ผมได้สืบทอดมรดกร้อยพันล้าน นิยาย บท 894
ถ้าหากพูดเมื่อครึ่งชั่วโมงก่อนหน้านี้ ทุกคนต่างก็ต้องรู้สึกว่าเย่เฉินขี้โม้
แต่ว่าพูดในตอนนี้ ทุกคนต่างก็รู้สึกว่า ในเมื่อเย่เฉินพูดอย่างนี้แล้ว งั้นเรื่องนี้จะต้องเป็นความจริงแน่นอน
ในเวลานี้เย่เฉินก็ยิ้มอย่างนิ่งๆ พูดกับจ้าวเห้าว่า : “แม้ว่าฉันจะไม่ได้สนิทสนมมากับประธานกรรมการหลี่ของพวกนายมากมาย แต่อย่างไรก็เป็นคนคุ้นเคย ฉันเชื่อว่ายังไงเขาก็จะต้องแก่หน้าของฉันบ้าง”
พูดจบ เขาก็หยิบโทรศัพท์ขึ้นมาทันที หาเบอร์ของหลี่ไท่หลาย กดโทรไปหาเขาเลย
หลังจากนั้นครู่หนึ่ง โทรติดแล้ว
หลี่ไท่หลายที่อยู่ปลายสายนั้น พูดด้วยความประหลาดใจว่า : “อาจารย์เย่ คุณมีเวลาโทรหากระผมได้อย่างไรครับ？！”
เย่เฉินหัวเราะอย่างนิ่งๆ พร้อมพูดว่า : “ประธานกรรมการหลี่ คุณกับผมไม่ได้เจอกันนานแล้วนะ ”
หลี่ไทยหลายรีบพูดทันที ว่า : “ไอ้หยา ช่วงนี้ผมก็ไม่ค่อยได้ไปที่จินหลิงเลย ไม่อย่างงั้นต้องไปทักทายอาจารย์เย่ซึ่งๆหน้าแน่นอน！”
เย่เฉินยิ้มเล็กน้อยพร้อมพูดว่า : “ประธานกรรมการหลี่ไม่ต้องเกรงใจกันขนาดนี้ ที่ผมโทรหาคุณในวันนี้จริงๆแล้วว่ามีเรื่องๆหนึ่ง อยากจะไหว้วานคุณหน่อย”
คนทั้งโต๊ะต่างก็กลั้นลมหายใจมองไปยังเย่เฉิน เพื่อรอคอยเป็นสักขีพยานของช่วงเวลาที่ มหัศจรรย์！
เพราะว่าทุกคนล้วนเป็นเด็กกำพร้า อย่าว่าแต่มหาเศรษฐีที่มีฐานะทางสังคมกว่าหมื่นล้านเลย แม้ว่าเศรษฐีธรรมที่มีฐานะเกินสิบล้านพวกเขาก็ไม่มีโอกาสได้ทำความรู้จัก
หลี่ไท่หลายในเวลานี้พูดอย่างรีบร้อนว่า : “อาจารย์เย่ คุณมีเรื่องอะไรให้รีบสั่งมาเลย คนแซ่หลี่จะพยายามทำสุดความสามารถ！”
เย่เฉินพูดว่า : “ผมมีเพื่อนที่เติบโตมาด้วยกันตั้งแต่เล็กจนโตคนหนึ่ง วันนี้ผมพึ่งจะรู้ว่า เขาทำงานอยู่ในบริษัทที่อยู่ภายใต้ธุรกิจอุตสาหกรรมของคุณประธานกรรมการหลี่ ดังนั้นผมจึงอยากจะรบกวนคุณ ช่วยจัดตำแหน่งงานที่มีอนาคตไกลกว่านี้ให้เขาหน่อยได้ไหม？”
หลี่ไท่หลายตกใจอย่างมากไปชั่วขณะ！
แต่ว่า ให้เขาฝันก็คิดไม่ถึงว่า จู่ๆฟ้าประทานโอกาสนี้มาให้เขา จู่ๆเพื่อนสนิทของเย่เฉินอาจารย์เย่ก็ทำงานในองค์กรของตัวเอง นี้เป็นโอกาสที่ฟ้าประทานให้ไม่ใช่เหรอ？
ดังนั้นเขาจึงรีบโทรศัพท์หาเย่เฉินเลยทันที เอ่ยปากถามว่า : “อาจารย์เย่ ผมอยากจะย้ายให้เพื่อนสนิทของคุณมาทำงานเป็นผู้ช่วยของผมที่สำนักงานใหญ่ เงินเดือนปีละหนึ่งล้านขึ้น ไม่สิ สองล้านขึ้นไป ไม่ทราบว่าคุณพึงพอใจไหม ？”
เย่เฉินรู้ เงินเดือนปีละสองล้านสำหรับหลี่ไท่หลายแล้ว เป็นจำนวนที่น้อยมาก
แต่ว่า สำหรับจ้าวเห้าแล้ว กลับว่าไม่ต้องดิ้นรนต่อสู้ถึงสิบกว่าปีเลย ขนาดที่ว่าทั้งชีวิตก็อาจจะไม่สูงถึงขนาดนี้
เขาพูดอืมอย่างพอใจออกมา พูดว่า : “งั้นเรื่องนี้ก็ต้องลำบากคุณแล้วนะประธานกรรมการหลี่ ทางที่ดีคือสามารถแจ้งข่าวให้เพื่อนคนนี้ของผมได้ทราบเลยในตอนนี้ ก็จะทำให้เขาดีใจๆได้เร็วหน่อย”
หลี่ไท่หลายไม่กล้าที่จะไม่ทำตาม พูดอย่างเคารพว่า : “อาจารย์เย่วางใจได้ ผมจะให้หัวหน้าฝ่ายบุคคลแจ้งการเริ่มงานให้กับเขาเดี๋ยวนี้เลย！”
------------
บทใหม่
ประวัติการอ่าน
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: ผมได้สืบทอดมรดกร้อยพันล้าน
สมน้ำหน้าไอฉางควน เหมาะกับหม่าหลันดี ขี้โม้เหมือนกัน ว่าคนที่มีความสามารถว่ากระจอกเหมือนกัน หลงตัวเองเหมือนกัน พูดมาได้ไงมึงกับหานเหมยชิงเป้นคู่ฟ้าประทาน 5555 สมล่ะที่คบกังหม่าหลันได้...
ทั้งที่เป็นผู้ชาย แรงเยอะกว่า ตัวใหญ่ก็ว่า แต่กลัวกับอีหม่าหลันพูดขู่แค่นี้เนี่ยน่ะ ไม่น่าเกิดเป็นผู้ชายเลยมึงไอเชียวฉางควน กูคิดว่าเป็นตุ๊ด ปากบอกรอเหมยชิงมานาน อยากจะพัฒนาความสัมพันธ์ อยากจะมีเพศสัมพันธ์อยากจะอยู่กับเหมยชิง อยากแต่งงานกะเหมยชิงอีกครั้ง ทั้งที่เหมยชิงยอมกลับมาหาเพื่อมึง แต่มึงกลับไม่กล้าทำไรกะอีหม่าหลันสักอย่าฃ แค่หม่าหลันพูดขู่ว่าจะไปหาเรื่องเหมยชิง แทนที่จะให้เหมยชิงจ้างบอดีการ์ดมา อีหม่าก้ทำไรไม่ได้ล่ะ หรือไอฉางควนปกป้อง สู้กันจริงๆหม่าหลันก้สู้คงไม่ได้หรอก ทำมึงกลับกลัวหัวหด ชาตินี้ก้คงไม่ได้อยุ่กับคนรักหรอก ฝันไปเถอะมึง กระจอก...
ไม่ใช่ว่าข้อมูลของเย่เฉิน ตอนตั้งแต่9ขวบจนถึงปัจุบัน ไม่ใช่ว่าถังซื่อไห่ลบไปแล้วไม่ใช่หรอหรือเก้บซ่อนไว้ ถ้า้ป้นอย่างงี้ แสดงว่าองกรพั้วชิงก้สามารถหาได้เช่นกันดิ ถ้างั้น ไม่ใช่ว่าถังซื่อไห่มันลบออกข้อมูลตอนเด้กของพระเอกออกไปหรอกหรอ -.-"...
พูดมาได้ไงไม่ได้หวังเกินตัว แต่อยากมีลูกกะเย่เฉิน ถึงกับขนาดที่ว่าจะแอบมีความสัมพันกับพระเอกตอนหลับ แบบนี้ไม่ได้เรียกหวังเกินตัวเลยงั้นอ่าดิ 555 ผมชอบอ่านเรื่องโรงแมนติกน่ะ เพราะมันพอดี แต่เรื่องนี้อ่านแล้วไม่ฟินอ่ะ เรื่องความรักชายหญิง เพราะมันลุกหนักเกินไปจน จนไม่มีให้ลุ้นอาะ...
ไม่เข้าใจจริง ว่าทำไมต้องให้พระเอกชดเชย หรือชดใช้ความรักให้หญิงสาวพวกนี้ ถ้าเป้นกุ้ซิวอี้พอยอมรับได้เพราะ เป้นคู่หมั่นพระเอก แต่พวกที่เข้ามาหาพระเอก พระเอกก้แค่ช่วยไปเท่านั้น ให้จะได้สะดวกต่อการทำงานร่วมกัน ไม่ได้ช่วยเพราะรัก แต่พวกหล่อนกับบอกให้ชดใช้ ทั้งที่ที่พวกหล่อนมารักพระเอกแท้ๆ แต่กลับจะให้พระเอกชดใช้เนี่ยน่ะ...
เฮเลน่า แม่งก่น่ารังเกียจเกิ้น...
เฮเลน่ามึงก้ฝันกลางวันเกิ้น ถามหน่อยสู้ไรกับนานาโกะหรือกู้ซิวอิ้วอีกได้บ้าง เรื่องนี้ผู้หญิงแม่งก้มโนเก่งเกิน คิดว่าจะได้ใช้ชีวิตร่วมกับพระเอก 555...
แล้วตู้ไหชิง ไม่ใช่ผู้หญิงที่ไอซูเต้าขอแต่งงานหรอ ไม่รู้คนเขียน หรือคนแปลที่แปลมั่ว ซูเต้า ไม่เคยขอใครแต่งงาน แล้วไห่ชิงนั้นไม่ได้เรียกว่าขอแต่งงานหรอกหรอ 555...
พระเอกมันเป้นห่วงความรุ้สึกนานาโกะมากขนาดนั้น ไม่อยากให้เศร้าใจมากขนาดนี้น ทำไมไม่แต่งงานกับนานาโกะไปเลยล่ะ ขัดใจ ถ้าเป้นครอบครัวอื่นอยากยกความดีความชอบให้ลูกสาวอีกฝ่ายก้ไมาแปลก แต่ครอบครัวนานาโกะยังไงต่อให้ไม่ยกความดีความชอบให้นานาโกะ พ่อนานาโกะก้รักนานาโกะมากอยุ่ล่ะ แคร์ความรู้สึกนานาโกะมากขนาดนั้น แต่งงานไปนานาโกะไปเลย ได้จบๆ 555...
บางที อ.ก้เขียนลำเอียงเกินไป วานพั่วจวิ้นทำงานแค่ตายจนกว่าจะได้ยามา แต่ซูรั่วรี่ไม่ได้ทำไรเลย มาถึงก้ได้ยาล่ะ 555...