ผมได้สืบทอดมรดกร้อยพันล้าน นิยาย บท 893
จ้าวเห้ามองไปยังเย่เฉินที่จับมือของเซียวชูหรัน โชว์ความรัก ในใจก็รู้สึกดีใจกับเพื่อนสนิทมาก
ดังนั้นเขาจึงรีบรินเหล้าอีกแก้วหนึ่ง พูดว่า : “มา เย่เฉิน เพื่อนรัก ฉันขอชนให้กับคู่สามีภรรยาอย่างพวกนาย ขอให้พวกนายมีความรักยิ่งๆขึ้นไป มีลูกไวๆนะ！”
เซียวชูหรันก็มีสีหน้าที่แดงก่ำทันที เมื่อพูดถึงว่าให้มีลูกไวๆ เธอก็รู้สึกเขินอายอย่างมาก
เย่เฉินกลับว่าพูดด้วยใบหน้าที่ยิ้มแย้มว่า : “ขอบคุณนะเพื่อน ฉันจะพยายามอย่างแน่นอน！”
เซียวชูหรันก็ยิ่งจะเขินอาย มือข้างนึงที่โดนเขาจับเอาไว้ ส่วนมืออีกข้างนึงก็วางไว้ใต้โต๊ะ หยิกที่ต้นขาของเขาอย่างแรงๆ
เย่เฉินเจ็บจนหน้าตาบิดเบี้ยว แต่ไม่กล้าที่จะส่งเสียงออกมา ทำได้เพียงรีบยกแก้วเหล้าขึ้นมา พูดกับจ้าวเห้าว่า : “มา หมดแก้ว！”
ดื่มจนหมดแก้วแล้ว จู่ๆเย่เฉินก็คิดขึ้นมาได้ว่าจ้าวเห้าที่งานที่เมืองไห่ ก็เอ่ยถามว่า : “จริงสิจ้าวเห้า ตอนนี้นายทำงานที่บริษัทอะไรที่เมืองไห่เหรอ？อาชีพอะไร？นายทำตำแหน่งอะไรเหรอ？”
จ้าวเห้าพูดอธิบายว่า : “ฉันทำงานที่บริษัทอุปกรณ์ให้ความสว่างที่เมืองไห่ งานหลักๆเลยก็เป็นพนักงานขาย บริษัทของเราอยู่ในเครือไท่หลายกรุ๊ป ”
“ไท่หลายกรุ๊ป？” เย่เฉินขมวดคิ้วพร้อมเอ่ยถามว่า : “เถ้าแก่ของไท่หลายกรุ๊ป น่าจะเป็นหลี่ไท่หลายมหาเศรษฐีอันดับต้นๆของเมืองไห่สินะ？ ”
จ้าวเห้าพยักหน้า ยิ้มพร้อมพูดว่า : “นายก็รู้จักหลี่ไท่หลายเหรอ”
เย่เฉินยิ้มพร้อมพูดว่า : “ไม่เพียงแค่รู้จักนะ ฉันยังเคยเจอเขาด้วย”
“จริงเหรอ？” จ้าวเห้าเอ่ยพูดอย่างตกใจว่า : “ปกติแล้วประธานกรรมการหลี่ของเราโผล่หน้าอยู่แว่บๆ พริบตาเดียวก็หายตัวไปแล้ว มีเพียงแค่คนของสำนักงานใหญ่เท่านั้นถึงจะมีโอกาสเจอตัวเขา คนระดับล่างของบริษัทเล็กๆอย่างเรา ไม่มีโอกาสได้เจอประธานกรรมการหลี่เลย”
หลี่ไท่หลายอยู่ที่เมืองไห่ โดยพื้นฐานแล้วก็เป็นเจ้าพ่อคนหนึ่ง บริษัทที่อยู่ภายใต้การควบคุมมีมากมาย ธุรกิจอุตสาหกรรมก็มีมากมาย
บริษัทอุปกรณ์ให้ความสว่างที่จ้าวเห้าอยู่ จริงๆแล้วเป็นเพียงอุตสาหกรรมขนาดเล็กที่อยู่ภายใต้หลี่ไท่หลาย อย่าว่าแต่จ้าวเห้าเลย แม้แต่ผู้รับผิดชอบของบริษัทอุปกรณ์ให้ความสว่างเอง ก็ไม่ได้มีโอกาสเจอหลี่ไท่หลายสักเท่าไหร่
“อะไรนะ？！นายรู้จักประธานกรรมการหลี่？” จ้าวเห้ามองไปยังเย่เฉินด้วยความตกใจอย่างมาก
เดิมทีเขาคิดว่า เย่เฉินเพียงแค่มีโอกาสได้เจอประธานกรรมการหลี่ที่งานปาร์ตี้เท่านั้น แต่คงจะไม่ได้มีโอกาสสานสัมพันธ์อะไรกับประธานกรรมการหลี่
และไม่ใช่ว่าเขาจะดูถูกเพื่อนของตัวเอง แต่สิ่งสำคัญคือสถานะของประธานกรรมการหลี่เห็นได้ชัดว่าสูงส่ง ถึงอย่างไรก็เป็นมหาเศรษฐีของเมืองไห่ ในสายตาของเขาค่อนข้างที่จะสูงเกินเอื้อมจริงๆ
เมื่อคนอื่นๆได้ยินคำพูดของเย่เฉิน ก็อดไม่ได้ที่จะตกใจ
ชื่อเสียงของหลี่ไท่ไหลมหาเศรษฐีเมืองไห่ ทุกคนล้วนแต่เคยได้ยินมา แม้ว่าเขาจะยอดเยี่ยมสูงตระกูลซ่งไม่ได้ แต่อย่างน้อยก็เป็นครอบครัวที่ร่ำรวยมากมีฐานะทางสังคมกว่าหลายหมื่นล้าน
คิดไม่ถึงว่าเย่เฉินจะรู้จักกับคนใหญ่คนโตอย่างนี้！
------------
บทใหม่
ประวัติการอ่าน
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: ผมได้สืบทอดมรดกร้อยพันล้าน
สมน้ำหน้าไอฉางควน เหมาะกับหม่าหลันดี ขี้โม้เหมือนกัน ว่าคนที่มีความสามารถว่ากระจอกเหมือนกัน หลงตัวเองเหมือนกัน พูดมาได้ไงมึงกับหานเหมยชิงเป้นคู่ฟ้าประทาน 5555 สมล่ะที่คบกังหม่าหลันได้...
ทั้งที่เป็นผู้ชาย แรงเยอะกว่า ตัวใหญ่ก็ว่า แต่กลัวกับอีหม่าหลันพูดขู่แค่นี้เนี่ยน่ะ ไม่น่าเกิดเป็นผู้ชายเลยมึงไอเชียวฉางควน กูคิดว่าเป็นตุ๊ด ปากบอกรอเหมยชิงมานาน อยากจะพัฒนาความสัมพันธ์ อยากจะมีเพศสัมพันธ์อยากจะอยู่กับเหมยชิง อยากแต่งงานกะเหมยชิงอีกครั้ง ทั้งที่เหมยชิงยอมกลับมาหาเพื่อมึง แต่มึงกลับไม่กล้าทำไรกะอีหม่าหลันสักอย่าฃ แค่หม่าหลันพูดขู่ว่าจะไปหาเรื่องเหมยชิง แทนที่จะให้เหมยชิงจ้างบอดีการ์ดมา อีหม่าก้ทำไรไม่ได้ล่ะ หรือไอฉางควนปกป้อง สู้กันจริงๆหม่าหลันก้สู้คงไม่ได้หรอก ทำมึงกลับกลัวหัวหด ชาตินี้ก้คงไม่ได้อยุ่กับคนรักหรอก ฝันไปเถอะมึง กระจอก...
ไม่ใช่ว่าข้อมูลของเย่เฉิน ตอนตั้งแต่9ขวบจนถึงปัจุบัน ไม่ใช่ว่าถังซื่อไห่ลบไปแล้วไม่ใช่หรอหรือเก้บซ่อนไว้ ถ้า้ป้นอย่างงี้ แสดงว่าองกรพั้วชิงก้สามารถหาได้เช่นกันดิ ถ้างั้น ไม่ใช่ว่าถังซื่อไห่มันลบออกข้อมูลตอนเด้กของพระเอกออกไปหรอกหรอ -.-"...
พูดมาได้ไงไม่ได้หวังเกินตัว แต่อยากมีลูกกะเย่เฉิน ถึงกับขนาดที่ว่าจะแอบมีความสัมพันกับพระเอกตอนหลับ แบบนี้ไม่ได้เรียกหวังเกินตัวเลยงั้นอ่าดิ 555 ผมชอบอ่านเรื่องโรงแมนติกน่ะ เพราะมันพอดี แต่เรื่องนี้อ่านแล้วไม่ฟินอ่ะ เรื่องความรักชายหญิง เพราะมันลุกหนักเกินไปจน จนไม่มีให้ลุ้นอาะ...
ไม่เข้าใจจริง ว่าทำไมต้องให้พระเอกชดเชย หรือชดใช้ความรักให้หญิงสาวพวกนี้ ถ้าเป้นกุ้ซิวอี้พอยอมรับได้เพราะ เป้นคู่หมั่นพระเอก แต่พวกที่เข้ามาหาพระเอก พระเอกก้แค่ช่วยไปเท่านั้น ให้จะได้สะดวกต่อการทำงานร่วมกัน ไม่ได้ช่วยเพราะรัก แต่พวกหล่อนกับบอกให้ชดใช้ ทั้งที่ที่พวกหล่อนมารักพระเอกแท้ๆ แต่กลับจะให้พระเอกชดใช้เนี่ยน่ะ...
เฮเลน่า แม่งก่น่ารังเกียจเกิ้น...
เฮเลน่ามึงก้ฝันกลางวันเกิ้น ถามหน่อยสู้ไรกับนานาโกะหรือกู้ซิวอิ้วอีกได้บ้าง เรื่องนี้ผู้หญิงแม่งก้มโนเก่งเกิน คิดว่าจะได้ใช้ชีวิตร่วมกับพระเอก 555...
แล้วตู้ไหชิง ไม่ใช่ผู้หญิงที่ไอซูเต้าขอแต่งงานหรอ ไม่รู้คนเขียน หรือคนแปลที่แปลมั่ว ซูเต้า ไม่เคยขอใครแต่งงาน แล้วไห่ชิงนั้นไม่ได้เรียกว่าขอแต่งงานหรอกหรอ 555...
พระเอกมันเป้นห่วงความรุ้สึกนานาโกะมากขนาดนั้น ไม่อยากให้เศร้าใจมากขนาดนี้น ทำไมไม่แต่งงานกับนานาโกะไปเลยล่ะ ขัดใจ ถ้าเป้นครอบครัวอื่นอยากยกความดีความชอบให้ลูกสาวอีกฝ่ายก้ไมาแปลก แต่ครอบครัวนานาโกะยังไงต่อให้ไม่ยกความดีความชอบให้นานาโกะ พ่อนานาโกะก้รักนานาโกะมากอยุ่ล่ะ แคร์ความรู้สึกนานาโกะมากขนาดนั้น แต่งงานไปนานาโกะไปเลย ได้จบๆ 555...
บางที อ.ก้เขียนลำเอียงเกินไป วานพั่วจวิ้นทำงานแค่ตายจนกว่าจะได้ยามา แต่ซูรั่วรี่ไม่ได้ทำไรเลย มาถึงก้ได้ยาล่ะ 555...