ผมได้สืบทอดมรดกร้อยพันล้าน นิยาย บท 886
โดยเฉพาะเจี่ยงหมิง ใบหน้าถึงกับงงไปเลย
เกิดอะไรขึ้น？2 ล้านเข้าบัญชีจริงๆเหรอ？
เย่เฉินเป็นผู้ชายจนที่แต่งงานเข้าบ้านฝ่ายหญิงเพื่อเกาะผู้หญิงกินไม่ใช่เหรอ เขาจะมีเงินมากมายขนาดนี้ได้ยังไงกัน？！
คนอื่นๆต่างก็ตระหนักถึงว่าก่อนหน้านี้ตัวเองดูถูกเย่เฉินแล้ว คิดไม่ถึงจริงๆ แม้ว่าเย่เฉินจะเป็นลูกเขยที่แต่งงานเข้าบ้านฝ่ายหญิง แต่จู่ๆก็มีความสามารถที่ยิ่งใหญ่ขนาดนี้
ไม่เพียงแค่บริจาคเงิน 1ล้านจนทำให้คนตกใจแล้ว เพื่อนของเขา ได้ยินว่าเขาบริจาคเงิน 1ล้าน แต่ถึงจะไร้ญาติผูกมิตรกับสถานเลี้ยงเด็กกำพร้าก็ยอมที่จะบริจาคเงินให้ 1 ล้าน นี้เป็นเพื่อนแบบไหนกันแน่？สุดยอดขนาดนี้？
ในเวลานี้ เย่เฉินลุกขึ้นยืน มองไปยังเจี่ยงหมิงที่มีสีหน้าที่ตกใจและสับสนวุ่นวาย พูดว่า : “เจี่ยงหมิง เหมือนว่าโทรศัพท์ของคนอื่นๆจะบันทึกวิดีโอไว้นะ ตอนนี้เงิน 1ล้านของฉันเข้าบัญชีแล้ว งั้นเงิน 1 ล้านของนายล่ะ เมื่อไหร่จะเข้าบัญชี？”
ในเวลานี้เจี่ยงหมิงมึนงงแล้วจริงๆ อย่าว่าแต่ให้เขาบริจาคเงิน 1 ล้านเลย ตอนนี้แม้แต่ 1แสนก็ยังไม่แน่เลยว่าเขาจะหามาได้
ที่ยิ่งสำคัญไปกว่านั้นก็คือ เขายังมีปัญหาใหญ่ที่รอเขาไปสะสางอยู่ ถ้าหากไม่สามารถสะสางปัญหาใหญ่ได้ เขาคงจะถูกสับเป็นหมื่นท่อนแน่
คิดมาถึงตรงนี้ เจี่ยงหมิงก็เข้าใจดี ไม่ว่าจะยังไงตัวเองก็ไม่มีทางชนะ อีกอย่างวันนี้ตัวเองก็เสียหน้าไปแล้ว คิดอยากจะกู้คืนกลับมาก็กู้คืนมาไม่ได้แล้ว
ดังนั้นเขาจึงไม่คำนึกถึงอะไรแล้ว ทุ่มสุดตัว พูดกับเย่เฉินว่า : “เย่เฉิน ในเมื่อนายมีเงินมากมายขนาดนี้ สู้เอาออกมา ให้ฉันช่วยนำไปลงทุนให้ไม่ดีกว่าเหรอ ฉันรับรองว่าในหนึ่งสัปดาห์นายจะได้เป็นสองเท่า！ ”
เย่เฉินยิ้มพร้อมพูดว่า : “ทำไมเหรอ？10ล้าน ไม่บริจาคแล้วเหรอ？”
เจี่ยงหมิงพูดอย่างเก้ๆกังๆว่า : “นายพูดตลกแล้ว แม้ว่าฉันจะมีชีวิตที่ดี แต่ก็ไม่ได้มีเงินมากมายขนาดนั้นวันนี้เป็นเพราะฉันมีตาหามีแววไม่ ขอให้นายได้โปรดให้อภัย อย่าได้ถือสาคนที่มีความรู้ต้อยต่ำอย่างฉันเลย ”
คนอื่นๆต่างก็เอ่ยปากพูดเยาะเย้ยว่า : “เจี่ยงหมิง นี่นายก็ทำกันเกินไปแล้ว เย่เฉินก็บริจาคเงิน 1ล้านออกมาแล้ว แม้แต่เพื่อนของเย่เฉินก็บริจาคอีก 1ล้านแล้ว นายก็น่าจะรักษาคำพูดของนายหน่อยนะ？แม้ว่านายจะไม่มีเงินถึง 10 ล้าน แม้ว่าจะบริจาค 1ล้าน ก็พอถูๆไถๆไปได้！”
สีหน้าจองเจี่ยงหมิงดูแย่อย่างมาก แต่เรื่องก็มาถึงตอนนี้แล้ว แม้ว่าเขาจะโดนตีจนใบหน้าแดงก่ำ ก็ไม่กล้าจะเสแสร้งอีกแล้ว
จ้าวเห้าเห็นเขาวิ่งออกไป อดไม่ได้ที่จะถอนหายใจพร้อมพูดว่า : “เย่เฉิน ไม่ควรจะให้เขาหนีไปนะ！ควรจะให้เขาอยู่ที่นี่ บีบบังคับให้เขาบริจาคเงิน！”
เย่เป็นยิ้มอย่างไม่แยแส : “งั้นฉันก็กลายเป็นคนชั่วแล้วน่ะสิ？ไม่เป็นไร ให้เขาไปเถอะคนที่ชั่วร้ายจะต้องมีคนที่ชั่วร้ายกว่ามาทำให้ทนทุกข์ ”
จ้าวโจ๋วเยว่ที่ชอบเอาเปรียบมองเจี่ยงหมิงที่วิ่งออกไป เกิดความเครียดในใจ กลัวว่าตัวเองจะขอเมียไม่ได้ รีบลุกขึ้นยืนแล้วไล่ตามไป
เขาเพิ่งจะไป เจิ้งเสียงสุนัขรับใช้ก่อนหน้านี้ของเจี่ยงหมิง ก็พูดอย่างดูถูกว่า : “ถือว่าฉันมองเจี่ยงหมิงคนนี้ออกแล้ว ชอบเสแสร้งเกินไป！แม่งเอ้ย ชนรถPhaetonของคนอื่นคุกเข่าร้องไห้เหมือนหมา มาถึงที่นี่ ยังมีหน้ามาบอกว่า Phaetonเป็นของตัวเอง เป็นขยะจริงๆ ต่อไปฉันจะต้องสลัดพวกเสแสร้งแบบนี้ออกไปให้หมด！”
ทุกคนต่างตกใจ รีบไล่ถามว่า : “ชนรถPhaetonของคนอื่นแล้ว？มันเกิดเรื่องอะไรขึ้นกันแน่？！”
------------
บทใหม่
ประวัติการอ่าน
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: ผมได้สืบทอดมรดกร้อยพันล้าน
สมน้ำหน้าไอฉางควน เหมาะกับหม่าหลันดี ขี้โม้เหมือนกัน ว่าคนที่มีความสามารถว่ากระจอกเหมือนกัน หลงตัวเองเหมือนกัน พูดมาได้ไงมึงกับหานเหมยชิงเป้นคู่ฟ้าประทาน 5555 สมล่ะที่คบกังหม่าหลันได้...
ทั้งที่เป็นผู้ชาย แรงเยอะกว่า ตัวใหญ่ก็ว่า แต่กลัวกับอีหม่าหลันพูดขู่แค่นี้เนี่ยน่ะ ไม่น่าเกิดเป็นผู้ชายเลยมึงไอเชียวฉางควน กูคิดว่าเป็นตุ๊ด ปากบอกรอเหมยชิงมานาน อยากจะพัฒนาความสัมพันธ์ อยากจะมีเพศสัมพันธ์อยากจะอยู่กับเหมยชิง อยากแต่งงานกะเหมยชิงอีกครั้ง ทั้งที่เหมยชิงยอมกลับมาหาเพื่อมึง แต่มึงกลับไม่กล้าทำไรกะอีหม่าหลันสักอย่าฃ แค่หม่าหลันพูดขู่ว่าจะไปหาเรื่องเหมยชิง แทนที่จะให้เหมยชิงจ้างบอดีการ์ดมา อีหม่าก้ทำไรไม่ได้ล่ะ หรือไอฉางควนปกป้อง สู้กันจริงๆหม่าหลันก้สู้คงไม่ได้หรอก ทำมึงกลับกลัวหัวหด ชาตินี้ก้คงไม่ได้อยุ่กับคนรักหรอก ฝันไปเถอะมึง กระจอก...
ไม่ใช่ว่าข้อมูลของเย่เฉิน ตอนตั้งแต่9ขวบจนถึงปัจุบัน ไม่ใช่ว่าถังซื่อไห่ลบไปแล้วไม่ใช่หรอหรือเก้บซ่อนไว้ ถ้า้ป้นอย่างงี้ แสดงว่าองกรพั้วชิงก้สามารถหาได้เช่นกันดิ ถ้างั้น ไม่ใช่ว่าถังซื่อไห่มันลบออกข้อมูลตอนเด้กของพระเอกออกไปหรอกหรอ -.-"...
พูดมาได้ไงไม่ได้หวังเกินตัว แต่อยากมีลูกกะเย่เฉิน ถึงกับขนาดที่ว่าจะแอบมีความสัมพันกับพระเอกตอนหลับ แบบนี้ไม่ได้เรียกหวังเกินตัวเลยงั้นอ่าดิ 555 ผมชอบอ่านเรื่องโรงแมนติกน่ะ เพราะมันพอดี แต่เรื่องนี้อ่านแล้วไม่ฟินอ่ะ เรื่องความรักชายหญิง เพราะมันลุกหนักเกินไปจน จนไม่มีให้ลุ้นอาะ...
ไม่เข้าใจจริง ว่าทำไมต้องให้พระเอกชดเชย หรือชดใช้ความรักให้หญิงสาวพวกนี้ ถ้าเป้นกุ้ซิวอี้พอยอมรับได้เพราะ เป้นคู่หมั่นพระเอก แต่พวกที่เข้ามาหาพระเอก พระเอกก้แค่ช่วยไปเท่านั้น ให้จะได้สะดวกต่อการทำงานร่วมกัน ไม่ได้ช่วยเพราะรัก แต่พวกหล่อนกับบอกให้ชดใช้ ทั้งที่ที่พวกหล่อนมารักพระเอกแท้ๆ แต่กลับจะให้พระเอกชดใช้เนี่ยน่ะ...
เฮเลน่า แม่งก่น่ารังเกียจเกิ้น...
เฮเลน่ามึงก้ฝันกลางวันเกิ้น ถามหน่อยสู้ไรกับนานาโกะหรือกู้ซิวอิ้วอีกได้บ้าง เรื่องนี้ผู้หญิงแม่งก้มโนเก่งเกิน คิดว่าจะได้ใช้ชีวิตร่วมกับพระเอก 555...
แล้วตู้ไหชิง ไม่ใช่ผู้หญิงที่ไอซูเต้าขอแต่งงานหรอ ไม่รู้คนเขียน หรือคนแปลที่แปลมั่ว ซูเต้า ไม่เคยขอใครแต่งงาน แล้วไห่ชิงนั้นไม่ได้เรียกว่าขอแต่งงานหรอกหรอ 555...
พระเอกมันเป้นห่วงความรุ้สึกนานาโกะมากขนาดนั้น ไม่อยากให้เศร้าใจมากขนาดนี้น ทำไมไม่แต่งงานกับนานาโกะไปเลยล่ะ ขัดใจ ถ้าเป้นครอบครัวอื่นอยากยกความดีความชอบให้ลูกสาวอีกฝ่ายก้ไมาแปลก แต่ครอบครัวนานาโกะยังไงต่อให้ไม่ยกความดีความชอบให้นานาโกะ พ่อนานาโกะก้รักนานาโกะมากอยุ่ล่ะ แคร์ความรู้สึกนานาโกะมากขนาดนั้น แต่งงานไปนานาโกะไปเลย ได้จบๆ 555...
บางที อ.ก้เขียนลำเอียงเกินไป วานพั่วจวิ้นทำงานแค่ตายจนกว่าจะได้ยามา แต่ซูรั่วรี่ไม่ได้ทำไรเลย มาถึงก้ได้ยาล่ะ 555...