ผมได้สืบทอดมรดกร้อยพันล้าน นิยาย บท 902
เย่เฉินเอ่ยอย่างจนปัญญา “เราสองคนจะไม่มีลูกได้ยังไงล่ะ? พวกเราต่างเป็นคนปกติ ไม่ได้เป็นหมันตั้งครรภ์ไม่ได้สักหน่อย แก่แล้วไม่มีลูกจะถูกคนอื่นหัวเราะเยาะเอานะ หากคิดกันไปว่าคุณไม่มีความสามารถในการให้กำเนิดลูก จะไม่เหยียดหยามดูหมิ่นคุณหรอกหรือ?”
เซียวชูหรันเบะปาก “งั้นถ้าคนอื่นถาม ฉันก็จะบอกคนอื่นไปว่า คุณไม่มีน้ำยา แค่นี้ก็จบแล้วไม่ใช่เหรอ?”
เอาเถอะ เซียวชูหรันพูดอีกว่า “อีกอย่าง คุณต้องรู้ไว้นะว่าตัวคุณในตอนนี้เพิ่งเลื่อนขึ้นมาขั้นสอง จะมีลูกต้องเป็นขั้นไหนคุณรู้ไหม?”
เย่เฉินเอ่ยขึ้นมาทันที “ผมว่าขั้นสามแน่นอน!”
เซียวชูหรันหัวเราะเหอะๆ “คุณฝันหวานไปแล้ว!”
พูดไปแล้ว เซียวชูหรันก็หยิบผ้าห่มของเขาขึ้นมาจากบนพื้น โยนลงบนตัวเขา กล่าวขึ้นว่า “ผ้าห่มคนละผืนกันนะ ไม่อนุญาตให้คุณล้ำเขต! มือ เท้า ตัว ผม ตรงไหนก็ห้ามล้ำเขต ถ้าล้ำมาจะลดขั้น!”
เย่เฉินได้แต่เอ่ยอย่างจนปัญญา “ได้ๆๆ ผมเข้าใจแล้ว ผมจะไม่ข้ามเขตแน่นอน แค่นี้ก็พอสินะ?”
เซียวชูหรันยิ้มอย่างเหนียมอาย บอกไปว่า “แค่นี้ก็พอแล้ว”
พอพูดจบ เธอก็เปิดผ้าห่มของตัวเอง หันหลังให้เย่เฉิน นอนลงบนเตียง
ทันทีที่เซียวชูหลัยขึ้นเตียงก็มุดเข้าผ้าห่มเลย ห่อตัวเองไว้อย่างหนาแน่น หน้าแดงเหมือนจะคั้นเอาโลหิตได้ มองเย่เฉินแวบหนึ่ง แล้วคลุมโปงอย่างหนาแน่น
ในตอนนี้ เย่เฉินอยากจะโอบกอดเธอ แล้วจูบเธอสักทีมากๆ
แต่ว่า ในเมื่อให้เกียรติกันเหมือนทหารมานานขนาดนี้แล้ว แล้วตอนนี้ตนจะทำตัวหื่นกระหาย ทำไม่ดีกับเธอได้ยังไงกัน?
ไม่ว่าจะพูดอย่างไร ตนก็ได้เลื่อนขั้นแล้ว สามารถนอนร่วมเตียงกับเธอได้แล้ว นี่คือความก้าวหน้าครั้งยิ่งใหญ่ ถ้าวันหน้าตนทำตัวดีๆ การเลื่อนขั้นขึ้นไปอีกก็อยู่แค่เอื้อมแล้ว
บางทีในการเลื่อนขั้นครั้งต่อไป ทั้งสองคนอาจได้นอนร่วมผ้าห่มผืนเดียวกันก็ได้
เมื่อนึกถึงจุดนี้ หัวใจเขาก็เบิกบานขึ้นมากในทันใด
เซียวชูหรันตอบ “พอใช้ได้ ตี้เหากรุ๊ปรวมถึงบริษัทอื่นๆ อีกสองสามแห่งล้วนมีคำสั่งซื้อเข้ามาส่วนหนึ่ง ฉันกำลังจัดการไปทีละอย่าง ฉันกำลังหาทีมก่อสร้างให้แต่ละที่อยู่ ตอนนี้สถานการณ์โดยรวมดีขึ้นมากแล้ว บัญชีของบริษัทก็มีเงินเข้ามาหลายล้านแล้ว นี่เป็นแค่เงินมัดจำเท่านั้น ถ้าหากฉันดำเนินโครงการในตอนนี้เสร็จสิ้น น่าจะมีเงินเข้าบัญชีเกินสิบล้าน”
เย่เฉินเอ่ยอย่างประหลาดใจ “ว้าวเมียจ๋า คุณยอดเยี่ยมมาก ภายในระยะเวลาแค่นี้ ก็ทำเงินได้สิบล้านแล้ว!”
เซียวชูหรันจึงตอบไป “สิบล้านเป็นแค่เงินรายได้เท่านั้น กำไรจริงประมาณสองล้านเท่านั้น เงินสองล้านนี่น้อยกว่าค่าดูฮวงจุ้ยให้คนอื่นของคุณอีก”
พอพูดไปแล้ว เซียวชูหรันก็รีบพูดกับเย่เฉินอีกครั้งว่า “ใช่แล้ว จำนวนตัวเลขที่ฉันเพิ่งบอกกับคุณไป คุณห้ามเอาไปบอกแม่เด็ดขาดนะ ถ้าแม่รู้ว่าตอนนี้บริษัทมีเงินอยู่หลายล้าน เธอต้องเกิดความคิดที่ไม่เข้าท่าแน่ๆ!”
เย่เฉินรีบรับปาก “เมียจ๋า ผมเชื่อฟังคุณ จะไม่บอกคุณแม่เลยแม้แต่คำเดียว!”
พอพูดจบ เย่เฉินก็ถามอีก “เมียจ๋า คุณดูสิผมทำตัวดีขนาดนี้แล้ว เลื่อนขั้นให้ผมตอนนี้เลยได้ไหม?”
___________
บทใหม่
ประวัติการอ่าน
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: ผมได้สืบทอดมรดกร้อยพันล้าน
สมน้ำหน้าไอฉางควน เหมาะกับหม่าหลันดี ขี้โม้เหมือนกัน ว่าคนที่มีความสามารถว่ากระจอกเหมือนกัน หลงตัวเองเหมือนกัน พูดมาได้ไงมึงกับหานเหมยชิงเป้นคู่ฟ้าประทาน 5555 สมล่ะที่คบกังหม่าหลันได้...
ทั้งที่เป็นผู้ชาย แรงเยอะกว่า ตัวใหญ่ก็ว่า แต่กลัวกับอีหม่าหลันพูดขู่แค่นี้เนี่ยน่ะ ไม่น่าเกิดเป็นผู้ชายเลยมึงไอเชียวฉางควน กูคิดว่าเป็นตุ๊ด ปากบอกรอเหมยชิงมานาน อยากจะพัฒนาความสัมพันธ์ อยากจะมีเพศสัมพันธ์อยากจะอยู่กับเหมยชิง อยากแต่งงานกะเหมยชิงอีกครั้ง ทั้งที่เหมยชิงยอมกลับมาหาเพื่อมึง แต่มึงกลับไม่กล้าทำไรกะอีหม่าหลันสักอย่าฃ แค่หม่าหลันพูดขู่ว่าจะไปหาเรื่องเหมยชิง แทนที่จะให้เหมยชิงจ้างบอดีการ์ดมา อีหม่าก้ทำไรไม่ได้ล่ะ หรือไอฉางควนปกป้อง สู้กันจริงๆหม่าหลันก้สู้คงไม่ได้หรอก ทำมึงกลับกลัวหัวหด ชาตินี้ก้คงไม่ได้อยุ่กับคนรักหรอก ฝันไปเถอะมึง กระจอก...
ไม่ใช่ว่าข้อมูลของเย่เฉิน ตอนตั้งแต่9ขวบจนถึงปัจุบัน ไม่ใช่ว่าถังซื่อไห่ลบไปแล้วไม่ใช่หรอหรือเก้บซ่อนไว้ ถ้า้ป้นอย่างงี้ แสดงว่าองกรพั้วชิงก้สามารถหาได้เช่นกันดิ ถ้างั้น ไม่ใช่ว่าถังซื่อไห่มันลบออกข้อมูลตอนเด้กของพระเอกออกไปหรอกหรอ -.-"...
พูดมาได้ไงไม่ได้หวังเกินตัว แต่อยากมีลูกกะเย่เฉิน ถึงกับขนาดที่ว่าจะแอบมีความสัมพันกับพระเอกตอนหลับ แบบนี้ไม่ได้เรียกหวังเกินตัวเลยงั้นอ่าดิ 555 ผมชอบอ่านเรื่องโรงแมนติกน่ะ เพราะมันพอดี แต่เรื่องนี้อ่านแล้วไม่ฟินอ่ะ เรื่องความรักชายหญิง เพราะมันลุกหนักเกินไปจน จนไม่มีให้ลุ้นอาะ...
ไม่เข้าใจจริง ว่าทำไมต้องให้พระเอกชดเชย หรือชดใช้ความรักให้หญิงสาวพวกนี้ ถ้าเป้นกุ้ซิวอี้พอยอมรับได้เพราะ เป้นคู่หมั่นพระเอก แต่พวกที่เข้ามาหาพระเอก พระเอกก้แค่ช่วยไปเท่านั้น ให้จะได้สะดวกต่อการทำงานร่วมกัน ไม่ได้ช่วยเพราะรัก แต่พวกหล่อนกับบอกให้ชดใช้ ทั้งที่ที่พวกหล่อนมารักพระเอกแท้ๆ แต่กลับจะให้พระเอกชดใช้เนี่ยน่ะ...
เฮเลน่า แม่งก่น่ารังเกียจเกิ้น...
เฮเลน่ามึงก้ฝันกลางวันเกิ้น ถามหน่อยสู้ไรกับนานาโกะหรือกู้ซิวอิ้วอีกได้บ้าง เรื่องนี้ผู้หญิงแม่งก้มโนเก่งเกิน คิดว่าจะได้ใช้ชีวิตร่วมกับพระเอก 555...
แล้วตู้ไหชิง ไม่ใช่ผู้หญิงที่ไอซูเต้าขอแต่งงานหรอ ไม่รู้คนเขียน หรือคนแปลที่แปลมั่ว ซูเต้า ไม่เคยขอใครแต่งงาน แล้วไห่ชิงนั้นไม่ได้เรียกว่าขอแต่งงานหรอกหรอ 555...
พระเอกมันเป้นห่วงความรุ้สึกนานาโกะมากขนาดนั้น ไม่อยากให้เศร้าใจมากขนาดนี้น ทำไมไม่แต่งงานกับนานาโกะไปเลยล่ะ ขัดใจ ถ้าเป้นครอบครัวอื่นอยากยกความดีความชอบให้ลูกสาวอีกฝ่ายก้ไมาแปลก แต่ครอบครัวนานาโกะยังไงต่อให้ไม่ยกความดีความชอบให้นานาโกะ พ่อนานาโกะก้รักนานาโกะมากอยุ่ล่ะ แคร์ความรู้สึกนานาโกะมากขนาดนั้น แต่งงานไปนานาโกะไปเลย ได้จบๆ 555...
บางที อ.ก้เขียนลำเอียงเกินไป วานพั่วจวิ้นทำงานแค่ตายจนกว่าจะได้ยามา แต่ซูรั่วรี่ไม่ได้ทำไรเลย มาถึงก้ได้ยาล่ะ 555...