอหรือเก้บซ่อนไว้ ถ้า้ป้นอย่างงี้ แสดงว่าองกรพั้วชิงก้สามารถหาได้เช่นกันดิ ถ้างั้น ไม่ใช่ว่าถังซื่อไห่มันลบออกข้อมูลตอนเด้กของพระเอกออกไปหรอกหรอ -.-"...
พูดมาได้ไงไม่ได้หวังเกินตัว แต่อยากมีลูกกะเย่เฉิน ถึงกับขนาดที่ว่าจะแอบมีความสัมพันกับพระเอกตอนหลับ แบบนี้ไม่ได้เรียกหวังเกินตัวเลยงั้นอ่าดิ 555 ผมชอบอ่านเรื่องโรงแมนติกน่ะ เพราะมันพอดี แต่เรื่องนี้อ่านแล้วไม่ฟินอ่ะ เรื่องความรักชายหญิง เพราะมันลุกหนักเกินไปจน จนไม่มีให้ลุ้นอาะ...
ไม่เข้าใจจริง ว่าทำไมต้องให้พระเอกชดเชย หรือชดใช้ความรักให้หญิงสาวพวกนี้ ถ้าเป้นกุ้ซิวอี้พอยอมรับได้เพราะ เป้นคู่หมั่นพระเอก แต่พวกที่เข้ามาหาพระเอก พระเอกก้แค่ช่วยไปเท่านั้น ให้จะได้สะดวกต่อการทำงานร่วมกัน ไม่ได้ช่วยเพราะรัก แต่พวกหล่อนกับบอกให้ชดใช้ ทั้งที่ที่พวกหล่อนมารักพระเอกแท้ๆ แต่กลับจะให้พระเอกชดใช้เนี่ยน่ะ...
เฮเลน่า แม่งก่น่ารังเกียจเกิ้น...
เฮเลน่ามึงก้ฝันกลางวันเกิ้น ถามหน่อยสู้ไรกับนานาโกะหรือกู้ซิวอิ้วอีกได้บ้าง เรื่องนี้ผู้หญิงแม่งก้มโนเก่งเกิน คิดว่าจะได้ใช้ชีวิตร่วมกับพระเอก 555...
แล้วตู้ไหชิง ไม่ใช่ผู้หญิงที่ไอซูเต้าขอแต่งงานหรอ ไม่รู้คนเขียน หรือคนแปลที่แปลมั่ว ซูเต้า ไม่เคยขอใครแต่งงาน แล้วไห่ชิงนั้นไม่ได้เรียกว่าขอแต่งงานหรอกหรอ 555...
พระเอกมันเป้นห่วงความรุ้สึกนานาโกะมากขนาดนั้น ไม่อยากให้เศร้าใจมากขนาดนี้น ทำไมไม่แต่งงานกับนานาโกะไปเลยล่ะ ขัดใจ ถ้าเป้นครอบครัวอื่นอยากยกความดีความชอบให้ลูกสาวอีกฝ่ายก้ไมาแปลก แต่ครอบครัวนานาโกะยังไงต่อให้ไม่ยกความดีความชอบให้นานาโกะ พ่อนานาโกะก้รักนานาโกะมากอยุ่ล่ะ แคร์ความรู้สึกนานาโกะมากขนาดนั้น แต่งงานไปนานาโกะไปเลย ได้จบๆ 555...
บางที อ.ก้เขียนลำเอียงเกินไป วานพั่วจวิ้นทำงานแค่ตายจนกว่าจะได้ยามา แต่ซูรั่วรี่ไม่ได้ทำไรเลย มาถึงก้ได้ยาล่ะ 555...