ผมได้สืบทอดมรดกร้อยพันล้าน นิยาย บท 901

เย่เฉินเห็นเซียวชูหรันไปอาบน้ำที่ห้องน้ำภายในห้องนอน เขาจึงไปใช้ห้องน้ำแขกที่ชั้นหนึ่งเพื่ออาบน้ำ

คฤหาสน์เดี่ยวก็มีข้อดีแบบนี้แหละ มีห้องน้ำเยอะเป็นพิเศษ ไม่ต้องต่อคิวกัน

เย่เฉินอาบน้ำค่อนข้างเร็ว ตอนที่เซียวชูหรันออกมาจากห้องน้ำ เขาก็อาบน้ำนอนอยู่บนเตียงเรียบร้อยแล้ว

เซียวชูหรันมองเย่เฉินที่ใส่เสื้อกล้ามกางเกงขาสั้น กำลังนอนแผ่หลาอยู่บนเตียง ก็ตะลึงก่อนครู่หนึ่ง โพล่งถามออกไป “ทำไมคุณถึงนอนบนเตียงล่ะ?”

เย่เฉินเอ่ยด้วยรอยยิ้ม “เมียจ๋า ไม่ใช่ว่าเมื่อเช้าบอกว่า จะเลื่อนขั้นให้ผมหรอกเหรอ? ช่วงก่อนที่คุณแม่ไปเล่นแชร์ลูกโซ่ทำให้การเลื่อนขั้นของผมต้องเลื่อนออกไป ตอนนี้ท่านกลับมาแล้ว คุณคงไม่ห้ามไม่ให้ผมเลื่อนขั้นอีกใช่ไหม?”

“ฉัน...” เซียวชูหรันเก้อกระดากอยู่บ้าง

เธอก็ไม่รู้ว่าเหมือนว่าควรจะตอบคำถามนี้ของเย่เฉินยังไง

อันที่จริง ตนรับปากเขาไปแล้ว จะให้เขาเลื่อนขั้น ไม่ต้องนอนบนพื้นอีก

แต่ว่าระหว่างตนกับเย่เฉิน ยังไม่เคยสนิทสนมใกล้ชิดกันขนาดนี้มาก่อนเลย

แล้วตนก็ยังไม่ได้เตรียมใจให้พร้อมในด้านนี้เลยจริงๆ

แต่ว่า พูดไปพูดมาก็วนกลับมาที่เดิม

ในตอนนี้ ความรู้สึกดีที่เซียวชูหรันมีต่อเย่เฉิน เพิ่มพูนขึ้นอย่างรวดเร็วตลอดมา

โดยเฉพาะวันนี้ ได้เห็นเย่เฉินตบหน้าเจี่ยงหมิง ได้เห็นเย่เฉินบริจาคเงินหนึ่งล้านให้สถานเลี้ยงเด็กกำพร้า ได้เห็นเย่เฉินจัดสรรหน้าที่การงานดีๆ ให้น้องชาย ให้ก้าวขึ้นสู่จุดสูงสุดในชีวิต...

เย่เฉินในค่ำคืนนี้ ในสายตาของเธอแล้ว เสมือนเทพหนุ่มที่ดลบันดาลได้ทุกอย่าง

ในบางเวลา ตนก็รู้สึกใจสั่นหวั่นไหวอย่างยิ่ง นั่นอาจจะเป็นความรู้สึกที่เรียกว่ารักกระมัง