ผมได้สืบทอดมรดกร้อยพันล้าน นิยาย บท 893

จ้าวเห้ามองไปยังเย่เฉินที่จับมือของเซียวชูหรัน โชว์ความรัก ในใจก็รู้สึกดีใจกับเพื่อนสนิทมาก

ดังนั้นเขาจึงรีบรินเหล้าอีกแก้วหนึ่ง พูดว่า : “มา เย่เฉิน เพื่อนรัก ฉันขอชนให้กับคู่สามีภรรยาอย่างพวกนาย ขอให้พวกนายมีความรักยิ่งๆขึ้นไป มีลูกไวๆนะ！”

เซียวชูหรันก็มีสีหน้าที่แดงก่ำทันที เมื่อพูดถึงว่าให้มีลูกไวๆ เธอก็รู้สึกเขินอายอย่างมาก

เย่เฉินกลับว่าพูดด้วยใบหน้าที่ยิ้มแย้มว่า : “ขอบคุณนะเพื่อน ฉันจะพยายามอย่างแน่นอน！”

เซียวชูหรันก็ยิ่งจะเขินอาย มือข้างนึงที่โดนเขาจับเอาไว้ ส่วนมืออีกข้างนึงก็วางไว้ใต้โต๊ะ หยิกที่ต้นขาของเขาอย่างแรงๆ

เย่เฉินเจ็บจนหน้าตาบิดเบี้ยว แต่ไม่กล้าที่จะส่งเสียงออกมา ทำได้เพียงรีบยกแก้วเหล้าขึ้นมา พูดกับจ้าวเห้าว่า : “มา หมดแก้ว！”

ดื่มจนหมดแก้วแล้ว จู่ๆเย่เฉินก็คิดขึ้นมาได้ว่าจ้าวเห้าที่งานที่เมืองไห่ ก็เอ่ยถามว่า : “จริงสิจ้าวเห้า ตอนนี้นายทำงานที่บริษัทอะไรที่เมืองไห่เหรอ？อาชีพอะไร？นายทำตำแหน่งอะไรเหรอ？”

จ้าวเห้าพูดอธิบายว่า : “ฉันทำงานที่บริษัทอุปกรณ์ให้ความสว่างที่เมืองไห่ งานหลักๆเลยก็เป็นพนักงานขาย บริษัทของเราอยู่ในเครือไท่หลายกรุ๊ป ”

“ไท่หลายกรุ๊ป？” เย่เฉินขมวดคิ้วพร้อมเอ่ยถามว่า : “เถ้าแก่ของไท่หลายกรุ๊ป น่าจะเป็นหลี่ไท่หลายมหาเศรษฐีอันดับต้นๆของเมืองไห่สินะ？ ”

จ้าวเห้าพยักหน้า ยิ้มพร้อมพูดว่า : “นายก็รู้จักหลี่ไท่หลายเหรอ”

เย่เฉินยิ้มพร้อมพูดว่า : “ไม่เพียงแค่รู้จักนะ ฉันยังเคยเจอเขาด้วย”

“จริงเหรอ？” จ้าวเห้าเอ่ยพูดอย่างตกใจว่า : “ปกติแล้วประธานกรรมการหลี่ของเราโผล่หน้าอยู่แว่บๆ พริบตาเดียวก็หายตัวไป​แล้ว มีเพียงแค่คนของสำนักงานใหญ่เท่านั้นถึงจะมีโอกาสเจอตัวเขา คนระดับล่างของบริษัทเล็กๆอย่างเรา ไม่มีโอกาสได้เจอประธานกรรมการหลี่เลย”

หลี่ไท่หลายอยู่ที่เมืองไห่ โดยพื้นฐานแล้วก็เป็นเจ้าพ่อคนหนึ่ง บริษัทที่อยู่ภายใต้การควบคุมมีมากมาย ธุรกิจอุตสาหกรรมก็มีมากมาย

บริษัทอุปกรณ์ให้ความสว่างที่จ้าวเห้าอยู่ จริงๆแล้วเป็นเพียงอุตสาหกรรมขนาดเล็กที่อยู่ภายใต้หลี่ไท่หลาย อย่าว่าแต่จ้าวเห้าเลย แม้แต่ผู้รับผิดชอบของบริษัทอุปกรณ์ให้ความสว่างเอง ก็ไม่ได้มีโอกาสเจอหลี่ไท่หลายสักเท่าไหร่