ผมได้สืบทอดมรดกร้อยพันล้าน นิยาย บท 898
เย่เฉินยิ้มและพูดว่า: “แม่ของเราเป็นคนยังไง คุณยังไม่เข้าใจอีกเหรอ เธอชอบหาเรื่องโมโหแบบไร้เหตุผล ถึงแม้ว่าพ่อต้องการหย่าร้างกับเธอ เกรงว่าก็คงไม่ง่ายขนาดนั้นหรอก”
เซียวชูหลันตกตะลึงทันที เกิดความเข้าใจชัดเจนในใจของเธอ
ด้วยนิสัยและอารมณ์ของแม่ แม้ว่าพ่อจะหย่าร้าง มันก็ยากที่จะได้ในสิ่งที่ต้องการ
เมื่อคิดถึงตอนนี้ จู่ ๆ เธอก็ตระหนักได้ว่า แม่บอกเรื่องที่อยากตาย มีแนวโน้มว่าเป็นการแสดง
ครั้นแล้ว เธอก็ถอนหายใจด้วยความโล่งอก
รถ BMW เพิ่งขับเข้าไปในวิลล่า ก็ได้ยินเสียงหม่าหลันด่ากราด : “เซียวฉางควน คุณมันคนเลว ฉันทนทุกข์ทรมานกับคุณมามากแค่ไหน ลำบากมาแค่ไหน ไม่คิดเลยว่าคุณอยากจะมาขอหย่ากับฉัน”
เย่เฉินและชูหรันลงจากรถ พอเปิดประตู ก็เห็นหม่าหลันกำลังยืนอยู่ในห้องรับแขก ด่ากราดอย่างสยายผม
เนื่องจากฟันหน้าสองซี่ของหม่าหลันที่หายไป ดังนั้นเวลาเธอพูดอะไรก็จะมีลมออกมา เมื่อฮึกเหิมขึ้นมา มันไม่เพียงแต่มีลมออกมาเท่านั้น แต่ยังมีน้ำลายออกมาอีกด้วย
เซียวฉางควนจงใจรักษาระยะห่างจากเธอกว่า 5 เมตรในตอนนี้ พูดด้วยความเดือดดาลว่า: “คุณไม่ต้องทำสิ่งที่ไร้ประโยชน์เหล่านี้กับผม ผมตัดขาดความสัมพันธ์กับคุณในตอนนี้ นอกจากการหย่าร้าง ก็ไม่มีทางเลือกอื่นแล้ว!”
หม่าหลันพูดด้วยความโมโหว่า: “เลวระยำจริงๆ ฝันไปเถอะ! ฟังฉันนะ ถึงฉันตาย ก็ไม่ยอมหย่ากับคุณหรอก!”
เซียวฉางควนพูดด้วยความเดือดดาลว่า: “คุณรอนะ พรุ่งนี้ผมจะไปฟ้องศาล”
หม่าหลันด่าด้วยความโมโห: “โธ่เอ๋ย ขู่ฉันเหรอ? คุณคิดว่าศาลเป็นของคุณงั้นเหรอ คุณจะไปฟ้องหย่าได้เหรอ? ฟังนะ ฉันบอกไว้เลยว่าเพื่อป้องกันลูกไม้นี้ของคุณ หลายปีก่อนก็เคยถามชัดเจนแล้ว เพียงแค่ฉันไม่ยอม เป็นไปไม่ได้ที่ศาลจะตัดสินให้เราหย่าร้างโดยไม่มีเหตุผล! "
เซียวฉางควนพูดด้วยความโมโห: “ผมไม่รู้สึกอะไรกับคุณแล้ว คู่แต่งงานที่ไม่มีพื้นฐานความรัก กฎหมายสามารถตัดสินให้หย่าได้!”
หม่าหลันพูดอย่างภูมิใจว่า: “เชอะ ไม่มีพื้นฐานความรักต่อกันแล้วจะยังไง? ฟังนะ มันมีข้อกฎหมายที่กำหนดไว้ ถึงแม้ไม่มีพื้นฐานความรักต่อกันแล้ว แต่ก็ต้องแยกกันอยู่ 2 ปีถึงจะตัดสินให้หย่ากันได้!”
เซียวฉางควนตกใจ ไม่นานเขาโกรธมาก กระทืบเท้าและพูดว่า: “งั้น……งั้น……งั้นตอนนี้ผมจะแยกกันอยู่กับคุณ นับตั้งแต่นี้ไป 2 ปีหลังจากนี้ คุณไม่หย่าก็ต้องหย่า!”
มันสบายมากที่ได้อยู่ในวิลล่าขนาดใหญ่ที่มีลิฟต์ หลังจากที่ได้อาศัยอยู่ที่นี่ ดูแล้วว่าบ้านเล็กๆ ก่อนหน้านี้ แทบจะไม่ต่างอะไรจากเล้าไก่เลย
แต่ตอนนี้เขาอาศัยอยู่ที่นี่เพียงแค่ไม่กี่วัน ถ้าต้องให้ตัวเองย้ายออกไป งั้นในใจของเขาก็คงไม่เต็มใจจริงๆ
เซียวชูหรันเห็นทั้งสองคนพูดไปพูดมา ทะเลาะกันไม่หยุด เธอพูดออกมาอย่างหมดหนทางว่า: “พ่อ แม่! ยังไม่ทันได้ใช้ชีวิตดีๆกันเลย ทำไมถึงได้เริ่มทะเลาะกันอีกแล้วล่ะ?”
หม่าหลันพูด: “ฉันอยากใช้ชีวิตดีๆ แต่พ่อของลูกไม่คิดอย่างนั้นไง”
เซียวฉางควนเอ่ยปากออกมาว่า: “ผมอยู่กับคุณ มีอะไรดีงั้นเหรอ ไปด้วยกันไม่ได้แล้ว!”
ในใจเย่เฉินรู้ดี พ่อตาต้องอยากไปอยู่กับหานเหม่ยฉิง แต่เขาโลกสวยไปหน่อย ภรรยาของตัวเองเป็นอย่างไร ในใจของเขาเองจะไม่รู้เหรอ?”
------------
บทใหม่
ประวัติการอ่าน
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: ผมได้สืบทอดมรดกร้อยพันล้าน
สมน้ำหน้าไอฉางควน เหมาะกับหม่าหลันดี ขี้โม้เหมือนกัน ว่าคนที่มีความสามารถว่ากระจอกเหมือนกัน หลงตัวเองเหมือนกัน พูดมาได้ไงมึงกับหานเหมยชิงเป้นคู่ฟ้าประทาน 5555 สมล่ะที่คบกังหม่าหลันได้...
ทั้งที่เป็นผู้ชาย แรงเยอะกว่า ตัวใหญ่ก็ว่า แต่กลัวกับอีหม่าหลันพูดขู่แค่นี้เนี่ยน่ะ ไม่น่าเกิดเป็นผู้ชายเลยมึงไอเชียวฉางควน กูคิดว่าเป็นตุ๊ด ปากบอกรอเหมยชิงมานาน อยากจะพัฒนาความสัมพันธ์ อยากจะมีเพศสัมพันธ์อยากจะอยู่กับเหมยชิง อยากแต่งงานกะเหมยชิงอีกครั้ง ทั้งที่เหมยชิงยอมกลับมาหาเพื่อมึง แต่มึงกลับไม่กล้าทำไรกะอีหม่าหลันสักอย่าฃ แค่หม่าหลันพูดขู่ว่าจะไปหาเรื่องเหมยชิง แทนที่จะให้เหมยชิงจ้างบอดีการ์ดมา อีหม่าก้ทำไรไม่ได้ล่ะ หรือไอฉางควนปกป้อง สู้กันจริงๆหม่าหลันก้สู้คงไม่ได้หรอก ทำมึงกลับกลัวหัวหด ชาตินี้ก้คงไม่ได้อยุ่กับคนรักหรอก ฝันไปเถอะมึง กระจอก...
ไม่ใช่ว่าข้อมูลของเย่เฉิน ตอนตั้งแต่9ขวบจนถึงปัจุบัน ไม่ใช่ว่าถังซื่อไห่ลบไปแล้วไม่ใช่หรอหรือเก้บซ่อนไว้ ถ้า้ป้นอย่างงี้ แสดงว่าองกรพั้วชิงก้สามารถหาได้เช่นกันดิ ถ้างั้น ไม่ใช่ว่าถังซื่อไห่มันลบออกข้อมูลตอนเด้กของพระเอกออกไปหรอกหรอ -.-"...
พูดมาได้ไงไม่ได้หวังเกินตัว แต่อยากมีลูกกะเย่เฉิน ถึงกับขนาดที่ว่าจะแอบมีความสัมพันกับพระเอกตอนหลับ แบบนี้ไม่ได้เรียกหวังเกินตัวเลยงั้นอ่าดิ 555 ผมชอบอ่านเรื่องโรงแมนติกน่ะ เพราะมันพอดี แต่เรื่องนี้อ่านแล้วไม่ฟินอ่ะ เรื่องความรักชายหญิง เพราะมันลุกหนักเกินไปจน จนไม่มีให้ลุ้นอาะ...
ไม่เข้าใจจริง ว่าทำไมต้องให้พระเอกชดเชย หรือชดใช้ความรักให้หญิงสาวพวกนี้ ถ้าเป้นกุ้ซิวอี้พอยอมรับได้เพราะ เป้นคู่หมั่นพระเอก แต่พวกที่เข้ามาหาพระเอก พระเอกก้แค่ช่วยไปเท่านั้น ให้จะได้สะดวกต่อการทำงานร่วมกัน ไม่ได้ช่วยเพราะรัก แต่พวกหล่อนกับบอกให้ชดใช้ ทั้งที่ที่พวกหล่อนมารักพระเอกแท้ๆ แต่กลับจะให้พระเอกชดใช้เนี่ยน่ะ...
เฮเลน่า แม่งก่น่ารังเกียจเกิ้น...
เฮเลน่ามึงก้ฝันกลางวันเกิ้น ถามหน่อยสู้ไรกับนานาโกะหรือกู้ซิวอิ้วอีกได้บ้าง เรื่องนี้ผู้หญิงแม่งก้มโนเก่งเกิน คิดว่าจะได้ใช้ชีวิตร่วมกับพระเอก 555...
แล้วตู้ไหชิง ไม่ใช่ผู้หญิงที่ไอซูเต้าขอแต่งงานหรอ ไม่รู้คนเขียน หรือคนแปลที่แปลมั่ว ซูเต้า ไม่เคยขอใครแต่งงาน แล้วไห่ชิงนั้นไม่ได้เรียกว่าขอแต่งงานหรอกหรอ 555...
พระเอกมันเป้นห่วงความรุ้สึกนานาโกะมากขนาดนั้น ไม่อยากให้เศร้าใจมากขนาดนี้น ทำไมไม่แต่งงานกับนานาโกะไปเลยล่ะ ขัดใจ ถ้าเป้นครอบครัวอื่นอยากยกความดีความชอบให้ลูกสาวอีกฝ่ายก้ไมาแปลก แต่ครอบครัวนานาโกะยังไงต่อให้ไม่ยกความดีความชอบให้นานาโกะ พ่อนานาโกะก้รักนานาโกะมากอยุ่ล่ะ แคร์ความรู้สึกนานาโกะมากขนาดนั้น แต่งงานไปนานาโกะไปเลย ได้จบๆ 555...
บางที อ.ก้เขียนลำเอียงเกินไป วานพั่วจวิ้นทำงานแค่ตายจนกว่าจะได้ยามา แต่ซูรั่วรี่ไม่ได้ทำไรเลย มาถึงก้ได้ยาล่ะ 555...