ผมได้สืบทอดมรดกร้อยพันล้าน นิยาย บท 893

จ้าวเห้ามองไปยังเย่เฉินที่จับมือของเซียวชูหรัน โชว์ความรัก ในใจก็รู้สึกดีใจกับเพื่อนสนิทมาก

ดังนั้นเขาจึงรีบรินเหล้าอีกแก้วหนึ่ง พูดว่า : “มา เย่เฉิน เพื่อนรัก ฉันขอชนให้กับคู่สามีภรรยาอย่างพวกนาย ขอให้พวกนายมีความรักยิ่งๆขึ้นไป มีลูกไวๆนะ！”

เซียวชูหรันก็มีสีหน้าที่แดงก่ำทันที เมื่อพูดถึงว่าให้มีลูกไวๆ เธอก็รู้สึกเขินอายอย่างมาก

เย่เฉินกลับว่าพูดด้วยใบหน้าที่ยิ้มแย้มว่า : “ขอบคุณนะเพื่อน ฉันจะพยายามอย่างแน่นอน！”

เซียวชูหรันก็ยิ่งจะเขินอาย มือข้างนึงที่โดนเขาจับเอาไว้ ส่วนมืออีกข้างนึงก็วางไว้ใต้โต๊ะ หยิกที่ต้นขาของเขาอย่างแรงๆ

เย่เฉินเจ็บจนหน้าตาบิดเบี้ยว แต่ไม่กล้าที่จะส่งเสียงออกมา ทำได้เพียงรีบยกแก้วเหล้าขึ้นมา พูดกับจ้าวเห้าว่า : “มา หมดแก้ว！”

ดื่มจนหมดแก้วแล้ว จู่ๆเย่เฉินก็คิดขึ้นมาได้ว่าจ้าวเห้าที่งานที่เมืองไห่ ก็เอ่ยถามว่า : “จริงสิจ้าวเห้า ตอนนี้นายทำงานที่บริษัทอะไรที่เมืองไห่เหรอ？อาชีพอะไร？นายทำตำแหน่งอะไรเหรอ？”

จ้าวเห้าพูดอธิบายว่า : “ฉันทำงานที่บริษัทอุปกรณ์ให้ความสว่างที่เมืองไห่ งานหลักๆเลยก็เป็นพนักงานขาย บริษัทของเราอยู่ในเครือไท่หลายกรุ๊ป ”

“ไท่หลายกรุ๊ป？” เย่เฉินขมวดคิ้วพร้อมเอ่ยถามว่า : “เถ้าแก่ของไท่หลายกรุ๊ป น่าจะเป็นหลี่ไท่หลายมหาเศรษฐีอันดับต้นๆของเมืองไห่สินะ？ ”

จ้าวเห้าพยักหน้า ยิ้มพร้อมพูดว่า : “นายก็รู้จักหลี่ไท่หลายเหรอ”

เย่เฉินยิ้มพร้อมพูดว่า : “ไม่เพียงแค่รู้จักนะ ฉันยังเคยเจอเขาด้วย”

“จริงเหรอ？” จ้าวเห้าเอ่ยพูดอย่างตกใจว่า : “ปกติแล้วประธานกรรมการหลี่ของเราโผล่หน้าอยู่แว่บๆ พริบตาเดียวก็หายตัวไป​แล้ว มีเพียงแค่คนของสำนักงานใหญ่เท่านั้นถึงจะมีโอกาสเจอตัวเขา คนระดับล่างของบริษัทเล็กๆอย่างเรา ไม่มีโอกาสได้เจอประธานกรรมการหลี่เลย”

หลี่ไท่หลายอยู่ที่เมืองไห่ โดยพื้นฐานแล้วก็เป็นเจ้าพ่อคนหนึ่ง บริษัทที่อยู่ภายใต้การควบคุมมีมากมาย ธุรกิจอุตสาหกรรมก็มีมากมาย

บริษัทอุปกรณ์ให้ความสว่างที่จ้าวเห้าอยู่ จริงๆแล้วเป็นเพียงอุตสาหกรรมขนาดเล็กที่อยู่ภายใต้หลี่ไท่หลาย อย่าว่าแต่จ้าวเห้าเลย แม้แต่ผู้รับผิดชอบของบริษัทอุปกรณ์ให้ความสว่างเอง ก็ไม่ได้มีโอกาสเจอหลี่ไท่หลายสักเท่าไหร่

ดังนั้น จ้าวเห้าจึงตกใจและอยากรู้เรื่องที่เย่เฉินเคยพบกับภายใต้หลี่ไท่หลายเป็นอย่างมาก

ดังนั้นเขาจึงถามว่า : “เย่เฉิน นายไปเจอประธานกรรมการหลี่ของเราได้ยังไงเหรอ？”

เย่เฉินยิ้มพร้อมพูดว่า : “ก่อนหน้านี้มีเพื่อนคนหนึ่งจัดงานปาร์ตี้ ฉันก็ได้เข้าร่วมด้วย ได้เจอกับเขาพอดี เขาก็อยู่ด้วย”

ตอนที่เย่เฉินเจอหลี่ไท่หลายครั้งแรก เป็นเพราะซ่งหวั่นถิงเชิญให้ตัวเองไปดูหยก ในตอนนั้นหลี่ไท่หลายก็มีความคิดเห็นกับหยกชิ้นนั้น ถึงขนาดที่ว่าพาผู้เชี่ยวชาญไปให้เขาเห็นถึงความสุดยอด สุดท้ายกลโกงนั่นถูกตัวเองมองออกแล้ว

ต่อมาตอนที่ตัวเองใช้สายฟ้าผ่าวีจิ้งไห่ตาย หลี่ไท่หลายก็ไป แม้ว่าตัวเองจะไม่ได้สนิทสนมอะไรกับเขา แต่ว่าเขาก็แสดงความนับถือกับตัวเองเสมอมา

ถึงอย่างไรในสายตาของผู้คนตัวเองก็เป็นกลุ่มพวกซวนซวนนั่น ผู้เยี่ยมยอดแห่งภาคใต้ที่สูงสุด

ในเมื่อจ้าวเห้าทำงานบริษัทที่อยู่ในเครือของหลี่ไท่หลาย งั้นตัวเองสามารถช่วยได้ก็ควรช่วยเหลือเขาสักหน่อย

ดังนั้น เย่เฉินพูดกับจ้าวเห้าว่า : “อย่างนี้แล้วกัน ฉันจะโทรหาหลี่ไท่หลาย ให้เขาจัดงานใหม่ให้แก่นาย”

“อะไรนะ？！นายรู้จักประธานกรรมการหลี่？” จ้าวเห้ามองไปยังเย่เฉินด้วยความตกใจอย่างมาก

เดิมทีเขาคิดว่า เย่เฉินเพียงแค่มีโอกาสได้เจอประธานกรรมการหลี่ที่งานปาร์ตี้เท่านั้น แต่คงจะไม่ได้มีโอกาสสานสัมพันธ์อะไรกับประธานกรรมการหลี่

และไม่ใช่ว่าเขาจะดูถูกเพื่อนของตัวเอง แต่สิ่งสำคัญคือสถานะของประธานกรรมการหลี่เห็นได้ชัดว่าสูงส่ง ถึงอย่างไรก็เป็นมหาเศรษฐีของเมืองไห่ ในสายตาของเขาค่อนข้างที่จะสูงเกินเอื้อมจริงๆ

เมื่อคนอื่นๆได้ยินคำพูดของเย่เฉิน ก็อดไม่ได้ที่จะตกใจ

ชื่อเสียงของหลี่ไท่ไหลมหาเศรษฐีเมืองไห่ ทุกคนล้วนแต่เคยได้ยินมา แม้ว่าเขาจะยอดเยี่ยมสูงตระกูลซ่งไม่ได้ แต่อย่างน้อยก็เป็นครอบครัวที่ร่ำรวยมากมีฐานะทางสังคมกว่าหลายหมื่นล้าน

คิดไม่ถึงว่าเย่เฉินจะรู้จักกับคนใหญ่คนโตอย่างนี้！

------------